Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Gunluk

CusTodeM

Son yazan: CusTodeM
yeri: Kişisel

 Paylaş

Öne çıkan mesajlar

Saeros Grand Master

Saeros

Mesaj tarihi:
Mesaj tarihi:
gunluk, bugun tarcinli dis macunu almistim, simdi onunla dislerimi fircalayinca bir anda dort yanimi anilar sardi..

bugunden seneler once henuz kucuk bir cocukken, kuzey avrupa'da kucuk bir kralligin tek varisiydim. babam topraklarimizi esitlik ve adalet ile idare ederdi, annemse onun hic yanindan ayrilmayan asil hanimiydi. dedem, tahti kendi istegiyle babama devretmis ve istirahate cekilmisti; gunlerini tahtadan eserler oyarak ve halkin arasinda dolasarak gecirirdi.
kralligimizin en buyuk geliri tarcindi. insanlarimiz yillarca baska urunler yetistirmeyi denemis ancak basarisiz olmuslardi, toprak yalnizca tarcini kabul ediyordu. bu konuda fazla sikintili degildik, cunku tarcin fazla bulunan bir sey degildi, bu yuzden diger urunlerle takas etmesi kolay, hatta karliydi.
boylece gunlerimiz mutlu, huzurlu ve tarcinli geciyordu, ta ki o gune kadar..
surlarda, arkadasim olan bas nobetcinin ogluyla gunbatimini izlerken, dedemin muthis bir aceleyle kale kapilarindan iceri girdigini gordum. hizla surlardan inip onun yanina kostugumda, biraz bile yavaslamadan taht odasina dogru ilerlemeye devam etti. saskinliktan neredeyse kucuk dilimi yutacaktim, yillardir en iyi arkadasim olan dedem simdi beni gormezden gelmisti. verecegi haber her neyse onemli olmaliydi, bu yuzden arkami donerek surlara geri ciktim. arkadasimin yanina vardigimda, kapiyi koruyan nobetcilerin gunes tepedeyken islenen bir cinayetten bahsettiklerini duyduk. nobetcilerri duyabilmek icin surdan oyle pervasizca egilmistik ki ustlerine dusmemiz an meselesiydi. ancak bu ufak oyunun tum eglencesi, nobetcilerden birinin babamin ismini telaffuz etmesiyle bitti. soylentilere gore oldurulen adam tarcinin artik takas icin yeterli olmadigindan yakinan bir tarcin ureticisiydi ve bu konuda babamin fazla uzerine gitmisti. yavasla surdan cekilerek geriledim. arkadasim bana sakin olmami soylerken onu dinleyemiyordum, tek duydugum zihinsel bir bulantiydi; babam boyle bir seyi asla yapamazdi! ufak, cocuk adimlarimla hizla kostum, beni engellemeye, taht odasindan uzakta tutmaya calisan nobetcilerin arasindan kivrak bedenimle siyrildim. odaya girdigimde babami ve dedemi gordum, tartisiyorlardi. annem ortaliklarda yoktu. sonunda babamla dedemin soylediklerini algilamaya basladigimda, dedemin babama henuz cok gec olmadan beni ve annemi alip ulkeyi terketmesi gerektigini tembihledigini duydum. halk kendilerinden birinin oldurulmesine sessiz kalmayacakti, isyan her an patlak verebilirdi. babam ise ulkeyi terketmeyi alcaltici buluyor, bunu reddediyordu. ne olursa olsun burada kalacak ve gelecek olanla yuzlesecekti. bir anda ikisi de bana bakti, odaya girdigimi henuz simdi farketmislerdi. rahatsiz edici birkac saniyeden sonra babam once dedeme, sonra tekrar bana bakti. daha sonra soyledikleri, hala daha gozlerimi her kapadigimda zihnimde yankilanir..
"belki ben kalmaliyim, fakat soyumun varisinin kaderi babasininkiyle ayni olmayacak."
boylece tum gecmis yasantimi bir zamanlar mutlu, simdi sallantida olan o kucuk krallikta birakarak guneye dogru yola ciktim. yalnizca kilicim, atim ve ben.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş
Misafir
Bu konu yeni mesajlara artık kapalıdır.
 Paylaş
Konu listesine dön
×
×
  • Yeni Oluştur...