Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Üniversite'yi bırakmak


Anhora

Öne çıkan mesajlar

sen de geri tepme yapmış herşey ya. benim de üstümde çok baskı var. arkadaşım yok. kendi kendime uğraşlarım var. hep sınavlara çalışıp, güzel notlar alıyorum. hatta kafama takıyorum daha iyi alamadım fak men diye. ders çalışma meselesi de ilk 1 hafta kendini şartladıktan sonra alışıyorsun.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Felsefeciler formasyon alıp devletten atama bekliyor, her sene binlerce insan mezun oluyor devlet üniversitelerindeki felsefe bölümlerinden, bunlardan yüzer yüzer işe alıyor devlet, geri kalanı da bir bakmış ki yaş olacak otuz, bir yerde bir pazarlamacılık işi bulup kredi çekip evleniyorlar, hayat çok zor
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Öncelikle lise mezunlarını yedek subay bile yapmıyorlar ne demek? Yedek subay olmanın kuralı belli. Bitireceksin üniversiteyi. Bak ben 16 ay yaptım yedek subay olarak. Milli Savunma Bakanı tercümani olarak. Çok da güzel oldu valla.


Ikincisi ben de ikizler burcuyum. Mücadele et koçum. 10 ders ne ki lan? Zaten Dağ başında bir yerde okuduğunu söylüyorsun. Kır kıcını, otur evinde, çalış, ver derslerini, bitir okulunu.
Sonra ne demek intihar etmek olm? Saçma sapan konuşma. Aklından bile geçirme. Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer.

Çalış. Ver dersleri. Al diplomayı.




Anhora said:

Son sınıftayım. Haziran'da transkriptimde en az 10 tane FF ile karşılaşacağım. Artık midem bulanıyor derslere çalışıp sınavlara girmekten. Babam da mezun ol da senin yükün üstümden kalksın havasında. Durmadan bitir de gel diyor. Kimse nasıl yapılacağını söylemiyor.

(Çok b*ktan bir çevrede okuduğumdan da kaynaklanıyor bu. Ne şehire doğru düzgün ulaşabiliyorsun allahın unuttuğu bir yerde ne de imkan var. Hani imkan olsa şevk yok o ayrı.)

Ünivesiteyi bıraksam ayrı dert. Lise mezunlarını yedek subaylığa bile almıyorlar. Kursa gidip bir kaç şey öğrensem belki küçük bir yere girerim ama o da düşük bir ihtimal bence. Ne yapacağımı bilmiyorum amk. Gün geliyor her şeyi yapmaya şevkim oluyor. İyi şirketlere girme planları yapıyorum. Başka bir gün geliyor, bilgisayarcı açıp otursam mı diyorum. Hiç uğraşasım yok diyorum.

İkizler olduğumdan mıdır nedir. Böyle zıt duygudurumlar ve ruh halleri arasında geçişler yaşıyorum. Bu çok yıpratıyor beni. Kimseye de bir şey söyleyemiyorum genelde. Maymun iştahlı sanıyorlar.

Buraya yazıyorum da, buradan da bir sonuç çıkmayacağını biliyorum. İntihar mı etsem bir gece yarısı, sessiz sedasız. Ne yapsam bilemedim.

(Şimdi background research yapacak arkadaşlar olacak. Üniversite sorununu çözmeden ne ingilizceye atlıyon gibi laflar dönecek de çok önemli değil. Bazen iyi fikirler çıkıyor o yüzden içimi döküyorum.)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş


KuddusiMavra said:

Öncelikle lise mezunlarını yedek subay bile yapmıyorlar ne demek? Yedek subay olmanın kuralı belli. Bitireceksin üniversiteyi. Bak ben 16 ay yaptım yedek subay olarak. Milli Savunma Bakanı tercümani olarak. Çok da güzel oldu valla.


Ikincisi ben de ikizler burcuyum. Mücadele et koçum. 10 ders ne ki lan? Zaten Dağ başında bir yerde okuduğunu söylüyorsun. Kır kıcını, otur evinde, çalış, ver derslerini, bitir okulunu.
Sonra ne demek intihar etmek olm? Saçma sapan konuşma. Aklından bile geçirme. Hayat her şeye rağmen yaşamaya değer.

Çalış. Ver dersleri. Al diplomayı.




Anhora said:

Son sınıftayım. Haziran'da transkriptimde en az 10 tane FF ile karşılaşacağım. Artık midem bulanıyor derslere çalışıp sınavlara girmekten. Babam da mezun ol da senin yükün üstümden kalksın havasında. Durmadan bitir de gel diyor. Kimse nasıl yapılacağını söylemiyor.

(Çok b*ktan bir çevrede okuduğumdan da kaynaklanıyor bu. Ne şehire doğru düzgün ulaşabiliyorsun allahın unuttuğu bir yerde ne de imkan var. Hani imkan olsa şevk yok o ayrı.)

Ünivesiteyi bıraksam ayrı dert. Lise mezunlarını yedek subaylığa bile almıyorlar. Kursa gidip bir kaç şey öğrensem belki küçük bir yere girerim ama o da düşük bir ihtimal bence. Ne yapacağımı bilmiyorum amk. Gün geliyor her şeyi yapmaya şevkim oluyor. İyi şirketlere girme planları yapıyorum. Başka bir gün geliyor, bilgisayarcı açıp otursam mı diyorum. Hiç uğraşasım yok diyorum.

İkizler olduğumdan mıdır nedir. Böyle zıt duygudurumlar ve ruh halleri arasında geçişler yaşıyorum. Bu çok yıpratıyor beni. Kimseye de bir şey söyleyemiyorum genelde. Maymun iştahlı sanıyorlar.

Buraya yazıyorum da, buradan da bir sonuç çıkmayacağını biliyorum. İntihar mı etsem bir gece yarısı, sessiz sedasız. Ne yapsam bilemedim.

(Şimdi background research yapacak arkadaşlar olacak. Üniversite sorununu çözmeden ne ingilizceye atlıyon gibi laflar dönecek de çok önemli değil. Bazen iyi fikirler çıkıyor o yüzden içimi döküyorum.)



Sağol abi tavsiyelerin için. Valla şanslıymışsın. Ben de çok istiyorum Yedek Subay olarak yapmayı. Er olarak yapıp da getir götür işlerini yapmak garip insanların içinde yaşamak istemiyorum. Sırf o yüzden bile üniversiteyi geç de olsa bitireyim diyorum bende içten içe.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş


Shean said:

sen de geri tepme yapmış herşey ya. benim de üstümde çok baskı var. arkadaşım yok. kendi kendime uğraşlarım var. hep sınavlara çalışıp, güzel notlar alıyorum. hatta kafama takıyorum daha iyi alamadım fak men diye. ders çalışma meselesi de ilk 1 hafta kendini şartladıktan sonra alışıyorsun.



Ne güzel abi sabredip çalışabiliyorsun demekki. Benim ders çalışmaya başlayınca uykum geliyor ya :) Belli de olmuyor. Mesela dün Coğrafi Bilgi Sistemleri diye bir dersim vardı 1 gece öncesinden not hazırladım sabah da ezberleyip gittim bütün soruları yaptım. Derse ve hocaya göre çok önyargı geliştiriyorum ben. Bazen insanlara göre de geliştiriyorum. Bu adamla hayatta arkadaş olamam dediğim insanlar var mesela. Şartlamadan önce önyargıyı kırmak gerekiyor. Ders çalışmadan önce benim kafamdaki duvarları yıkmam gerekiyor böyle hissediyorum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

olay sadece motivasyon bazısı için para bazısı için karı kız ama kesinlikle herkesin farklı bir motivasyonu var, öncelikle kendininkini bul.

bende aynen senin gibiydim okuduğum okulu bulunduğum şehri hiç sevmiyordum. 4. senemde 2. sınıf bile değildim sonra farkettim ki şehri terketmenin en kolay yolu okulu bitirmek, 1 sene uzattım ama bitirdim hocalar bile inanamamıştı, hatta birkaç dersi bonus geçmiştim, hocalar sağolsun o kadar ders alıyordum ki devam sorunum vardı halletmişlerdi.

Sonuç: okulu bitirmek şart. kendi motivasyonunu bulmalısın. hayat zor :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

beni dinle.
6 yıl sonra droplamış biri olarak konuşuyorum.
senin şartlarında ve yerinde olsam bitiririm.

bu süre içinde de +meditasyon, kültürel hede hödö gibi Δx'den bağımsız life purpose'lı aktiviteler masterlarım.
hem rahatlarsın, hem okul subquest gibi olur.

sonra da iyi ki böyle yaptım lan dersin.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Haklısınız çok haklısınız. Sıkıldım diye birden bırakmayayım. Bir sene daha gidip geleceğiz. Çok sağolun verdiğiniz tavsiyeler için.

Benim bu ülkede okuyabileceğim ve okumaktan zevk alabileceğim tek üniversite Boğaziçi aslında. Mallık yapıp bilgisayar başından kalkmadığım için düşük puan alıp geleceğimizi mahvettik başka bir şey değil.

Ben motivasyonumu biliyorum da, motivasyonumun karşılığını alamıyorum. Benim için aslında en önemli şey arkadaşlık. Arkamı döndüğümde hala orada olduğundan emin olduğum ve benim için savaşacak insanlar. İnsanın arkası boş olunca böyle karanlık düşüncelere dalıyor malesef.

Bu forumda da var gördüğüm kadarıyla aynı sorundan müzdarip insanlar. Kaliteli insan/arkadaşlıklar bulamıyor herkes.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

2004'te liseden mezun olmuş ve hala resmi olarak mezun olmamış biri olarak ben de üç beş bişeyler söyleyeyim.

Deü Mak. Müh. okuyordum. 4. sınıfta (2010) okulu bıraktım. Alttan 5 dersim vardı. (Mat1-2-3, mühendislik matamatiği + bir ders daha. Yani bir hoca bana taktı bırakmıyo şeysini ben hoca + karısı olarak yaşadım. Neyse) Okumayı hiç istemediğim bir bölümdü fakat fen lisesi çıkışlı olunca mühendislik ve tıp dışında bir şey yazamıyordum. 2010 yılında tayyip babamız sınav sistemini değiştirdi. Okulumu bırakıp gazetecilik bölümünü kazandım. Geçen sene okulumu bitirebilirdim ama bedelli çıkana kadar erteleyeyim dedim. Bu sene bedelliye da başvurduğumdan okulu bitirebilcem.

Bu kadar ön bilgi verdiğime göre tavsiyemi vereyim.

Sana bir tavsiyem yok bilader. Evet basbayağı yok. Okulunu bitirdiğin zaman ne yapmak istediğini az buçuk biliyor olman lazım. Eğer yapmak istediğin meslek illa ki üniversitede benzer bir bölümde okumanı gerektiriyorsa (tıp-doktorluk gibi.) bitirme. Hemen şu anda bırak. Seneye tekrar adam gibi sınava gir ve kazan. Aksi taktirde (Gazetecilik yapman için en son sordukları şey gazetecilik mezunu olmak) okulunu bitir.

Ha ben neden okulumu bıraktım? Zaten beni idare edebilecek bir işim vardı ve okulu daha çok "hobi" olarak görüyordum. Yani benim üstte söylediğim geçerli. Önemli olan 5 yıl sonra hangi meslekle uğraşmayı düşündüğün.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş


Aceace said:

2004'te liseden mezun olmuş ve hala resmi olarak mezun olmamış biri olarak ben de üç beş bişeyler söyleyeyim.

Deü Mak. Müh. okuyordum. 4. sınıfta (2010) okulu bıraktım. Alttan 5 dersim vardı. (Mat1-2-3, mühendislik matamatiği + bir ders daha. Yani bir hoca bana taktı bırakmıyo şeysini ben hoca + karısı olarak yaşadım. Neyse) Okumayı hiç istemediğim bir bölümdü fakat fen lisesi çıkışlı olunca mühendislik ve tıp dışında bir şey yazamıyordum. 2010 yılında tayyip babamız sınav sistemini değiştirdi. Okulumu bırakıp gazetecilik bölümünü kazandım. Geçen sene okulumu bitirebilirdim ama bedelli çıkana kadar erteleyeyim dedim. Bu sene bedelliye da başvurduğumdan okulu bitirebilcem.

Bu kadar ön bilgi verdiğime göre tavsiyemi vereyim.

Sana bir tavsiyem yok bilader. Evet basbayağı yok. Okulunu bitirdiğin zaman ne yapmak istediğini az buçuk biliyor olman lazım. Eğer yapmak istediğin meslek illa ki üniversitede benzer bir bölümde okumanı gerektiriyorsa (tıp-doktorluk gibi.) bitirme. Hemen şu anda bırak. Seneye tekrar adam gibi sınava gir ve kazan. Aksi taktirde (Gazetecilik yapman için en son sordukları şey gazetecilik mezunu olmak) okulunu bitir.

Ha ben neden okulumu bıraktım? Zaten beni idare edebilecek bir işim vardı ve okulu daha çok "hobi" olarak görüyordum. Yani benim üstte söylediğim geçerli. Önemli olan 5 yıl sonra hangi meslekle uğraşmayı düşündüğün.




Benden daha zor durumda olanlar varmış ya ben o kadar strese giremezdim şahsen. Sağolasın tavsiyen için.

2004'ten beri bilgisayar dünyasının içindeyiz. Ticaret, pazarlamacılık vb işleri zaten yapamam. Az çok bildiğim bir bilgisayar dünyası var işte. Bilişim sektörüne bir yerden tutunacağız. Aynı sınıfta okuyan arkadaşım bu sene okula gelmedi. Bursa'da bir iş buldu. Sınavlara geliyor sadece. O da bizim bölümde 4. sınıfta boğaziçinde okuyan birisiyle tanışmış. Çocuk ilk başta 3000 lira maaşla daha mezun olmadan bosch'a girmiş. Başka bir şirketten 5000 lira maaş teklif edilince bosch'u bırakmış. Sonra bosch bunu 5200 + araba ile tekrar işe geri almış. Böyle enteresan hikayeler duyuyoruz. Tabi çocuk 3 kere wat yapmış vs.

Bir yerlerden kovalamak gerek hayatı. Yaşamak bir sanat ya. Her babayiğidin harcı değil.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

öncelikle burç dalgasına sığınma, şu hayattaki en kofti geyiklerden birisidir ''burçlar'. carl sagan'ın dediği gibi ikiz kardeşlerin bile farklı karakterlere sahip olması mümkünken sırf aynı aylarda doğdu diye milyonlarca insanın aynı kişiliklere sahip olacağına inanmak ''saf''lıktır.

bence derslerde belirli bir düzeyde başarı yakalamanın formülü sorumluluk duygusu + okuduğun bölümün ilgi alanına girmesidir.

platon'un sözüydü galiba:
''iki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar: baskın yeteneği bulmak sevdiğin işi yapmak'' bu sorulara senin ne cevap verdiğin önemli.

ben lisede iyi bir öğrenci değildim. biraz çocukluğun verdiği sorumsuzluğun üzerine matematik, geometri gibi derslerin ilgimi çekmemesi eklenince; sonuç başarısız bir lise hayatı oldu. üniversitede hukuk okudum (daha bitmedi, son yarım dönem) sosyal bilimlere daha yatkın oluşumdan ötürü, okuduğum derslerin ilgimi çekmesi hem de liseyi boşa geçirmenin verdiği pişmanlık ve aileme karşı hissetiğim mahcubiyet duygusu beni her zaman dersler konusunda kamçıladı. akademik olarak başarılı bir üniversite hayatım oldu.

bir iş kazası olmazsa yarım dönem sonra mezun olacağım ama hala liseyi boşa geçirmenin verdiği suçluluk duygusunu üzerimden atamıyorum. bazı şeyler için çok geç kalmışım gibi geliyor, en çokta potansiyelimi boşa kullanmış olduğum gerçeği beni rahatsız ediyor. sanki hayatta olmak istediğim adam olamayacakmışım gibi hissediyorum. bu da benim cezam diyorum. neyse...

ayrıca, okuduğum şehri sevmiyor oluşun bahane değil. ben de ne okuduğum şehri ne de beraber okuduğum insanları sevmiyorum. her yaşadığımız olumsuzluğu başarısızlığımız için kendimize bahane olarak görmeyi bırakalım. tavsiyem derslerine gir. gerçi okuduğumuz bilim dalları farklı ama dersi derste anlamak cidden çok önemli, muhtevayı derste anlarsan üzerine bireysel çalışmayla bir şeyler inşa etmen çok daha kolay olur.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

calismaktan biktim falan demissin de, once kendine itiraf etmekle basla.
calismadan gecilebilecek dersleri gecmis, calisilmasi gerekenlerden kalmissin. neymis hoca kilmis, ilk ders c++ mis, sonraki c# mis, sonra sirf mantigini anlatmismis, haftada 2-3 saatlik derste sana programlama dilini mi ogreticeklerdi, tabi ki basics anlatip, mantigini anlaticaklar. sen calisacak ogreneceksin. calismadan olmuyor. derslere gir. dersten cikinca da oh bitti diyip kaybolma. git daha cok calis. hatta daha iyisi dersten once calis, birseyler dene. derste hocaya soracak sorularin olur, onlari sorarsin.

neymis, felsefe okusaymis uludagda daha iyiymis. uludagda daha keyifli gecerdi tabi gunlerin bartina gore, ama ezberlemen calisman gereken dersler varsa felsefede orda da patlardin ayni sekilde.

neyse, kisaca sen simdi yine calismayacaksin cunku daha o seviyeye gelmemissin. hala daha ne yapsam yae diye dusunuyosun. senin once bi dibe vurman lazim bence.
umarim dibe vurmadan kafayi degistirir calismaya baslarsin
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Valla çok sağolun ya. İşte pati ruhu bu :) Istari dediğin çok ama çok doğru. O sorumluluk duygusunda bitiyor her şey. Çoğu zaman sorumsuz ve tutarsız davrandığım için başarısız oldum bende. Sorumluluğu hayat felsefesi yapmalıyım. Tek çıkış yolu bu.

Sabır + İnanç ve Sorumluluk.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...