Yardım ya da Öneri

[Letsgetthesunshine]

Son zamanlarda çok tembelleştim sporu bıraktım , okula gitmiyorum , kurslarım var onları da bıraktım annem sorunca 'ha gittim anne iyiydi geçti gitti' öyle diyorum. Yataktan çıkasım yok , varsa yoksa arada bir kitap okuyup müzik dinliyorum indirdiğim filmleri bile izlemek eziyet geliyor istemiyorum öyle duruyor bir kenarda. Kitap okuyorum dediysem de ejderha mızrağı ya da unutulmuş diyarlar falan , faydalı bir kitap değil yani. İnsanlarla konuşmak zor geliyor konuştuklarında tahammül edemiyorum rolden bile olsa yüzlerine gülmek çok zor geliyor artık.

Devamlı geçmişte yaşıyorum , bazı zamanları düşünüyorum ve çok fazla hayal kuruyorum gün ortasında. Hep bi karar alıyorum (spora başlayacagım , düzenli yemek yiyip uyuyacağım gibi) hatta post-it lerle tahtaya asıyorum yarın olduğundaysa bi küfür basıp yırtıyorum hepsini. Asosyallik değilde daha çok enerjim yok ne dışarı çıkmaya ne de bir şey yapmaya. Yemek yapmayı ya da gezmeyi çok severdim şimdi ikiside çok çok zor geliyor.Arada sırada hayatımı sonlandırmayı düşünüyorum , belki rahatlayabileceğimi ya da huzur bulabileceğimi daha sonrasında inancım ve ailem için yaşamak zorunda olduğumu hatırlıyorum. Hayat suxx ya da her şey üzerime geliyor gibi motto da değilim hatta hava güneşli olduğunda yüzümde bi tebessüm oluyor. Ama o kadar güzel bir günde bile insanların arasına karışmak zor geliyor sanki bi kriptonit var etrafımda bütün enerjimi çekiyor süpermen misali.

Okul bıraktım tekrar öss ye girdim bi okul daha kazandım dedim daha iyi olur ama okula gidesim yok 'ulan okulu bitirsem ne fark edicek bitirmesem ne' staj ayarlamıştım güç bela o da gitmediğim için yalan oldu. Devamsızlıktan bir kaç dersten kaldım , okuldaki arkadaşlarım arıyor onların çağrılarını yanıtlamıyorum , nerdesin diyorlar cevap yazmıyorum. Kısacası durum bu. Ne yapabilirim ya da ne yapılabilir daha düzgün ve aktif olabilmek için? Dalga geçmezseniz sevinirim bu ara kimse ile paylaşmak istemediğim ve için için beni bu sorular yediği için dışavurmak istedim sadece.

[aquatik]

Yazdıkların, dönem dönem herkesin yaşadığı şeyler. Sırf paticikte bile benzer sıkıntı, bıkkınlıklar nedeniyle neredeyse 2 günde bir açılan konular var. Türkiye hatta dünya çapında düşünüldüğünde, şu yaşadıklarını hisseden, deneyimleyen milyonlarca insan var. Yalnız değilsin yani...

Ben de çeşitli dönemlerde benzeri sıkıntıları yaşadım, ve gene zaman zaman yaşadığım oluyor. Genelde aile-okul baskısı, ekonomik sıkıntılar, yaşam boyu geçiregeldiğimiz fizyolojik değişiklikler, ülkenin ve dünyanın artan sorunları, ikili ilişkilrde ki tıkanmalar, v.s. hepsi ve daha bir sürü şey nedeniyle çöküntüler yaşayabiliyoruz.

Diyebileceğim tek şey, gücün kendi elimizde olduğu. Çözemeyeceğimiz çok sorun var, ama çözebileceklerimizi de yalnızca kendimiz çözebiliriz. Yaşam denilen şey bir bakıma bu bence; içimizde ki gücü fark edip, çözümler üretmeye çalışmak.

Bir de nefis bir nick in var. O güneş ışığına ulaşmaya çalışmak önemli. Ne kadar tepetaklak olunsa da, amaç hep ışığa ulaşmak için (başarı değil kast ettiğim) çabalamak olmalı diye düşünüyorum. Çünkü yaşam bize verilmiş çok büyük bir şans bence.

[Greeny]

Aman diyim hocam naptın. Ne hayatını sonlandırması, cizız kırayst. Derdin yok tasan yok, ne için sonlandıracaksın hayatını. Yaşını bilmiyorum, ama ergenlik olabilir diye bir tahminde bulunucam.

Çok ağır bir söz söylemişsin, ne çeken insanlar var hala umutları var ki, senin elle tutulur bir sorunun da yok. Enerjin yoktur, yaşama hevesin yoktur ona birşey diyemem. Ben de aynı durumdayım, çoğumuz aynı durumdadır. Ben de devamsızlıktan, sallaboş olduğumdan okulu uzattım. Evet moral bozucu birşey, bile bile hayatı savsaklamak. Ama en nihayetinde bizim yaptığımız tercihler bunlar. Ki çözüm diye baktığın şey, en adice sorunlardan kaçış yöntemidir. İnsanın kendisine saygısı olmadığının göstergesidir. Önce kendine olan saygını kazan, sonra plan program yap. Post-it ile olacak işler değil, sabah kalkacaksın "okula gidiyorum, vizeme çalışıyorum" diye başlayacaksın eylemlere. Ben tembelliği böyle çözdüm, "okula gidiyorum" dedim üstümü giyindim kapıdan çıktım. Aradan geçen 10 dakika sonrasında zaten pişmanlık gibi birşey duymuyorsun, okula gidiyorsun. Yaptığında yanlış birşey yok, eğitim almaya diye gidiyorum dediğin an zaten olay bitmiştir. Biraz tutkulu olmak lazım evet, ama yoksa emri vaki yapacaksın. Takma kafanı okadar, çok problemin yok gibi, sıkıntı, enerji yoksunluğu, bir baltaya sap olamama, buradaki üyelerin bir kısmında var zaten. Savsaklamayı bırak, harekete geç otomatikman düzelir zaten.

Edit: Şu şarkıyı dinle kendine gel, ben sıkıldığım zaman bu şarkıyla kendimi dinliyorum. Tatile gitmiş kadar oluyorum.

[Red]

zaman

[raw power]

Çok çok benzer bir durum yaşıyorum ben de.İnanılmaz sıkılıyorum,bunu tersine çevirecek enerjim de yok.

[kermit]

extacy atın

[shapshal]

bu tip sıkıntılı dönemleri, hayatımı sonlandırma isteği kadar değil ama, ben de yaşıyorum ara ara. yaşanıyor böyle şeyler :P
Birkaç tavsiye vermek gerekirse,
-Kendini zorla ve enerjim var yok demeden birşeyler yap. Normalde yapmaya üşendiğin birşeyleri kendini gazlayıp o anda yap. Bu çok ufak birşey de olabilir mesela odayı toplamak, banyo yapmak (bunu ben hep geciktiririm de :D) veya ne bileyim biraz ders bakmak.
-Uykuyu mutlaka düzene sokmaya çalış. Uyku direk gününü etkiliyor (ki şuan bu yazıyı bu saatte yazarak kendimle çelişiyorum ama)
-Çok fazla "of şöyleyim, böyleyim *sansür* böyle işin" tadında düşüncelere kapılma. Hayal kurmak kötü birşey değil, fakat yeter ki o hayallerden sonra gerçeğe döndüğünde karamsarlığa kapılmak yerine sana bi motivasyon sağlasın.
-Yine kendini zorla ve dışarı çık. Ne yaptığın çok da önemli değil fakat arkadaşlarla buluşmak en tercih edilesi durum. Onlara bunu yüzyüze anlatmak da seni rahatlatır, hepsinin aksine bu konuyu hiç konuşmasanız bile havadan sudan konuşursunuz kafan dağılır. Veya eğlendiğiniz bişeyler yaparsınız (biz ps3 oynamaya gideriz mesela).
-Hayatı ulaşılacak amaçlar bütünü olarak düşünme. Düşündüğün şeyi yapmış olmak veya yaptıktan sonra hiçbirşeyin değişmeyeceği, anlamsızlık hissi yerini o anlamsız şeyi yaparken mutlu olacağın ve önemli olanın da bu olduğu düşüncesine bıraksın.

Ne kadar yardımcı oldu bilmiyorum, umarım yakın zamanda kafanı dağıtırsın. Çok fazla üstüne düşüp bu durumu kurtulamayacağın bir bunalımmış gibi düşünme. Biraz kafanı dağıtmak, bişeylerle uğraşmak veya en azından ufak birkaç değişiklikle mutlu olabildiğini görmek sıkıntılarını azaltabilir.

[idilik]

elle tutulacak hiçbir sorununun olmasa,hatta hem maddi hem manevi açıdan sahip olabileceğin herşeye sahip olsan da böyle bir dünyada sıkıntıya girmek normal. çünkü zor bir dünya burası.senin keyfin yerinde olsa,etraftaki sıkıntıları görüyorsun. yok edilen doğa,işkence gören hayvanlar ve insanlar,açlık,savaş...bunların olduğu bir yerde herkesin sıkıntıya girmesi gayet doğal. fakat enerjimizi yüksek tutmak için elimizden geleni yapmak hem kendimize,hem de gezegenimize karşı bilmemiz gereken bir borç bence.kendimize değer verdiğimiz zaman dünyamızı da değiştirme şansımız olur.önceki yazılarda da dendiği gibi işe bir ucundan başlamak,gerisini de getirecektir.ayrıca sıkıntı da,mutluluk da geçici.hatta zannettiğimizden çok daha çabuk gelip geçecek hepsi.o yüzden mümkün olduğu kadar var olmanın tadını çıkaralım derim ;)

[Letsgetthesunshine]

22 yaşında büyüyememiş bi ergen olabilirim belkide bilmiyorum. Sadece bazı şeyler farklı geliyor hani o bize öğretilen kalıplarda değilde biraz daha farklı bilmiyorum belki de zamanla geçer dediğiniz gibi.

[Krmz]

her türlü tembellik ve hiç bişi yapmak istememe durumu daha fazla hiç bişi yapmak istememe durumuna yol açıyor bence. Kısır döngü kısacası, bunun içinden çıkmak işin en zor kısmı olucak ama gerisi çok rahat gelir. Bir şekilde başarıcaksın işte, ya yarın öbür gün yaparsın bunu ya da her şey daha beter olduğunda çok daha zorlanarak yaparsın. Ufaktan kendinle barışıp, işe koyul.

[InneR_ChaoS]

ulan aynisi bende var

en ufak seyde hap atiyim temiz yatarim diyorum ama sonra olucaklari dusununce gotum atiyo


yani ailedir falan

onlar olmasa direk yapabilirim gibi geliyo

[Estel_Anorien]

arkadaşlar bahar yorgunluğu bu. havalar biraz daha düzelince size de kan gelecek can gelecek.

[Dark_Soul]

aynisi bendede oluyor ara ara,boyle insanin ustune yapismis tembellik gibi bisey, hicbisey yapasim gelmiyor,1 hafta boyunca en yakin dostum yatagim oluyor sonra normale donmus gibi oluyorum sonra yine ayni sikinti, caresi yok gibi sanki,bununla yasamayi ogrenmek lazim

[Laraken]

iki bira çakın ne tembellik kalır ne bişi olum.

[Tyrannus]

obsesif kompülsif hedesi olabilir.nedenini bilmiyorum kalkasım gezesim yok diyen herkeste o çıkardı zmanında.farkettirmiyor kendini terbiyesiz bir de

ayrıca aha aynı ben diyebilecek 23124kişiden biri de benim.herkes aynı şeyi yaşıyor falan demiycem de ne bileyim abi hayat zor asdfasdfasdf.

[vaniLLe]

bazen öyle salmak gerekir. belki cok fazla sorumluluk aldin ve kaldiramadin.
kendine söz vermeye devam et, tutamayacak ya da hemen gerceklestiremeyecek olsan da. onlar seni ayakta tutar.
ama su da var ki hazir olmadigin sürece hic birsey ise yaramaz.
yapacagin herangi bir aktivite, degisiklik de farketmez.
sen kendini hazir ve güclü hissettigin zaman o adimi atarsin zaten. bir an gelir, eh eytere be dersin ve atilirsin yine hayata.
herseyin bi zamani var, hemen ayagina bekleme.sen bu zaman icinde zaten birseylerin farkina varir ve kendince tecrübe edinirsin/olgunlasirsin. aski takdirde hemen olmasini bekledigin hersey, su durumunda ''gecici bir gaz'' olarak son bulur cünkü.
sadece pes etme, bir sekilde yoluna girer hayatin.

[xunn]

Havalar ısınsın geçer o. Bende de var şu an, para biriktir yollara düş mesela.

[balon]

uyku, yemek ve kafanın rahatlığıyla beraber kendine verdiğin sözleri yerine getirebilirsen , bu kombo baya bi işini görür .