Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

hemen hemen hiçbir şeyden keyif almaz oldum


pontipati

Öne çıkan mesajlar

topic'i cok dikkatli okumadim ama gecen ay basimdan gecen ufak bir muhabbeti anlatayim.

normalde neseli ve gulmeyi seven bir insanimdir, enerjigimdir ama gecen aydan itibaren inanilmaz bir degisiklik icine girdim. hayatimda hic yasamadigim panik ve anksiyete hissiyati sardi icimi.nadirde olsa ufak kalp carpintisi vs..

yaptigim hicbirseyden keyif alamiyordum, sacma sapan kasilmalar yasiyordum random bir sekilde falan. hay s..m noluyor bana acaba diye dolanirken yakin bir arkadasim check-up yaptirmami onerdi.

neyse girdim checkupa kan-idrar testi, ciger rontgeni, kalp ultrasonu falan.

cikti test sonuclari gittim doktora gosterdim, bakti uzun uzun inceledi, hersey ok kalp ciger falan. sonra kan'i inceledi, bi elindeki kagida bakti bi bana bakti, "sen son zamanlarda anksiyete yasiyormusun" dedi. bende atladim evet falan. megersem D Vitamini seviyem absurd derecede dusmus, tam olarak birimi hatirlamiyorum ama standart bi insanda 30 'X' olmasi gereken d vitamini bende 6.6 'X' cikti. bu derece dramatik dusuk d vitamini seviyelerinde sinir sisteminde cok etkisi varmis, anksiyete, panik ve istemsiz kasilmalar yaratiyormus.

Neyse diyecegim o ki size tavsiyem bir kan/idrar testine girmeniz
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Peki iyileştin mi?

Bu arada, adamın dedikleri doğru, özellikle B ve D vitaminlerinin eksiklikleri ciddi depresyona sokabilir. Demir eksikliği, halsizlik bununla beraber uykusuzluğa neden olabilir.

Valla adam gibi beslenmek lazım. Fastfooddan uzak duracaksınız, meyveyi sebzeyi eksik etmeyeceksiniz.

Ama tüm bunların yanı sıra, topiki açan arkadaşın derdi vitamine bağlı da olmayabilir. Hayatta karşılaştığımız ufak tefek de olsa zorluklar, üzüntüler; eğer çözüme kavuşturulmamışsa, halledilmeden içe atılmışsa, zamanla birikip ağır bir depresyona neden olabiliyor.

Kısacası; paticik'ten çare aramak yerine, önce bir dahiliye doktoruna, ardından da bir psikoloğa gitmekte fayda var.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bunun farkındaysan tam bir çöküş olmamış
git spor yap hobilerine vakit ayır
içinden gelmesede arkadaşlarınla buluş

bunları yapmak istemeyeceksin ama 21 gün dişimi sıkacağım de saymaya başla 1 ay sonra çok daha iyi hissetmeye başlayacaksın

yapmazsan herşeyin daha kötüye gideceğini düşün sonra toparlanman çok daha zor olacak

yazmışlar zaten hedef koy kendine kısacası
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi, zamana bırakmak pek iyi bir çözüm değil bence. Çünkü, bu gerizekalı hastalık (depresyon) gitgide daha da derinleşiyor zamanla. Hatta, tedavi edilmediği taktirde, daha ağır psikolojik rahatsızlıklara (şizofreni gibi) neden olabiliyor.

Atıyorum, Lustral ve benzeri ilaçlarla 2-3 ayda kurtulabaliceğin bir depresyon, daha uzun zamanda tedavi edilir hale gelebiliyor.

Zaman kaybetmemek lazım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

"roket adam" said:

Şu sıra ben de öyleyim. Çok az paraya, çok çalıştığımı, bu iş için tam olarak uygun olmadığımı, meziyetlerimi patron şirketi organizasyonunun bozuklukları ve oturmamış süreçler sebebiyle kullanamadığımı, ve düşük performans ve motivasyonumun bende güç geçtikçe 'düzelemez' sorunlara yol açtığını düşünüyorum. 1 sene önceki roket adam, 2 sene önceki roket adam ile şu ankinin hiç bir alakası yok. Herkes 'amaan abi olacak kadar çalış işte' dediği için o kadar çalışmaya başladım ve beni bu noktalara getiren, beni ben yapan tüm yaratıcı özelliklerimi kaybettim gibi. Bi yandan da sosyal hayatım sıfıra indiği için o taraf da yürümüyor. E para da yok. Sıfıra sıfır, elde var sıfır, üstüne sinirim bozuluyor, fiziksel ve ruhsal olarak harap oluyorum.

Bu da böyle bi not düşülsün tarihe, içimi dökmüş oldum :) Her yıl şu sıralar böyle olduğum için herhalde geçicidir diyorum, umarım geçicidir, yoksa işi bırakmak üzereyim ve bu benim için hiç iyi olmayacak, comfort zone'dan epey uzaklaşacağım, o da daha büyük bir stres malum :(


Is seni strese sokuyorsa degistirmek en iyisi kendimden biliyorum. Organizasyon eksikli, isin yaratamadigi haz ve yonetimin kafasina gore kararlar almasi seni sadece daha cok gerer. Isteyken baska is bulmak en guzeli.

Kendimi gecen sene ile karsilastiramiyorum zira gecen sene askerdeydim bu donemde.
Ama bir sosyalligin eksikligini yasiyorum. Bunun icin istanbuldan ev bakiyorum.
Birde mesgale lazim, bu cok onemli. Spor yapan, duzgun beslenen, duzenli olarak bir fiziksel efor gerektiren hobilerle ugrasanlarda daha az goruluyor bu olaylar.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bisiklete binmeyi, trekking yapmayı bir de seyahat etmeyi öneriririm bu duruma gelenlere. Artık hayatınıza hangisi daha uygunsa.
En iyi antidepresan bunlar dünyada. Hareketsizlik veya sürekli tekrarlanan aynı haraket (e.g: iş(okul)-market-ev gibisinden) de en net depresifleştirici şeyler. 23buçuk yıllık tecrübeme göre böyle yani sdfdg.
Seks kısmı da var tabi ama o da fazlaca sevgi beslediğiniz bir hatunla olmadıkça sonunda gene kötü hissettirir.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

"roket adam" said:

Şu sıra ben de öyleyim. Çok az paraya, çok çalıştığımı, bu iş için tam olarak uygun olmadığımı, meziyetlerimi patron şirketi organizasyonunun bozuklukları ve oturmamış süreçler sebebiyle kullanamadığımı, ve düşük performans ve motivasyonumun bende güç geçtikçe 'düzelemez' sorunlara yol açtığını düşünüyorum. 1 sene önceki roket adam, 2 sene önceki roket adam ile şu ankinin hiç bir alakası yok. Herkes 'amaan abi olacak kadar çalış işte' dediği için o kadar çalışmaya başladım ve beni bu noktalara getiren, beni ben yapan tüm yaratıcı özelliklerimi kaybettim gibi. Bi yandan da sosyal hayatım sıfıra indiği için o taraf da yürümüyor. E para da yok. Sıfıra sıfır, elde var sıfır, üstüne sinirim bozuluyor, fiziksel ve ruhsal olarak harap oluyorum.

Bu da böyle bi not düşülsün tarihe, içimi dökmüş oldum :) Her yıl şu sıralar böyle olduğum için herhalde geçicidir diyorum, umarım geçicidir, yoksa işi bırakmak üzereyim ve bu benim için hiç iyi olmayacak, comfort zone'dan epey uzaklaşacağım, o da daha büyük bir stres malum :(


kesinlikle ayni durumdayim.
Bide daha kotusu mobil uygulama yapiyorum ama dizaynlar cok kotu
kimseye anlatamiyorum. ciddi anlamda kotu dizaynlari yapinca isimden zevk almiyorum hic. Sosyal hayat 0 bambaska bir ulkedeyim sonucta ve mesai saatleri turkiyeye gore cok daha uzun.
Para konusunda ortalama diyelim. Nerdeyse her istedigimi aldigimdan baska bir sey istemiyorum.

Spora gidiyordum o baya rahatlatiyordu ama bu aralar gidesim hic gelmiyor. Gobekte aldi bsini gitti gene.

Evde arada farkli seyler yazmaya basladim o baya rahatlatti aslinda. Kitap falan okuyorum guzel oluyor. Oynancak MMORPG olsa sukela olacak
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...