:) ==> :(

[Masteis]

Okumayı özledim yahu. Şöyle okuldan çıkarken daha eve girmeden kravatı çıkarıp gömleğin üst düğmelerini açmaya başlamayı özledim. Eve girerken "Girmeden şu çöpleri at" demeleriyle sinirlenmeyi özledim.
Eve girip ayakkabıları çıkardıktan sonra ki o ayaklarımın rahatlamasını özledim. Kravat, gömlek, pantalon... hepsini çıkartıp bi kenara fırlatmayı özledim. Annemden "şunları katlamayı öğren artık" lafını duymasını özledim. Gecelere kadar bilgisayar başında oyun oynamayı özledim. Var ya dota atmasını bile özledim olsa oynucam...
Gece annemin kapımda durup "biraz uyumaya çalış sabah kalkamıcaksın" demesini özledim. Of ya annemi özledim valla, okuluda özledim. Bilgisayarımıda özledim...
Hele o sabah kalktığımda o soğuk hava yokmu... yorgandan çıkmak istemezsiniz. O hissi öyle çok özledim ki. Okula gitmeme arzusuyla gözlerde ki o uyku kalıntıları.
Sınıfımı özledim. Hocalarımı bile özledim hep gırgır şamata geçerdi. Hocayla dalga geçerdim, onlarda oturaklı bir laf sokardı gülerdik komple cemaat. Harbiden insan özlüyormuş.
Daha çok ailemi özledim, şöyle anneme sarılmak istiyorum sımsıkı. Sırtımı kaşıtırdım, çok severdim. Kitap yazıyordu düzenlemesinde yardım ederdim. Dizlerine başımı koyardım saçımla oynardı hep. Aplam olurdu. Oturup konuşur dertleşirdik. O derdini ben derdimi anlatırdım. Evimi özledim... Ablam annem... onlarsız olmuyor hakkatten. Beni sinir eden o yavrucak kedimide özledim büyüdü sanırım artık.
Şuan resmen kaçak hayatı yaşıyorum. Ordan oraya gidiyorum. 4-5 aydır işsizim, iş arıyorum hala. Ailemden uzak kaldım çok özlüyorum.
ÖSS yide bir kazanamadım gitti... Bedava dershaneler var onlara kayıt olmak istedim(torpille başardım gibi).
Hep içimde bir huzursuzluk vardı boşluk hissediyordum, o boşluk ailemmiş onu anladım. Ailem yok yanımda. Canlarım onlar.
Ama yanlarına gittiğimde rahat edemiyorum. İş yok güç yok yük oluyor gibi hissediyorum. O yükü kaldırmaya çalışıyorum fakat iyicene batıyorum.
İnş şu dersaneye girerimde össye çalışmış olurum. İşimide bulursam tam süper olacak.
Bu bayramda ailemi görcem mutluyum. Hani insan okuyunca yıllardır görmüyor sanar fakat benim için yıl değil asırlar geçti sanki. Evimden ayrılırken seviniyordum, bağlar koptuktan sonra o sevinç özleme dönüştü.
Şimdi nereye gitcem bilmiyorum aslnda, neler olcak.
Kendi evime gitsem ayrı dert var faturalar görmek istemiyorum, ailemin yanına gitsem özlüyorum fakat orda hiç iş yok. arkadaşlarda kalıyorum şimdi iş ve dershane için fakat aile evi(de artık alıştılar arkadaş 3 yıldır benle kalıodu resmen aile olduk onlarlada). Yarın ne olcağı belli değil.
Bakalım ne etcez.

[ShadowFax]

öss olmadıysa,iş konusunda da sıkıntı yasıyorsan ve böle patlıcak gibiysen

benim yaptıgım gibi

askere git.15 ay eglence

hem aradan cıkartırsın.(yani ben öle düşündüm)

[ Mesaj 08 Ekim 2007, Pazartesi - 04:36 tarihinde, ShadowFax tarafından güncellenmiştir ]

[-Wissy]

Eglence anlayisina bak. :)

[kingpin]

en kısa zamanda uyguluyorum bu eğlence anlayışını heuahe.

[Razien]

Masteis bende senin durumuna sürüklenmeye başladım acilen önlem almak lazım

[AthleT]

Çabuk karar ver.
Ne diyeyim.

[Spastik_Serce]

abi başlık sanki başka şeyleri çağrıştırıyor. ama konu çok farklı :S

[ShadowFax]

valla benim düşüncem en iyisi gibi...

kimsenin aklına girmek gibi olmasın ama

Zaten bu askerlik denen şeyi eninde sonunda yapıcaz.

En mantıklısı gidip başvurmak

15 ay gözünü açıp kapatıncaya kadar geçme ihtimali yok ama ne yapalım xD

KOGUSSSSS KALKKK!!!!!