Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Çalışamıyorum


deadwoll

Öne çıkan mesajlar

Daha önce de yazdım, ettim. Memleketimin dandik üniversitelerinden bir tanesinde çok iyi bir ortamda ve bayağı iyi imkanlarla araştırma görevlisi olarak çalışıyorum (gerçekten). İşimi falan çok seviyorum, beraber çalıştığımız hocalarımız falan başarılı ve işlerini seven insanlar, iyi işler ortaya koyuyoruz birlikte. İyi sayılabilecek dergileri göz önünde bulundurursak fakülte toplamı kadar yayın yaptık geçen yıl bizim bölümde, ki sayımız diğer bölümlere göre çok çok az. İlk geldiğim yıl yurtdışında sempozyum düzenledik, her yıl yurtdışına gidiyoruz okulun desteğiyle ve asistanlığını yaptığım hoca visiting scholarship'inden, post doc.una kadar her ne istersem yapmam konusunda sonuna kadar destekçi.

Kendi ofisim var, ofisimde buzdolabım bile var, dövlet babanın verdiği bütçeyle alıyorum teknolojik ihtiyaçlarımı. Kimse çalışma saatlerime, ne giydiğime, nasıl konuştuğuma karışmıyor. Bölümdeki herkesle çok iyiyiz, hatta bölümden bir arkadaşla müzik grubu kurduk, fakülteden de iki kişi aldık; okulun stüdyosunda bangır bangır 70'ler rock, bazen de metal çalıyoruz ve destekleniyoruz falan falan.

Her şey çiçek gibi anlayacağınız. Fakat geçen ağustos ayından beri bende inanılmaz bir tembellik başladı. Normalde sabahın köründe gidip akşam 7-8'den önce çıkmazdım, evde pek çalışmazdım ama çalışmam gerektiğinde büyük bir keyifle gece yarısına kadar okulda da kalabilirdim. Hiç bir şeyi aksatmıyordum, kendi işlerimi bitirip, başkalarına falan yardım ediyordum (bizde herkes birbirini destekliyor kendiyle alakası olmasa bile, özel sektörden bayağı farklı bu yönüyle lel).

Ama şu an işimin başına oturasım gelmiyor, analizini bitirdiğim bir kaç çalışmam var önümde, hatta raporlarını bile yazdım, sadece yayın formatını falan hazırlamam gerekiyor ve taş çatlasa iki günümü alacak olan bu işi 1 (yazıyla bir) aydır yapmıyorum. Ondan önce de ağustos sonu bitirdiğim analizin 2-3 gün alacak raporlama işlerini falan yine bir ayda yapmıştım.

Hocamla araştırmaya karar verdiğimiz bir kaç şey var, bunun için analiz yöntemlerini inceleyip sunum yapmam gerekiyor ve akademinin en sevdiğim yanı burası. Ama onların başına da bir türlü oturamıyorum, içimden gelmiyor bakmak.

Ofiste bütün gün boş boş oturuyorum, internette falan geziyorum, milletin tezine, ödevine el atıyorum, idari işleri hallediyorum (sınav hazırlamak, kulüp danışmanlıkları vs.) ama aslında yapmam gerekenlerden kaçıyorum.

Niye böyle cidden anlamıyorum, oturup kapansam bir haftada aylardır yapmaktan kaçtığım her şeyi yaparım çok da zorlamadan kendimi.

Evde falan da bütün gün oyun oynayıp, dizi izliyorum, fast food yiyorum. Hatta çoğu gün işten erken çıkıyorum sırf bunları yapmak için. Sabahları koşuyordum geçtiğimiz aya kadar onu da bıraktım, 6 kilo aldım.

Böyle yazınca kendime kızdım ama benzer şeyleri yaşamış insanlar illa vardır diye düşündüm ve akıl istiyorum. Psikiyatriste falan gitmeyi düşünüyorum ciddi ciddi, çünkü böyle devam edersem ciddi sıkıntılar yaşamaya başlayacağım.

Bu arada çok disiplinli ya da çok çalışkan bir insan değilim ama sevdiğim şeyleri yaptığım ve işim bana iş gibi gelmediği için bu vasıflara sahip olup olmamam pek bir şey ifade etmiyor normalde.

TL;DR: Her şey çok güzel ama itliğine çalışmıyorum ve buna anlam veremiyorum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Yaptığım iş bitti zaten, ıvır zıvır işleri kaldı dediğim gibi ama onunla ilgisi yok. Kendim araştırıp buluyorum, üzerinde çalışmak istediğim bir kaç alternatif buluyorum sonra onları tartışıp bir tanesini seçiyoruz gibi bir şey oluyor.

Normalde raporlama ve makaleleştirme kısımlarını pek sevmiyorum (gerçi kim sever, orası ayrı bir konu) ama yapmam gerektiği için yapıyorum gözümü kapatıp. Çok bir vakit de almıyor zaten ama bu sefer böyle üzerime tembellik çöktü çok fena.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Abi niye kendimi parmaklıyorum acayip bir şey yapmak için.

Bu arada ben bu sene 2-3 tane tatil yaptım, hepsinde de çok sıkıldım. Bir an önce eve döneyim diye gün saydım resmen.

Evlensem mi acaba, montla sıçmak gibi bir şey olsa gerek. Tüm dertlerimi unutur, kadın dırdırından kaçmak için ofiste sabahlarım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Yaptigin isi sevmiyosun yada yaptigin isler onemsenmiyor kendini onemli hiissetmiyosundur.son 2 yildir ayni durumdayim timescale koydum ama iste isin kotusu ozel sektordeyim performansim o kadar kotuki bazen kovmuyorlarda asdf bide keko gibi firma degistirip arabistan a geldim
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

o iste rahat batinca yasadigini hissettirecek birseylere ihtiyacin oluyor..sto ile topluma faydali proje organize et..yaptigin isin disinda ortaminin disinda hayati tecrube et..ufak sehrin guzelliklerini kesfetmeye calis yoksa da sen kendin yarat..topluma faydali oldugunu hissetmeye calis..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

dana22 said:

alanindan tamamen alakasiz bir alandan birseyler oku..birak bilim seni farkli kollari ile kucaklasin..guzel sanatlar filan varsa univ de git heykel yap estetik kaygilari gozlemle..besyo varsa bilmem ne hakemligi kurslari da vardin onlara istirak et..


Abi inan şunları yapmak yerine kendi işlerimi yapmak daha cazip geliyor eheh. Müzikle uğraşıyorum zaten, bilgisayar oyunlarına falan da bayağı düşkünüm. Çok fazla ilgi alanına bir kaç kez bölündüm. Hep mutsuz oldum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bak beni dinle lütfen, ben de çok uzun zamandır akademisyenim.

HEMEN ama HEMEN psikyatrist'e git. Bu yaşadığın durumun bir adı var ve çok da basit bir ilacı var. Hatta bana ulaş konuşalım, buarada yazmak istemiyorum. Bu basit hastalık hayatını karartabilir ve çözümü çok basit. Süre veremem ama pek çok ruhsal bozukluktan daha basit.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Fin said:

Yaptigin isi sevmiyosun yada yaptigin isler onemsenmiyor kendini onemli hiissetmiyosundur.son 2 yildir ayni durumdayim timescale koydum ama iste isin kotusu ozel sektordeyim performansim o kadar kotuki bazen kovmuyorlarda asdf bide keko gibi firma degistirip arabistan a geldim


Ya şunu okuyunca şeyi farkettim. Ben matematiği ve istatistiği çok seviyorum ve alanımda bayağı ilgili ikisiyle de ama uygulamacısıyız biz ve istatistiği ciddi anlamda kullansak da matematik kısmında bayağı sığ sularda yüzüyoruz. Ben meraklı olduğumdan özellikle istatistik alanında son yüz yılda ne yapılmışsa okuyorum ve yapanların hayatlarını da araştırıyorum. Öyle olunca kendimi çok önemsiz ve yararsız hissediyorum. Literatüre ciddi bir şey katamayacakmışım gibi gelmeye başladı.

Bir de Türkiye'deki akademik sistemden iyice midem bulandı. Ben tek bir konunun üzerine gitmek isterken YÖK beni bir çok konuda yarım yamalak bir sürü işe yaramaz çalışma yapmaya zorluyor gibi hissediyorum.

Sanırım büyüyorum, bilmiyorum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

sostizm said:

Bak beni dinle lütfen, ben de çok uzun zamandır akademisyenim.

HEMEN ama HEMEN psikyatrist'e git. Bu yaşadığın durumun bir adı var ve çok da basit bir ilacı var. Hatta bana ulaş konuşalım, buarada yazmak istemiyorum. Bu basit hastalık hayatını karartabilir ve çözümü çok basit. Süre veremem ama pek çok ruhsal bozukluktan daha basit.


yani niye yazmak istenmiyor bilmiyorum çok utanılacak bişey değil, diyelim ki major depression, ilacı SSRI ile başlar, combination şekilde tedaviler var onlar da iyi, ilk defa böyle bi duruma giriyorsan iyi yani kronikleşmiyo muhtemelen
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

deadwoll said:

Fin said:

Yaptigin isi sevmiyosun yada yaptigin isler onemsenmiyor kendini onemli hiissetmiyosundur.son 2 yildir ayni durumdayim timescale koydum ama iste isin kotusu ozel sektordeyim performansim o kadar kotuki bazen kovmuyorlarda asdf bide keko gibi firma degistirip arabistan a geldim


Ya şunu okuyunca şeyi farkettim. Ben matematiği ve istatistiği çok seviyorum ve alanımda bayağı ilgili ikisiyle de ama uygulamacısıyız biz ve istatistiği ciddi anlamda kullansak da matematik kısmında bayağı sığ sularda yüzüyoruz. Ben meraklı olduğumdan özellikle istatistik alanında son yüz yılda ne yapılmışsa okuyorum ve yapanların hayatlarını da araştırıyorum. Öyle olunca kendimi çok önemsiz ve yararsız hissediyorum. Literatüre ciddi bir şey katamayacakmışım gibi gelmeye başladı.

Bir de Türkiye'deki akademik sistemden iyice midem bulandı. Ben tek bir konunun üzerine gitmek isterken YÖK beni bir çok konuda yarım yamalak bir sürü işe yaramaz çalışma yapmaya zorluyor gibi hissediyorum.

Sanırım büyüyorum, bilmiyorum.


abi rörörö diye okuma literatürü sen de ahah, benim de sinirlerim bozuluyor assignment oluşturmadan literatüre, repository'e falan bakınca, lan herşeyi yapmışlar şeklinde.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Chemical said:

sostizm said:

Bak beni dinle lütfen, ben de çok uzun zamandır akademisyenim.

HEMEN ama HEMEN psikyatrist'e git. Bu yaşadığın durumun bir adı var ve çok da basit bir ilacı var. Hatta bana ulaş konuşalım, buarada yazmak istemiyorum. Bu basit hastalık hayatını karartabilir ve çözümü çok basit. Süre veremem ama pek çok ruhsal bozukluktan daha basit.


yani niye yazmak istenmiyor bilmiyorum çok utanılacak bişey değil, major depression, ilacı SSRI ile başlıyo, combination şekilde tedaviler var onlar da iyi, ilk defa böyle bi duruma giriyorsan iyi yani kronikleşmicek muhtemelen


Uydurma olm bilip bilmeden, sen mühendis adamsın bırak bir doktora gitsin. Major depresyon olsa işe gidebilir mi? Zaman aleyhine işilyor ama zaman kaybetmeden gidip tüm hissettiklerini, yapabildiklerini ve yapamadıklarını anlatmalısın. Tırnaklarını mola vermeden kesebiliyor musun gibi sorular soracak. GİT ANLAT. tıp bilimi buna çare buldu çokşkür.

Edit chrome ile karışrıtdım seni pardon. fazla laubali çıkıştım tanımadığım adama .
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

sostizm said:

Chemical said:

sostizm said:

Bak beni dinle lütfen, ben de çok uzun zamandır akademisyenim.

HEMEN ama HEMEN psikyatrist'e git. Bu yaşadığın durumun bir adı var ve çok da basit bir ilacı var. Hatta bana ulaş konuşalım, buarada yazmak istemiyorum. Bu basit hastalık hayatını karartabilir ve çözümü çok basit. Süre veremem ama pek çok ruhsal bozukluktan daha basit.


yani niye yazmak istenmiyor bilmiyorum çok utanılacak bişey değil, major depression, ilacı SSRI ile başlıyo, combination şekilde tedaviler var onlar da iyi, ilk defa böyle bi duruma giriyorsan iyi yani kronikleşmicek muhtemelen


Uydurma olm bilip bilmeden, sen mühendis adamsın bırak bir doktora gitsin. Major depresyon olsa işe gidebilir mi? Zaman aleyhine işilyor ama zaman kaybetmeden gidip tüm hissettiklerini, yapabildiklerini ve yapamadıklarını anlatmalısın. Tırnaklarını mola vermeden kesebiliyor musun gibi sorular soracak. GİT ANLAT. tıp bilimi buna çare buldu çokşkür.

Edit chrome ile karışrıtdım seni pardon. fazla laubali çıkıştım tanımadığım adama .


çok kesin konuşmuşum farketmedim dur editliyim ahah

evet ama psikiyatriste gidilsin yoksa zaten kendisi tanı koyup ilaç vs alması mümkün değil vermezler zaten
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

deadwoll said:

Fin said:

Yaptigin isi sevmiyosun yada yaptigin isler onemsenmiyor kendini onemli hiissetmiyosundur.son 2 yildir ayni durumdayim timescale koydum ama iste isin kotusu ozel sektordeyim performansim o kadar kotuki bazen kovmuyorlarda asdf bide keko gibi firma degistirip arabistan a geldim


Ya şunu okuyunca şeyi farkettim. Ben matematiği ve istatistiği çok seviyorum ve alanımda bayağı ilgili ikisiyle de ama uygulamacısıyız biz ve istatistiği ciddi anlamda kullansak da matematik kısmında bayağı sığ sularda yüzüyoruz. Ben meraklı olduğumdan özellikle istatistik alanında son yüz yılda ne yapılmışsa okuyorum ve yapanların hayatlarını da araştırıyorum. Öyle olunca kendimi çok önemsiz ve yararsız hissediyorum. Literatüre ciddi bir şey katamayacakmışım gibi gelmeye başladı.

Bir de Türkiye'deki akademik sistemden iyice midem bulandı. Ben tek bir konunun üzerine gitmek isterken YÖK beni bir çok konuda yarım yamalak bir sürü işe yaramaz çalışma yapmaya zorluyor gibi hissediyorum.

Sanırım büyüyorum, bilmiyorum.

gir abi ucundan pür matematiğe. soyut cebirle aran nasıl?
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...