Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

hemen hemen hiçbir şeyden keyif almaz oldum


pontipati

Öne çıkan mesajlar

Suark said:

pornoyu azalt eğer varsa
şekeri ve benzeri bilimum dıştan dopamin salgılatan naneleri kes.
sigara olur,kahve olur. Bağımlı olduysan bunlarsız keyıf alamazsın.

yorul
yorulmadan keyif olmaz.
yarat, basit saçma belki akıllıca bişeyler, varsa yeteneğin sanatta olur.
amacına git, yoksa bul bitane, malmısın aq. 3412341 yıllık evrimin sonucu amaçsız olmamalı yane

(tu):)o
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi depresyondayım diye kendinizi kasmayın, suçlamayın. Şu sistemde depresyona girmeyen hastalıklıdır zaten. Facebook'ta herkesin aman ne kadar mutluyum fotoları koyduğuna bakıp kendinizi yemeyin, onların da sizden bir farkı yok, sadece show off o kadar.

Gezi döneminde insanlar ne diyordu, 25 yaşındayım 2 haftadır yaşıyorum. Çünkü günlük rutinin dışına çıkmışlardı.

İyi iş, sevgili, eş vs bunlar yalan, bir noktaya kadar sizi uyuşturur. Şu sistemde mutlu olunmaz, Suark'ın dediği gibi götünüz çok rahatta değilse ve kendinizi soyutlayıp sanata falan adayamıyorsanız kendinizi.

Aha bugün eylem vardı, gidip çatışaydınız biraz kendinize gelirdiniz :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

calimero said:

Abi depresyondayım diye kendinizi kasmayın, suçlamayın. Şu sistemde depresyona girmeyen hastalıklıdır zaten. Facebook'ta herkesin aman ne kadar mutluyum fotoları koyduğuna bakıp kendinizi yemeyin, onların da sizden bir farkı yok, sadece show off o kadar.

Gezi döneminde insanlar ne diyordu, 25 yaşındayım 2 haftadır yaşıyorum. Çünkü günlük rutinin dışına çıkmışlardı.

İyi iş, sevgili, eş vs bunlar yalan, bir noktaya kadar sizi uyuşturur. Şu sistemde mutlu olunmaz, Suark'ın dediği gibi götünüz çok rahatta değilse ve kendinizi soyutlayıp sanata falan adayamıyorsanız kendinizi.

Aha bugün eylem vardı, gidip çatışaydınız biraz kendinize gelirdiniz :)


şuna ek olarak bir de kış aylarındayız falan. soğuk hava, güneş görmüyoruz adam gibi bilmem ne. evet. science, bitch
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

darkwingduck said:

Depresecek vakti nerden buluyosunuz ben onu anlamiyorum. Depression is for sissies


This, ben çoğu zaman depresyonda olduğumu bile unutuyorum sırf bu yüzden. Yapacağın uğraşacağın severek yapacağın bir şeyler olsun.

Hiç mi yapabileceğin iş vs. yok, yoksa dahi bir şeylerle uğraş.

Ama ilaçlarla mutlu olmaya alıştırma kendini, ilaca alışmayın. Seni mutlu ediyor evet, ama hayat kaliteni de düşürüyor aynı anda. Sürekli bir uyku hissi, hep yorgunluk hali, baş dönmesi vs. Seni uyutarak istemediğin hayatı bile elinden alarak mutlu ediyor haplar sadece, yoksa geçmişi düşünmeni engellediği saçmalığı bir nebze de olsa doğru bu etkinin yanında.

Ama karşılığında da bağımlı oluyorsun, sanki yokluğunda yapamazmışsın gibi ama yapıyordun. Çok kötü hissediyorum hala kendimi. Eğer ortada ruhsal bir sıkıntı varsa nedenlerine inmeden sırf ilaç tedavisi sadece geçici bir çözüm, ama asıl yangını söndürmüyor.

Kimyasal düzenini değiştirip duygusuz hiçbir şey düşündürmeyen bir insan yaratıyor, bu sefer ilacın yan etkileriyle uğraşıyorsun, inan insanı uyutmaktan başka bir işe yaradığı yok antidepresan vs. gibi ilaçların.

Sevdiğin insanlarla mutlu olmayı dene bunların yerine.

Uyuşturucudan da uzak dur, kendine dikkat et.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Desqpio said:

şuna ek olarak bir de kış aylarındayız falan. soğuk hava, güneş görmüyoruz adam gibi bilmem ne. evet. science, bitch


aklıma geldi

neden saçların beyazlamış arkadaş şarkısını kendi kendine söyleyip efkarlanmaya çalışan adama genetiktir abi demişliğim var. bi soğumuştu ortam.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Yeni nesil antidepresanlar uyuşturmuyor eskiler gibi. İhtiyaç duyulduğu anda kullanılabilir. Bazen gerçekten o kadar bozulur ki denge, ilaç desteği almak gerekir bi dönem.


Olay gerçekten ihtiyaç duyacak duruma gelmemekte. Evet yeni ilaçlar uyuşturmuyor ama ilaç sonuçta, kimyasal. Bi dönem yan etkileri oluyor. YAşlı dedeler gibi ilaç saati kovalıyosun. Ay ilacım bitmiş yazdırayım, ay rapor çıkartayım hede hödö.


Çıkın gezin abi, hobilerinizin peşinde koşun. Spor yapın. Halısaha maçına gidin. Spor salonuna gidin, para veremem diyosanız bi eşofman altı geçirin sokakta koşun.


Ben neredeyse 1.5 yılımı bok gibi harcadım bi psikolojik rahatsızlık yüzünden. 1 yaz boyunca aptal gibi gezdim. 1k liradan fazla para bayıldım doktorlara. Her seanstan çıktığımda hayat kadını gibi hissediyodum lan kendimi, ama parayı da ben veriyordum. Hem para veriyordum hem somut bi bok geçmiyodu elime.

Ben çok sonradan çözdüm olayın doğal yaşamakta olduğunu. Doğal yaşamaktan kasıt gıda değil sadece. O da çok önemli. Ama asıl önemlisi egzersiz, hareket, spor, aktiviteler.


Bi kere insan enerji harcamak üzerine gelişmiş abi. Beynin senden günde en az 2 km'yi yüksek tempoda kat etmeni bekliyor. Bütün hormon ve nörotransmitter dengesi bunun üzerine kurulmuş.

E bu tempoyu harcamıyosun, üstüne günümüzün rafine gıdalarını tüketiyorsun. Zaten kan şekerin sapıtıyor. Kan şekerinin psikolojik dengeye etkisi çok fazla. Sen bu dengeyi bozup bi de kısır döngü yaratınca psikoloji gg.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

teşekkürler ciddi postlar için, seagle baya uzun yazmışsın (tu)
1 yıldan uzun süre ben de ilaç kullandım. asıl verimsizlik hastaysan oluyor, lakin daha bilinçliyken 2 milim ilerlemediğini , birşey yapmak istemediğini de görünce daha kötü oluyor. birkaç hafta daha boşum, deniz kenarına gitmek faydalı olacak sanırım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Şu sıra ben de öyleyim. Çok az paraya, çok çalıştığımı, bu iş için tam olarak uygun olmadığımı, meziyetlerimi patron şirketi organizasyonunun bozuklukları ve oturmamış süreçler sebebiyle kullanamadığımı, ve düşük performans ve motivasyonumun bende güç geçtikçe 'düzelemez' sorunlara yol açtığını düşünüyorum. 1 sene önceki roket adam, 2 sene önceki roket adam ile şu ankinin hiç bir alakası yok. Herkes 'amaan abi olacak kadar çalış işte' dediği için o kadar çalışmaya başladım ve beni bu noktalara getiren, beni ben yapan tüm yaratıcı özelliklerimi kaybettim gibi. Bi yandan da sosyal hayatım sıfıra indiği için o taraf da yürümüyor. E para da yok. Sıfıra sıfır, elde var sıfır, üstüne sinirim bozuluyor, fiziksel ve ruhsal olarak harap oluyorum.

Bu da böyle bi not düşülsün tarihe, içimi dökmüş oldum :) Her yıl şu sıralar böyle olduğum için herhalde geçicidir diyorum, umarım geçicidir, yoksa işi bırakmak üzereyim ve bu benim için hiç iyi olmayacak, comfort zone'dan epey uzaklaşacağım, o da daha büyük bir stres malum :(
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

monoscope said:

benim de doktora gitmem gerekiyodu anksiyete ve sonucunda panik ataklar yaşıyodum ama gitmedim kendi kendime çözmeye çalıştım herşey iyi güzel ama bi araba kullanmaya yeniden başlamam kaldı bi onu başaramadım sdfsdf


Ben türlü türlü fobiler yaşadım pa süresince ama allahtan hiç araç kullanma fobisi yaşamadım.

Ki bi kez trafikte atak yaşadım, saniyede sırılsıklam oldum terden. Yanımdaki "sana noldu ya su gibi oldun" fln dedi o derece kötü oldum ama hiç fobiye dönüşmedi.


Fobiye dönüşen şeylerin de üzerine gidip yenmek lazım ama işte bana da biri üzerine gideceksin yeneceksin deyince "onu ben de biliyorum da öyle kolay değil işte" diyordum. O yüzden sustum :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...