Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Aklımı toplayamıyorum. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum. Biraz önce annemin sol göğsünde kanser olduğunu öğrendim. Kadında daha önce beyin tümörü fln da vardı. Hiçbi zaman anlatmaz bana. Detayları öğrenemiyorum. Nedir durum dedim, bilmiyorum artık üstümde oynanmasını istemiyorum şu anda gidip kontrol ettirmicem tarzı bişiler söledi. Soğukkanlılıkla değil, hüngür hüngürr.. Üzüldüm evet, ama hayat bu. Sadece aklım karıştı biraz. Benim derdim için psikayatrist e gidiyoruz, nerden nereye geliyor konu. Kafayı yemek üzereyim.. Normal bi hayat yaşamak ne kadar zor ya.. 6 aydır hayatım yok.. Eyvallah kabul. Çektik cezamızı. Uslandık. Şimdi tekrar güvenmiyorlar. E haklılar. Falan filan diye düşünürken şimdi annemin kanser olduğunu öğreniyorum. Paylaştım, öneriniz varsa buyrun.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Masteis Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Geçmiş olsunla başlıyayım. Burda ki bir çok kişi hayatında bu tür ve daha kötü olumsuzluklar yaşamıştır elbet ki bende dahil. Diyebileceğim tek şey yaşadıkların karşısında ne kadar olumsuz olursan ve her defasında ne kadar olumsuz düşünürsen emin ol hayatında olumsuzluklar bi o kadar çoğalıcak. Benim inancım buna yönelik ve bu yüzden yaşadıklarım tüm olumsuzluklara karşı hala olumlu olmaya çalışıyorum ki yanlış anlama sakın sana "olumsuzsun" demiyorum. Sadece olabildiğince olumlu yaklaşmaya çalış olaylara, canını fazla sıkma. Ki gerekirse onlara olumlu bir şekilde destek bile olman gerebilir hemde annen için. Tekrardan geçmiş olsun, konuşmak istediğinde söylemen yeterli istediğin konuyu konuşabiliriz. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
nileppezdel Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Off geçmiş olsun abi :( Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Çok teşekkür ederim. Aklımı bişeyden temizliyorum, bişeyi yoluna sokuyorum. Başka bi problem çıkıyor karşıma. Yoruldum valla. Ne yapsam ne etsem diye düşünmekten. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Llama Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 hayat demek değil çözüm.. bir an önce devamlı annenin yanında ol hastaneye git kendisi bilgi vermiyorsa doktorlardan al ve kıs alınır büyük ihtimal kurtulur zati.. artık iyleşme çok Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Masquerade Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Geçmiş olsun. :( Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Llama said: hayat demek değil çözüm.. bir an önce devamlı annenin yanında ol hastaneye git kendisi bilgi vermiyorsa doktorlardan al ve kıs alınır büyük ihtimal kurtulur zati.. artık iyleşme çok hayat diyerek çözüm aramadım zaten. oluyor böle şeyler demek istedim. şu an kis mi diil mi belli değil. gidip kontrol ettirmiyor. yani alınabilcek bişey mi değil mi onuda bilmiyoruz. gidip baktırmak istemiyorum kontrol ettirmek istemiyorum diyor.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
^^ShadowSong^^ Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Quibble said: Çok teşekkür ederim. Aklımı bişeyden temizliyorum, bişeyi yoluna sokuyorum. Başka bi problem çıkıyor karşıma. Yoruldum valla. Ne yapsam ne etsem diye düşünmekten. Böyle sorunlar sadece bana mı oluyor gibi gelir insanlara,ama genel bir hayat ağırlıdır bu.Senin yapman gerekense,hayatın ölümle biticeği gerçeğini hergün tekrar tekrar hissetmen,düşünmen, Aksi taktirde,şu sorun bu sorun bitsin dersen,hayat biter. Bazen üzgün olduğun zamanlar,bazen ağladığının günün akşamı eğlenmelisin,zevk aldığın şeyleri yapmalısın. Hayatta %50 evresi bence çok önemlidir; Sen çok iyiyken,hayatında kötü giden 2-3şey,seni çok aşırı üzmez.Bu Yüzde 50 noktasına ulaşmak önemlidir,biliyorum dipteyken buna ulaşmak kolay değil,ama 6ayım boşuna gitti diyip beklemek daha kötü,bende 1 senemi kaybettim,dursam beklesem 2sene,3 sene,hayatım boşa gidicekti belkide. Ama kalkmam gerektiğini anladım,ölüp gidiceğimi ve bu dünyada ne yaşarsam yanıma kar kalıcağını anladım,işte bununla biraz olsun ayağa kalkmak için. Düşün mesela,şuan iyi hissetsem neyi yapardım?Ne mutlu ederdi şuan beni? Ve git onu yap.Üzgünde olsan yap,kanser,psikiyatr hastalık vs. hertürlü şeye karşı git 2 saatini o istediğin şeye ayır,git ölümlü dünyada eğlenceni hisset,bunu yapmaya başlarsan bir süre sonra zamanla güçleniceksin,güçlüyken herşeyi daha rahat çözebilirsin. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Ölüm falan değil sorun.. seninde söylediğin gibi o sorunları dengeleyecek şeyler yapmam mümkün değil şu sıralar. Küçük şeylerle mutlu olmayı deniyorum, ama sorunlar daha da büyüyor. Yoksa gerisi hikaye.. 3 günlük dünya dertlerin içine ediyim. Akıl kurcalayıp yoruyorlar, dinlenme fırsatım olmuyor. Ahh o kalkıcak gücü bi bulsam zaten gerisi yalan.. O gücü bulamıyorum. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
oper Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 geçmiş olsun Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
vivavale Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 büyük geçmiş olsun.inşallah en kısa zamanda herşey yoluna girer.olaylara elinden geldiğince gögüs germeye çalış.kader deyip geçme mücadele et dostum.hayat işte ne olcağını bilemiyoruz.tekrar geçmiş olsun.selametle.. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 çok saolun. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Flameoffear Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Umarım erken teşhistir ve bir an önce sağlığına kavuşur. Zor bir durum ama bence ona ne kadar moral verirsen o kadar iyi olacaktır annen için. O yüzden zorlansanda annenin yanında iyi görün. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
PrudenT Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 geçmiş olsun Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Flameoffear said: Umarım erken teşhistir ve bir an önce sağlığına kavuşur. Zor bir durum ama bence ona ne kadar moral verirsen o kadar iyi olacaktır annen için. O yüzden zorlansanda annenin yanında iyi görün. elimden geldiği kadar yanında olucam.. ne kadar zor olsada artık yapabilicek bişi yok. ilk yapmam gereken şey bi kontrol ve tedaviye ikna etmek olcak. hala anlamadığım bi nedenden dolayı istemiyor tedavi fln... Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Baluu Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 28, 2008 hope the best, expect the worst derler, seni üzmek gibi olmasın ama en iyisini umut edip, en kötüsünü beklemek gibi bir konumdasın sanırım. Hatta bir tahmin daha, hiç kadere inanan, yazgı olduğunu düşünen biri değildin ama artık işler öyle bir noktaya geldi ki, kaderci birisi olmak üzeresin, kader diyorsun.. Büyük geçmiş olsun, fazla zorlamadan ikna etmek de yarar var, ancak öyle bir şey ortaya çıktığına göre, elbet bir kontrolden geçmiştir bir yerlerde, o yeri bulup doktor ile konuşup detayları onun ağzından zorla almaya çabalayabilirsin, kimseciklere farkettirmeden, daha sonra bilinçli bir şekilde ilerleme kaydetmeye çalışmakta yarar var. İkinci opsiyonun, seni üzmemek için böyle davrandıkları göz önüne alınırsa, sanırım, bilinmezliğin seni daha çok yıpratacağını, eli kolu bağlı olmanın, senin için en iyi olan olmadığını onlara anlatman ve bu konuda ikna etmen, bir evlat olarak, samimiyet ve açık sözlülüğü istediğini anlatıp, annenin kalbindeki kilidi açman olabilir. 1.seçeneği seçmek daha az yıpratıcı olacaktır iki taraf içinde, 1.seçenekten sonuç çıkmaz ise 2. seçenek kaçınılmaz sanırım. Tekrar büyük geçmiş olsun yiit. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
darkness87 Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 geçmiş olsun geçenlerde bende böyle bi sorunla karşılaştım allahtan sonuçlarım temiz çıktı anneni ikna et bi an önce gitsin doktora ne kadar erken olursa o kadar iyi olur Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
maelstrom Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Quibble said: elimden geldiği kadar yanında olucam.. ne kadar zor olsada artık yapabilicek bişi yok. ilk yapmam gereken şey bi kontrol ve tedaviye ikna etmek olcak. hala anlamadığım bi nedenden dolayı istemiyor tedavi fln...öğrenmeye çalışmak için kurcalama. hatta konuyu açmamaya dikkat et, bir an kendiliğinden söyler. çok geç olmadan söylemeli tabi, baktın bir iki gün içinde hala söylemedi o zaman karar veririz nasıl söyleteceğine. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Emaleth Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 quibble, çok üzüldüm :( naçizane tavsiyem öncelikle anneni ne olursa olsun yanında olduğuna tam olarak ikna etmen. sana bahsetmiyormuş durumlardan demişsin, belki yanına biraz daha sokulursan, oğlunun artık koca adam olduğunu ona hissettirirsen, derdi paylaşarak az da olsa hafifletebilirsiniz. bazen insan, belli bir yaşa gelince, arada bir annesine annelik yapmak durumunda kalabiliyor. belki sıra sana gelmiştir. bi de, böyle hayat mı olur sorusuna cevaben, hayat tam olarak böyle arkadaşlar. bunu bir kere kabul edince inanın daha rahat halledilebiliyor pürüzler. geçmiş olsun. umarım bir an önce verimli bir tedaviye başlarsınız. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 çok saolun hepinizin yorum ve önerilerinizi okuyup ayrı ayrı değerlendirip ona göre hareket etmeye çalışıyorum. Ancak devamlı "durum nedir ", "hadi kalk gidelim bakalım".. vs. gibi konuşmalarla sanki darlıyorum gibi hissediyorum, bu sefer de üstüne gidip onu rahatsız edicek bi ortam yaratmak istemiyorum. Anladığım kadarıyla bu beyin tümörü döneminde üzerinde yapılan testler ve geri kalan bilimum ilaç tedavisi yüzünde artık içinde hastane cart curt olan bi işleme sıcak bakmıyor. Sıcak bakmaktan da öte, "gitmicem kontrole" dediinde "niye" dediim zaman cevabı " istemiyorum " oluyor. Bırakın öleyim gibisinden. Bu benim en çok aklımı karıştıran nokta. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Overseer Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Geçmiş olsun. Güvenmiyorlar dediğine bakarak aile fertlerinin sadece sen ve annen olmadığını çıkartıyorum. Ailecek hareket ederseniz ve bunu ona aşırı hissettirmezseniz daha etkili olur sanırım. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Quibble Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Konuyu açan Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Yanında sadece ben varım. Pek aile kavramı yok bizde. Bi ben bi annem varız. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Emaleth Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Quibble said: Ancak devamlı "durum nedir ", "hadi kalk gidelim bakalım".. vs. gibi konuşmalarla sanki darlıyorum gibi hissediyorum, bu sefer de üstüne gidip onu rahatsız edicek bi ortam yaratmak istemiyorum. yaratma zaten. önce bir nefes almasına izin ver, yanında ol ama başka şeylerden konuşun biraz. sonra laf hastalığa kendiliğinden gelir zaten. bn onu demeye çalışmıştım ne olursa olsun yanında olduğunu hissettir derken. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
paparnoz Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Geç olmadan hastaneye götür derim doktorla randevu ayarla sonra tut kolundan sana ihtiyacım var de götür. Eğer kanserse yayılması önlenir en azından değilse de kist felansa ilaçla veya ameliyatla tedavi edilir içiniz rahat eder. Annenin büyük ihtimal umutsuzluğu var bu konuda zaten iyileşmicem en azından hastanelerde sürünmiyim mantığında düşünüyor olabilir,doktorla felan konuştur yani bilen biri ile şuan hastaneye götüremediğine göre telefon ile konuşturup ikna et. Onun dışında büyük geçmiş olsun umarım herşey düzelir. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
sesu Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Paylaş Mesaj tarihi: Ağustos 29, 2008 Çok geçmiş olsun. Ne olursa olsun annenin yanında olman gerekiyor bunun sen de farkındasındır. Şu an buraya gerçekten üzüldüğünü belli eden bir konu açabiliyorsan akli dengen de düzelmiş demektir biraz. Senin annen güçlü bir kadın moralini bozmazsa göğüs kanserini de yener. Üzerimde oynanmasını istemiyorum dese bile tedaviye ikna et onu cesaretlendir biraz. Biliyorum kolay değil ama yapabilirsin. Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar