Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Marsımızı kaybettik


-Bonesoul-

Öne çıkan mesajlar

Şaşkın ördeğimiz, marsımızı kaybettik. Çok doluyum..

mars-11.jpeg

Çok garipti kendisi.

mars-7.jpeg

Daha önceden evimde çok kedi baktım, hala annemlerin bahçede sürekli şirketten yemek götürdüğüm mama aldığım 10'a yakın kedimiz var, bu sene 7-8 yavurumuz oldu.

Ama şaşkın ördek farklıydı, kendine bakamazdı. Bir hayvan sever sokakta bulmuş, veteriner bir arkadaşımıza getirmiş, görünce almaya karar verdim, çok garipti.

mars-6.jpeg

Evi taşıdığım için o ara rica ettik taşır taşımaz alacam diye. Sonra kız kardeşim aldı geçici süre ben bakarım diye. 3-5 gün sonra bağlandı tabi, geri vermedi bana. Yakın olduğu için gidip seviyordum fırsat buldukça.

Kendi kedimiz olduğu için söylemiyorum ama çok farklı bir hayvandı. Ne kadar sıkıştırırsan sıkıştır, hiçbir şekilde miyavlamazdı, sesi çıkmazdı. Çok sabırlıydı, şımarmazdı bile, geçer yanımıza öyle oturur takılırdı.

Alığım safım derdim ben ona, ismini paytak koyacaktım ben,  arka ayaklarını sallaya sallaya yürürdü. Kardeşim ismini mars koydu.

Öyle şaşkın şaşkın bakardı anlayana kadar bazı şeyleri. Geçen dedemlere götürmüş kardeşim, evdeki kuşlara bile şaşkın şaşkın bakmış bizimkisi anca.

Zilli topu vardı bitane, onun sesini duysun uyurken bile kalkıp peşinden koşardı. 

mars-5.jpeg

2-3 hafta önce ona kıyafet almıştım dışarı çıkarıp gezdiririz diye. Ne de olsa habire merak ederek balkondan dışarıyı izlerdi. Büyük gelince çıkaramamıştık, biraz daha büyüsün o zaman çıkarırız diye konuşmuştuk.

Kardeşim çok güzel baktı ona, hep mutluydu, neşeliydi..

Maalesef dün bize son şakasını yaptı, şaşkın ördeğimizi, paytağımızı, marsımızı kaybettik, kurtaramadık.

mars-4.jpeg

 

 

-Bonesoul- tarafından düzenlendi
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

  • 2 ay sonra ...

şöyle şeyler okuduğumda hep boğazım düğümleniyor. 3 hafta kadar önce hayatımızın ilk kedisi Sultan'ı kaybetmiştik biz de. O güne kadar kediler - sokak hayvanları vs. bizim için sadece sevimli hayvanlardı. Sultan hayatımıza girdiği günden itibaren karakterlerini tanımaya başladık ve hepsinin sıradan birer hayvan olmadığını, kendilerine has davranışları olduğunu öğrendik. Ondan sonra benim hayatıma 3 kedi daha girdi, birini yaşlılıktan kaybettim, şimdi 2 tane besliyorum. Babam da bahçedeki kedilere hergün, günde 3 kere mama-su verir, özel ilgilenir. İkimiz de kedi insanı olduk çıktık Sultan sayesinde.

Sultan'a babam bakardı. Hayatının o kadar içindeydi ki, çok koydu adama. Ben 4 senedir ayrı yaşadığım için çok etkileşimim olmamasına rağmen perişan oldum. Babam darmadağın oldu. 8 yaşındaydı, kısırlaştırmamıştık. Neticede mikrop birikmiş ve kistleşmiş. onu aldırmak için ameliyata girdi ve çıkamadı. Hiç beklemediğimiz bir anda pat diye gitti. Acı kısmı da o zaten. Ben arada diyodum kısırlaştıralım bak böyle böyle sorun çıkıyomuş ileride diye, yanaşmamıştı o fikre, korkuyodu ameliyattan. Şimdi ister istemez onun da pişmanlığı var üzerinde. Ölümü ayrı koyuyor, neden öldüğü bi daha ayrıca koyuyor. 

 

Yani diyeceğim o ki, üzüntünü cidden paylaşıyorum. Tek teselli de, hayatın döngüsü. Birileri giderken, birileri doğuyor. Şu an babam, bahçedeki 2 hamile kediyi koruma altına almak için balkonu açtı (giriş katında oturuyor). İkisi de içeri girdi ve biri 3 tane doğurdu. Diğeri hala doğurmayı bekliyor. Birileri gidiyor, birileri geliyor işte.

 

Bir de yine aslında doğal, ama gözlemleyince ilginç olan bir anektot. Daha önceden sokakta ölü bulduğu kedileri bahçede toprağa gömmüştü ve tam gömdüğü yerde bitkiler öyle bir büyümüş ki. Hemen yanda aynı bitkiden var, o 30 cm falan iken gömdüğü noktadaki olmuş 2 metre.

 

Tekrar başın sağolsun.

Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...