Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

ailenizin sizi sevmesinin başarılarınıza bağlı olması


seraphiel

Öne çıkan mesajlar

böyle hisseden oldu mu hiç bilmiyorum. "senin iyiliğin için" diyerek gösterdikleri tavırların, aldıkları kararların, koydukları kuralların yan etkileri asıl etkilerinden daha fazla aslında. güzel bi işiniz, okulunuz ya da da ilişkiniz yoksa ailenizin tavrı "sizin iyiliğiniz için" değişiyor. yıllarca sürebiliyor bu.

bunun travmatik yanını hesaplayamıyorlar. "ileride beni anlayacaksın" cümlesi de var. her çocuğun standart olarak geleceği planlayan, hayat dolu, her şeyden zevk alabilen insanlar olduğunu sanıyolar belki. çocuk ailesine hiç açılmamış olsa kendi kendine kafasında senaryolar yaşadığı düşünülebilir. ama ailesine açık açık "geleceği düşünmüyorum, hiçbi şeyden zevk almıyorum, daha doğrusu sadece zevk aldığım şeylere ilgileniyorum, bazı değerler benim için anlam ifade etmiyor" gibi konulardan bahsetmişse ve yine de dikkate alınmamışsa aile çocuğun iyiliğini düşünüyor denemez.

ailelerin çocuğa ilgilerinin ve sevgi gösterilerinin hep iş, okul, ilişki üçgeninde ortaya çıkması çok yanlış. çocuk olsam şu anda bu konuşmayı yapamazdım. aile çocuğuna "saygılı ve sevgili birisin. elinden hiçbi şey gelmese, gerizekalı olsan, asosyal ve beceriksiz biri olsan bile seni seveceğiz" mesajını vermek zorunda sanki. aksi takdirde otuzuna yaklaşmış biri akşam akşam bu tarz yazılar yazabiliyor.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

  • Genel Yönetici
Yok abi böyle bir şey. Büyünce geçer diyorum.

"Geleceği düşünmüyorum, hiçbir şeyden zevk almıyorum, daha doğrusu sadece zevk aldığım şeylere ilgileniyorum, bazı değerler benim için anlam ifade etmiyor", çocuğum bunu derse kafasına vurur, okula yollarım bir şeyler öğrensin diye.

Ergenliği atlat, 22-23 filan ol; göreceksin ailen tamamen haklıymış. Yok olduysan zaten diyecek sözüm yok, garip. Ben de benzeri şeyler söylerdim, şimdi tekrar üniversite okuyorum avukat olmak için. Zaten Paticik genel olarak bu evreyi atlattı birkaç yıl önce, pek bu dertler ile dertlenecek ortam değil artık buralar bence =)

Gerçi bir kere ergen oluyoruz, yaşa yaşayabildiğin kadar, sonra seçici unutkanlıkla unutursun yaptıklarını. Ben öyle yaptım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

said:
ama ailesine açık açık "geleceği düşünmüyorum, hiçbi şeyden zevk almıyorum, daha doğrusu sadece zevk aldığım şeylere ilgileniyorum, bazı değerler benim için anlam ifade etmiyor" gibi konulardan bahsetmişse ve yine de dikkate alınmamışsa aile çocuğun iyiliğini düşünüyor denemez.

asil böyle dedigin icin kafalarina daha cok takiyorlar, neden iyiligini düsünmesinler. ama sorun surda ki onlar seni durmadan diger ailelerin, mutlu, basarili cocuklarinla kiyaslamak zorunda.
böyle oldugu icin de, sen onlara göre daha basarisizsin ve daha iyi olmani istiyorlar. ''biz neyi eksik yaptik, bizimki niye böle oldu'' anlayisi hep hakim yani.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

"sadece ergenlerin aileleriyle problemi olur" anlayışını yanlış buluyorum. bu detayın önemi yok ama yaşım 27. dayanamadım döşedim wall o'text. bunları birine anlatmak yerine paticiğe yazmış olmam bile konunun özeti gibi aslında ama anlık olarak rahatladım.

çocuğu sürekli başkalarıyla kıyaslamak çocuk üzerinde kötü etkiler yapabilir. çok doğal. ailene başarının kanıtı olarak bi şeyler sunmadığın için sistematik olarak beceriksiz biri olduğun kafana sokulabilir. beceriksiz olduğumu da söylemiyorum bu arada. ayrıca geçmişteki kendimden bahsettim diyebilirim biraz. biraz önce ya da bikaç haftalık zaman diliminde ailemle kavga edip dolmamın bi sonucu değildi bu yazı. çook uzun bi sürecin anlık olarak bi şeyler kıpraştırmasıydı, geçti.

evet solberi'ydi nik bi ara.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

başarıyı nasıl değerlendirdiğine bağlı aslında. ama takdir edilmekten çok uzun vadede çocukta özgüven eksikliği oluşturan sistematik konuşmaların ve tavırların yanlışlığından bahsediyodum. yapmak istediği şeyleri yapabilen biri başarısız değildir benim gözümde. anahtar kelime o şeyi istiyor olması zaten. sadece başka insanların beklentilerini karşılamak bana "başardım" hissi vermez. benim istediğim bi şeyi ailem de istiyorsa tabi ki teşvik olur. ama senden ilgilenmediğin ve istek duymadığın şeyler yapmanı bekliyorlarsa orada takdir edilip edilmemeyi değil daha farklı şeyleri düşünürüm.

kendimi bu sıfına katmıyorum ama elinden hiçbi şey gelmeyen bi insan bile sevilmemeye mahkum edilmek zorunda değildir diye düşünüyorum. eğer kıçını rahata alıştırıp bunu bahane olarak kullanmıyosa o kişi elinden bi şey gelmediğini zaten biliyodur. bi de kabul görüp sevilme amacıyla sürekli denemesi ama yine de bi şey elde edememesi daha büyük bi ızdırap olur o kişiye. gerçekten başaramayanlardan bahsediyorum sadece. ama onları bile başarılarına endeksli seviyor ya da sevmiyor insanlar. çaba önemli aslında. imkan olmasına rağmen yan gelip yatan birine ben de acımam ya da üzülmem. ama insanda bi şeyler deneme isteğini azaltabilecek psikolojik etken var bi sürü. bugün depresyonda olduğunuzu söylerseniz (birazcık doğru olsa da) size ilk "onu bahane etme" tepkisini verirler. bazen gerçekten bahane olmayabiliyor böyle durumlar.

neyse. başlığın kaçınılmaz sonu için kimseye bi itirazım yok zaten. ama bazı şeylerin ergenlikle alakası olmadığını bilmeniz lazım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Annem bana öss için 165 taban puanı geçip geçemicegimi soruyordu öss puanları açıklanmadan bir gün önce , 320 puan yapmıştım.

Annem aynı şekilde bahcesehirin burssuz olanını da yazmıstı seceneklere kazanamazsam 320 puanla diye, burslusuna girdim.

Universitede sınıfı geçebilicem mi diye 3 senedir soruyo daha 1-2 ders bıraktım sadece.

Böyle aileye can kurban direk salak oldugumu sanıyor kadın beklentileri düşük ben napsam çok sevınıyo :D
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...