Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Ölüm düşüncesini kafadan atmak


monoscope

Öne çıkan mesajlar

Bu degil miydi daha gecen sene hastayim ben, atin seni sevin beni diye her yeri spam'leyen? Daha kendi kendinin kurtaramamis, gelmis milleti kurtaracak.

Gece gece kan beynime sicradi yeminle.

Pastafarian bile olsaniz gelip surda dininizi satmayin abi. Gidin nerde nasil yasiyorsaniz yasayin. Isiniz yok forumda.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

monoscope said:

Selam ağalar,

hani demişler ya insan öleceğini bile bile nasıl yaşar, ya delirir ya da öleceğini unutur, ben şu an delirir kısmını yaşıyorum geceleri. böyle boş düşünceler geliyor aklıma ve böyle "yarından itibaren artık ailemle daha çok vakit geçireceğim" tarzı kararlar alıyorum.

belli ki yaşanmamışlıkların ya da yaşananların yetmemişliğinin verdiği eksikliklerin çığlıkları bunlar ama günümüz hayat standartlarında "ben bugün mortgagemi ödemek için çalıştığım işimden istifa edip hayatımı değiştiriyorum" tarzı kararlar ütopik geliyor.

nasıl yapıyoruz, nasıl öleceğimizi unutuyoruz bir yol gösterin


bu konuyla ilgili topiclerim var. birkaç yıldır bu batağın içinde debeleniyorum.

normal insanlardan bir yardım almanı bekleme, herkes "nasılsa ölecez abi niye dert ediyorsun ki bu kadar" kafasında.
çözüm yine sende bitiyor.
çözüm derken tabii problemin çözümü değil, en azından bu delirmenin ötesine geçebilme imkanı...

tavsiyem birden çok hobiyle uğraşman. çizgi roman okumak, lego yapmak, puzzle yapmak, bir enstrüman öğrenmek felan... ertesi güne yapacağın planlar oluyor ve kafan sürekli bunlarla meşgul oluyor.

ama hayatını sadece iş yapmaktan ibaret kurmamak lazım. eve veya herhangi bir mekana çok fazla kendini kapatınca bu sefer krizler geri geliyor.

sadece beynini değil kalbini de çalıştırmak gerekiyor. seveceğin, arzulayacağın, heyecanlanacağın birisine veya bir şeylere ihtiyacın var. bir sevgili ya da bir köpek olabilir, sana hayatında arkadaşlık edecek. kız derdi ayrı bir kalp kırılması dersen, sırf köpek olabilir. bol bol dışarı çıkıp farklı yerleri görüp deşeleme imkanı veriyor.

aklını ve kalbini oyalasan da, ara sıra çok sıkıntılı hissedebiliyorsun. yani en azından ben hissediyorum. bunun bir çözümü yok. yeni bir şeyler satın alıp, yeni yemekler yedikçe yaşadığını hissediyorsun, bu da o hissi biraz bastırıyor.

benim kadar problemli bir hale gelmediysen zaten kolay atlatırsın.
benim kadar problemli hale geldiysen de geçmiş olsun.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bu sefer de yetiştirdiğin çiçek bile kurusa tekrar başa dönmüyor musun? değer verdiklerini kaybedince de top gene sana kalıyor. 40 gün önce babamı kaybettim, morgdan alıp tabuta koyup mezara girip ben yerleştirdim mesela. Unutmak bir çözüm gibi gelmiyor, bir şekilde kendisini hatırlattırıyor en boktan şekilde maalesef.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

samaella said:

bu sefer de yetiştirdiğin çiçek bile kurusa tekrar başa dönmüyor musun? değer verdiklerini kaybedince de top gene sana kalıyor. 40 gün önce babamı kaybettim, morgdan alıp tabuta koyup mezara girip ben yerleştirdim mesela. Unutmak bir çözüm gibi gelmiyor, bir şekilde kendisini hatırlattırıyor en boktan şekilde maalesef.


Abi basiniz sagolsun. Tez zamanda hafifler umarim kaybinizin acisi.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

dinsizlik sendromu var sende. reenkarnasyonlara, cennetlere, cehennemlere inansan ölmeye çok kafa yormazdın sdfs. ölümü öldükten sonra düşünürüz sırası değil derdin.

sırf bu bin yıllık goy goy gerçek mi değil mi diye ölmeyi merak ediyorum. tek korkum fotoğraf çektirirken uçurumdan düşen adam gibi ölmek. saçma sapan ölmek istemiyorum. adam gibi ölelim yaşımız gelince.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

en başta evli olduğumu belirtip olayı cinsellik veya ilişki bazında ele almamamk gerektiğini hatırlatayım benim durumumda

bunu kaygı bozukluğu olarak değerlendirmek istemiyorum çünkü istikrarlı olarak düşündüğüm düşünceler değiller, bol bol hayatı sorguluyorum genelde, arkadaşlarla oturup onlarla da sorguluyoruz yani yapılabilecek tonlarca olasılık varken biz her sabah plazamıza gelip sıcak kahvemizi içiyoruz.

yarın öldüğümüzde yaptıklarımızın hiçbir anlamı olmayacak çünkü hiçbirşey yapmamış olacağız falan filan.

kurt cobain 27 yaşında toprak oldu bu adam hayatı yaşadı diyebilir miyiz ya da 90 yaşına kadar yaşamış ama hayatta kalabilmek için pek çok zevkten ve istekten mahrum kalmış bir insan mı hayatı yaşadı diyebiliriz

bu ölüm ve yaşam olgularının bir kalıbı yok yaşanmışlıkların veya yaşanabileceklerin skalaya oturtulabilecek bir tarafı yok o yüzden havada kalıyor insanın hayatında yaşadıkları ve bu yüzden yüksek ihtimalle "ben iyi bi hayat yaşadım yeaa" diye kendini inandırması gerekiyor gibi bir durum var bence
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Red said:

dinsizlik sendromu var sende. reenkarnasyonlara, cennetlere, cehennemlere inansan ölmeye çok kafa yormazdın sdfs. ölümü öldükten sonra düşünürüz sırası değil derdin.

sırf bu bin yıllık goy goy gerçek mi değil mi diye ölmeyi merak ediyorum. tek korkum fotoğraf çektirirken uçurumdan düşen adam gibi ölmek. saçma sapan ölmek istemiyorum. adam gibi ölelim yaşımız gelince.


cennette hurilerle çılgın atacağına inanmayan her insan korkar zaten bana anormal gelmiyo.

Ben de aklıma gelince üzülüyorum öleceğim için, ama delirecek seviyede düşünmüyorum bunu, gündelik hayatta kafam bununla meşgul değil.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Esh said:

insan hayatinin anlamlandirilmasi icin varolusundan beri bir cozum ariyo zaten bu soruya.

kah olumden sonra hayat olsun kah dinler ile farkli bir yerde yasam fikri olsun, boyle kendini rahatlatici seyler uretiyor.

ote yandan insanligin gelisiminin kisitli zamanda maksimum isi yaparak olustugu gercegi yadsinamaz. herkes 1000 yil yasiyor olsa kim bilir ne olurdu simdi, kimse bisi uretmeye kasmaz yan gelir yatardi heralde.


Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Ben de aylar sonra psikolog için bu cumaya randevu aldım bakalım. Hayata tutunamama, başka insanların zevk aldığı şeylerden aşırı tiksinme hali var. Geleceği salma, hayatı boşverme eğilimlerim var. Bu iyi beslenme önerileri benim için geçerli olabilir. Fiziksel beslenmenin yanısıra doğayla iç içe olmak da istiyorum. Kamp-trekking olaylarına falan girişmek istiyorum önümüzdeki aylarda. Bi konuda ruhumu besleyemiyorum belli ki.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Üniversitede nihilist takılan bir arkadaşımla din kavramını sorgularken öldükten sonra ne olacak peki demiştim, o ana kadar hiç detaylı düşünmemişim. Hiç bir şey olmayacak abi dedi, uyurken, bayılırken ne düşünüyorsan, ölünce de onu düşüneceksin. Bir yokluk yani, bilincin olmadığı noktadan baştan sona yokluk var.

Ben yaşamı bir fırsat olarak görüyorum. Tadını çıkarabileceğin atraksiyonları olan bir sirk. Acısıyla tatlısıyla dizi gibi bir şey. Sonu var, her an olabilir, o yüzden bana keyif veren şeyleri yapmaya çalışıyorum.

Karamsar düşüncelere giren arkadaşlara da bunların hepsinin biyolojik yani hormonal şeyler olduğunu söylemek isterim. Spor yapın, iyi beslenin, uyku düzenini düzeltin hiç biri kalmıyor. Ben azıcık ara verdim mi mala bağlıyorum mesela. İnsanın acı yemesi bile mutluluk hormonunun tetiklenmesi içinmiş, endorfinin bağımlısıyız yani, onu kovalayın.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

"roket adam" said:



Ben yaşamı bir fırsat olarak görüyorum. Tadını çıkarabileceğin atraksiyonları olan bir sirk. Acısıyla tatlısıyla dizi gibi bir şey. Sonu var, her an olabilir, o yüzden bana keyif veren şeyleri yapmaya çalışıyorum.

.


böyle düşünüyorum ben de. bu hayatın içinde var olmayı büyük bir şans olarak görüyorum. ölüme de çok rahat bakıyorum. yalnızca kendim ve sevdiklerim için acılı ölüm korkutuyor beni. bir de klasiği ekleyeyim: ölüm varken biz yokuz, biz varken ölüm yok.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...