Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

anlatasim var


Utterable

Öne çıkan mesajlar

selam,

biliyorum baslik bahsedicegim seyler hakkinda pek bi bilgi icermiyor. ama benim de aklima "sunlari anlaticagim" gibi nispeten daha planli biseylerin gelmemesi problem, tek istedigim sadece anlatmak. bazen yazmak da rahatlatiyor insani.. mesele bir kiz tabii =]

bundan yaklasik 4 ay once izmir'de alelade bir fransizca tiyatro festivalinde tanistim onunla. istanbul'dan kalkmis gelmis. sanattan, okudugu kitaplardan, muzikten bahsetmeyi seven biriydi. hareketli tavirlari, sirinlikleri ile herkesin oldugu gibi benim de ilgimi cekmisti dogal olarak. ne oldugunu anlamadan bir gece bar cikisi sahil kenarinda saatlerdir sohbet ederken buldum kendimi. icimdeki kipirtiyi surekli durdurmaya calissam da beceremiyor, her seferinde sadece daha fazla samimi oluyordum. uzak mesafe iliskisi istemiyordum evet, kac tanesi mutlu sonla bitmisti ki zaten ?

maalesef bir anda oluverdi ama, hem de ayrilmamizdan sadece 10 DAKIKA kadar once. ona nasil veda edicegimi kara kara dusunurken dayanamadik iste ikimiz de. o kisacik on dakikanin gunler, aylar, yillar surmesini istedim. ve gercekten de o on dakikacik bana cok uzun saatler boyunca ona sarilmisim gibi geldi. korktugum basima geldi iste dedim kendime, artik bir uzun mesafe iliskisi icindesin.

defalarca istanbul'a kalkip gitmem, telefonuma sanki en yakin dostummus gibi davranmam, munferit seyler zaten. yine de garip bicimde mutluydum. heyecan vardi iste, sahaneydi hersey. bir kiz arkadastan ote dostumdu artik benim. yardimci olmaya calisiyor, yanimda oldugunu hissettiriyordu. onunla planlar yapmaktan keyif aliyordum. guzeldi hersey, onumuzdeki yil istanbula tasinmayi dusunuyordum. ama daha sonra bir mektup geldi ona.

fransa'dan, paris sorbonne universitesinden. hep okumak istedigi, heyecanla bekledigi sanat tarihi basvurusunu okul kabul etmis. evet, cok iyi bi okul ama duydugumda ona belli etmesem de garip olmustu icim. ahmet olarak cok sevinmistim, ama sevgilisi olarak kotuydu, kaybetme korkusu tamamen aklima girmisti. yine de onceden oldugu gibi nasil birbirimizin yaninda oluyorsak, bu guzel haberde de yaninda oldugumu hissettirdim. ama ona ahmet gibi davrandim, sevgili yanim tam tersini soyluyordu cunku. kararlarina saygili oldugumu bildiginden o da mutluydu. daha "henuz biryere gittigim yok, kararim kesin degil" dedigi andan itibaren aslinda gitmeyi hemen hemen kabullendigini dusunuyordum.

simdi garip bir durumdayim.

kararini tam olarak vermemis olmasina ragmen muhtemelen gidecek olan biri var karsimda. guzel bir yaz tatili planladik.
buraya kadar hersey sahane, muhtemelen en keyifli tatillerimden birini gecirecegim birkac ay boyunca. ama beni dusunduren sonrasi. gitme kararini verirse yurutmek imkansiz olur diye dusunuyorum. ayrilik vakti geldiginde butun yasanmisliklar bir kenari birakilip "hoscakal" denilip bitecek mi? sorduguma bakmayin baska turlu olmasi beklenemez zaten. ama o anin gelmesini hic istemiyorum. bencil diyin, ne bileyim ne derseniz soyleyin ama oyle iste. son zamanlarda aramiz biraz gergin, nedenini anlamadigim sekilde. o da bu durumu kabullenmeye mi calisiyor, bilmiyorum.

ne yapayim yahu ben ?

p.s. icimi dokmek iyi oldu, zaman ayirdiginiz icin sagolun. uslubumun da kusuruna bakmayin, tamamen su anki ruh halimin etkisiyle. trolleyeceklerin de cani sagolsun.

tesekkurler.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

imkansızlık derecesindede olsa bence gitmesine izin vermelisin , burda bi insan hayatının gelecegi soz konusu ve biliyorsun gercek sevgi fedakarlıktan ibaret,diyelimki gitmedi kaldı burda ve ilerleyen yıllarda bişey oldu ayrıldınız.hissedecegi pişmanlıgı bir düşün , yıkılabilitesi olan bir hayal belkide bu onun icin.

ha ahmet dersinki hacı ya sen ne yapardın ? elesso'nun dedigini yapardım ,cunku yukarda yazdıklarımı yapabilecek kadar güçlü degilim duygusal anlamda..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

hemen hemen benzeri başımdan geçti kız arkadaşım isveç te bi okula kabul gördü ve doğal olarak gitmesini destekledim ve gitti... sonrasında bu ayrılığa ve özleme dayanamadığı gerekçesiyle bitirme kararı aldı.. acı olan belkide son bi kez bile yüz yüze konuşma fırsatı bulamamak olsa gerek..

genelleme yapmak yalnış tabikide ama dostum bence ona göre düşün sana göre en doğrusu neyse onun sonucunda tavırlarını belirle..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Üzüldüm durumuna yerinde olmak istemezdim. Ne düşünürsen düşün zaten vicdanın ona kal demene izin vermeyecek. Bu sebepten fazla kafaya takmamaya çalış. He bir umut kız senin etkin dışında senin için burada kalır o zaman sende kızın değerini daha bir anlar, düğün davetiyenizi tüm patiye iletirsin :)


okuyunca çok bi duygusala bağladım
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bırak gitsin abi tabiki. Hayatının olayı buysa kızın, bırakıcaksın ki hayatını yaşasın. Sourborne universitesi de yabana atılır bişi diildir kanımca. Aşkı her zaman bulursun :D ama o üniversiteye her zaman kabul edilemezsin :D. Güzel bir yaz, ardından uğurlarsın kızı, bitti gitti. Önündeki maçlara bakıcan...
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...