bi içimi dökeyim...

[SIKYAHONAW]

benjani said:

abi en azından kız arkadaşın varmış, kıymetini bil

bu forumda senin yerinde olmak isteyen yüzlerce sap delikanlı var

şu varya, inanılmaz yanlış bir tavsiye

arkadaşım vardı aynı kafada, uzun süre sap kaldıktan sonra bir hatunla tanıştı. 4-5 yıl hatuna takılı kaldı ve son 2 yılı bildiğin kavga dövüş sürekli. Pek çok kez ayrıl, olmuyor, belli, dedik ama adam sap kalma korkusundan ayrılmadı. "Abi nerden bulucam şimdi hemen iyisini" muhabbeti çekiyordu bize. Senelerini çöpe attı. Ayrıldığında kendide farketti mallığını.

o yüzden saplık olayını kafaya takıpta yakmayın kendinizi

[ginaly]

dusuncelihayvan said:

Tori dur lam çekeleme postu sağa sola, esneticen!

Benim pek cesaretim yok ya. Konu insan olunca özellikle kız figürü olup da kendimden zayıf görünce hiçbir şeye cesaretim olmuyor. =(

konu insan olmasa da cesaretsizsin. sadece durumdan kendine pay çıkarıyorsun, vicdanlı olmak gibi.
bu da consistency meselesi.
vicdanlı olman gerekir çünkü sen vicdanlı birisin. arka planda yatan düşünce bu.
tutarlı olma abi. bugün ne düşünüyorsan onu düşün, yarın farklı bir şey düşün. hayatta mutluluk veren şey f(x) değil, f(x)'in türevi. sabit bir fonksiyonun türevi sıfır. mutluluk getirmez sana.

bu noktada tek kurtarıcı dindir. eğer dini bir kişiliksen bu dediklerimi yapmana gerek yok. çünkü din sana gerekli mental rahatlığı ve mutluluğu verecektir. (zaten bütün dinlerin tek bir insan yapısına converge ettirme özelliği var, daha önceki postta bahsettiğim toplumsal kontrol mekanizmasının da o yüzden çok önemli bir parçası)

kendi sorgulaman sonucunda ulaştığın aksiyonu kendin almadığın sürece başkasının hayatını yaşamaya mecbursun.

lan ben de ne dertliymişim arkadaş.

[Black-ice]

o zaman ben kendi başımdan geçeni anlatıp çekileyim inceden.

son postun 2007'deki black-ice atmış gibi. o yüzden anlatmadan geçemedim.

ilk bir kaç aydan sonra hiçbirşey hissetmediğim bir kızla 1,5 sene boyunca beraber oldum. her fırsatta ayrılmaya çalışır sonra bir şekilde bana geri dönerdi. resmen algılarım kapalıydı, onu çok sevdiğimi, ayrılırsak onu çok özleyeceğimi falan sanıyordum.

ama nedense bir yandan da her fırsatta kızdan ayrılmaya çalışıyordum ve bir yandan da yahu beni aldatsa ne güzel olur diyordum. hayır desem ki "sorunsuz normal bir şekilde beni terk etse" hiç mantıklı gelmiyordu, manyaktı bayağı, her ayrılıkta olaylar çıkarırdı. resmen korkuyordum. intaharlar falan. kaldıramaz insan çok zor.

bu yüzden aldatsın isterdim işte. başka türlü ayrılamayacağımı biliyodum. onun bi hata yapması gerekiyordu, terketmesi olası değildi tek çözüm aldatmaktı.

artık "secret" mı derler ne derler bilmiyorum ama aldattı. :D
aldatmasa belki hala beraberdim heralde kafama sıkardım. hatta aldatmasına rağmen ayrılabilmem 3 ay falan sürdü. intaharlar mintaharlar. ruh hastalığı zor iş. düşün bir de ben durup dururken ayrılsam neler yapacak :P

neyse şimdi mal mısın ne ettin kendine diye düşünenler olur.
ben böyle malca bişey yaşadım çünkü ne kendimi tanıyordum adam gibi ne de ilişkiler hakkında deneyimliydim. ilk ciddi ilişkimdi. ondan sonra hiç böyle birşey yaşamadım yaşayamam da zaten. bir çok arkadaşım da yaşadı buna benzer şeyler, hepsi de şuan bundan kurtuldukları için şükrediyorlar.

bu olaydan sonra tek birşey anladım bir insana en büyük zararı verecek olan yine kendisi. kim bana o iğrenç 1,5 yılı zorla yaşatabilirdi ki? hepsini kendim yaptım.

şimdi ise düşündükçe hayret ediyorum. gözlerim o kadar kapalıydı ki.

insan LSD çaksa halüsinasyon gördüğünün farkında olabilir ama bir kızı sevmediğini nasıl göremez anlamıyorum.

çok hakkında kanıya varmak istemem ama ben yapamıyorum üzülemiyorum diyor olman çok üzücü. bunu bana o kadar çok arkadaşım söyledi ki şu geçen yıllarda daha geçen gün buradan bir arkadaşım dahil olmak üzere.

-yapamam onu üzemem.
-ya intahar ederse?
-vicdanım elvermiyor.
-çok uzun süredir beraberiz nasıl ayrılalım, imkansız.

bunları o kadar çok duydum ki. şuan anlattıklarımı güçlendirmek için diyorum gibi durabilir ama hakikaten değil.

nolursa olsun bunlar bir ilişki için çok yanlış şeyler. ilişki karşılıklı sevgidir abi, karşıdakini üzmemek için kendini üzmek değildir. yani birisini üzmemek için ondan ayrılmamak "ilişki" olayına o kadar ters ki. onun için mi sürüyor bu ilişki? sen ne yapıyorsun onun için mi yaşıyorsun? mutluluğundan onun için mi vazgeçtin.
daha neler neler.

[pontipati]

insanın en büyük düşmanı en son bakacağı yerdedir(kendisi mk) -revolver filminden

[-Bonesoul-]

Edriel said:

Askere gel ve hayatının aslında ne kadar mükemmel süpersonik olduğunu anla. Emin ol döndüğünde bana hak vereceksin.

this

[Madcat]

blekays.

o kadar gerçek şeyler anlatmışsın ki üstüne koyamadan edemedim.

5 senelik bir ilişkiden çıktım geçen sene ben.

ilişki artık nişan+evlilik yolundaydı ama içimden geçen evleneceğim insan bu değil diyordu.
Ayrılamıyordum bende üzemiyordum, kendisi asla ayrılmayacağını belirtiyordu,psikolojik sorunları vardı, depresyon hapları kullanıyordu vesaire.
o kadar çok uzun süre ayrılmayı düşündüm ama yapamadım.
sevdiğimi zannettim çok uzun bir süre gerçekten sevdiğimi zannettim yanında mutlu oluyordum evet ama istediğim mutluluk değildi bu aslında.

geleceğe yönelik bir mutluluk değildi sadece anı kurtarmak amacıyla kendini kandırdığın bir mutluluktu sanırım.

ayrılamadım hiç.
askere gittim
1 ay sonra ayrıldı, ben askerden dönmeden başkasını buldu.
sonra ben kabullenemedim evet.
yapamazdı yani bunu, kendime yediremedim.

uzun süre bunalım yaptım ama geçti, şuanda o kadar iyi bir şey yapmış ki diyorum gelecekte bazı şeyler ciddiye bindiğinde böyle bişey yapsaydı ne halde olurdum düşünmek dahi istemiyorum.

şuanda boşlukta mıyım evet.
ama kafamda binlerce soruların olduğu kısmen mutlu olduğum ama olamayacağım bir ilişki için hayatımı zindan etmiyorum.

[polyanagirl]

dusuncelihayvan said:

Çok bunalıyorum.
28 yaşında ergen triplerine girdim sanırım :(

Bulunduğum sektörü sevmesem de işim fena değil maaş ortalama 1.5 senedir çalışıyorum. Gelecekte daha iyi olur ancak ne var ki pek istekli çalıştığım söylenemez. Ajans kafası yerlerde çalışmak isterdim free içkili ortamlar falan.

askerlik yok, henüz yapmadım bu nedenle bir spor salonuna bile yazılamıyorum hayatımdaki her şeyi nasılsa askere gidicem yeaa diye erteliyorum.

6-7 gibi işten çıkıyorum. Bütün gün oturuyorum ancak çok yorgun hissediyorum. Spor yapmamamın etkisi büyük. Kendimi zerre geliştiremiyorum. Elim hiçbir şeye gitmiyor. Yüksek lisans falan diyordum yalan oldu. Satır okuyacak mecalim yok gibi...

Herkes evleniyor. Kimse kalmadı çevrede. 1 tane arkadaşım kaldı yediğim içtiğim sıçtığım onunla.
Sürekli evlilik beklentisinde olan bir kız arkadaşım var. 1 sene oldu ben hala seviyor muyum sevmiyor muyum bilmiyorum. Gözüm hala dışarıda ve festivallere, tatillere tek başıma gitmek, dağıtmak istiyorum.

sadece içiyorum boş boş kalitesiz yaşayarak içmekten başka bir şey yapamıyorum. Hsonlarını bile programlayamadan bir iki salak avm en fazla bebek'te bi yürüyüş ile sonlandırıyoruz.

ve çok kötü yaşlanıyorum lan.

bitti.

Dipte olduğunu düşünüyorsan bence üzülme sevin çünkü sıçrayacaksın. Eğer yaşadığın hayatta kendini bulamıyorsan git hayatını değiştir yepyeni bir yere taşın uzaklaş hayat cesur olanları sever bazen gidebilmeli insan severek veya söverek... Bence insanlar niye mutsuz çünkü zoru seçiyorlar yalanlar dolanlar taktikler bilmem neler.. Ne gerek var basit yaşa hayatı dürüst ol. Seviyorsan sevdiğini belli et.. Atalarımızda demiş ne ekersen onu biçersin diye.. İçinde ne varsa o açığa çıkar. Bence güzel bi döneme girmişsin hayatı sorguluyorsun. Bence bu yazdıklarımı iyice düşün. He birde hep şükret.

[Fistan]

şükredin siz aynen
çok bile size

[fede]

,

[pontipati]

Madcat said:

blekays.

o kadar gerçek şeyler anlatmışsın ki üstüne koyamadan edemedim.

5 senelik bir ilişkiden çıktım geçen sene ben.

ilişki artık nişan+evlilik yolundaydı ama içimden geçen evleneceğim insan bu değil diyordu.
Ayrılamıyordum bende üzemiyordum, kendisi asla ayrılmayacağını belirtiyordu,psikolojik sorunları vardı, depresyon hapları kullanıyordu vesaire.
o kadar çok uzun süre ayrılmayı düşündüm ama yapamadım.
sevdiğimi zannettim çok uzun bir süre gerçekten sevdiğimi zannettim yanında mutlu oluyordum evet ama istediğim mutluluk değildi bu aslında.

geleceğe yönelik bir mutluluk değildi sadece anı kurtarmak amacıyla kendini kandırdığın bir mutluluktu sanırım.

ayrılamadım hiç.
askere gittim
1 ay sonra ayrıldı, ben askerden dönmeden başkasını buldu.
sonra ben kabullenemedim evet.
yapamazdı yani bunu, kendime yediremedim.

uzun süre bunalım yaptım ama geçti, şuanda o kadar iyi bir şey yapmış ki diyorum gelecekte bazı şeyler ciddiye bindiğinde böyle bişey yapsaydı ne halde olurdum düşünmek dahi istemiyorum.

şuanda boşlukta mıyım evet.
ama kafamda binlerce soruların olduğu kısmen mutlu olduğum ama olamayacağım bir ilişki için hayatımı zindan etmiyorum.

başka bi topice de atmıştım, okuyun şu kitabı:
http://etilerterapimerkezi.com/Resim/IyiHissetmekOn.gif

[Marl0_on]

Kisisel gelisim kitabi.

[pontipati]

kaç kişisel gelişim kitabını doktor yazıyor?

[Marl0_on]

Title mi abi olay? Onyargili yaklastigim dogru fakat argumaninin ucu cok acik.

Vazgectim, klinik olarak kanitlanmislarla satilmaya calisilan kitabin ise yarar olma olasiligi benim gozumde yok.

[pontipati]

title mitle
limit sizsiniz secret zart zurt gibi kitaplar gibi değil bu pek
ha kitabın tamamını okumadım ben de ama isteyen göz atsın, ziyanı yok.

[polyanagirl]

pontipati said:

Madcat said:

blekays.

o kadar gerçek şeyler anlatmışsın ki üstüne koyamadan edemedim.

5 senelik bir ilişkiden çıktım geçen sene ben.

ilişki artık nişan+evlilik yolundaydı ama içimden geçen evleneceğim insan bu değil diyordu.
Ayrılamıyordum bende üzemiyordum, kendisi asla ayrılmayacağını belirtiyordu,psikolojik sorunları vardı, depresyon hapları kullanıyordu vesaire.
o kadar çok uzun süre ayrılmayı düşündüm ama yapamadım.
sevdiğimi zannettim çok uzun bir süre gerçekten sevdiğimi zannettim yanında mutlu oluyordum evet ama istediğim mutluluk değildi bu aslında.

geleceğe yönelik bir mutluluk değildi sadece anı kurtarmak amacıyla kendini kandırdığın bir mutluluktu sanırım.

ayrılamadım hiç.
askere gittim
1 ay sonra ayrıldı, ben askerden dönmeden başkasını buldu.
sonra ben kabullenemedim evet.
yapamazdı yani bunu, kendime yediremedim.

uzun süre bunalım yaptım ama geçti, şuanda o kadar iyi bir şey yapmış ki diyorum gelecekte bazı şeyler ciddiye bindiğinde böyle bişey yapsaydı ne halde olurdum düşünmek dahi istemiyorum.

şuanda boşlukta mıyım evet.
ama kafamda binlerce soruların olduğu kısmen mutlu olduğum ama olamayacağım bir ilişki için hayatımı zindan etmiyorum.

başka bi topice de atmıştım, okuyun şu kitabı:
http://etilerterapimerkezi.com/Resim/IyiHissetmekOn.gif

Ya böyle dönemlerde bu tarz oturup kitap okumak falan hikaye benimde zor dönemlerim geçti ki hala geçiyor hak etmediğimiz şeyler yaşayabiliriz isyanda edebiliriz ama hayat devam ediyor bu zorluklarda önemli olan inancını ve kişiliğini kaybetmemek bu herşyden önemli senin kalbini Allah bilsin yeter. Tavsiyem şu eğer ailen yanındaysa onların kıymetini bil sevdiğin varsa onu üzmekten kork ona sevdiğini söyle. En azından tek başına hayatta değilsin.. Biranda bir gecede ailesini depremde kaybedip tek başına hayatta kalanlar da var. Ben kötüyü düşünün demiyorum ama biraz olsun sizi rahatlatır ben şu yaşıma geldim ne kimsenin bişeyinde gözüm oldu nede kimsenin mutluluğunu kıskandım nede bir insana çıkar için yaklaştım he çok şey kaybettim dürüst olmakla ama aslında kazandım çünkü hayat eninde sonunda hakettiğini karşına çıkartıyor işte ozmn mutluluktan ağlıyorsun ve iyiki diyorsun... Ve de korkmamayı öğreniyorsun. Vicdanın rahat oluyor

[pontipati]

katılmıyorum.

[paradoksalkedi]

polyanagirl said:

pontipati said:

Madcat said:

blekays.

o kadar gerçek şeyler anlatmışsın ki üstüne koyamadan edemedim.

5 senelik bir ilişkiden çıktım geçen sene ben.

ilişki artık nişan+evlilik yolundaydı ama içimden geçen evleneceğim insan bu değil diyordu.
Ayrılamıyordum bende üzemiyordum, kendisi asla ayrılmayacağını belirtiyordu,psikolojik sorunları vardı, depresyon hapları kullanıyordu vesaire.
o kadar çok uzun süre ayrılmayı düşündüm ama yapamadım.
sevdiğimi zannettim çok uzun bir süre gerçekten sevdiğimi zannettim yanında mutlu oluyordum evet ama istediğim mutluluk değildi bu aslında.

geleceğe yönelik bir mutluluk değildi sadece anı kurtarmak amacıyla kendini kandırdığın bir mutluluktu sanırım.

ayrılamadım hiç.
askere gittim
1 ay sonra ayrıldı, ben askerden dönmeden başkasını buldu.
sonra ben kabullenemedim evet.
yapamazdı yani bunu, kendime yediremedim.

uzun süre bunalım yaptım ama geçti, şuanda o kadar iyi bir şey yapmış ki diyorum gelecekte bazı şeyler ciddiye bindiğinde böyle bişey yapsaydı ne halde olurdum düşünmek dahi istemiyorum.

şuanda boşlukta mıyım evet.
ama kafamda binlerce soruların olduğu kısmen mutlu olduğum ama olamayacağım bir ilişki için hayatımı zindan etmiyorum.

başka bi topice de atmıştım, okuyun şu kitabı:
http://etilerterapimerkezi.com/Resim/IyiHissetmekOn.gif

Ya böyle dönemlerde bu tarz oturup kitap okumak falan hikaye benimde zor dönemlerim geçti ki hala geçiyor hak etmediğimiz şeyler yaşayabiliriz isyanda edebiliriz ama hayat devam ediyor bu zorluklarda önemli olan inancını ve kişiliğini kaybetmemek bu herşyden önemli senin kalbini Allah bilsin yeter. Tavsiyem şu eğer ailen yanındaysa onların kıymetini bil sevdiğin varsa onu üzmekten kork ona sevdiğini söyle. En azından tek başına hayatta değilsin.. Biranda bir gecede ailesini depremde kaybedip tek başına hayatta kalanlar da var. Ben kötüyü düşünün demiyorum ama biraz olsun sizi rahatlatır ben şu yaşıma geldim ne kimsenin bişeyinde gözüm oldu nede kimsenin mutluluğunu kıskandım nede bir insana çıkar için yaklaştım he çok şey kaybettim dürüst olmakla ama aslında kazandım çünkü hayat eninde sonunda hakettiğini karşına çıkartıyor işte ozmn mutluluktan ağlıyorsun ve iyiki diyorsun... Ve de korkmamayı öğreniyorsun. Vicdanın rahat oluyor

Her postu okudum uzun uzun. Kıza bağlanan ve onu üzmekten korkmaktan dolayı gelişen süreç bende de var gibi. Okudum tek tek ve koydu baya. Sonra bu yorumu okudum. Bütün dikkatim şeyim dağıldı. Gerçekten çok gereksiz ve alakasız olmuş. Teşekkür ederim.

[Marl0_on]

Caya toplanmis mahalle karilari olsaydik eger polyana'nin postu sikintili arkadaslarin icini biraz olsun rahatlatirdi heralde.

[Red]

şu arkadaşların evlenmesi belli bir yaştan sonra hakkaten sıkıntı oluyor.

[aquila]

arkadasi olana sikinti o.

[orc_lord]

Giovanni said:

Abi sanırım hayatının genel rotası eksik. Nasıl değil, kiminle değil, niye yaşıyorsun? Önce bu sorunun cevabını vermen lazım. Varlığınla ve amaçlarınla ilgili genel gerekçe getirecek bir felsefi/dini sisteme entegre olman lazım.

Felsefe yada din kısmını bilemem ama amaç şart...

[vaperon]

Arkadaş evliliklerini kesinlikle önemsemeyin. Çoğu insan vicdan, evlenmeyeceğiz de ne olacak lan kafasıyla bu işe giriştikleri için şu dönemlerde yarı mutsuz hayatlarını tam kapasite mutsuzlukla devam ediyorlar.

Bkz. Boşanma istatistikleri...

Aşkından geberen ve etrafına çiçek böcek pozları dağıtan 2 evli çift arkadaşım evliliklerinin ikinci yılında boşandılar. Birbirlerine tahammül dahi edemiyorlar artık.

Çocuk yapanlar ise ayrı hikayeler. Çok sevmeden evlenip çocuk yapan arkadaşlar ise hala evli şekilde devam ediyorlar. Neden? Sebep çocuk. O ailede eş mutluluk sebebi değil ama. Çocuk mutluluk kaynağı. E hadi diyelim ki tamam. Hayatta bir amacın oluyor da ergen olduğunda ne olacak? Amacın sonuçlandığında? Hala tahammül gösterebilecek misin o aileye?

Bkz. Cinnet geçiren baba karısını, çocuğunu vurarak intihar etti.

E bu da çözüm değil.

32 yaşındayım. Evlenemedim daha. İşim gücüm iyi, seviyorum işimi de. Çevremde çok aday da var üstüne gidebileceğim ama istediğim kişi yok. O olmadan da sırf aile istiyor diye evlenmem.

tl;dr: Evlenmek mutluluk getirmez doğru kişi olmadıktan sonra. Belki de senin elmanın diğer yarısı bir trafik kazasında öldü ya da başka biriyle mutlu olamayacağı bir evlilik yaptı ve sırf çocuk var diye boktan hayatına devam ediyor...

[Rerore]

Dostum evde kalmışsın boşuna 2 ğaragraf okuttun

[vaperon]

O dediğinden o kadar uzağım ki... Sadece kendimi aşırı önemsiyorum belki. En azından mutsuz değilim.

[Rerore]

Kendini kandırmana gerek yok