Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

30'a 1 kala, Kırık Hayaller Denizinde Yüzüyoruz


RamsesII

Öne çıkan mesajlar

bLackcha0s said:

Sinera doğru demiş

ben de bir garanticiyim ama kumarcı zihniyetindeyim. Bu nedenle mutsuzum.

benim durum 30'u 1 geçe...
bakıyorum, tek yaptığım şey Nişantaşı'ndaki beyaz yakalı pozisyonuma Feriköy'den yürüyerek gidip-gelmek
şanslı sayıyorum kendimi.

her akşam yalnız uyuyup, yalnız uyanıyorum.
EN BÜYÜK HAYALLERİMDEN BİRİYDİ; istanbul'da tek başıma bir yaşam kurmak.

ulan evi şöyle döşerim
akşamları böyle yaparım
arkadaşlarımı çağrırırm

yok...

bakıyorum, pazar günü 3 sap evde oturduk dışarıdan söylediğimiz bambi dönerlerden sonra herkes bir koltukta fosur fosur uyuyan bir manzara ile akşam ettim.

Avusturya'dan dönünce yurtdışı hayallerim vardı. Olmadı.
Sektörümde en iyi isimlerin birinde çalışıyorum ama içerisi apayrı rezillik. Haksızlık, hukuksuzluk dibe vurmuş.

Kaçamıyorum, kaçmak istedikçe nereye saldıracağımı planladıkça zaman geçiyor daha da batıyorum.
maaşın %40'ı barınmaya gidiyor.
götüme giren tatilin parasını çıkarmak için 7 aylık kredi aldım.

konformist insanlarız. Büyük değişimlere harcayacak ne paramız ve ne zamanımız. bunları yaratabilecek de cesaretimiz yok.


garantici ama kumarcı zihniyeti - check
beyaz yakalı pozisyona yürüyerek gitmek - check
feriköy - check
istanbulda yalnız yaşam kurma hayali - check
avusturyadan dönmek - check

baya baya benim lan bu.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

laraken+1

aha benim dedim bu. ben de epey saldım ya, iyi insan olayım, çalmayayım, etmeyeyim, ölüp gideyim diye bakıyorum. çocuk geliyor şimdi, ona yüklenirim bundan sonra, adam olsun, düzgün büyüsün diye.

para, hırs, kariyer hepsi bitti ben de. niyetim yok isteğim yok.

özellikle yakınınızı kaybedince bu duruma geliyorsunuz. acı ama gerçek, hayat ne boşmuş diyenlerle dalga geçerdim, şimdi ben tekrarlıyorum. hakikaten ölünce yanınızda birşey götüremiyorsunuz, bilmediğim şey değildi, ama birebir yaşayınca insan çok daha iyi anlıyor. anlamsız, hele para için insan öldürmek, kesmek falan onları geçtim birinin kalbini kırmak bile çok anlamsız.


benim özellikle kafa yorduğum kısım, zenginlerin cidden mutsuz olması. işim gereği, arkadaş çevrem gereği her türlü maddi güce sahip insan gördüm, hatta olmayanını da gördüm. zenginlerin, parası olanların hep bir derdi var. maddi konuların dışında aileleri mutsuz, evlilikleri mutsuz, çocukları mutsuz ve tek neden hep para ve paranın getirdiği şeyler. o yüzden epey soğudum para olayından, paradan soğuyunca insan maneviyata yönelmiyor tabi ki ama kaybettiği şeyler oluyor. benim hırsım gitti, kariyer hevesim gitti falan. gerek yok yani.

zaten hani yanlız kalınca insan iki şeyin önemini farkediyor. 1- sağlık 2- vicdan rahatlığı. tek borcum GSS onu da niye ödemiyorum hala bilmiyorum. kimseye borcum yok, kredi kartım 1 tane var onun da limiti 300tl, kendime ayırdığım salak bir bütçe online şeylere, vpn alıyorum, oyun alıyorum falan. ben ölsem, üst komşum bile öder onun borcunu herhalde.

öeh ne yazmışım wot olmuş
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

abi şimdi iki farklı mutsuzluk var. birinci mutsuzluk maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisindeki birinci adımı geçememe mutsuzluğu. mesela evim yok, beni aşırı rahatsız ediyor bu. bu mutsuzluk ayrı, her şeyim var ama mutsuzum olayı ayrı. türkiye'nin çok büyük bir kısmı daha ilk basamakta takıldığından öyle üst düzey mutsuzlukları yaşamaya fırsatımız olmuyor djdjjdj belki de bizden o yüzden felsefeci çıkmıyordur
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

hayallerim vardı ama gerçeklik yıktı geçti bunları,

Standart insan dertleri olan evlenmek, evinin erkeği olmak, para kazanmak gibi kaygılar o an doğrunun bu olduğu yönünde beni yanlış yönlendirdi ve şimdi mutsuzum.

Ülkeden çıkıp gidersem hayallerime ulaşırım diye bir hayale kapıldım ama sonra onun yalan olduğunu farkettim.

Ülkenin nasıl bir durumda olduğunun hayatımıza etkisi konusu da bir bahane bunu kabul etmek lazım.

Dünyanın öbür ucuna gidince bütün hayallerimiz gerçek olmayacak sadece refah seviyesi yüksek bir yerde daha geniş bir comfort zone içerisine yerleşmiş olacağız.

Bilmiyorum ama mutsuzum ve amaçsızım sonuç olarak.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Laraken said:

nedir yani bu medeni toplumun olayı? özgür bırakılsan belki 5 seneye tamamlayabileceğin hayallerini 50 seneye yaymanı istiyorlar. hepsini yapabileceğin de garanti değil yani. para verip zamanını satın alıyorlar. bi de en verimli, bi daha gelmeyecek zamanını.


işte bu ya

edit: Olm yalnız kusura bakmayın da, hepimizin az biraz aynı boktanlıkta olması garip bir şekilde bir iç huzur verdi bana. Hani hala dandik ama biraz daha huzurlu. Kasarsak zen men bulacağız birşeyleri.

Diğer edit: Emoluktan değil de, arada sırada ciddi ciddi "ulan aslında herşeyi bitirmek elinde, yap gitsin" diye düşünmeye başladığımı farkettim. Bıktım anasını satayım ya. Saçma sapan nedenlerden ister istemez hayat erteleniyor hep. Neye uğraşıyoruz ki. Hep başkalarını düşün, başkalarına çalış vs. Az biraz bencillik yapmaya kalk hemen afra tafra. Amkdumun hayatına başkası için yaşamaya mı geldik anlamadım ki.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi çıkın lütfen dışarı. Ülkeden çıkın kaçın ya. Ginaly biliyordur illaki, tam olarak aynı durumdaydım. Hayatımda sıfır tatminle yaşıyordum resmen. Yalnızlıktan falan da değil. Kız arkadaşım da vardı, başka gönül eğlendirdiğim kızlar da oldu sürekli. Yalnız kaldığım hiçbir zaman yok gibi. Ama yani o iş, o hayat gerçekten o kadar renksiz ve soluk ki.

Şuanki hayatımı tarif edeyim birde. Hollanda'ya taşındım burada bir finans grubunda çalışıyorum, önceki işimle unvan açısından aynı tamamen. Kız arkadaşım yanımda değil, İstanbulda. Burada yeni yeni arkadaş ediniyorum, her hsonu yapacak bir aktivite oluyor insanlarla ama 3 haftadan 1inde falan çıkıyorum herhalde.

Ama bir şekilde herşey değişti o döngüden çıkınca. Kazandığım para tam olarak aynı. E yaşam tarzımı anlattım. Ne değişti deyince cevap bile bulamıyorum ama mesela sabah işe gitmek için evden çıkıp bisiklete bindiğimde mutlu oluyorum. İstanbuldaki hayatım aklıma geliyor, güya beyaz yakaydık elittik, üstün görürdük kendimizi. E abi ben burada güzelim parkların kanalların vs yanından geçerek gidiyorum işe, İstanbulda bunu parayla alamıyorsun ki? İşyerimde sıfır baskı var. İnsanların hepsi işin dışındaki hayatın işten daha önemli olduğunun farkındalar, kimse senden fedakarlık yapmanı beklemiyor. Hiçbir yönetici kendini firmanın sahibi zannetmiyor maaşını cebinden ödüyor gibi davranmıyor. İnsanlarla dışarıda buluşup sohbet ediyorsun, herkes mutlu. Yolda karşılaştığın insan selam veriyor gülümseyerek, şu bile o kadar güzel birşey ki başlı başına.

Diyeceğim o ki, aslında böyle çok büyük bir sorun varmış da herşey ondan kaynaklanıyor gibi geliyor ama benim gördüğüm aslında ufacık yüzlerce sorun yüzünden her gün mutsuzuz. Sabah işe giderken trafiğe girmek, yürürken çevrendeki kirlilik, mutsuz insanlar, doğadan uzaklık. İşyerindeki haddini bilmez üstlerin, göt yalamaktan başka bir kariyer yolu bilmeyen ve unvanının başına bir halt eklenmesini dünyanın en büyük hedefi edinmiş garibanlar. Bunlar ve daha binlerce ufak pislik var Türkiye'de, özellikle de İstanbul'da.

Abi neredeyse hepimiz yaşıtız veya yakınız. Çıkın yahu durmayın, harcamayın hayatınızı. Her hafta en az birkaç defa yaşıyorum ya bunu. Böyle garip alakasız bir mutluluk beliriyor içimde, olm ne kadar huzurluyum ne kadar mutluyum ya diyorum. Hala kapitalizm kölesiyim, hala inanılmaz zengin değilim, hala hayal ettiğim bir yaşama sahip değilim ama artık her gün adım atacak azme ve motivasyona sahibim.

Çok uzun oldu farkındayım ama son bir not, kültürümü de çok seviyorum bir yandan. Bence sorun yeni oluşan yaşam tarzı Türkiye'deki. Becerememişiz yani insanlar için huzurlu bir yaşam yaratmayı değişen dünyada. Eyyorlamam bu kadardır.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi dünya büyük. Nereyi dolduracaksın gelerek. Arkadaşlarımdan biri Arjantin'e gitti. Kızın hayali buydu. Şimdi orada hayalini yaşamaya çalışıyor. Bir başkası hindistana gitmeye çalışıyor (ben baya saçma bulsam da). Ama deniyor yahu birşeyleri. Daha mı güzel hayatından bu kadar bıkkın olup da kabullenmek?

Bazılarının imkanı olmayabilir, karşısına fırsat çıkmamıştır veya kendisi denemiştir olmamıştır vs ama korktuğu için bıkkın olduğu hayattan çıkma fırsatını tepen çok arkadaşım da oldu. Her şeyden önce korkak olmamak gerek.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...