Leyladan Sonra

[Natanyal]

http://leyladansonra.com/

said:

Merhaba dünya!

Bu yazı çok düşünülmeden yazılacak, çok süslenmeden ve birkaç kontrolden geçmeden. Çünkü bugün Leyla aramızdan ayrılalı 6 ay olmuş ve biz Leyla ile tanışalı 1 yıldan fazla..
Biz kimiz? Şimdilik 3 kişiden oluşan tıbbiyeli bir ekibiz. Okulumuzun onkoloji servisini ziyaretlerimiz sırasında çocukların en büyük isteklerinin bile bizimkilere kıyasla ne denli küçük olduğunu gördük ve ‘1 çocuk 1 dilek’ temalı bir proje başlatmak istedik. Yani Latince deyimiyle mottomuz da olan ‘Unus puer Unum desiderum’ Amacımız asla bağış toplamak değil. Yalnızca bir çocuğa sorulduğunda ağzından ilk çıkan, son zamanlarda en çok düşlediği şeyin gerçekleşebilmesi için aracı olmak. Biz onları ziyaret ettikçe yenileniyoruz, öğreniyoruz, vermekten çok alıyoruz esasen. İstedik ki borcumuzu ödeyelim küçük arkadaşlarımıza. Bir fotoğrafla birlikte ufak da bir tıbbi hikaye ve o miniğin tek dileğini paylaşacağız sizinle. Mutluluğunu bizzat görmek isterseniz İstanbul Üniversitesi İstanbul (Çapa) Tıp Fakültesi’nde kendisini bulabileceğiniz yeri tarif edeceğiz size, böyle bir imkan yoksa da bize kargolamak isterseniz biz ulaştıracağız.

Olay bu kadar basit ve bir o kadar değerli iken biz isim, konsept vb hususları tartışarak o kadar vakit kaybettik ki! Bugün odamı toplarken bir yerlerden Leyla’nın annesinin telefonu çıktı karşıma. İçim ‘cız’ etti, korkarak aradım ve yine korka korka ‘Peki ya Leyla’yı sorsam?’ dedim. Titreyen bir ses ‘Ben de kandil diye Leyla’nın ruhuna irmik kavuruyordum şimdi’ cevabını verdi. Ve o anda kafamdan geçen, günlerdir peşinde koşturduklarım oldu. Fatoş Abla’ya mutlaka bir çayını içme sözü verip, ölüme dair birkaç beylik laf edip, aslında söylediklerimle kendimi bile teskin edemeyip 17 aylık yeğenime koşup sarıldım.
Ve bu kez çok kısa süren bir toplantının ardından ‘Daha fazla beklemek yok’ dedik. Daha fazla gözyaşı ve pişmanlık kalmamalı geride. Çünkü Leyla’nın bizden beklediği yalnızca bir bisikletti, camdan hergün annesine gösterdiği, evine kısacık gidebildiği zamanlarda da olsa sürmek istediği.. 6.5 aylıkken tanısı konan hastalığı oldukça kötü huylu bir tümördü, nefes borusuna yakın olması sebebiyle de oldukça kritikti. Kendisini koca koca ameliyatların beklediğinden habersiz ve öyle masumdu ki Leyla.
Ve şimdi o yok. Arkada teslimiyetli bir anne, kimbilir küçük dünyalarında neler hisseden abileri ve bir de fazlasıyla mahcup biz üç koca abla var işte. Gittiğin yerde ennnn güzel bisiklet senin olsun tamam mı minik melek?

Bugün Leyla’nın haberiyle yeniden anladık ki, hayat hepimiz için yalnızca bir kere. Bir yüze tebessüm kondurabilmekse sanılanın aksine öyle kolay ki! Ve işte bu yüzden kullanılmamış umutlar biriktiyoruz biz.

Fazla umudunuz varsa eğer:

İletişim için: [email protected]

Harika bir oluşum olmuş.

Çocukların düşledikleri, istedikleri o kadar ufak ve bize göre boş şeyler ki insan kötü hissetmeden bakıp geçemiyor :(

[aquila]

make a wish gibi bisey mi yapmak istemisler?

[Natanyal]

aynen, ama para vs. kesinlikle almıyorlar. istedikleri hediyelerin teslim edilmesini istiyorlar.

Mesela KOU'da Harun diye bir çocuk, futbolu çok seviyor. Sadece futbol topu istiyor. Beşiktaşlıymış, sitedekiler de diyor ki Beşiktaşlı futbolculardan imzalanmış bir futbol topu hediye etmek isteyen var mı?

Temin edilmesi çok zor bir şey değil, parayla alınabilecek her şeyden çok daha üst düzey bir hediye hatta.

Edit:

Mesela şunlar var, güzel örneklerden vs...

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=377

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=347

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=371

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=314

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=281

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=241

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=130

http://kocaeli.leyladansonra.com/?p=77

[aquila]

iyiymis, kolay gelsin.

[Anhora]

Çok güzel lan.

[Warhero]

Keşke daha düzgün ifade etselermiş, Leyla kim, tıbbıyeli olmaları ne alaka derken yazının sonuna geldim, "make-a-wish" yazılmasa anlamayacaktım da.