Yurtdışında yaşayanlar

[lazerbulbul]

şurda yazılanlar doğru mu? yoksa aşağılık kompleksine sahip bir Türk zırvaları mı? özellikle "yerleri süpürürken bana sör diyollardı" kısmı kıllandırdı beni.

"bir yaz sıcağında bütünleme sınavlarına hazırlanıyordum. yanımızdaki daire boyanıyordu. içindeki işçiler durmadan gülüyorlar, alaycı bir şekilde bağırıyorlardı. gürültüleri yüzünden ders çalışamıyordum. yanlarına gittim. ortalarında bir kişi çaresiz bir şekilde bana bakıyordu. ötekilerin hepsi ona alaycı bir şekilde gülüyordu.

“ne oluyor burada? iki saattir gürültünüzden ders çalışamıyorum.” dedim. alaycı bir şekilde o adamı gösterdiler. durumu anlamadığımı gösterir şekilde kafa salladım.
“romanyalı” dediler.
“ne olmuş?” dedim.
güldüler, “yabancı”dediler.

ertesi günde aynı adamla yine dalga geçiyorlardı. yanlarına gittim, bu sefer kızgındım.
“adamla derdiniz nedir? birşeyi yanlış mı yapıyor?” dedim.

“ yooo, romanyalı, yabancı” deyip gülmeye devam ettiler.

kızdım ve biraz sert sesle. “adam adam gibi çalışıyor, niye durmadan kafa buluyorsunuz?”dedim.
ustabaşlarına “bu adam kim? yanlış birşey mi yapıyor?” dedim.

ustabaşı “romanya dağılınca buraya gelmiş çalışmaya. biz de iş verdik, acıdık” dedi.

acıyıp iş verdikleri adam zaten ucuz olan inşaat sektöründe sıradan bir işçinin aldığının dörte birini alıyordu. üstüne üstlük bir de durmadan dalga geçiliyordu.

iş bitince öteki işçiler eve gidiyor, o biraz daha fazla tek başına çalışıyordu. bir akşam yanına gittim.

harika bir resim çizmişti duvara…

3-5 kelime ingilizcem ile harika resim çizdiğini söyleyip, nerede öğrendiğini sordum.

romanya’da bir üniversitede resim hocasıymış.

o yıllar sovyetler birliği’nden birçok kadın türkiye’ye çalışmaya ya da ticaret yamaya geliyordu. hepiniz hatırlarsınız o kadınlara birer hayat kadını muamelesi yapılıyordu. her birisi potansiyel orospuydu bizim insanların gözlerinde ve durmadan “nataşa” diye alay ediliyorlardı.

ülkeye gelen birçok batılı turisti gördüm, tanıdım ama onlar sadece turistti. çalışmıyorlar, geziyorlar ve gidiyorlardı. bir çeşit dokunulmazlıkları vardı.

ancak romanyalılar, ruslar ya bizimle çalışıyor ya bize çalışıyorlardı. yollarımız değil, yaşamlarımız kesişiyordu.
okul bittikten 2 sene sonra yurtdışına gittim. yabancılarla çalışmaya başladım. içimde hep bir korku vardı…

kendi ülkeme çalışmaya gelen insanlara bizimkilerin yaptığı davranışlar bana da yapılacak mı?

gözlerimin önüne hep, çaresiz bakışlarla bana bakan üniversite’de resim hocası o romanyalı adam geliyordu.

yabancı olmak böyle birşey miydi?

sıra bende miydi?

yurtdışına gittiğim gün ilk elden beynimde dolanan sorular bunlardı…

ilk bir türk’ün yanında çalışmaya başladım. hemşerimdi, neredeyse tuvalette bile namaz kılacak kadar ibadete düşkündü. bana “ingilizce ve iş bilmiyorsun. bunları öğrenene kadar takıl burada. öğrenince ücretini konuşuruz” dedi.

10 saate yakın çalışıyordum. toplam 10 dolar veriyordu. 1 paket sigara parasıydı. o dönem saat ücreti o ülkede 10 dolar idi. 1 aydan fazla zaman geçmişti. her işi yapar olmuştum. ücreti konuşmak istediğim zaman sürekli hazır olmadığımı söylüyordu. çaresiz kalmaya başlamıştım.

birgün bir türk arkadaşa rastladım.

“nerede çalışıyorsun” dedi.

söyledim. “adam hemşerim dedim.

“bırak hemşeriyi.hemen oradan çık, el altından bir iş bul ve sakın kalma. o adam ilk gelen türkler’i alır, para vermez, aylarca kullanıp atar. turkler’i boş ver. yabancıların yanında çalışmaya çabala. türkler asla hakkını vermez. oyalarlar seni. ” dedi.

bir batılı’nın yanında iş buldum. ne verirse almaya razıyken ummadığım şekilde saatime 12 dolar verdi.

ingilizcem yoktu. yeni öğreniyordum. adamlar bunu bana karşı asla kullanmadılar. her defasında bir bebekle konuşur gibi yavaş yavaş iş bilgilerini aktarıyorlar, sabırla beni dinliyorlardı.

ortadoğu ile batı’nın iki ayrı dünya olduğu konusunda ilk ışıklar o zaman içimde yanıp sönmeye başladı.

patronum, yerleri silmemi isterken bile büyük bir kibarlıkla bana “sir” diye hitap ediyor, arkadaşları ve ailesi ile tanıştırırken “ bu centilmen türkiye’den yeni geldi aramıza katıldı”diyordu.

inanın benimle kafa buluyorlar sanıyordum
yine inanın adamların kültürü buydu ve samimiydiler.

devlet dairesine vize uzatmaya ya da bir sorun halletmeye gittiğimde memurlar “sorununuzu bizimle paylaştığınız için çok teşekkür ederiz.” diyorlardı.

inanamıyor, bana mı dediler acaba diye sağa sola bakıyordum.

yine içimde aynı duygu beliriyordu: “yok yok, ben yeni geldiğim ve fazla dil bilmediğim için bunlar kafa buluyor benimle”

asla inanamıyordum devlet memurundan, belediye şoföründen, polisinden, patronuna kadar böyle davranışlarla karşılaştığıma…

daha sonra dil konusunu halledip, eğitimim üzerine profesyonel bir iş bulup, işte de deneyim kazandıkça statü elde etmeye başladım.

ama içimdeki korku geçmiyordu. ya bir gün içlerinden birisi “yeter ama sen de kimsin, daha dün geldin boktan bir ülkeden; şimdi bize ağalık taslama” derse ne yapacaktım?

romanyalı işçi geliyordu hep aklıma…

ancak asla böyle birşeyle karşılaşmadım, herkes işini yapıyor, farklı kimliğiyle,insanı değeri ve çeşitliliğiyle saygı görüyordu..

ortadoğulular’ı tanımaya başladım.

benden yıllar önce gelip orada yaşayanları…

bir ara lübnanlılar’ın mahallesine taşındım. sidney’de lakemba denilen bir mahalle. küçük ortadoğu olarak bilinen bir yer.

mahalledeki lübnanlılar’ın çoğu lübnan iç savaşından kaçıp gelmişti. ancak mahallede sürekli olay oluyor, polis basıyordu. avustralya gazetelerinde o dönem birkaç ayda bir 5-10 lübnanlı tarafından kaçırılıp tecavüz edilen 17-18 yaş cıvarlarında kızların haberleri yer alıyordu.

sadece tecavüz olaylarıyla değil, gasp, soygun ve öteki suçlarla da lübnanlılar anılıyordu.
inanamıyordum olanlara. lübnanlılar’a sorduğumda gülerek avustralyalılar’ı gösterip “ bunlar kafir” diyorlardı.

maria adında bir kız çalışıyordu yanımızda. birgün işten acilen çıkma kararı aldı. 2 hafta önceden bildirmesi gerektiğini, yerine adam bulmak zorunda olduğumuzu söyledim.
bana “erkek arkadaşımdan ayrıldım” dedi.

“ne olmuş..” dedim.

“erkek arkadaşım lübnanlı. acil kenti terk edeceğim. bulurlarsa ya öldürürler, ya toplu tecavüz ederler.” dedi.

lübnanlılar’ın bu tip olaylarını görünce çıldırma noktasına gelmiştim. her türlü pislikleri için yaptıkları açıklama hep aynıydı : “bunlar kafir”

düşünün…

kendi iç savaşınızdan kaçıp dünyanın en gelişmiş ülkelerinden birisine kaçıyorsunuz. bu ülke size bakıyor, işsizlik parası veriyor, bedava ev veriyor yaşamanız için. bütün sosyal haklarını ve konforlarını size acıyor.

siz “bunlar kafir” diyerek hem kızlarına tecavüz ediyor, hem mallarını gasp ediyor hem de sosyal sistemlerini sömürüyorsunuz.

en son sahillerdeki bikinili kızlara saldırmaya başladılar. sebep yine aynıydı :”
siz kafirsiniz”

avustralya halkı artık dayanamamıştı ve hem lübnanlılar’ın bu davranışlarına hem de kurdukları mafya organizasyonlarına karşı büyük bir ayaklanma başladı.
lanet olsun böyle adamlara diyerek mahalleden kaçtım.

işid’a katılan gruplar arasında avustralya’dan gelip katılanlar dikkat çekiyordu. kimse böyle bir katılımı beklemiyordu. bbc’de geçen çıkan bir habere göre, avustralya’dan gelip işid’a katılanların büyük çoğunluğunu lübnanlılar oluşturuyordu.

beni hiç şaşırtmamıştı. yaşadıkları medeni ülkelerde kavgayla, gürültüyle, avaz avaz bağırmayla hiçbir iş halledilemeyeceğinin çaresizliğini yaşıyordu ortadoğulular…

bütün kıvranmalarının temelinde bu vardı.

işid’a katılmak bir çeşit özlemini duydukları kavganın, gürültünün ve birbirine acı vererek mutlu olmanın gerçekleştirilme yoluydu..
bir çeşit ortadoğulu için mutluluk iksiriydi, çok geç kalmış bir rüyaydı…

hava atamayacağınız, gösteriş yapamayacağınız, bağırarak, kavga ederek hüküm kuramayacağınız yaşam bir çeşit cehennemdi…

kaliteli sıradan bir insan olmak büyük bir hayat yüküydü…

yıllarca dillere dolanan ” göçmenlerin entegrasyonu” problemi yıllarca yüzlere takılan bir maskeydi…

gittikleri yerleri, geldikleri yerlere çevirememenin acısı vardır ortadogulular’ın yüzlerinde…

lübnanlılar kadar olmasa da türk mahallelerinde duyduğum, gördüğüm hikayeler çok benzerdi.
yalandan aldıkları sahte sağlık raporları ile işsizlik fonlarını, sigorta şirketlerini dolandırmak çok revaçtaydı.

birçok türk kendisini ya hasta, ya işsiz göstererek, gizliden çalışarak devletten para yürütüyordu.
kahkalarla birbirlerine üç kağıtçılıklarını anlatıyorlar, türk kahvelerinde birbirlerine nasıl devlet soyulacağı konusunda akıl veriyorlardı.

sosyal kurumların önünde sahte kağıtlarla devleti dolandıran türkler’e bakıyordum..içlerinde en şeriatçısından, en komünistine..alevi’sinden sünni’işine, türk’ünden kürt’üne hepsi vardı.
ideolojileri ve kimlikleri ne kadar farklı olursa olsun davranış kültürleri ve düşünme biçimleri hep aynıydı.

aynı işi yapıp aynı parayı alan yerlilere, türkler’in yaptığı gibi yapmasını ve devleti dolandırıp ekstra para almasını söylediğimde çoğunun tepkisi aynıydı:

“sistemime zarar veremem, çünkü ülkemi seviyorum.”

ortadoğulular’a bu adamlardan aldığım cevabı söylediğimde, söyledikleri hep aynıydı.

büyük bir alaycı kahkahanın ardından:

“bunlar aptal”

devletini soymayan yerli halkları aptal gözüyle görüyorlardı

ortadoğulular’ın anlattığım bu özeliğinin yanında başka bir özellikleri de güç gösterisi. yani hava atmak.

ülkemizde bilirsiniz. cebine 3 kuruş giren adamın ilk yaptığı şey hemen hava atmaktır. ya bir lüks araba, ya bir telefon, onu da bulamazsa hava atacak muahhak birşey bulmaktır.

var olmanın dayanılmaz hafifliği hava atmaktır.

güçlü görünmektir.

kibir ve dokunumazlık duvarları örmektir.

yükseklerde görünmektir.

sokakta tesadüfen tanıştığım ve davranışlarından giyimlerinden çıkartmadığım insanların vali, belediye başkanı, milletvekili çıkmasına çok şaşırıyordum.hemen gözlerimin önüne ortadoğu geliyordu.
tabi ortadoğu’da vali, belediye başkanı, milletvekili olmak…

türkiye’de yanına bile yaklaştırılmadığımız adamlar, burada yolda yürüyen, ekmek alan, gazete alan, ayaküstü tanıdıklarıyla konuşan, benimle tanıştırılınca memnun olduklarını söyleyen insanlardı…
anlatacağım bir milyon örnek var bu anlattıklarıma paralel..
twitter’da anlatıyorum da yeri geldiğinde…

asıl konuya döneyim tekrar…
ortadoğulular’ı yurtdışında tanıdım. nasıl yalancı, ahlaksız, kendilerinden başka hiçkimseye saygısı olmayan, tek dertlerinin üstünlük, güç ve ego olduğunu başka ülkelerde gördüm.

türkler, ıraklılar iranlılar, afganlılar pakistanlılar, lübnanlılar…
aklınıza gelen ortadoğu’nun bütün halkları…

aynı kalıptan çıkmış gibi sahtekarlıkta,dolandırıcılıkta, riyakarlıkta muazzam hünerlerini göstermekte yarışıyorlardı.

birçoğunun bütün derdi devleti, sosyal kurumları kısaca önüne geleni soymaktı.

bir de, din adına bu soygunları yaptıklarına inanıyorlardı.

oturma haklarını almak için her türlü yalanı, palavrayı ve üç kağıdı çevirdikleri devletleri rahatladıkları ilk an soymaya başlıyorlardı.

nicin boyle yaptıklarının cevabını vermeden önce atacakları alaycı kahkaha hep hazırdı:

“ bunlar kafir”

bir ara ticaret yapmıştım. hem ortadoğulular’a hem batılılar’a mal satıyordum.

iş üzerinde ahlaklarını görme fırsatım olmuştu ve çok büyük bir deneyimdi benim için.

bir batılı’ya mal satınca söylediği şey “ ayın şu günü benim ödeme günümdür. isterseniz parayı hesabınıza gönderelim, isterseniz çekinizi o gün gelin alın.”

ortadoğulu’ya mal satınca cevap hep aynıydı : mal satılınca parayı alırsın,”
mal satılınca da para verilmez, bahaneler uydurulur ve hep başka günlere ertelenirdi.

isyan ederdim.

sabah akşam din diyanet satan, ahlak dersi veren adamların bütün işlerini üç kağıtçılıkla, dolandırıcılıkla, riyakarlıkla yapmalarına isyan ederdim.

durmadan ateistler’le dalga geçip, batılılar’a sonsuz nefret kusan adamların nefret ettikleri, dalga geçtikleri adamların binde biri kadar ahlaka ve dürüstlüğe sahip olmamaları isyan ettirirdi beni…

kanadalı bir arkadaşım vardı. amerika’ya et ihraç ediyordu. bir gün sohbet ediyorduk. yeni parti canlı hayvanları ihraç etmişti.

“ödemeyi neyin üzerinden yapıyorlar? hayvan başına mı yoksa kilo başına mı ödeme yapıyorlar?” diye sordum.
“kilo başına.” dedi.
“kaç kilo sattin?” dedim.
“bilmiyorum” dedi.
şaşırdım.

“nasıl öğreneceksin?” dedim.

” hayvanlar amerika’ya ulaştığında, amerikalı alıcı hepsini teker teker tartıp bana bildiriyor.” dedi.

şok olmuştum. adam amerikalı et ithal eden firmadan öğrenecekti ne kadar kilo hayvan sattığını…

dürüstlüklerinden endişe etmiyordu…

allah aşkına …
ortadogu’da hiç böyle bir ornekle karşılasanınız var mı?

hemen bin sene öncesinden peri masalına dönmüş orneleri vermeyin.

ortadoğu ülkelerinden sadece birisinde böyle bir örnek yaşanıyor mu?

dürüstçe cevap vermeyin ama dürüstçe bir düşünün lütfen…

türkiye’de iken atatürk karşıtı idim.
“ muasır medeniyetler seviyesine çıkmalıyız.” sözü ile dalga geçerdim.

ancak yurtdışına çıkıp, özellikle medeni ülkelerdeki halkları ve oradaki her türlü imkana ve rahata rağmen kendi ülkelerindeki soygun, vurgun düzenini kuran ortadoğulular’ı görünce atatürk’ün değerini anladım.

türkiye’deki arkadaşlarıma atatürk’ün değerini anlattığım zaman benden duyduklarına inanamıyorlardı ve nasıl oldu da atatürkçü oldun diyorlardı.

“atatürkçü değilim, atatürk’ü anladım. daha da önemlisi sizlerin ne mal olduğunuzu anladım.” diyordum.

sabahtan akşama kadar birbirine ahlak dersi veren ortadoğu ülkelerine ve halklarına bakın.

tek uzman oldukları şey içlerine tesadüfen doğdukları yerel, etnik ve dini değerleri mutlak üstünlük ve yücelik olarak görüp, o kimliklerden ve inançlardan gelmeyenlere yeryüzünü zindan etmek.

dillerinden düşürmedikleri “hepimiz kardeşiz” sözü en büyük yalanları.

bu sözü söyledikten sonra arkanızı dönünce gizliden fısıldadıkları bir söz daha var:
“hepimiz kardeşiz ama abi benim. ben ne dersem o olur.”

bütün hikayeleri bu cümlede özetlenmiştir.

tüm amentüleri devlet soymak, devlet soyulmazsa birbirini soymak.

ve gittikleri yerleri geldikleri yerlere benzetmek …

farklı inançtan, mezhepten, kimlikten gelenlere “kendi yüce ve üstün” değerlerini dayatmak.

batılı bir sosyolog arkadaşıma batı – doğu kıyaslaması yaparken her ortadoğulu’nun aspirin gibi her soruna tedavi olarak soylediği sözü söyledim:

“siz bizi sömürdüğünüz için biz bu haldeyiz.”

“hayır” dedi.

“ biz sizi sömürdüğümüz için bu halde değilsiniz. aksine siz bu halde olduğunuz için sömürülüyorsunuz.”

doğu toplumunu batı’da tanıdım.

türkiye’deyken “kahrolsun batı, kahrolsun doğu sömürüsü” der dururdum.

ancak yaşadıkça şunu gördüm ki, doğu’nun büyük bir “doğulu” sorunu var."

[Fistan]

doğru
ortadoğu boşuna bataklık değil
insanıyla leş

[chrome]

hepsini okudum. büyük çoğunluğu doğru. gerçi insanlığın geneli böyle abi. x millet çok medeni donesi yok artık.

[Lancelion]

sdfjsfd sir neymis ya

genel olarak dogru adamin dedigi, her ulkenin sikintili bi azinligi var boyle. hayat.

[KidLazer]

okurken amerikaya falan gittiğini düşündüm. çünkü genelde amerikada samimi olmadığın kişiye sir diye hitab edersin yani bişe rica edeceğin zaman. avrupada denk gelmedim açıkcası. dediklerinin çoğu doğru biraz mübala yapmış ama haklı. avusturalya konusunda yanılmıyosam devlet başkanının bikaç sene öncesine kadar açıklaması bile vardı 'iş veriyoruz aş veriyoruz beğenmiyosanız siktirip gidin' diye.

[deadwoll]

Doğru ama batıya tapacak noktaya gelmiş. Batı ortadoğudan 40 kat güzel ama o kadar da süper değil insanı. Hatta bana kalırsa çok ciddi işleyen bir hukuk sistemleri ve bu sistemi daha çocuk yaşta insanların beynine kazıyan eğitim kurumları olmasa ortadoğudan çok da farklı olmazlar.

Almanya'da yaşadığım şehirde 1 senede tek bir cinayet işlendi. Cinayeti işleyenler araptı. Sevgilisi terk edince aşiretini toplamış; kıza tecavüz edip öldürmüşler. Yine Almanya'da 1 kez kazık yedim, onu da türk dönerciden yedim.

Bir de muhtemelen Sidney'e bulaşmamış daha, ciletin (jelatin) olayı var sdf. Ortadoğuluların hepsi batılı yiyeceklerinde ciletin olduğunu iddia eder, ciletin de nedir? DOMUZUN KANI! O yüzden halal marketten alışveriş yapmak gerekir. Halal merketler şehirde bulabileceğiniz en pis marketlerdir.

[Korax]

abi zaten bati niye bati, sistemi var adamlarin, bizde corruption fena halde

[aquila]

cok uzunmus, en az 60%i yanlistir kesin.

[Ashes2ashes]

hemşeri hemşeriyi gurbette silkeler diye boşuna demiyorlar abi

[aquila]

keko avustralyaya gitmis, batiya gittim zannediyo. aborjinlere sorsun bi de o cok efendi "batililari".

[Jaegerjaquez]

olm benim de yurt dışında denk geldiğim türkler çok baba tiplerdi lan hep şanslıymışım ben o zaman

[Curunir]

Çoğu doğru hatta hepsi doğru
ufak bir örnek her cüneyt arkının filminde bizans prensesi hep o.. olarak gösterilir. saolsun o filmler
şu dönemde oynatılan dizilerede bakarsan her türlü
çarpık ilişki mevcuttur(Aşk-ı Memnu..)

yani kısacası her türlü bozukluk var ve özendiriliyor buna
RTE yeter aslında adam hırsız,agresif,saygısız,karaktersiz,yalancı... bu adam başbakan oldu ve şuan cumhurbaşkanı örnek olunacak adam dimi?

söylenilecek çok şey varda kısacası bizden bir bok olmaz.

[Rerore]

olay ahlak sahibi olmayla alakalı
en basitinden hırsızlığın ne olduğunu bile bilmiyoruz

gerge winrar lisansı aldım dese gülüyoruz

[ObuzHapsever]

Yazıya bakılırsa Avrupa'daki göçmenlerin burdaki çomarlardan pek bi farkı yokmuş. Orda da bunları canhıraş savunan kolpa hümanistler var mı acep.

[KidLazer]

avrupada nereye giderseniz gidin türk gördünüz mü o kaba tavrını anında yakalarsınız ya da o ortama ayak uyduramamış hareketlerini. barbar türkler söylemini ne kadar inkar etse de gururla taşır aslında üstünde.

almanyadayım 1 seneden fazladır. okuduğum okulda bildiğim kadarıyla 20ye yakın türk var. 3 bilemedin 4üyle muhabbetim vardır. istemiyorum. biyerden sonra fwb'e dönüyor iş. buranın sistemi var herşey rayında gidiyor ancak aşırı bürokrasi de küfrettiriyor bi müddet sonra. bir de pratik adam bulmak çok zor. sigorta şirketine gidiyosun saçma sapan bi işlem yaptırıcaksın 30 yeri arıyolar öylemiydi böylemiydi. amk alt tarafı yeni banka bilgilerimi vericem. ama öte yandan baktın mı da 1 gram hakkın yenmiyor. yukarda yazmış biri suçla ilgili. geldiğimden beri tek ciddi olay Netto marketteki hırsızlık olayı. 3 alman genci tutuklandı olaydan sonra. ihbar eden olaya tanıklık eden alman arkadaşım. onun dışında tek birşey dahi duymadım. ha bisikletler çalınıyor ancak onu da genelde yapanlar hintliler pakistanlılar vs. işin özü adam haklı beyler. türkiyede herkes amerikaya burun kıvırır mesela dandik memleket diye. amerikanın götünü yesin vatandaşımız. medeniyetin bu kadar gelişmiş olduğu başka bir ülke daha zor bulunur. new york hede hödö demeyin istanbulda sadece asil istanbullular da yaşarsa gül gibi şehir olur.

[Leopar]

cok fazla genelleme var yazida, milletten kulturden bagimsiz olarak her insanin iyisi kotusu var

yaziyi yazan akilli da farkinda olmadan irkcilik yapmis

[aquila]

sen gittin mi hic o lubnan mahallesine?

[Rerore]

4 sene muhtarlığını yaptım oranın, soru neydi kardaş

[Leopar]

yok oraya hic gitmedim. lubnan mahallesi dedigi yer (lakemba) sydneyin merkezinden baya uzak, batisinda kaliyor. ben kuzeyde yasiyorum. turkler genelde auburn mahallesinde kaliyor. auburn'a arada sirada turk marketinden alisveris yapmak icin gidiyorum, suc orani sydneyin geri kalanina kiyasla biraz daha yuksek olsa da tehlikeli bi yer degil. kimse sizi parmakla gosterip "kafir lan bu, tecavuz edilim/soyalim hemen!!" demiyor. tecavuz olaylari da sadece ortadogulularin karistigi bi olay degil.

adam baya abartmis kisaca.

[aquila]

avustralyali hanimlarla tanistirsana bizi, biz de gelelim.

[SenariouS]

cok uzun lan

[roket adam]

tipik bir 'yurtdışına çıktım ve türküye / müslümanlık / ortadoğu çokkötü, almanlık ne güzel' yazısı. anlattığı şeyler ileri seviyede dramatize edilmiş, ve ciddi bir batı hayranlığı ile yazılmış.

bi bitmediler ya. doğru düzgün analizler, tespitler yapacaklarına hala batı çohiyi abi biz ortadoğulu tecavüzcüleriz geyikleri. yurtdışına çıkar çıkmaz 'abi taharat muslugu yok aheahehaehyeyh' tayfasının tam zıttı işte.

[Tatar Ramazan]

Sistem kurulmuş, kanun kural etik ve disiplin yerleşmiş, hikayeyle değil bilimsel mantıkla yaşıyorlar. abartı olsa da farkı göstermek için iyi bir yazı, daha soft yazsa kimse umursamayacak belki.

[Aluriel]

aquila said:

avustralyali hanimlarla tanistirsana bizi, biz de gelelim.

Adam ekmeginin pesinde asdfss

[Tatar Ramazan]

Newyorkta aç kalan adam Avustralyada sürünür be Şükrü