Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Üçüncü sınıf bir üniversite mezununun gözyaşları

lazerbulbul

Son yazan: lazerbulbul
yeri: Kişisel

 Paylaş

Öne çıkan mesajlar

lazerbulbul Enthusiast

lazerbulbul

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
said:
benim bu insan. tamı tamına, hepsi dahil benim. ve yaklaşık 3 aydır intiharı düşünüyorum bu yüzden.

intiharı düşünmemin sebebi tek başına işsiz olmam, ilişkimin olmaması, yeni mezun olmam değil. okuma zahmetinde bulunanlar için anlatayım, ben de bu vesileyle içimi dökeyim.

25 yaşındayım. birisi 2, diğeri 4 yıllık olmak üzere 2 üniversite bitirdim. (2 yıllık radyo-tv, 4 yıllık gazetecilik)

aktif bir öğrenciydim. senelerce öğrenci topluluğu yönettim. çok büyük meziyet değil ama hitabeti, iletişimi, kurumsal dili öğrendim. kriz yönetimi nedir, tam olarak bu toplulukta tanıştım. üslup, protokol, resmi işler vs. ne varsa bu toplulukta faaliyet yapa yapa öğrenildi. öte yandan derslerim iyiydi, full not tutan tiplerden değildim ama dinlediğim bir dersi sınavda 70-80 alacak kadar anlıyordum. istisnasız tüm hocalarımın adımla soyadımla tanıdığı bir öğrencilik geçirdim. okulu bitirdim, hepsi gel yüksek lisans yap diyor. benim için yüksek lisans 2 yıl daha öğrencilik demek. maalesef böyle bir lükse sahip değilim, 2 okulu da (anketörlük yaptım, komilik yaptım, çaycılık yaptım, pastanelerde çalıştım, broşür dağıttım, stand işleri yaptım, depolara sırtımda mal taşıdım) zor şartlar altında okudum. insanlar ders sonrası bir yerlerde takılmaya giderken, ben evime gittim. bir kıza bile yanaşmadım üniversitede, düşünün yani. el kızı doyar mı çavdar ekmeğiyle?

öğrencilik böyleydi. en son ege üniversitesi'nden mezun oldum, izmir'de iş aramaya başladım. iş kapıları çıktı ama 800 liradan fazla maaş teklif eden çıkmadı. bu teklifleri görünce bunalıma girdim. 7 yaşımda ayrılan ve bu yaşıma kadar beni epey ihmal eden anne ve babam bana ne dedi biliyor musunuz?

''`sen bu okulu boşuna okumuşsun, keşke okumasaymışsın, teklif edilen paralara bak`.''

onlar bile yanımda olmadılar anlayacağınız. ben zaten bu iş konusunda bunalımdayım, ailemin bana destek olması lazımken, okudun demeleri gerekiyorken, sen bu okulu boşuna okumuşsun diyorlar. annen ve baban bile maddi gücüne bakıyor, anlıyor musun.

ilişki konusu intihar konusunda sebep olmasa da; nasıl bir problem şöyle söyleyeyim;

sevdiğim bir kız var, benimle yaşıt. okulunu bitirdi, formasyon yaptı ve muhtemelen kpss ile yerleşecek. bir süre birlikteydik, ayrılmamıza rağmen hiç kopmadık birbirimizden. kız gelmiş 25 yaşına, yakında iyi bir işi de olacak. zaten küçük bir yerde akraba içinde büyümüş. bu kız okulunu bitirdikten sonra sizce neyi düşünecek? evlenip, yuvasını kurmasını düşünecek. peki ben ne haldeyim? 25 yaşındayım, 5 parasızım, işsizim ve üstelik tüm bunları değiştirecek hiçbir ümide sahip değilim. 800 lira ile neyi değiştireceğim?

hadi bu kızla ben ayrı dünyalara savrulduk. ya ondan sonra geleni? ben bu şartlar altında okumuş ve iş sahibi olmuş hangi kadınla birlikte olabilirim? ben bir şeyleri değiştirene kadar -ki hiç ümit yokken- kaç insan evlenip, yuvasını kurar? ya okumamış, evinde kısmetini bekleyen bir kadınla evleneceğim -ki hiç bana göre değil- ya da ömür boyu yalnız yaşayacağım. 800 lira maaş ile kimin karşısına çıkabilirim ki ben? okuyup, iş sahibi olmuş bir kadına ''çorbamız olsun yeter'' diyebilecek yüzüm olabilir mi benim?

yılmadım. sosyal medya uzmanlığı, basın halkla ilişkiler, kurumsal iletişim gibi alanım dahilinde ve bilgi-birikimim olduğu farklı pozisyonlara da başvurdum. şirketler yüzüme bile bakmadı, cv'mi bile okumadılar. memurluk dedim, ne trt, ne anadolu anadolu ajansı ne de basın ilan kurumu 1 tane bile kadro açmadılar. açsalar ne olacaktı ki zaten? yine giremeyecektim. biraz önce yine iş ilanlarına baktım, izmir'de yerel bir gazete 500 lira maaşlı ilan yayınlamış. ne yapayım şimdi?

ben yoksulluğu, fukaralığı, parasızlığı gördüm. ailem 7 yaşımdayken dağıldı, 2 tane okulu da onlarca işte çalışarak bitirdim. okurken çalıştığım çay ocağından aldığım 15 liraya bile gık demedim. desem daha iyi bir alternatifim yoktu çünkü, onu da kazanamayacaktım. aza hep kanaat ettim ama bir yaşa geldikten sonra hayatın böyle gitmediğini anladım. farklı işlere de baktım, dedim ki; düzgün bir iş olduktan sonra illa gazete, televizyon falan önemli değil. eğer siz bu yaşa kadar o işte çalışmadıysanız, emin olun tezgahtarlık bile yaptırmıyorlar. yine başarı elde edemedim.

tüm bu yazdıklarımı üst üste koyunca da bazı gerçeklerle yüzleştim. ne olacak bundan sonra? 3 kuruş paraya çalışacağım, %100 bir evim bile olmayacak, birilerinin yaşlanana kadar hizmetçisi olacağım ve 50-60 yaşına geldiğimde avucumun içinde yine hiçbir şey olmayacak. okulum bitti ne ailem ne çevrem elini uzatmadı. benden başka kimsenin benim hayatımın kaygısını taşımadığını öğrendim. sonra yaşayacağım muhtemel hayata baktım, yaşamak kaygısından, hayat kaygısından ben de vazgeçtim. çünkü benim mesleğim şansın bir anda döneceği, kaderin yüzüme güleceği imkanlara sahip bir meslek değil. maalesef egom yok, hayata sarılayım ve maksat yaşayayım diyemiyorum. mutsuz bir ömre karşı yaşamak düşüncesi beni ayakta tutmuyor, bağlayıcı olmuyor. bütün bir ömrünü borç içinde geçirebilmiş, sadece barınabilmeyi ve karnını doyurabilmeyi başarabilmiş, muhtemelen bir tane kadının bile haklı olarak yüzüne bakmadığı, hadi oldu da baktı; ileride çocuklarına hiçbir şey bırakamayacak bir adam olmak istemiyorum ben. işte bu noktada intihar fikri uzun zamandır kafamın içinde dolaşmaya başladı. böyle bir hayatı neden yaşayayım ki? maalesef benim yaşam tutkum sefilliğin ağırlığı altında kaldı.

umarım benim durumumda olup, benden farklı olarak gelecek için hala ümit taşıyabilen insanların bir gün tüm kaderi döner de, en azından onların yaşama olan tutkuları daha ağır olur.

https://eksisozluk.com/entry/48603488
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
roket adam Grand Master

roket adam

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
komik momik değil abi. adam kursa gidiyor, üste para alıyor gibi düşünecek. çalışma değil o.

2 senelik radyo tv'yi, 4 senelik dandik gazetecilği 'İKİ TANE ÜNİVERSİTE OKUDUM' diye satmaya çalışıyor adam. okuduğun iki tane üniversite bir boka yaramıyor işte. bunun artisliğini yapma, daha baştan belliymiş böyle olacağı neden 'o gün'e hiç hazırlanmamışsın?

benim şahsi düşüncem şu: bu adam belli ki ne radyo tv, ne de gazetecilikle alakalı bir iş yapabilecek. tamamen, %100 sıfır olduğu bir işten başlayacak. bana kalırsa alacağı asgari ücret, sanki eğitim alıyor üzerine de para alıyor gibi bir şey. işi öğrenen adam zaten maksimum 1 seneye çatır çatır parayı katlamaya başlıyor.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
Dworgian Grand Master

Dworgian

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
En çok da "senin cv çok kalabalık, böyle sana iş bulmak zor olur, azalt azıcık" diyenlere deliriyorum.

Ne yapayım bankanın tonla departmanında çalışıp bi sürü işi öğrendiysem =/

He bi traderlık yapmadım, o zaman "oooowww haram"

Sinirlendim bak

BAK SPK DA LİSANS BELGEMİ YOLLAMADI HALA!!

=(
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
BonePART Grand Master

BonePART

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Mimarlık ofisleri felan 6 aydan başlıyor stajlarda.
Staj dediğide fotokopi çek git baskı al felan iş örendiğinde yok sonra beğenirsek maaş öderiz diyo.

Kölelik böle bişi ama sektörler böyle. Büyük ihtimalle gazetecilik içinde okurken kölelik yapsa şimdi işi olurdu.
Ha bedava çalışacak lüksü yoksa yapcak bişi yok o konuda hak veririm. Ama o zamanda ilaç mümessilliği felan gibi herkeze gel gel gel kartele gel diyen b, işe giricek.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
 Paylaş
Konu listesine dön
×
×
  • Yeni Oluştur...