Sabah

[Gimli]

Kizil günes gökyüzünü henüz azicik islatmisken, sapkasini çikarip selam veren bir beyefendi gibi bulutlarin arkasinda hemen yok oldu. Dünyanin burasina çok zaman ayiramazdi.

Genç adam o gece sabahlamisti. Günesin dogusunu izlerim gibi romantik beklentileri yoktu ama, simdi kafasini çevirmis bilgisayar monitöründen gelmeyen isiga bakiyordu.

Sakin ufak bacalar.

Tugladan evler. Bir sürü tugladan ev.

Agaçlar.

Hersey ve heryerin boyasi atmis gibi dururdu genelde. Simdiyse günes tarafindan yikanirken yine de boyalari atmis gibi duruyorlardi. Güzel, sakin ama yapmacik.

Uygun.

Biraksan yarin da böyle duracak hersey. Öbür gün de. Kimse ilgilenmediginden degil, hergün hep ayni sekilde ilgilenildiklerinden.

Gerçi sikici da diyemezdi buna, sadece ürkütücü bir sürrealligi vardi etraftaki herseyin, insana bunlar kimi kandirmaya çalisiyor dedirtirten.

Günes geldigi gibi hemen yok olmustu bulut perdesinin ardinda. Ellerinde olsa, onu da durmasi gerektigi kadar orada tutarlar, sana gerektigi kadar günes verirlerdi. O yüzden üzülmemisti günesin gittigine.