suBzer0 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Son 1 sene içersinde 2 dedemi ve babannemi kaybettim.. Geçen ay annemin babasını kaybettik , fakat bu sefer ağlamadım ben nedense;yani bana çok normal bir olaymış gibi geldi artık.. Sabah haberi geldi ,kalktım yatağımdan gittim hastaneye aldım ordan cesedini , gasilhaneye götürdüm yıkattım, mezarını kazdırdım , camide namazını kılıp , toprağa koydum akşam eve geldim misafirleri ağırladık.. Ve ben bunların hepsini gayet sakin , sanki günlük işlerimi hallediyormuş gibi burada yazdığım gibi yaptım.. O zaman anladım ki insanın alışamıcağı şey yok gerçekten, duygularım nasır bağlaması böyle bişey oluyor heralde.. Allah kimsenin başına vermesin bu kadar acıyı üstüste ,insan daha fazla üzülmüyor ; sadece üzülemediği için sonradan üzülemediğine daha çok üzülüyor.. paylaşmak istedim..
aquila Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 basiniz saolsun, dunyanin en normal olayi zaten.
patatespresi Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Başın sağolsun, neden üzülmüyorum mantığına da girme hiç. normali o zaten. hayat devam ettiği sürece bu sistem böyle devam edecek kalanlar için.
iarwain Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 aynı tepkiyi ilk kez başına geldiğinde de verebiliyorsun biraz kişi ile alakalı sanırım birazda zamansız ölüm kavramı ile sonuçta beyin bir yerden sonra x kişinin az ömrü kaldı diye koşullanıyor
BabacumMostors Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 başın sağolsun resmen yaprak dökümü olmuş
copry Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Sonradan çıkar acısı. Birden insanın başına gelince bir idrak edemeyebiliyor şoka giriyor. Zamanla dank ediyor. Başın sağolsun. Çok üzüldüm.
Gangren Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Başın saolsun, Allah sizlere sabır versin. O duyguları çok iyi bilirim, işin kötüsü bir süre sonra "duygusuz" olarak bile adın çıkabilir.
NeoStyle Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Başın sağolsun, acıyı şimdi hissetmiyor olabilirsin ama emin ol ilerde içinde bir acı hissedeceksin, çünkü özleyeceksin. Ruhları şad olsun. Fakat şu kısım kafama takıldı biraz suBzer0 said: kalktım yatağımdan gittim hastaneye aldım ordan cesedini , gasilhaneye götürdüm yıkattım, mezarını kazdırdım , camide namazını kılıp , toprağa koydum akşam eve geldim misafirleri ağırladık.. Bunları mecburiyetten mi tek başına yaptın? genelde bu işler birden fazla kişiyle, avile büyükleri vs ile yapılır.. Tekrar başın sağolsun Ben de dedemi basit bir sırt ağrısı nedeniyle hastaneye götürmüş ve akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştim.. Sonrası malum :(
yav Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 yas miktarina, beklenirlige vs bir cok seye gore degisiyor sanirim buyuk aile yakinlarinin kaybi sonucu hissedilenler. Ben de dedemi temmuz 2011'de babaannemi gecen hafta kaybettim. Allah rahmet eylesin hepsine. Sirali ve zamanli olduktan sonra sukur bile etmek gerekebilir hatta.
Tatar Ramazan Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Ben de 2004'te önce dedemi 3 ay sonra anneannemi ondan 5-6 ay sonra da babaannemi kaybetmiştim, geldi mi üstüste geliyor gibi yani. Dediğin gibi ilkinde insan daha çok etkileniyor, ama yine de ilkinde bile dik durup üstüme düşen işleri halletmiştim, sonrakilerde iyice normal geliyor tabii herşey. Ayrıca ölen kişinin yaşlı olması da cidden daha kolay atlatmak için bir etken.
DoubleW Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Başınız sağolsun, Allah rahmet eylesin.
ginaly Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 başın sağolsun. ben hiçbirini hatırlamıyorum mesela. en son annemin babası öldü, 7 yaşındaydım.
SeaGle Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Mesaj tarihi: Nisan 9, 2012 Ben 4 ay kadar önce dedemi kaybettim. Aramızda apayrı bi ilişki vardı, dede torundan öte arkadaş gibi biriydi bizlere karşı. Akciğer kanseri oldu, kısa sürede ağır bi duruma geldi. Yoğun bakıma girdikten sonra bize bi acc verdiler, günde 1 saat izleyebiliyorduk kameradan. Tek bi gün uyanıktı, o gün de sadece ben bakmıştım. Uyanıktı, etrafa hafif baktı, bizleri arar gibi böyle. Sonra durumunu farketti, ağlamaya başladı. Ağzından hava hortumunu fln çekmeye çalıştı, hasta bakıcı fln geldi, kamerayı kapattılar hemen. İnternet cafedeydim, nasıl kalktım kendimi eve nasıl attım hatırlamıyorum. O gün deli gibi ağladım, sanki tüm birikenler o gün çıktı gibi. Bi daha girip hiç izlemedim. Bikaç hafta sonra vefar etti. O gün artık o kadar iyi anlamışım ki öleceğini, o "ya iyileşirse" umudu öyle bi solmuş ki, öldüğü zaman hiç ağlamadım, üzülemedim sanki. Senin gibi ben de gittim aldım yıkanırken oradaydım fln. Normal bişeymiş gibi geldi. Şimdi tabi yokluğunu hissetmek üzüyor ama bi alışmışlık var artık. Sen de benim o kamerada gördüğüm gün alıştığım gibi alışmışsın artık, üst üste yaşayınca. Normal bi durum yani, herkese olan birşey.
Öne çıkan mesajlar