another stranger me dırırım

[Mithr]

ilk olarak böyle bir topici okudugunuzda ay ezik öyk diyebileceksiniz biliyorum ama yazınca bir rahatlıyorum ben yazmam lazım =)
neyse ben sorunluyum sanırım..birkaç yıl önce babamı kaybettim ve o zamandan itibaren yaşam sevincimi kaybetmiş durumdayım.ve o günden sonra kendimi bilgisayara yönelttim vakit geçirmek için.şimdi omuzlarım çöktü =/
antisosyal bir insanım hatta forumdaki başka bir arkadaşım da aynı durumda.yavaş yavaş açılmaya başlasamda tam kopuşa gelemiyorum.kelimeler boğazıma düğümleniyor yeni tanıştığım biriyle konuşurken.veya biriyle konusurken sesim kısık çıkıyor volume potansiyometrem bozulmuş gibi.
ayrıca net ortamlarındakı yazılarıma hep smiley koyarım bi nedenle.hep sırıtıyormuşum gibi olur ama hiç sırıtmam.
gülsem kendimi yapmacık hissediyorum.neden gülüyorum ki falan diyorum içimden.
uyku sorunlarım var yattımmı uyanamıyorum bidaha.
ayrıca acaibime giden birşey okulda ayrı,evde ayrı,dersanede dışarıda ayrı bir ruhsal yapım oldugunu farketmem.
ayrıca sürekli hayal kuruyorum.aynen scrubsdaki gibi düşünün.olmayacak şeyleri.
vedee sürekli uyuma eğilimindeyim dersanede falan.sıranın önüne geçince hemen kollarımını sıraya yayıp yatıyorum,ne kadar uyuyamasamda.

(tamamen boş bir insan değilim aslında iyi oldugum şeylerde var,neyse..)

neyse bunları yazmaktaki amacım şu.ben bezdim iyice ve düşünüyorum ki forumdaki herkez benden büyüktür genelleme yaparsam.bu nedenle bazılarınız veya bazılarınızın arkadaşları falan yaşadıklarımı yaşamış olabilir o nedenle önerilerinize açığım.
"piskoğloğa git" den başka bir çare olabilirse sevinirim.şöyle tutorial kıvamında olursa tadından yenmez ...

[Trevize]

ne diyeyim ben sana ki... 18 yıl oldu babamı kaybettiğimde aynı şeyleri yaşadım bir farkla o zaman bilgisayarlar commodore idi... şimdi desemki sana sen girdiğin bunalımla kalıyosun senin dışındaki hayat acımasızca ilerliyor hem de olabiliğince kötülüğü ile yok ermeni sorunu, yok kürt sorunu, yok kıbrıs sorunu bizim sorunumuz olmayan şeyleri sorun haline getirmeye çalışan bir çok dış güç ve içerde satın alınmış bir çok kamu personeli, medya ve benzeri halkı bilinçlendireceğine uyutmaya çalışan bir hükümet.. ve sen babanı düşünmekten sonrada geçim sıkıntısından bunları ihmal ediceksin... ne diyeceğim sana bilemiyorum cidden....

[Pyro]

millete kar$ı kendini gösterme biçimin 5 yıl geçsede aynı kalabilir.$u an ki halin için de bir hobiye yönel derim.ne bileyim spordur,müziktir,resimdir.böyle tamamen rahatlatacak,zevk alacak hobiler bul ilgini çeken.gerçi ya$ kaç tam bilmiyorumda,o dedigin bir yabancıya kar$ı sessinin gittikçe kısılması falan tamamen ki$isel bir$ey.kendin a$mak zorundasın,onun içinde sürekli böyle yabancı ortamlarda konu$maya çalı$.her ne kadar zor olacak olsada ba$ta,zaman geçtikçe artık kendini zorlamadan bunu rahatca yaptığının farkına varırsın.iyi olduğun $eyler ne bilmiyorum ama o alanlara iyice yönelip,moralini yükseltebilirsin mesela?

[Slat]

Hocam bol bol spor yok kendine olan özgüvenin de artar.. Neden bilmiyorum ama hiç spor yapmamış bi insan, kendini toplayacak kadar spor yaptıktan sonra inan bana yürüyüşü, konuşması herşeyi değişiyor..

Kendini şuanki halinle kabullenme.. Ben böyle bir insan değildim de, kendine dışardan başkasının gözüyle bak.. İnsanlarla konuşurken sesim kısılıyorsa ne kadar itici duruyorumdur de.. Güzel, çirkin, aptal, zeki, tiki, götik,kro hertür insanla muhabbet kur.. Kendini sosyal olarak geliştirmiş olursun.. vs vs..

[vaniLLe]

Ailenden birisini kaybetmek cok zor birsey biliyorum, indirekt bir sekilde yasamis olsam da.
Insanin 2 saniyede hayatinin degismesi kaldirilabilecek bir durum degil en azindan kisa vadede kaldirilabilecek bir durum degil, o yüzden haklisin.
Ve gec olmadan, hayata atilman gerektigini fark etmen güzel.
Maalesef ki bazi insanlarin elinde olmuyor bir takim seyler.
Eminim ugras göstermissindir, ama hep basa dönmüssündür bir kac adim ileri dogru atmis olsan bile ?
öyle mi?

Anladigim kadariyla motivasyon eksikligi yasiyorsun,güvensizlik de en büyük sorun.

Nasil bir yapiya sahip oldugunu tüm bu yazdiklarindan anlamam mümkün degil ama kendimce birseyler söyliyim.
Öncelikle kendine güvenini yerine getirmen lazim.Bundan sonrasi zaten kendiliginden olacaktir.
Kendine bir hedef belirle önce.. vardir da eminim.
Ve bu hedefe ulasmak icin neler yapabileceginin bir listesini cikar kafanda. Plan yap ve onu uygulamaya koyul.
Hm diyelim dis görünüsünden memnun degilsin, spora git. hem rahatlarsin hem de iyi bi görünüme ulasirsin.

Bilgisayarda cok takiliyorsan, bunun yanisira baska ugraslar edinmelisin. Önceden yapmak isteyipte yapamadigin, yapmadigin seyler gibi mesela.
Ama sana tavsiyem, birden bire herseyi kesmemen.
Yavas yavas azalt. Aksi takdirde yalan olabiliyor :)
bir söz vardir.. cüce ve dağ ikilisi. ikisi de büyük bir kontrast olusturur. birbirlerinin tersidirler.
Ve cüce dağa dogru ilerler, yaklastikca aslinda o kadar büyük olmadigini anlar.
kisacasi önemli olan cesaret edip yola koyulman.

Sana senden baska kimse yardimci olamaz, o yüzden gelecegini düsünüp motive etmeye calis kendini. Evet zor. Ama zoru basarmak bir ustaliktir.

Savasan kaybedebilir ama savasmayan coktan kaybetmistir. lafi gelir aklima hep böle konularda, e o zaman bu lafla da kapatiyim yazimi.
Umarim hedeflerine ulasir ve güclü olursun her daim.

[KireiMerodii]

Ne kadar çabuk çevreyle uyum sağlamaya başlarsan o kadar iyi edersin. Zaman geçtikçe insanın kendini adapte etmesi daha zor oluyor, kendini anlamaya ayıracak vaktin de kalmıyor zaten. Evde vakit geçirmemeye çalış fazla, çeşitli nedenler ve aktiviteler bulup dışarı çık. Psikolojiyle ilgili kitaplar okuyabilirsin. Gerçi psikolog demeyin diye belirtmişsin ama, bu kişi sana deli teşhisi koyacak değil. İyi bir uzman psikolog bulup onunla okuduğun kitapları tartışabilirsin iki arkadaş gibi. İç dökmek veya anlaşılmak için psikoloğa gidilmiyor. Onu insan doğası ve psikolojisi hakkında senden daha çok şey bilen, bilgi alabileceğin bir kaynak olarak görüp gideceksin. Ayrıca kendini bu kadar garipseme, herkesin kendine göre problemleri var. Bir çoğu genelde bunların farkında bile olmuyor. Sevilir içe dönük, çapraşık tipler eğer kendilerini sorguluyor ve değişmeyi, gelişmeyi planlıyorlarsa. Klas adam olurlar olgunlaşınca. ;) Üzülme o kadar..

[bLackcha0s]

Niye psikologo gitmeye karşısın ?
Ben deliyim valla bak 1 hafta klinikte tedavi görücektim yatmadım :) onun yerine 2 sene her hafta gittim ehehe.
Manyaam lan!

Babam uzakta şimdi görüşemiyoruz uzun zaman oldu çok özlüyorum ve onun yanında olmadığım için çok kötü hissediyorum ama kimse yardım edemiyor.Ama gelecek yakında hep o günü bekliyorum.

İnanılmaz kötü günler yaşadım bende aynı uyuma sorunu falan filan bendede var aşırı uyuyorum.Derste falan çok uyuyorum.Benim bide öss zamanıma denk gelmişti.Boktan bi okul kazandım.Hiç kasmadım daha orası olsun burası olsun diye spor toto gibi yazdım gönderdim hangisi çıkarsa kimseye bile sormadım tercihlerimi kendim yaptım :)
Okulumu sevmiyorum bölümümü sevmiyorum
ama inanılmaz dostlar edindim.

bu bana yeter.

[Mithr]

tırsıyorum piskoloktan ehe
msj atanlar sağolun iyi hissetmemi sağladınız teşekkür ederim =)

[Odrin]

Hakkım olmayarak yazıyorum ama madem paylaşmışsın ters anlaşılmaz umarım.Şu anda sende nelerin doğru olmadığını ve neyin nasıl olmasını gerektiğini iyi biliyorsun.Kendini analiz edebilmen yanlışları doğruya çevirmenin en önemli adımıdır.Uyku problemi depresyonda olan kişilerde genelde görülür.Seninki daha hafif olanı sen sonuçta uyuyorsun.Bunun sebebi de dış etkilere en az oranda maruz kalma isteği olarak açıklanır.Kendinin dışarıya kapatmışsın ki bunu da hayal kurarak bir şekilde baskılaya çalışıyorsun.Tavsiyeme gelince evden dışarı çık,biraz arkadaşlarınla sosyal ortamlarda takıl.Alkol ve sigaradan kesinlikle uzak dur ama en tehlikelisi alkoldur.Kendine bir hobi(Bu aşamada FRP'den uzak dur) edin yani kendini monoton hayatından ayır.SARSIL BE ADAM KENDİNE GEL:)
Olmadı doktor denetiminde antidepresan kullanabilirsin ki bunlar kötü şeyler değil günümüzde birçok insanı ayakta tutan bu tip ilaçlardır.

[Laraken]

ben de 2 yıl önce kaybettim babamı. insan her şeye alışıyor yeter ki koyverme kendini.

[kingpin]

birkaç yıl önce babamı kaybettim ve o zamandan itibaren yaşam sevincimi kaybetmiş durumdayım.ve o günden sonra kendimi bilgisayara yönelttim vakit geçirmek için.

-bende aynı olay anne- baba ayrılığından sonra gerçekleşmişti.

antisosyal bir insanım hatta forumdaki başka bir arkadaşım da aynı durumda.yavaş yavaş açılmaya başlasamda tam kopuşa gelemiyorum.kelimeler boğazıma düğümleniyor yeni tanıştığım biriyle konuşurken.veya biriyle konusurken sesim kısık çıkıyor volume potansiyometrem bozulmuş gibi.

- aynı durumu yaşıyorum zaman zaman.

ayrıca net ortamlarındakı yazılarıma hep smiley koyarım bi nedenle.hep sırıtıyormuşum gibi olur ama hiç sırıtmam.
gülsem kendimi yapmacık hissediyorum.

-allah allah kardeş miyiz lan

yattımmı uyanamıyorum bidaha.
ayrıca acaibime giden birşey okulda ayrı,evde ayrı,dersanede dışarıda ayrı bir ruhsal yapım oldugunu farketmem.
ayrıca sürekli hayal kuruyorum.aynen scrubsdaki gibi düşünün.olmayacak şeyleri.
vedee sürekli uyuma eğilimindeyim dersanede falan.sıranın önüne geçince hemen kollarımını sıraya yayıp yatıyorum,ne kadar uyuyamasamda

-klasik uyku problemi birebir yaşıyorum, sorunlarından kaçmak için uyumayı tercih ediyorsun çünkü bir nevi kafanı yastığa koyduğun zaman hafifliyorsun. daha sonra böyle bir tablo çıkıyor tabi.

[ Mesaj 15 Mayıs 2007, Salı - 21:04 tarihinde, kingpin tarafından güncellenmiştir ]

[Laraken]

durun siz kardeşsiniz!

[Xaenin]

Bunun farkına vararak büyük bir sorun olduğunu/olacağını farketmen ve bu konuda etrafından yardım istemen bence en büyük başlangıç . Başın sağolsun , gerçekten çok zor bir olay olmalı senin için ama üzgünüm , hayat devam ediyor , sen de devam etmelisin .

[Laraken]

böyle üzücü olayların insanı hayattan soğutmaya yönelik olduğuna değil de hayata karşı daha da güçlendirdiğine inanırsan her şey çok daha güzel olur. "ben artık daha güçlüyüm" diyebilmek, başka bir yakınını kaybedince diğer aile üyelerine destek olmak güzel bir şey. hayatı bir oyun olarak düşündüm babamı kaybedince. level atlıyorsun bazı olaylarla. ne kadar yüksek level, yenilmesi o kadar zor karakter.

teselli edilecek yaşta teselli ettim insanları. güçlendiriyor. böyle görmelisin.

[ShadowFury]

Bende de benzer şeyler var(11 yıl önce annemi kaybettim)

Bağımlılık derecesinde bilgisayar başındayım, dışarıya okul vb. sebepler dışında neredeyse hiç çıkmıyorum,
Uyku sorunum var uyku düzenini oturtmam bayağı zor, uyuyacağım zaman zorlanıyorum ama uyuduktan sonra da uyanırken zorlanıyorum

Ayrıca "anti-sosyal" i asosyallik konusunda aşmışlık durumu için kullanmışsın sanırım ama onlar farklı olaylar. Anti sosyallik daha çok sosyal düzene psikolojik olarak karşıtlık durumu oluyo, kasıtlı suç işleme, kaotiklik filan.

Anlattıklarına bakılırsa senin durumun -bence- sosyal fobi (social anxiety disorder-sosyal anksiyete bozukluğu) gibi görünüyo ki o olay bende de var.
Şöyle ki; insanlarla konuşmayı sevmiyorum, konuşmayı istediğim ender durumlarda da doğru düzgün konuşamıyorum zaten. Ettiğim muhabbetler de daha çok bitse de gitsek modunda kestirme cevaplardan oluşuyo.


Gereksiz yerlerde sırıtmak, gülümsemek vs, değişken ruh hali, hayal kurmak filan tam birebir dediğin gibi olmasa da benzer şekilleri var.

Mesajlarımda smileyleri çok kullanırım, evet(çoğu da gereksizdir, noktalama gibi smiley kullanırım)

Ruh halim değişkendir insanların moralinin bozuk olduğu yerlerde aklıma komik bişey gelir hiç çekinmeden gülümserim, başka bişey gelir ukalalık yaparım ya da herkes eğlenirken aklıma bişey takılır bi anda ciddileşirim kalırım, ruh halim ortamdan çok duruma ve düşüncelerime göre değişiyo.

Hayallerim ise scrubs taki gibi olmasa da yani biraz konuyla alakasız olsada sık gelir ve ciddi anlamda gözümde canlandırdıklarım bile olur.Ama çoğu durumdan ayrı hayallerdir.

[Dark_Soul]

Aaaa nerdeyse beni tarif etmişsin:),ama bir farkla ben ailemden birini kaybetmedim fiziksel olarak ama 7-8 senedir babamla kopuk yaşiyoruz hemde aynı evde yaşamamıza rağmen,klasik ders,iş vs. den başka babamla başka muhabettim yok(şu an evden çok uzakta öğrenci olmama rağmen durumumuzda bi değişiklik yok),inan bana babanın hayatta olup da böyle bi ilişki yaşaman babanı kaybetmekten daha çok koyuyo insana.
Ama insan her durumu zamanla kabulleniyor sen kaç yaşındasın bilmiyorum ama ben 22 yaşımdayım,sana gereken nasıl biri olduğunu kişisel yönden zayıflıklarını(topluluk arasında çekinme-uyum sağlayamam kısık sesle konuşma:)) gibi yönlerini çatır çatır hiç çekinmeden sana söylicek birilerinin olması,ilk başta bu çok zoruna gidebilir ama böylece kendini nasıl geliştirebiliceğini öğreniyorsun,uyku problemi bendede var 12 saat uykudan sonra bile yataktan zor kalkıyorum,bu %99 psikolojik bi olay.
Ama herşeyin ötesinde yarın birgün yanında annen yada baban olmadan yaşamayı öğrenmen lazım(gerçi hayatta başına ne geleceği hiç belli olmaz:),bu açıdan bakıncada ortada çok büyük bi sorun yok,sabahın 6 sında yazabildiklerim bunlar,saçmaladıysam affola :P

[codename_curse]

anne babam olmasada yakın akrabaalarımı kaybedtim bende, ama alışıyor zamanla.
asosyal olmuşluğumda var kısa bi süreliğine, arkadaşlar bulmak sana düşüyor, arkadaş faktörü çok önemli, veya bir aşk döndürebilir seni hayata
benim omuzda yalama zaten, bunları sol elle yazıom, ama spor çok önemli, gerçekten çok büyük stres atıyo, sporu bırakınca anladım bunu, yapabiliyosan yap mutlaka.
bunlarda olmazsa, korkma psikoloğa gitmeye