Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Anne babalık konusunda tabular


dasaaa

Öne çıkan mesajlar

Bu arada daha yeni araştırma teknikleri dersim için, ebeveynlerin çocuklarının eğitimi için kültürel sermayelerini nasıl kullandıklarını inceleyen bir kitap okudum. İster istemez sosyal sınıf üzerinden bakıyorum olaya, kusuruma bakmayın arada saçmalayabilirim asdwerh.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Ama sen başarılısın işte. 245. olarak mezun olman bir başarısızlık gibi gözükse de sonra yardırıp tepeye oturman başarılı olduğunu gösterir temelde.

Ama 245. olarak mezun olup, ünide hiç sorumluluklarını sallamayıp sürekli gezip tozsan. Senelere geçtiği halde hala yerinde sayıyor olsan. Bunun üstüne ailenden sürekli isteklerde bulunuyor olsan ve onlar sana "yahu sen karşılığında ne verdin de ne istiyorsun" diye sorduklarında "Bİ TANÖCÜK ÇOCUĞONOZUM BİDE NE DİYOSONOZ YA" diye atar yapsan, başarısız ve şımarık olurdun.


Geniş bakmak lazım yani :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

abi evet, buyuk risk + muthis buyuk bir sorumluluk. seagle'in tarif ettigi turden bir insan da cikablir, veya tembel olur iste. kim tembel cocuk ister hickimse

hadi onu gectim, allah korusun cocugunun bir hastaligi olsa, down sendorumu fln olsa yine ayni sekilde sevebilecekmisin, veya ona yaptigin ozveriyi, onu sevdiginden mi yoksa yapmak zorunda oldgundan mi yapacaksin
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

kitapta şu yazıyor mu?

"okula para gömeceğinize çocuğu tam bi esnaf olarak yetiştirin ve küçük bir ilde rahat bi hayat yaşasın"

yazmıyorsa at çöpe o kitabı.

kültürel sermaye olarak "esnaflık rahat bişi" verse yeter. ha bi de "dükkan önünde beklerken gazete okuyup çay içme, tavla turnuvası esnasında ise gelen geçeni kesme teknikleri"

işte altın bilezik!!!
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

senko said:

abi evet, buyuk risk + muthis buyuk bir sorumluluk. seagle'in tarif ettigi turden bir insan da cikablir, veya tembel olur iste. kim tembel cocuk ister hickimse

hadi onu gectim, allah korusun cocugunun bir hastaligi olsa, down sendorumu fln olsa yine ayni sekilde sevebilecekmisin, veya ona yaptigin ozveriyi, onu sevdiginden mi yoksa yapmak zorunda oldgundan mi yapacaksin


Benim büyük abim, -ailemin ilk çocuğu- down sendromlu. Emin olun sağlıklı olan çocuklardan daha fazla seviliyor, daha fazla önemseniyor :)


Bide zorunda olduğundan değil. Bunu nasıl anlayabilirsin dersen, ailenin içinde böyle bi durum olduğunda çok rahat anlıyorsun emin olun :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

said:
hadi onu gectim, allah korusun cocugunun bir hastaligi olsa, down sendorumu fln olsa yine ayni sekilde sevebilecekmisin, veya ona yaptigin ozveriyi, onu sevdiginden mi yoksa yapmak zorunda oldgundan mi yapacaksin

bu konuda house'un bi bölümünde herif yardırıyordu abi..

feci bişi tabii.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

İşte biz risk diyoruz da, şu an mantıklı düşünebiliyoruz. Normal insan doğacak çocuklarına o kadar bağlanıyor ki, yüzünde bokla doğsa "oha ne tatlı zenci gibin ihihihi" moduna giriyo. Ne yapsa mazur görüyosun yani anladığım kadarıyla. Kardeş te böyle seviliyo ama bu "ne yapsa mazur görme modu" off geliyor kardeşte, bazen delleniyosun.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

SeaGle said:

Benim büyük abim, -ailemin ilk çocuğu- down sendromlu. Emin olun sağlıklı olan çocuklardan daha fazla seviliyor, daha fazla önemseniyor :)


Daha fazla sevilmese bile daha çok ilgi gördüğü kesin. Benim de en yakın arkadaşımın kardeşi down syndrome lu değil ama, ne idüğü bilinmedik bir hastalığı var. Ben bile değiştirdim bezini senelerce o kadar ilgi görüyor yani öyle diyeyim.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

seviliyorsa cok guzel bisi abi de.
kendim icin dusunuyorum ben cocugum olsa iste garip bir hastaligi olsa, omur boyu bakim gerektircek fln, ona bakmak (yine kendim icin konusuyorum) kulfet gelir mi bir sure sonra, bi zamandan sonra acaba sevdigimden dolayi degilde sadece yapmak zorunda oldugum icin mi yaparim diye dusunuyorum.

hani bana gore cocuk yapmak isteyen kisi kosulsuz olarak ustteki soruya cevap verebilmeli bence durust olarak.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

sesu said:

SeaGle said:

Benim büyük abim, -ailemin ilk çocuğu- down sendromlu. Emin olun sağlıklı olan çocuklardan daha fazla seviliyor, daha fazla önemseniyor :)


Daha fazla sevilmese bile daha çok ilgi gördüğü kesin. Benim de en yakın arkadaşımın kardeşi down syndrome lu değil ama, ne idüğü bilinmedik bir hastalığı var. Ben bile değiştirdim bezini senelerce o kadar ilgi görüyor yani öyle diyeyim.


Ya evlada karşı beslenilen duygu + evladın sana muhtaç olması gerçeğinin verdiği duygu, öyle kılıyor insanı sanırım.

Yani daha önce de yeri geldi anlattım başka konularda. Ailenin gözbebeği oluyorlar. Sadece kendi ailem için söylemiyorum mesela. Engelliler okuluna gidiyor falan, oradaki biçok farklı kültüre sahip, biçok farklı gelir düzeyinde aileler için de aynı şey sözkonusu.


Sağlıklı çocuğuna gösterdiğin ilgi ile hasta çocuğuna gösterdiğin ilgi aynı olmuyor. Genelde sevgi de aynı olmuyor. Ben kendimi bildim bileli bunun farkında yetiştim mesela, ama yadırgamıyorsun da. En ufak halinde bile yadırgamıyorsun aradaki farkı. Apayrı bi konu, garip.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

"roket adam" said:

SeaGle said:

Benim büyük abim, -ailemin ilk çocuğu- down sendromlu. Emin olun sağlıklı olan çocuklardan daha fazla seviliyor, daha fazla önemseniyor :)

Çok zor bir şey abi, cidden çok zor bir şeydir yani.


Sorumlulukları, görevleri vs çok ağır abi. Yani sesu sorgulamış mesela, ben de sorgularım "yapabilir miyim? diye, yukarıda allah var yani. Ki bak ben kendimi bildim bileli bu durum var ve hani alışkınım, uzak değilim. Ama yine bile başıma gelse sorumluluklarını alabilir miyim bilmiyorum.



Hani şöyle kalkıp annemin yaşadıklarını, karşılaştıklarını falan bi yazmaya kalksam ne ben yazabilirim ne siz okuyabilirsiniz. Öyle şeylerle karşılaşıyorsunuz ki yani, her insan dayanamaz onu çok rahat kabul ederim. Anne baba üzerine etkileri, yükleri çok ağır.


Hani öyle durumlar oluyor ki bazen, ben annem babam için oturup ağlayabiliyorum yani. O kadar düşünün, nasıl bi sabır lazım onlar için. Öyle bi çocuğa sahip her anne baba için.


Ama yani allah sabrını veriyor mu denir, ne denir bilmiyorum, öyle anne babalar çok güçlü oluyorlar, olmaya alışıyorlar. Her insan kaldıramaz evet, o yüzden öncesinde sorgulayabilir "acaba böyle bi durumda ne yaparım" diye, çok normal.


Böyle durumlarla karşılaşmaktan korkup çocuk sahibi olmaya şüphe ile bakanları çok iyi anlıyorum mesela, gördüğüm için. Ama başa geldiği zaman da yabancı gibi davranamıyor anne-baba, ondan da eminim. Ama psikolojik olarak kaldıramaz herkes tabi, o kısmı ayrı.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

ben de cok merak ediorm, gerçi salak çocuk sevmiorm ben.
Ama sanmıorm benımkıne salak dıe bakayım, hatta adını adım falan koyabilirim.

salak olmasın abi, salak cocuktan nefret edıorm ben. 5 yasında da olsa adam gıbı konusabıleyım :).
Ben böle havalı havalı takılırken ıyı yaptıgım bıseyde, 5 yasında ki velet gelip baba bende yaptım bak desın, agzım acık kalsın ( songoku tarzı ).

- bu arada salak cocuktan kastım, zihinsel ozurluluk felan değil. Ota boka aglayıp zırlayan tıpler, onu isterim bunu isterim seninle konusmam kafana bişi atarım -

Eşşeksıpalarını seviorm, ama korkuorm ulan.
Ya sevmezsem kendi çocugumu?

bide şey var, kendi çocuguma ailemin bana verdiklerini veremeyecek olmak. Gerçi bunu söylemek için çok erken ama, öyle gozukuyor şimdilik :s
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Suark said:


- bu arada salak cocuktan kastım, zihinsel ozurluluk felan değil. Ota boka aglayıp zırlayan tıpler, onu isterim bunu isterim seninle konusmam kafana bişi atarım -



ahaha salak çocuktan kastını anladım ama öyle bi zaman denk geldi ki şey dedim "acaba birazdan patinin anlayışsızlarından biri çıkar da SOLOK DÖMÖŞSÖN der mi?" adamın yazdığını anlamayıp eheh

Sonra suark bakar yanlış anlaşılmiim diye editler şimdi diye düşündüm :)
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...