Xenocide Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Bugün ben bunun tam olarak ne olduğunu ilk defa yaşadım. Dedem hasta, yakınlarımızdan çoğu ilgilenmiyor. bu sebepten annem bu sabah sinir krizi geçirdi. sakinleştirmeye çalıştık olmadı kelimelerle anlatılmıcak şekilde bağrıyordu, haykıra haykıra ağlıyordu. salona gittim, başımı cama dayadım, durdum durdum sonra aniden cama yumruk attım. koskoca cam parçalara ayrıldı. banyoya gittim, duvara yumruk atmaya başladım ve sanırım bende bağırmaya başlamıştım net hatırlayamıyorum. ömrümde böyle bişey yaşamadım çok garip... şanlıyım ki cam mevzusunu ufak bir kesikle atlattım. Halbuki nekadar büyük bir zayıflık şu yaptığım, sakinleştirme çabaları sonuç vermeyince çaresiz kalmak ve ne yapacağını bilememek, bunun acısını da başka şeylerden çıkarmak. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Xelee Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 zayıflık falan değil gayet doğal bi şey. o hareketi orda yapmasan belki sonra çok daha saçma sapan etrafına daha çok zarar vericek bi şey yapıcaktın. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Masteis Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 geçmiş olsun Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Baluu Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 bana daha çok isyan gibi geldi, ama elinden bir şey gelmemesi nedeniyle yaşanabilecek bir kriz de olabilir dediğin gibi. Sık rastlarım, sık yaparım. Ayrıca bence duvar yumruklamak, cam yumruklamaktan daha riskli bir hareket kanaatimce. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
rApbOyZ Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 ben elimde ne warsa fırlatıyorum yada karşımdakina girişiyorum girişemezsem kendime girişiyorum bu duyguları cok yaşıyorum ama bilincsizce yapılan bu hareketler cok büyük olaylara yol açabiliyor cama vurmak sayesinde elimize az dikiş atılmadı Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Akhlaur Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Ben de bir iki defa yaşamıştım.Sol bileğimi kesmiştim cama vurunca intihar süsü veriyor ama değil aslında çok ağlamıştım.Serçe parmağımı çıkardım duvar yüzünden.Bu tarz durumlarda kendini kontrol etmeyi öğrenmelisin.Herşeyin başlayacağı kendini kaybedeceğin an geldiğinde şöyle bir iki saniye önceden kıpırtı başlıyor içinde sende ameağğnnn diye salıyorsun ya kendini.Onu yapmamalısın.O anda durdurmalısın kendini.Zor ama başarabilirsin süpermen. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
dory Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 boyle seyler cok zor, kimse yasamasa keske ama malesef. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
PhysX Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 keşke cam yerine kalem falan kırsaydın Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Slat Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Birşey üzerinde ceviz kırsaydı bence Bu arada sinir patlaması yaşandığında yapılabilecek en sakinleştirici hareket, gözleri kapatıp düzenli şekilde nefes alıp vermektir.. O haldeyken bunun akla gelmesi ne kadar olası o ayrı bir konu =/ Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Gilean Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 valla hiç yaşamadım o yüzden mantıksız geliyo bana. bazı şeyleri yaşayarak anlıyoruz malesef geçmiş olsun. mesela filmlerde olur ya korkudan hareket edemez biri falan. ben de hadi lan ordan derim hep insan nasıl kitlenir öyle falan diye. deprem günü yalovadayken yaşamıştım onu mesela. içimden kalk lan hareket et ediyorum vücutta tık yok kaskatı kaldım sıfır hareket. yani dediğim gibi yaşamak gerekio Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
PhysX Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 eğer rahatlıyorsa kırsın, camı kırıp kenine zarar vermesinden iyidir. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Whoops Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 neden bilmiyorum ama sonu kanlı biten bu tür sinir patlamalarından sonra çok dingin çok huzurlu bi hal alıyo bünye. belki de bana öle geliyodur neyse.. geçmiş olsun iyi ki ufak sıyrıklarla atlatmışsın Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Xelee Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 bi filmlerde gördüüm yastığı suratına kapatıp onun içine bağırma olayı var. ama sanki işe yaramazmış gibi gelio. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Emaleth Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 biriken enerji hayatını sıkıştırmasın diye arada bir yapmak gerekebiliyor, gayet natürel ve insani bir durum. yine de daha fazla tavsiye edebileceğimiz yöntem çok fazla şişmeyi beklemeden ufak ufak gaz kaçırarak gerilimi dengede tutmaktır. sürekli içine hava basılan bir balon gibi düşünün baya. hiç hava kaçırmadan sürekli dolarsa patlar. hele ki sivri bir şey değerse hemen patlar. ama arada bir hava kaçırırsa dahasını alabilir. hatta bir de bant deneyi vardır. normalde gergin olan balona iğne batırınca patladığı halde, üstüne bi bant yapıştırırp ordan delerseniz ince ince kaçırır havayı, patlamaz. şöyle okuyun örneği: kuvvetli, direnci yüksek bir noktanız olsun, oradan içinizde tuttuklarınızı düzenli olarak dışarı verin (müzik yapmak, resim çizmek, yazı yazmak, forumda kendini ifade etmek, vs. vs. hepsi güzel boşaltım yöntemleridir). verin ki sinir krizleri olmasın. edik: buralar böyle heeep typoydu. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Ractamainus Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 bir kaç gün önce arkadaşımla konuşmuştuk bu olayı.. başka birisinin böyle gaz şeyler yapması üzerine. şöyle düşünüyorum; duvar yumruklamalar falan biraz kontrolsüz olmak, biraz da aciz olmaktan kaynaklı. zihinde çözümleyemediğinde başvurduğun bir şey gibi. hele bir de birisine istinaden, onun yanında falan yapıyorsan. rezil bir şey bence. e tabi "hakim olamadım ne yapayım" diyenler de var. aslında herkes yaşayabilir bu tarz yüksek gerilimli anlar ama herkes aynı yaşamıyor işte. garip. no offence Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Gkgokhan Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Elimi oynatabiliyorum! Kolumu bükebiliyorum! Kafamı çevirebiliyorum! Bedenimi kontrol edebiliyorum.Şu ana kadar dünyanın en brutal king emo'su olacak sıkıntılar yaşadım ve hepsinde sakinleşerek sonuç buldum.Bide burdan deneyin.Çünkü çözümsüz yolların durağında hep şiddet bekler. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Xenocide Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 çoğu zaman bu tür olaylarda kendimi sakinleştirmeyi başarabilmişimdir bende, sinir katsayım çok yukarlara çıktığında bazen bi arkadaşın dediği gibi gözümü kapatıp derin nefes alıyorum sonra sakinleşiyorum ama bu çok garipti. üstelik cama vurmadan önce kendi kendime "şimdi şu cama yumruk atıcam yaa" dedim. atmamak için zor tuttum yine gözümü kapadım derin nefes aldım ama busefer olmadı işte. @Ractamainus birine istinaden bu tür davranışların yapılması zaten gösterişten başka bişey değil. hani yaptıktan sonra "bak nasıda kırdım ama?" falan gibi havalar atabilir o şahıs ama gerizekalı olmaktan öteye gidemez. haklısın yani öyleside var. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Finkel Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 banada zaman zaman olay bişeydir bu dolap yumruklamak, bişiler kırmak flan flan bence bi sakıncası yok yani bi tür hareketlerden sonra kendimi çok rahatlamış hissediorm fsdg Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Sly-One Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 görsel şölen. yıllardır başıma gelmedi öyle bi durum da, en son sefer kapı kırmıştım. camlardan hep uzak durdum ^^ Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
fede Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 en son kendimi kaybettiğimde ki 5 ay önce filandı (ondan önce de 1 sene önce filandı) sadece küfür niteliği taşıyan cümleler kurmuştum. hafif bağırmıştım. kolay kolay kaybetmiyorum kendimi Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
PrudenT Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 fede'ye +1 Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
elaidi Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 hiç kendimi kaybetmedim. toplum sağlığı için Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
roket adam Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Ben de öyle kendimi kaybettiğimi hatırlamıyorum. Ne olursa olsun çok sakin olmuşumdur şimdiye kadar. Ama senin bahsettiğin olay olsa, sakinliğimi koruyabilir miydim orasını bilemem. Yine de, ottan sebeplerden sinirlenip sağa sola vurmak ve aniden aşırı sinirlenmek bence büyük bir zaaftır. Tartışırken bile, karşı taraf coşunca sizin sakin olmanız seyri çok güzel olaylar yaratıyor :) Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Finkel Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 En son kendimi kaybettiğimde üvey babamı dövüp evden atılmıştım.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
throine Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Temmuz 30, 2008 ben evin anahtarini iceride unutunca o kizginlikle ( kendi aptalligima kiziyorum?) cama yumruk atmistim hazir cam da kirildi diyerekten biraz daha kirip camdan iceri girmistim. arada oluyor oyle sinir bosalmasi mi diyelim artik adini ne koyalim.... belki benimki eften puften bi sebepti.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar