Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Aşk Herşeyi Affeder mi ?


Noyzura

Öne çıkan mesajlar

Bilen bilir ne kadar çok sevdiğimi aşk konusunda asla kendimi geri tutmam. sevgimi , ilgilimi, enerjimi sevgilimle paylaşmak konusunda büyük bir aşk duyarım çok heyecanlanırım.

Bir kızı çok seviyordum altı ay birlikte yaşadık ve çok güzel zaman geçirdik , bir birimizi çok sevdik ve destek olduk hep. Sonra bir birimizin ebebiyenleri ile tanıştık böyle ailelerimizde bizi çok sevdi böyle sürekli kendimizi çok şanşlı hissediyorduk bir birimizi bulduğumuz için .

Zamanla bu kız tuhaf kıskançlıklar göstermeye başladı. Hani bende kıskancımdır böyle arada yoklarım gözümü tutmayan tipleri falan ama kız arkadaşımın gözünde dünyadaki tüm kızlar bana vermeye çalışıyordu ve bende çok davetkar bir tavır takınıyordum. BU konuda beni sürekli eleştirmeye başladı ve zamanla samimiyet göstergesi olarak arkadaşlarıma "canım demem bile sorun olmaya başladı. Bana şunu soruyordu : "Onlar canın ise ben neyim ? "

Çok sevdiğim için ve ne kadar sadık biri olduğumu anlaması için zaman tanıdım ama sorunlar git gide büyüdü. Spiritüel seans yaptığım yardımcı olduğum kişileri benimle alakadar olmaya çalışan kadınlar olarak görmeye başladı. Geceleri kızlı erkekli ortamlarda kalmam yasaklandı.

Hep sabır gösterdim dayandım , bazen beni çok sert eleştirdi , her tartışmada terk etmekle tehtit etti ama çok üzülüyordum. Bir insan birisini çok seviyorsa neden onu terk etmekle tehdit eder ki ? Bir birini çok seven birlikte devam etmek isteyen bir insanı diğer yarısında ayırmak kadar acı verici ne olabilirdi ki ? Hep dayandım bir gün beni tamamen anlayacak onu ne kadar çok sevdiğimi dedim ..


Ama bir gün gündüz yürüyüşe çıkmıştık. Sokakta bir köpek kalabalık caddeye doğru yürüyordu ama uzaktan arabalar çok hızlı geliyor diye köpeye birşey olmasın diye elimi şıklatıp gel buraya falan dedim . bana "çağırma köpeği yanımıza pis" dedi . Sonra sokak hayvanlarında olabilecek mikroplardan bahsetti . Bende südyeninde bereket getirmesi için sürekli taşıdığı paraların sokak köpeklerinden daha pis olduğunu ve sürekli memelerine temas eden paralardan dolayı memelerinden soğumaya başladığımı söyledim. Evet gerçekten memelerinden soğuyordum çünkü parayı elleri ne kadar pis adamlar ellediğini düşündüğümde o memeleri hiç yalayasım gelmemeye başlamıştı.

Tartışma biraz daha sakince devam ederken konu "hayvanlara yardım edeceğine ihtiyacı olan insanlara yardım et"e gelince içimde birşeyler kırılmaya başladı. Üstüne ısralar "bende hayvan severim bana bunun tersini söyleyemezsin" diyordu.

Sonra eve dönüş yolunu tutarken bir sessizlik çöktü ama dayanamadım elinmi tuttum . eve gidince de temizlik yapıp sonrasında skyrim oynamak kruvasan yerken süt içmek istiyordum ama tartışma yeniden alevlendi . bana "senin gibi aynı anda bir sürü kadınla sevişen bir herife sokak köpeklerinin hijyenik olmadığı anlatmaya çalışmak hataydı " dediğinde beynime kan sıçradı. Evet yalnız olduğum dönemlerde epic womanizer olabilirim ama dünyanın en saf kalbiyle seven ve sonuna kadar sadık olan biri olarak daha fazla aşağılanmak istemedim. Önce elimi tezgağa vurdum ve sonra kapıya tekme attım. "Evime zarar verme " dediğinde ise " ben gidiyorum git kendine mantık evliliği yap o zaman" diyerek suratına tükürdüm.

Suratına tükürünce bu sefer o berkezerke bağlayıp önce kıyafetimi parçaladı sonra derimimi parçalamaya başladı. Ben ona fiziksel bir hasar vermemek için tükürmüştüm ama o acımasızca fiziğime zarar veriyordu. saçlarıma asıldı, tumruklar attı ve sadece onu durdurmak için tuttum. Ben onu sakinleştirmek için tuttukça "yetişim komşular imdat" diye bağırmaya başladı . Ben bırakınca kollarını tekrar vurmaya devam etti ve tutunca tekrar imdat diye bağırıyordu. Daha fazla bu cehennemde durmak istemedim ve tüm kitaplarımı toplayıp evden ayrılmak için hazırlanırken annemi arayıp "oğlunuz evimi talan ediyor çok korkuyorum lütfen yardım edin bana zarar vermesin lütfen" diye abartı bir oyunculuk yaptı. bence yaptığı en kötü şey buydu çünkü özel hayatımda ne kadar dalgalanmalar olursa olsun bunu beni en çok seven insana yansıtılmaması gerekiyordu. Ben kitaplarımı toplarken kitaplarımı parçalamaya çalıştı ama engel oldum. Kitaplarım benim en büyük hazinem ve hayatımda yemek dahil en çok para harcağım 3 şeyden biri.

Keşke rezalet burada sona erseydi ama kabus daha yeni başlıyordu. POlisi aradı ve ben tam evden çıkarken polisler geldi. Polislere "uyuşturucu kullanıp bana saldırdı hemen üstünü arayın hem kullanıcı hem satıcı hemen tutuklayın" dedi . Üstümdeki önden fermularlı kapşonlumu tamamen çıkarıp her yerinden kanlar sızan vucudumu kendi etrafımda bir tur dönerek polislere gösterdim. Bakın tek isteğim var bu kitaplarımı bu evden götürmek karakola gideceksek kitaplarımıda alıcam yanıma dedim . "Polisler ise sevgilimi sakinleştirmeye çalıştı ama ısrarlar beni sakinleştirmek istiyorsanız onu tutun ve bırakın rahat rahat döveyim öyle sakinleşirim" diyordu.

Polisler üstüme birşeyler giyinip çıkalım dedi ve polis arabasına bindik arkaya kitaplarımın olduğu valizimi koydum. İlk gittiğimiz karakol şubesine değil ilçe merkez şubesine gitmemiş gerekiyormuş . Oradaki polisler önce iyi davranır gibi oldu bana sonra sevgilim kadınlığını cazibesini kullanarak polislerden birine bana"çık dışarı bi sen" dedirtti. Vay piç dedim polise içimden dışarı çıktım. Kitaplarımı tekrar polis arabasına taşıdım

Diğer karakol şubesine giderken sevgilim polis arabasında polislere benden yakınırken sinir krizine girdi ve nefes alamıyorum diye kitlenirken polisler numara yapıyor sandı fakat iyi olmadığını farkedince polislere hemen en yakın hastaneye gitmelerini söyledim . Öyle hastalıklı bir durum oldu ki sanki arka koltukta ben sorun çıkarmışımda kız ölmek üzere oluyormuş gibi oldu ve hastaneye geldiğimizde polisler bana sen arabadan çıkma diye sert bir dille uyarırken ayakta duramayan sevgilimi kucağıma alıp acile ben yetiştirdim . Hastane kayıdını yaptırdıktan sonra polislerin ricası üzerine karakola gittim ve 3 saatten fazla orada kaldım. Sevgilimi arayıp iyi olup olmadığını soruyordum ama lagalugalardaydı. Hastaneden çıkmasına rağmen karakola gitmek yerine eve gitmişti ve eğer gelip şikayetini geri almaz ise sabaha kadar nezarette kalmam gerekecekti ..

telefonda "sağlığın kötü ise gel ben sana bu gece bakarım ve yarına iyi olursun ve bende giderim, beni hiç istemiyorsa sadece gel ve şikayetini geri al ve bende gideyim. Eğer şikayetini geri almıyorsan bende senden şikayetçi olurum şimdi ve gelip seni evinden alırlar sabaha kadar nezarette birlikte kalırız " dedim ..

Bunun üzerine geldi ve belki kalbi yumuşamıştır kendine gelmiştir diye düşünürken polislere hala hakkımda lagaluga yapınca dayanamadım .. Sorun çözüldükten sonra polislere "sizden tek bir ricam var karakoldan ayrı ayrı çıkmak istiyorum herhangi bir başka itiraza maruz kalmamak için " dedim . Bunun üzerine sevgilim "ama bana telefonda sana bakarım demişti evde şimdi burda nasıl konuşuyor bakın polis bey" dedi. "Merak etme bundan sonra konuşmayacağım seninle" dedim .. O esnada yüzü düştü ve gerçekten bittiğini anladı ama anlamamak isterden mimiklerini gizlemeye çalıştı. İçim parçalandı ..

Önce o çıktı ve 5 dk sonra karakoldan ben çıktım. İçimde duyguların , hormanların vanaları sonuna kadar açılmışken büyük bir çalkantıdan oluşan dalganın üzerinde köpek balıkları dolu bir suda sörf yapar gibi hissediyordum. Heyecanlıydım ama iki gözümün kenarından da göz yaşlarının sızıntısı statikleşmişti.

Telefonum çaldı ve o arıyordu "noyan nerdesin eve gel lütfen " diyordu .. ısrar etti ve reddettim o zaman sen neredeysen ben geleyim ne olur gel çok özür dilerim nasıl bir sinir krizi geçirdim anlamadım ben kendimden değildim , ben böyle biri değilim noyan nolur biz birlikte çok mutluyuz, bir birimizi daha iyisi yok .." v.s. salya sümük ağlarken o içim daha da parçalandı .. ben ağladım , konuşamadım . Sonra annem aradı ve "arkadaşını tanıyabildin mi ?" diye sordu. "Evet tanıdım " dedim. "Eğer tanıdıysan aynı hatayı tekrar etme eğer böyle bir hata yaparsan beni kaybedersin " dedi.

Annem o'na hayrandı ilk defa bir sevgilimi bu kadar çok sevmişti ve bana uygun bir eş olarak görüyordu. İçimden bir ses "onu affet" diyordu ama bir diğer "sesde saçmalama noyan" diyordu.

Beni tekrar tekrar aradı ve hep ağlıyordu çok üzlüyordum çünkü onu mutlu sesini ve gülüşünü çok severken böyle ağlamasını duymak beni mafediyordu. Ne vucudumu parçalaması , ne söyledikleri , ne polislere söylediği iftiralar herşeyi affedebilirdim , affetmek istiyordum ama annemi arayıp söyledikleri affetmeme tek engel olan şeydi. Şimdi iyiki annemi aramış diyorum yoksa onu çoktan affetmiştim...


Şu an hala kalbim sızlıyor , affetmemek için dayanmaya çalışıyorum. Bir haftadır bong+game+dondurma üçlüsünde kendimi oyalarken sixpacklerim bende yine uzaklaştı. sanırım artık aldığım karardan emin olmam gerekiyor.

p.s(bu önemli ayrıntıyı yazmadan edemedim ) : karakola girerken polisler "noyan üzerinde bir herhangi bir madde varsa içeri girmeden şimdi çaktırmadan at içeride üstün aranabilir sorun olmasın" dedi. bende üzerimed hiç birşey yok alakam da yok öyle şeyler dedim.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Misafir
Bu konu yeni mesajlara artık kapalıdır.
×
×
  • Yeni Oluştur...