Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Kızım'a şans dileyin...


QueenofSpades

Öne çıkan mesajlar

Küçüklüğümden beri hayvanları çok severim. Köpek(bahçede), kuş, su kamplumbağası, tavşan gibi bir sürü hayvan besledim. Kedi almak istediğimi anneme söylediğimde "Evde bakamayız" "Sen onu benim başıma bırakıp gidersin" vs vs gibi bir sürü bahane öne sürdü. Lisedeki resim hocam da evinin önündeki bir kedi yavrusundan bahsediyordu sürekli. 2 kardeş doğmuşlardı, yavrulardan birini araba ezince, anne kedi öteki yavruyu da terk etmişti. Bu ufaklık da tek başına yaşamaya çalışıyordu sokaktaki diğer büyük kedilerle...
2004 senesinin Ekim ayıydı, iki aylık aralıksız ısrarlardan sonra annemi ikna etmiştim. Resim hocam kediyi yakalayıp getirecekti. Okulun hemen karşısındaki veterinerde ilk bakımları yapıldıktan sonra eve götürecektik. Ders bitiminde heyecanla veterinere koştum. Resim hocamın kucağındaki kutuda ürkek, şaşkın siyah beyaz bir kedi yavrusu vardı. Leş gibi balık kokuyordu, çöpleri karıştırıyormuş o gün...Annem de orada tabii, "Ece bu çok pis ya alamayız" dedi. Resim hocam sağolsun, "Durun bi Canan Hanım, bi yıkansın öyle görün" diye ikna etti. Kediciği aldılar yıkayıp kurutup getirdiler. İyice korkmuş, korkudan dili dışarı çıkmış şapşal bir ifade ile "Beni kurtarın" der gibi bakıyordu. Ben görür görmez aşık olmuştum kediye, annem de kıyamadı. "Alıyoruz" dedik, "bundan sonra bizimlesin ufaklık"...
2004 senesi, 5 aylık bir kedi yavrumuz oldu, aldık eve getirdik. Annesi yetiştirmediği için miyavlamayı bile bilmiyor. Sokaktaki büyük kedilerden yediği dayaklar yüzünden sol gözü az görüyor, yaralı... O kadar savunmasız, o kadar sevgiye ve ilgiye muhtaç ki... Mamasını, mama kabını, oyuncaklarını aldık, aşılarını yaptırdık, artık benim kedimdi, kızımdı benim. "FISTIK" koymaya karar verdik adını, fıstık yeşili gözlerinden dolayı...
Çekingenliğini attı yavaş yavaş,evde oradan oraya koşmaya fareleri ile oynamaya başladı. Okuldan geliş saatimi ezberlemiş kerata, beni kapıda beklerdi. İlk gece ve arada tatile gittiğim mecburi zorunlu ayrılıklar haricinde istisnasız her gece birlikte uyuduk. Ben eve geç kalsam, gelmesem uyumazdı zaten. Gittiğim her yere götürmeye çalıştım onu, 6 yıldır hiç ayrılmadı bebeğim benim yanımdan. Uslu uslu yatardı kucağımda ben ders çalışırken, canı sıkılınca kafasını kaldırıp "eee ee" derdi miyavlayamadığı için. Tararken zevkten hırıldar, göbeğini kaşıtmak için sırt üstü devrilirdi.

Bebeğim, biricik kızım, fıstığımda malesef rahim kanseri şüphesi var. Rahim içi iltihapla dolmuş. Kısırlaştırmamıştım belki bebekleri olur diye, kıyamıyordum da açıkçası. Gördüğü kortizon tedavisinden ötürü çok kilo aldı, karnının iltihap ile dolduğunu o yüzden şiştiğini fark edemedim. Dünden beri kusuyor, kahroluyorum, ağlıyor ben de ağlıyorum.

Yarın ameliyata gidiyoruz dostlar, rahmi alınacak ama kilolu olduğu için riskli bir ameliyat. İçerideki durumu da bilmiyoruz dedi doktorlar. Bize şans dileyin. Bebeğimi benden almasınlar, ben onsuz yapamam.

http://img169.imageshack.us/img169/6157/bebeiml.jpg
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...