Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Noyzura-KuddusiMavra sunar

KuddusiMavra

Son yazan: KuddusiMavra
yeri: Karalama Defteri

 Paylaş

Öne çıkan mesajlar

KuddusiMavra Grand Master

KuddusiMavra

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
Arkadaşlar...

Noyzura kardeşimle bir ilki yapmak istedik. Doğaçlama hikaye yazacağız. Benim yazdığım bölümden sonraki bölümü Noyzura yazacak. Hiçbir şekilde trolcülere cevap vermeyeceğiz. Umarım hoş bir şey çıkar ortaya...

Buyrun...



BÖLÜM 1

Ayaklarının altını artık hissetmiyordu. Aslında bu iyi bir şeydi çünkü neredeyse 20 dakikadır yalın ayak kaçarken paramparça olmuştu ayakları. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki peşindekilerin Arnavut kaldırımındaki şangırtılarını bile bastırıyordu. Muhtemelen tepeden tırnağa zırhlıydılar.
Koşarken bir yandan da kendisine kızıyordu.
Madalene’ in sözleri kulaklarında yankılanıyordu:
-Sen hanımın hizmetçisisin. Söz konusu hanımın aşıkları olunca kulakların duymayacak, gözlerin görmeyecek. Merak iyi bir şey değil. Lütfen Candide, ne olur?! O Navarre çakalının bakışlarını beğenmiyorum.
Arkadaki kalabalık sanki artıyordu. Ya da aradaki fark kapanıyordu. Çünkü artık nefes alış verişlerini duymaya başlamıştı. Küfür ediyorlardı. Tabii ki kendisine.
Karlens’in vaftiz töreninde Navarre’ın kendisini nasıl tepeden tırnağa süzdüğünü hatırladı. Bakışları ile adeta içinden geçtiğini hissetmişti. Paris’ten bu tarafa her evde onun çapkınlık hikayeleri anlatılırdı. Paris’ten Tours’a piçlerinin sayısının yüzlerce olduğu rivayet edilirdi.
Aklına az önce şahit olduğu manzara geldi. Hanımının çığlıkları korkunçtu.
-Ne olur yapma! Yapma! Lütfen yapma, yalvarırım Navarre, yoooo, hayırrr, yapmaaaa!
Gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü, yanlardan uçup gitti.
Ay bile bulutların arkasına saklanmıştı. Zifiri karanlıkta daha ne kadar böyle koşabileceğini düşündü.
Birden ayakları yerden kesildi.
Büyük bir korku ile boşlukta düşerken buz gibi suyun içinde buldu kendisini. İliklerine kadar ürperdi. Değil Şubat, yazın bile Indre’ye düşen kişinin iflah olmayacağına dair köylülerin anlattıkları geldi o an aklına. O kadar soğuktu ki artık ellerine ve kollarına hükmedemediğini anladı.
Derken karanlığın daha da arttığını fark etti. Batıyordu. Loire Nehri’nin ana kollarından olan Indre’de 19 senelik ömrü son buluyordu. Bu, hanım hizmetçisi Tours’ lu Candide’in aklından geçen son düşünce oldu.
chrome Mentor

chrome

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
çetintaş beni şaşırtmanktan asla vazgeçmedi vazgeçmiyor.
bir gün grup yapıcaz abi gelir misin desem, sanki biraz düşünüp geliyorum lan diyip gelecekmiş gibi geliyor öyle bir çılgın öyle bir sergüzeşt.
Noyzura Experienced

Noyzura

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
BÖLÜM 2

Artık hiç bir ses duymuyordu ölümün belirsiz sessizliğinin çığlığından başka. Tüm vücudunu kaplamış olan soğuk hızla içine nüfus ederken gözlerinin görebildiği sadece Loire Nehri'nin karanlık sularında hayaletler gibi dolanan çaresizliğiydi. Hareketleri git gide yavaşlarken her yerini kaplayan bir ılıklıkla birlikte etrafında türlü şekillere girip farklı farklı rotalarda dolanan ışık topları görmeye başladı ve tüm renkler birleşip Candide’nin karşısında kocaman bir ışık girdabına dönüşüp onu içine çekti.


***



Candide gözlerini açtı. Daha önce hiç görmediği oval bir şekilde olan gri bir yatak üzerinde yatıyordu. Oval şekilli büyük bir odadaydı fakat ne bir pencere ne de kapı vardı hatta içeride hiçbir kandil yanmamasına rağmen içerisi beyaz bir şekilde parlıyordu . Gözleri içerisinin ışığına iyice alışınca ayağa kalktı. Üzerinde komple vücudunu boğazına kadar saran beyaz bir kıyafet vardı fakat kıyafeti , içinde bulunduğu oda gibi hiçbir parçası , düğmesi ya da bağcığı yoktu. üzerinde nasıl durduğuna bakmaya çalışıyormuşçasına kendi kendini süzdü önce ve önüne ve sonra arkasına bakarak . Göğüsleri ve kalçası kıyafetlerden taşarcasına belli olurken kendisini çıplak gibi hissedip utandı ve kollarını önünde büzüştürürken saçmaladığını fark edip acaba ölüp ölmediğini merak etti .

Yumruğunu sıkıp hızlı adımlarla duvara doğru yürüyüp bir yumruk attı fakat duvar yumruğunu kaplıyormuş gibi emip sonra tekrar duvarın dışına attı. Hala insan olup olmadığını merak ediyordu ve duvara yumruk atamama başarısızlığından sonra çareyi kendi elini tüm gücüyle ısırmakta buldu ve ağzından çığlıkla karışık bir “lanet olsun “ fırladı. Yaşadığına kafası karışık bir şekilde sevindi . En azından hem peşindekilerden kurtulmuştu ve hem de nehirde boğulmamıştı. Ne yapacağına dair hiç bir şey bilmiyordu ama birden burnuna ilk defa algıladığı bir koku geldi ve bu kokuyu hissetmesiyle birlikte gözleri kapanmaya başladı . Son enerjisi ile kendini bulduğu oval yatağa kendini bıraktı.
Misafir
Bu konu yeni mesajlara artık kapalıdır.
 Paylaş
Konu listesine dön
×
×
  • Yeni Oluştur...