Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Siz nasıl kurtuluyorsunuz melankoliden?


Dynun

Öne çıkan mesajlar

hatta su anda içimde hiç melankoli hissetmiyorum.(neden bilmiyorum) ama gercekten ihtiyac duyuyorum yoks bagimlisimi oldum?

edik:ahhh welcome to machine dinelemk bile ise yaramiyo napicam ben? hatta yavuz ceti bile ise yaramadi ruhumdaki butun melankoliyi tükettim belkide

[Bu mesaj duende tarafından 11 Ekim 2005 23:21 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

açıyorum bilgisayarımı ve belgelerime giriyorum..
sonra özel dosyamı açıyorum.
Ona baktıkça hiçi bir derdim kalmıyor. O an dünya yıkılsa umrumda değil yani.. benden binlerce km uzaktayken bile bu kadar etki gösterdiğine şaşırıyorum.

gerçekten hiç bir derdim kalmıyor çünkü onun için yaşadığımı hissediyorum[signature][hline]Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm;
Ben senin için yaşamayı göze almışım.
-natalieye
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Dynun gerçekten depresyona girmişsen bundan kendin çıkman zor olur biraz kanımca. İyi dönemler gelebilir ama tekrar kafanı bulutlar sarabilir.Belki bir uzmanla iletişime geçsen teşhis koyabilir. bekletmeye gelmiyor böyle olaylar[signature][hline] harvester
Be gone, you foul enchantress of decay!
My thoughts and words will come to right
In my chamber where chaos conveys
Kneel down to my desire

lylidn...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Aslında anne babama söyledim. Bir psikologla görüşsem fena olmaz mı dedim. Pek ses çıkarmadılar. (emin değilim ama bize anlatmıyor da elaleme anlatıcak diye mi düşündüler acaba).
Bir de çevre itibariyle Xxx'in oğlu psikoloğa gidiomuş deli doktoruna gibi laflar edilmesi olası, ciddi bişi olmadıkça çekiniyorlar sanırım.[signature][hline]Swansong for the Wish of Night
God it hurts, give a name to the pain
Our primrose path to hell is growing weed
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

evet o olay herkesin çekincesi. ama bu gayet normal birşey. herkesin sağlık problemi olabilir. işin içine psikiyatrist ve psikologlar girince hastalardan çevre soğuyor birden. ama tehlikeli birşey bunun ilerlemesi gerçekten. sen aslında mantıken atlatmış oluyorsun fakat geçmiş deneyimlerin olayı kronikleştirip sana kendinden eminlik hissini yaşatmıyor bir türlü. yani konunun başlığı bile yeter ya : ) .. ailene açık konuş kesinlikle[signature][hline] harvester
Be gone, you foul enchantress of decay!
My thoughts and words will come to right
In my chamber where chaos conveys
Kneel down to my desire

lylidn...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bence insanlar depresyondan kendileri çıkabilirler. zihnin kontrolü bizde olduğuna göre istediğimiz yerde zamanda ve durumda düşünebiliriz kendimizi. ben en kötü zamanlarımda hep yalnız kalmayı tercih ederim. babam bana dinlemek istemediğim nasihatler yaparken ben dağda bayırda geziyorum. yağmurda ıslanırken kendimi bi film setinde gibi hissediyorum. çok kurtardım ben kendimi böyle[signature][hline]Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm;
Ben senin için yaşamayı göze almışım.
-natalieye
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

said:
fede, 12 Ekim 2005 00:14 tarihinde demiş ki:
ben en kötü zamanlarımda hep yalnız kalmayı tercih ederim.


bana yaramıyor işte yalnızlık :)[signature][hline]Swansong for the Wish of Night
God it hurts, give a name to the pain
Our primrose path to hell is growing weed
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

@fede depresyon biyolojik bir rahatsızlıktır. tedavi edilmezse geçmesi imkansız kadar zor. beyninde salgılanan madde dengesizliği var ve bu her zaman seni tatminsizliğe ve negatif düşünmeye yönlendiriyor. bu denge sağlanmazsa kişi bir çıkmaza giriyor, anlık moraller bulsa bile standart hali mutsuz bir hal alıyor.[signature][hline] harvester
Be gone, you foul enchantress of decay!
My thoughts and words will come to right
In my chamber where chaos conveys
Kneel down to my desire

lylidn...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

yaklaşık 1-1.5 yıl önce Eşimden boşandım ,
çocuk (kız bir tanem benim cok severim , şimdi sanırım 6 yaşında ) o da onunla gitti ,

sözde olgun bir insan olmama ragmen,
Baya bir depresyona grimiştim, baya da tutu ha :)
ne mi yaptım, gittim önce bütün kitapçıları dolaştım, sevdigim tüm kitapları satın aldım.
unuttuğum bütün eski erkek , kız arkadaşlarımı tek tek aradım.Buluştum.konuştum,yeni arkadaşlar edindim (cinsel anlamda degil , yanlış anlamayın ) , her zaman fırsat buldukça da buluşmaya devam ettim.
insanlarla konuşmak iyi geliyor.
bence okuldan mutlaka samimi olduğun eski arkadaşların vardır, onları ara sürpriz olsun.
gezin dolaşın, sinemaya gidin , eskileri anlatın, yeni neler değişti, ne oldu ne gitti konuşun. iyi oluyor :)
taaa universiteden 8-9 yıl öncesinden görmediğim kişilerle bile buluştum , valla çok sevindiler ,bende sevindim.
Tavsiye ederim.

Ahah yeni farkettim genelde boyle uzun yazmam da
resmen roman yazmışım yukarıda.
Affola.

[signature][hline]Nemo me impune lacessit.-Karşılığını ödemeden kimse bana zarar veremez.
Utinam tam facile vera invenire possem quam falsa convincere.-Keşke neyin doğru olduğunu da , yanlışı farkettiğim kadar kolay bulabilsem.

[Bu mesaj Kraaz tarafından 12 Ekim 2005 14:45 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

@krazz: saol tavsiyeler için teşekkür ederim :)

@unac: öyle deme, burada birsürü insan yardım etmeye çalıştı..çabala sen de[signature][hline]Swansong for the Wish of Night
God it hurts, give a name to the pain
Our primrose path to hell is growing weed
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

cıdden bende de oluyor ara sıra durup dururken ağlayasım gelıo ama sonra cıdden sacmaladıgımı hıssedıyorum sen de dur bı bak baska yasamlara cok buyuk sorunları hastalıkları olanlar war aılesını kaybedenler hiç arkadası olmayanlar war bunlar bıle coook mutlu olmamız için sebep bence
arada gelıolar tabı ama boyle dusunup sılkelenmek we guclu olmak gerek hayat herseyı dert edebılceğimiz kadar basıt değil...[signature][hline]yalnızız sonuçta...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

said:
Dynun, 11 Ekim 2005 17:18 tarihinde demiş ki:
Hayatımda kötü bi dönemden geçtim fakat hala durup durup kendimi tavana bakarken falan buluyorum.

Tamam mükemmel değil hayatım, ama kendime mutluyum diyebiliyorum.

Yine de öyle zamanlar oluyor ki, içimde büyük bir üzüntü, sebepsiz yere gözlerim sulanıyor, moralim bozuluyor dert edilmeyecek şeyleri sorun ediyorum vs vs. Bıktım ama çözüm yolu bulamadım.

Siz nabarsınız yeniden neşelenmek için?

aynıları benim sevgilime de oluyo..
yanımdayken kendini daha iyi hissettiğini söylüyo.
ona bu durumda olduğunda daha çok ilgi göstermeye çalışıyorum çoğu şey ona batiyo..çok zor bi durum ya..
ama insanın sevdiği olunca daha kolay atlatıyo..[signature][hline]"Hayatın en büyük trajedisi çok çabuk yaşlanmamız, ama çok geç akıllanmamızdır."
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
  • Yeni Oluştur...