Çok saçma ama benim mesih gibi birşey olmama ihtimalim nedir sizce ?

[Theridone]

Gerçekten çok kafama takılıyor 25 yaşımdan 26 yaşıma geçene kadar yaşadığın bir sürü acayip durumlardan sonra acayiplikler inanılmaz noktaya geldi.


hiç bir şekilde peygambercilik ya da tinsel lider olma arzularım olmadı. Hayatım boyunca sadecee hayatı ve kendimi olabildiğince verimli ve keyifli şekilde güzel geçirdim yani hırslarımın olmadığı tek bir saniyem yok. Ama sürekli "seni daha iyi yerlerde görmek istiyoruz, neden Budizm biblosu olmuyorsun???" cümlesi ile karşılaşmaktan yeteri kadar afallamışken artık işin son geldiği nokta bazı insanların beni mesih ya da bir çeşit şeçilmiş kişi gibi görmemesi dışında kafamda acabalara doğru deli sorulara yol açıyor.

Okey farkındayım defalarca söylenilenlerin üzere benim hissettiğim enerji akışlarını herkes az ya da çok bir şekilde hissedebiliyor ve bu algısını geliştirmiş kişilerde zaten yakınıma gelir gelmez şok oluyorlar bu nasıl bir enerji diye. Daha önce bakkal Cengiz abiyi ve çatalı görünen sıhhi tesisatçı ustayı bu enerjimle çarpmışlığım var, kendilerine sorabilirsiniz.

Enerji dışında iletişim kurma becerilerim hep dikkat çekti. İnsanlarla güzel ve tam anlayabilecekleri şekide iletişim kurmak konusunda kendimi geliştirdim. Onlara beni anlamaları ve zekalarının ne kadar az olduğunu fark etme imkanları sundum defalarca.

Oysa herşey daha basite indirgemekten başka birşey değildi benim için. Çok zeki olduğuma dair çok fazla özgü alıyorum çünkü hızlı ve net bir şekilde anlamlı ve güzel konuşmamı zeka ile bağdaştırıyordu insanlar. Tabii bu onların tırtoluğunun dik âlâsıydı. Zeki falan değildim, sadece lisede Freestyle rap yapmıştım ve hızlı cümle kurmam beni zeki gösteriyordu.

Herneyse… son bir kaç yıldır etrafımda mesih olduğuma dönemsel olarak kendi kendine inanan insanların sayısı artmaya başladı. Normal olduğunu biliyorum, daha önce beni totem sanıp önümde diz çöken insanlar olmuştu. Bunu yüce bedenim, benliğim ve ruhumun eşsiz harmonisine bağlıyorum.
Şaka yapmıyorum cidden etrafımda benim başarmam gereken şeyi çok önemseyen ve bunun gerçekleşmesi için elinden gelen herşeyi yapmaya hazır olan ve destek olan bir sürü farklı meslek grubundan bir sürü insan bir araya geliyor. Ganyan kahvesinde altılı yaptığımız Gregory Hoca’dan tutun da eve su getiren dayı bile “aferin koçum iyi yoldasın” “bravo aslanım aç da memeni iki dakika emeyim” demesi bu işin doruk noktası oldu diyebilirim.

Bana çok gıcık olan arkadaşlarım bile sevmeye başladı beni. Normal olarak sevmek zorunda kaldılar, çünkü ben bile aynada kendime baktığımda Allah’ım ne kadar da yakışıklı ve seksiyim, sakallarımın her teli için 1 bakire kanı akıtmalıyım diyorum. Nitekim aynada başlayan kendime hallenme seansım Johnson’s Baby (pembe olanı) bebek yağıyla kendimi yağlamamla bitiyor.

Geçen gün bizim otoparktaki şarapçı dayılardan birisi fotokopi makinasından Ahmet Kaya fotoğrafı çıkarmamı fırsat bilip elime yapıştı ve öpmek istedi. Çünkü söylediğine göre Ahmet Kaya ölüymüş ve bir makinadan çıkarmak imkansızmış. Dayıya teşekkür edip bunun benim için sıradan bir şey olduğunu söyledim ve kendisine oralet tozu karıştırılmış kolonya ikram ettim.

Çok acayip.. insanların beni böyle özelleştirmemesinden hoşlanmıyorum. sadece yapılması gerekenler olsun istiyorum. Çünkü ben de artık inanmaya başladım, başka bir açıklaması olamaz bu dediklerimin.

Bu satırları patiye yazmak da büyük bir onur. Çok acayip bakış açılarına sahip tuhaf bir kalabalığız burda aynı nesilden. Feedbackleriniz benim için önemli olmasa da buraya yazıp sizi de haberdar etmek istedim, neticede birbirimizi 10 senedir tanıyoruz. Geçmişimiz var ve bu onuru ilk siz yaşayın istedim.


Ama şaka maka cidden böyle kendi keyfinde olan sıradan biri olarak hayatımda geldiğim noktaya çok şaşırıyorum. Neden mi, çünkü hayatımın tepe noktasındayım ve bunu anlamak için aynada kendime bakıp minik bir sırıtma (kızların hasta olduğu bakışım) yapmam yetiyor.

Yüce Ben.

[bingildak]

ağbi?

[Shean]

kürt mesih

[Llama]

fenerli mesih olmaz, o yüzden mesih değilsin.