Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

antidepresan kullanayım mı?


bLackcha0s

Öne çıkan mesajlar

Son zamanlarda hayatı zehir ettim kendime.

öncelikle
+30 yaşındayım, 3.5k-4k arası bir maaş geçiyor elime. Tecrübem 3 yılı doldurmak üzereyim. Ancak işimi beğenmiyor, kendimi çok başarısız buluyorum.

+ kız arkadaşım var evlenmek üzereyiz ama bir türlü kararı alamıyorum.

+ kız arkadaşımla birlikte yaşıyoruz annesi gelince apar topar kuzenin evine bu yüzden bir düzen kuramadım kendime 2 senedir.

+ istanbul'da yaşamaktan nefret ediyorum ancak bunu değiştirmek için herhangi bir karar almıyorum.

neyse özet geçeyim istedim. Maaş bilgisini de evet bu ülkede bu kadar insan asgari ücret ile aile geçindirirken şımarıklık için değil, gerçekten son zamanlarda para=başarı denklemi kurduğum için yazdım.

birinin benden daha fazla maaş alması benden daha zeki daha başarılı olduğu anlamına geliyor.

zihniyet olarak paraya zerre inanmayan, kariyer tutkusu, hırsı olmayan bir insanım.
Niye böyle içinden çıkamıyorum.

kuzenim freelance işten 20k para aldı (front-end dev) onun adına sevindim ama ulan ben de kazanırım diye kod öğrenmeye çalışıyorum. çok saçma?

metrobüslerde sürünmekten bıktım kendime motor bile alamıyorum cesaret edemiyorum keza arabada borc altına girmek korkutuyor.

sürekli memnuniyetsizim, bitiğim, yorgunum, şikayetçiyim.
hiçbir olumlu yönüne bakmıyorum hayatın.
Mesela cumartesi yarım gün çalışıyorum diye sürekli şikayetçiyim.


Üstelik bu noktalara hayatın en dibinden geldim. Bu forumun çok eski üyesiyim en sancılı dönemlerimde burada çok ağlamışımdır :)
Buna rağmen şükredemiyorum, o günleri unutmama rağmen daha da depresif olmaya çalışıyorum.

cipram ya da lustral gibi ilaçlar önerildi. Önce doktor diyorum da, cidden doktorluk muyum? Şımarıklık mı? yoksa çağımızın sorunu mu :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bLackcha0s said:

Son zamanlarda hayatı zehir ettim kendime.

öncelikle
+30 yaşındayım, 3.5k-4k arası bir maaş geçiyor elime. Tecrübem 3 yılı doldurmak üzereyim. Ancak işimi beğenmiyor, kendimi çok başarısız buluyorum.

+ kız arkadaşım var evlenmek üzereyiz ama bir türlü kararı alamıyorum.

+ kız arkadaşımla birlikte yaşıyoruz annesi gelince apar topar kuzenin evine bu yüzden bir düzen kuramadım kendime 2 senedir.

+ istanbul'da yaşamaktan nefret ediyorum ancak bunu değiştirmek için herhangi bir karar almıyorum.

neyse özet geçeyim istedim. Maaş bilgisini de evet bu ülkede bu kadar insan asgari ücret ile aile geçindirirken şımarıklık için değil, gerçekten son zamanlarda para=başarı denklemi kurduğum için yazdım.

birinin benden daha fazla maaş alması benden daha zeki daha başarılı olduğu anlamına geliyor.

zihniyet olarak paraya zerre inanmayan, kariyer tutkusu, hırsı olmayan bir insanım.
Niye böyle içinden çıkamıyorum.

kuzenim freelance işten 20k para aldı (front-end dev) onun adına sevindim ama ulan ben de kazanırım diye kod öğrenmeye çalışıyorum. çok saçma?

metrobüslerde sürünmekten bıktım kendime motor bile alamıyorum cesaret edemiyorum keza arabada borc altına girmek korkutuyor.

sürekli memnuniyetsizim, bitiğim, yorgunum, şikayetçiyim.
hiçbir olumlu yönüne bakmıyorum hayatın.
Mesela cumartesi yarım gün çalışıyorum diye sürekli şikayetçiyim.


Üstelik bu noktalara hayatın en dibinden geldim. Bu forumun çok eski üyesiyim en sancılı dönemlerimde burada çok ağlamışımdır :)
Buna rağmen şükredemiyorum, o günleri unutmama rağmen daha da depresif olmaya çalışıyorum.

cipram ya da lustral gibi ilaçlar önerildi. Önce doktor diyorum da, cidden doktorluk muyum? Şımarıklık mı? yoksa çağımızın sorunu mu :)


abi para=başarı denklemini bu kadar lineer olarak kurduysan dencek bir şey yok. Sen görmemişsin amcası halası üst kademede olup, öküzün öküzü karakterde adamların çılgın para almalarını herhalde...

Şunu da ekliyim, ne kadar başarılı değil ne kadar reklamını yapabildiğin ölçüde para kazanırsın.şovunu yapıp 1 e bin katıp anlatıcan yaptıklarını
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

olacağı o zaten.

kız çok bıktı benden her şeyden şikayetçi olmamdan memnuniyetsiz olmaktan.
Milletin yaşam enerjisini alıyorum resmen.

gezmeyi seviyorum, karar verip plan yapıp gezemiyorum.
Sürekli kararsızlık durumum mevcut.

maaşı beğenmemek değil yanlış anlaşılmasın lütfen.
kötüyü görüp şükretmek yerine
sürekli neden yaa neden daha iyi değilim diye kendime gereksizce ve saçma şekilde yükleniyorum

zihnen farkındayım ama anlatamıyorum kendime işte.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi bu anlattiklarina gore senin hobi bulman lazin.Hafta sonlari gezmek kamp yapmak sessiz bu ortamda belki kiz arkadasinla beraber gezmek gibi gelirin istanbul geneline gore iyi sayilir bunlari yapabilirsin gibi.Ote yandan motosiklet alip eger varsa bi gruba katilip esli olarak haftasonu kacamaklarida olabilir.Bana gore antidepresanlar insanin aklini ve kendini uyusturan seyler bunlara gerek yok
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

RamsesII said:

abi seni hayatta heyecanlandıracak bişey lazım. Ona dedicate edicen kendini yaparken ayrı keyif, o bittiğinde ayrı keyif alıcan.

Artık ne olur, ne yaparsın bilemiyom.


yıllardır istediğim şeydi scubadiving yapmak

geçen bayram arkadaşla bastık gittik brove aldık 5 gün kaşta 3 gün dalış
muhteşem keyif aldım.

ama istanbul'a dönünce yine mırın kırın şımarıklık...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...