Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Ölüm Korkusu


Bone

Öne çıkan mesajlar

11 saat önce, Quo-Vadis dedi ki:

Aboow , korkmayın ya, yaş ilerledikçe alışıyorsun, sizin ki orta yaş krizi, ölüm korkusu değil.

 

4 saat önce, Saeros dedi ki:

bişey olmaz olm abartmayın

 

Thanatophobia mevzusunu "bişi olmaz ya abartmayın" diyerek düzelteceğini sanmak, depresyon hastalığına sahip birisini "abi gülsen her şey düzelecek" diyerek tedavi ettiğini sanmaktan farksız bir durum. thanatophobia ciddi bir iş. kendi adıma konuşacaksam "orta yaş krizi" felan değil, zaten 8-9 yaşımdan beri olan bir şey.

ilaçlar ve sonrasında coronavirus sağolsun, bir süredir bu konuda sıkıntım yok. ama bu konu uplanmışken şu aşağıdaki videoyu gördüm, ilgili olduğundan eklemek istedim. ben ve benim gibi thanatophobia sorunu yaşayanlar, ölümü bir son olarak görüyor ve o sonu kendilerine dert ediniyorlar. ama aslında thanatophobia yaşamayanlarda da benzeri bir duygu var. o da sevdiğimiz birisinin ölümünün ardından gözyaşı döküp ağlamak olarak yansıyor. videoda bu iki duygunun da insanlığın "self-preservation hissiyatı" kaynaklı olduğunu söylemiş. bir optimistic düşünceden bahsetmiş, ama henüz o seviyeye gelemedim.

 

 

Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

14 saat önce, Bone dedi ki:

Thanatophobia mevzusunu "bişi olmaz ya abartmayın" diyerek düzelteceğini sanmak, depresyon hastalığına sahip birisini "abi gülsen her şey düzelecek" diyerek tedavi ettiğini sanmaktan farksız bir durum. thanatophobia ciddi bir iş. kendi adıma konuşacaksam "orta yaş krizi" felan değil, zaten 8-9 yaşımdan beri olan bir şey.

bişey düzeltmeye çalışmıyordum valla şaka komiklik sadece

Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bu konuyu ben de çok düşündüm; daha yakından tanıdığım insanları kaybetmeye başlayınca, bu işin gerçek olduğunu ve bana da sinsice yaklaştığını hissetmeye başladım.

2004 civarında üniversite yıllarımda da boşu boşuna yaşadığımı hissetmiştim, yaptığım herhangi bir şeyin ne anlamı olabilirdi? 

Bu düşünceleri derinlere gömmeyi başardım.

Bunu önüme sürekli aşmam gereken engeller, yeni amaçlar koyarak ve bu amaçlara ulaşabilmek için her gün savaşarak ama verdiğim bu savaştan keyif alarak yapabildim. 

"Anın tadını çıkartmak" sadece herhangi bir an için değil; her an için bu şartı sağlamaya çalıştım.

2013 yılından beri tüm iş güç, beyaz yaka hayatını bıraktım ve sadece müzik yapıyorum. Bu benim karamsarlıktan kurtuluşum, yaşadığım her anın tadını çıkartabilme yolum oldu.

Tek amacım, tek hayalim, en büyük tutkum ve uyanık olduğum her saniyeyi onunla geçiriyorum.

Yıllar önce maddi durumu çok iyi olmayan bir gitar öğretmenim "Başka bir mesleğim var ama bu işi yapmayı tercih ediyorum, çünkü böyle mutluyum" demişti. Bu konuşma bende bir ampul yaktı: Mutlu olmak için yaşamam gerektiğini anladım. Beni ne mutlu ediyorsa onu yapıp, diğer herşeyi bıraktım.

Kendi yaşadıklarımı yazayım istedim, belki birilerine faydası dokunur.

Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

  • 4 hafta sonra ...
×
×
  • Yeni Oluştur...