2 Hikaye

[BeIlow]

Şu an duygularımla ilgili bir yazı ve birde korku hikayesi yazmayı deniycem diğerinden (Büyük savaş) daha iyi olur umarım

Şu an içimdeki duydular :(

Yalnızlık

Kendimi bir anda yalnız buldum.Sevdiklerim beni umutsuzca terk etti.Bundan 8, 9 yıl önce annem bıraktı gitti.Şimdide babam git diyor.Niye, niye böyle olmak zorunda.İnsanlar bir gün sevdiklerinden ayrılmak istemese de ayrılıyor.Neden ? Hiç bir nedeni yok.Artık büyüdün diyorlar. Kendi ayaklarının üstünde durabilirsin diyorlar. Ama ben büyümek istemiyorum, hep ailemle kalmak istiyorum. Babam ; bir gün ölüm gelirse dedi. Ne yapacaksın o zaman hayatı bilmeden. Şimdi git bu evden hayatı öğrende gel karşıma. Anlamıştım gitmem gerekliydi artık. Yalnız başıma bu dünyada ailemden uzaklara. Çalışmalıydım, kendime bir iş bulmalı bir yerden de ÖSS için çalışmalıydım. Anlıyordum şimdi ; büyümek istemesemde hayat zalim. Sen büyümesende hayat seni zorla büyütüyor. Zaman gelcek bunları belki sende çocuklarına diyceksin. Ama o zaman gelene kadar büyümen lazım, büyümen...

------------------------------

Bu da korku denemem komik olabilir :P

Bu satırları yazmak şu anda içimi dökmek için en iyi yol yoksa delirmek üzereyim.O lanetten, o olaydan nasıl kurtuldum bilmiyorum.Benim yaşadıklarımı yaşayan bir insanın aklı düzgün olamaz.Bende zaetn düzgün olduğunu zannetmiyorum.Ama artık bunu birilerine anlatmak zorundayım. 17 yıl önce taşındığımız evde daha önce garip olaylar olduğunu söylemişlerdi. Ama kimse ne olduğunu bilmiyordu. Babam hiç bir şey korkmazdı, bu yüzden bu eve taşındı. Ama başımıza bunların geleceğini asla tahmin edemezdi, edemedide. Eve yeni taşındığımızda kendi odamı hemen seçmiştim koridorun sonunda ki oda benim olmalıydı. Annemler hemen yan odada kalıyordu. Salon sağ tarafta, mutfak ve tuvalette soldaydı. Eve girdiğimiz ilk akşam hepimiz garip kabuslar görmüştük. Annem babamın ölümünü, babam benim ölümümü, bende annemin ölümünü görmüştüm. Bu şoku atlatalı bir hafta olmuştu ki. Asıl lanet o zaman başlamıştı. Kendimizi bir ölüm yuvasında bulmuştuk. Evin salonunda babam aşağıya inen gizli bir merdiven buldu. Aşağıya indiğimizde ise dehşete düşmüştük. Eski bir mezarlık vardı. Hemen yukarı çıkmaya çalışmıştık ama etrafta garip gölgeler oluştu.Hareketsiz dona kalmıştık etrafta gölgeler garip şekiller alıyordu. Kimisi şeytanımsı bir görüntü kimisi insana benziyen garip yaratıklar oluyorlardı. Babam kendine geldiğinde bizi hemen yukarı çıkarttı kendisi aşağıda kalmıştı bizim dışarı çıkmamız gerektiğini söylüyordu. Yukarı çıkarken babamın çığlıklarını duyabiliyordum. Etraf giderek karanlık oluyordu kapıya geldiğimizde kapı kilitliydi açılmıyordu. Annem hemen benim odama gidip saklanmam gerektiğini söyledi. KOşarak odama gittim yatağımın içine saklandım. O günden sonra annemin sesini bir daha duyamadım. Yaratıklar bana yaklaşmıştı bunu hissedebiliyordum. İçimden dua edip tanrının beni koruması için yakarıyordum. Etraf birden aydınlandı. Yorganın altından çıkarak ürkek ürkek etrafa baktım hiç bir şey yoktu. Yataktan aşağıya indim. Hareket edemiyordum. Gözükürde hiç bir şey yoktu. Tam ilerlerken yatağın altından yaratıklardan biri ayağımı yakaladı çok korkmuştum. Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum. Sonunda dayanamayıp bayıldım. Uyandığımda etrafta hiç bir şey yoktu. Ne karanlık ne de yaratıklar. İlk annemin yanına koştum cesedi yerde sırt üstü biçimde yatıyordu. Yüzünü son kez görmek için cesedi çevirdiğimde kendime hakim olamayıp yere çöktüm. Annemin yüzünü tamamen yemişler midesinden bağırsakları dışarı çıkıyordu. Babamın yanına gitmeye korktum. Orda oturmuş ağlıyordum. Birinin gelip beni kurtarmasını bekliyordum. Bana göre iki üç saat içinde polisler geldi. Ama onlar bir haftadır bizden haber alamadıkları için geldiklerini söylediler. Daha sonra öğrendiğime göre babamın cesedinden sadece parçalar ve kemikler kalmış. Orda benim neden ölmediğimi anlamış değilim. Ama yaratığın dokunduğu yerde bir yara izi kalmıştı. Umarım bir gün tekrar geri gelmezler...[signature][hline]Msn : [email protected]

[spo1=Gandalf Balrog Geyiği Okumak için Tıkla]- yuuu şaaaal naaat paaaaaasss!
- rahat ol canım gitti çocuklar bizbizeyiz...
- yuuu.. ha... hmm... ee naber aslan? dipte değişiklik var mı?
- yok be baba bildiğin gibi... biraz ateş biraz karanlık hiç bi numara yok... karıya kıza hasret kaldık aşşağıda...
- sorma be bize de istarisin dediler sonsuz kudret dediler ama yaş oldu üçbin... ötmüyor artık kuş...[/spo]

[Korax]

vay be sende ne cevherler varmış böyle :)[signature][hline]Korax, 27 Ağustos 2004 15:58 tarihinde Brook'a demiş ki:
Dünya ahiret bacım olsun..
Ayda görürsem affetmem.

[spo1=Paticik Halay ekibi]
_o_ _o_ _o_ _o_
..|.....|.....|.....|
./ ./ .../ .../
Tey,Tey,Teyyy..
Soldan Sağa:Paskal,Koraks,Tora ve Llama,Paticiğin Resmi,Tescilli Halaycıları..
Powered bY Korax & Pascal.
Pati halay ekibi kurucuları ve başları..
[/spo]

[Villians]

biras canice ama iyi seyler yaziyorsun.(klawye bozuk)

[dark_dragon]

yalnızlık cok guzel olmus bencede bellow sen asla buyume bazen dussunuom da buymen gereken zamanlar oluo ama sen BUYUME senin icin cok kucuk bi olasılık ama belkide annenin yanına temmeli gidebilirsin sakın umutunu kesme

[keyn]

korku denemeni cok beyendim ellerine saglık.[signature][hline]Always Rammstein

[Soulbringer]

Oldukca guzel duygularını kelımelere soyletmek herkesın harcı degıl...[signature][hline]Adalet neden geç gelir diyenlere sözüm;Tanrı Ve Şeytan aynı bütündür ve terk eylemiştir divani.Bu yüzden melekler için işler daha zorlaşmıştır...Jahenné Maé ''In the name of god!The ones who have turned ınto the lıvıng dead wıthout a wıll eternal Nıght!Shall be ...Hellsıng)*
§Bounty Hunter§

[BeIlow]

saolun arkadaşlar ikinci bir korku denemesi yapıcam şimdi umarım daha iyi olur.

---------------------

Sessizlik

Anlamıyordum. İnsan beyni nasıl bu kadar şeye dayanabilir bu kadar sese gürültüye. İnsanlar ses içinde kendini huzurlu hissediyordu. Oysa sessizlik gibisi var mı ? Bence yoktu. O yüzden sessiz bir tatil yuvasına dağda tek başıma bir eve gitmeyi istiyordum. Gittim ama geldiğimde değişmiştim. Dört yıl önce artık ses ve gürültü beynimi patlatmak üzereydi. Kendime bir turdan sakin bir dağ da tek başıma kalabilceğim doğa ortamı içinde bir ev kiralamıştım.Eve geldiğim de başlarda çok güzeldi. Sessizlik benim için çok güzeldi. Akşama kadar etrafta dolaştım. Doğanın güzelliklerine baktım. Akşam olduğunda eve geri geldim. İçeri girdim ve kendi cehennemimi yarattım. İçeri girip, koltuğumda oturuyordum. Akşam olduğu için odanın içi kararmıştı ışıkları açmak için kalktım ve ışığı yakmaya çalıştım. Ama evde elektrik yoktu. Mutfağa gitmek için odadan çıktım. Mum alıp geri gelcektim. Etrafı zar zor görüyordum. İçimde garip bir his vardı. Sanki bir şey beni izliyor ve her an üstüme atlayıp bana saldırcakmış gibi bir his vardı içimde. Sırtıma duvara dayayarak yürüyordum. Etraf artık çok sessizdi benim istediğimden bile sessizdi. Yürürken birden ayağım takıldı ve yere düştüm. Ama asıl şanssızlık düştüğüm yerdeki sağlam olmayan tahtaların kırılıp benim bir deliğe düşmemdi. Kendime ne zaman geldim bilmiyorum. Ama etraf hala karanlık ve ürkütücü bir sessizlik içindeydi. Hemen elimle etrafı araştırdım. Hiç bir şey yoktu dar ve derin bir çukurda mahsur kalmıştım. Yere çöktüm, dizlerimi karnımın içine çekip bekledim. Ama beni neyin beklediğini bilmiyordum. Sessizlik lanet olası sessizlik çok sessizdi. Etrafta hiç bir şey yoktu ama sessizlik sanki bir şeyleri gizliyordu. Ebedi sessizliğe ve karanlığa ne kadar dayanabilirsiniz. Bir saat iki saat? Bende fazla dayanamadım beynim (ya da gerçekti) bana oyun oynamaya başladı. Duyduğum en ufak seste sanki bir şey beni izliyor hissine kapıldım. Ama en sonunda o gözleri iğrenç karanlıkta parlıyan beni izleyip sinsi sinsi sırıtmasını hissettiren o gözleri gördüğümde kendimden geçtim. Bana yaklaşıyordu. Duvarlara vurmaya etrafa çığlık atmaya çalıştım. Ama sesim çıkmıyordu. Bu sessizlikte benim sesimde benden çalınmıştı. Haykırmaya çalıştım olmadı haykıramadım. Yaratık giderek yaklaşırken çaresizce etrafa tekmeler ve yumruklar savuruyordum. Sonunda yanıma gelmişti. O iğrenç yaratığı hiç bir şekilde anlatamam. Sanki kendiside bir karanlıktı ve sessizliği ölüm sessizliğinden bile sessizdi geldi ve bana sinsi sinsi sırıttı. Dayanamayıp bayılmıştım. Uyandığımda hastenedeydim. Olan olayları herkese anlatmaya çalıştım ama konuşamıyordum. Sesim gitmişti. Kağıt kalem getirdiler yazılı olarak bu olayları aynen bu şekilde anlattım ama bana inanmadılar ve güldüler. Ama onlara bir gün kanıtlıycam. Bunun gerçek olduğunu kanıtlıycam.[signature][hline]Msn : [email protected]

[spo1=Gandalf Balrog Geyiği Okumak için Tıkla]- yuuu şaaaal naaat paaaaaasss!
- rahat ol canım gitti çocuklar bizbizeyiz...
- yuuu.. ha... hmm... ee naber aslan? dipte değişiklik var mı?
- yok be baba bildiğin gibi... biraz ateş biraz karanlık hiç bi numara yok... karıya kıza hasret kaldık aşşağıda...
- sorma be bize de istarisin dediler sonsuz kudret dediler ama yaş oldu üçbin... ötmüyor artık kuş...[/spo]

[BeIlow]

ya ben şimdi şu hikaye yarışmasına katılcam :P ama ilk yazdığımla katılmam o yüzden en hoşuma giden hikayeyi bulana kadar silmek yerine buraya yazıcam yorumlarınız için. Yarışmada güzel bir hikaye yazmak istiyorum yazdıklarım hakkında yorum yaparsanız gerçekten sevinirim hatalarım nelerdir ?Yukarda ki denemeler hakkın da eleştiri yazarsanız sevinirim.Hatalarımı göreyim ki istediğim hatasız bir hikayeye ulaşıyım.
------------------------------------------
Yaşamak
Yaşam! Yaşam, ne kadar hoş ve boş bir kelime değil mi ? Evet ama gene de yaşıyoruz. Ölümü göze alamadığımız için, en güzel şekilde yaşamaya çalışıyoruz. Peki bu hırs, bu esrar niye ? Neden insanlar yaşama amaçlarını arıyor ve çok azı amacını buluyor ? Bunu anlamıyorum. Ama belki bir gün anlıyacağım, ya da anlamıyacağım bu pek önemli değil. Şu karşı cadde de yürüyen insanlara bak ne kadar mutlu gözüküyorlar. Peki mutluluk nedir? Mutluluk, herkes için değişiyor. Şu çocuk için uçurtmasını uçurmak en büyük mutluluk olabilir. Peki ya çocuğun uçurtması çatıya kaçarsa ne olcak ? Çocuk mutluluğundan ayrılıp kendini üzgün ve kırılgan bir şekilde mi bulcak ? Bilmiyorum öğrenmek isterdim. Ama etrafta ne ağaç ne de bir ev var. Peki şurdaki adam; o ne yapıyor gözlüğünü eline almış temizliyor. Garip bir mutluluk türü. Anlıyamıyorum mutluluk nasıl bir duygu, ben niye mutlu olamıyorum. Şu cebimdeki kibritlerle bir kaç yeri yakmak beni mutlu edermiydi. Belki bu olay komik olabilirdi ama beni mutlu etmezdi. İşte ben bu yüzden burda oturmuş bu yazıyı yazarken etrafımda ki insanlara bakıyorum. Nerdeyse hepsi mutlu ve bir şeylerle meşgul. Ama ben onlardan farklıyım. Bir gün neden farklı olduğumu ve neden hiç bir zaman mutlu olamadığımı anlıyacağım. Yaşamın bana oynadığı bu oyunu anlıyacağım. Ama şu an bunu anlıyamam daha önümde çok uzun seneler var. Bir gün kendi amacımı bulup bunu dünyaya haykıracam. Öylesinehaykıracağım ki beni duymayan kimse kalmıyacak. O ana dek kendimi geliştireceğim ve bir gün gelecek ben de mutluluğa ulaşıcam. Kesinlikle bu mutluluğa ulaşıcam.
--------------------------------[signature][hline]Msn : [email protected]

[spo1=Gandalf Balrog Geyiği Okumak için Tıkla]- yuuu şaaaal naaat paaaaaasss!
- rahat ol canım gitti çocuklar bizbizeyiz...
- yuuu.. ha... hmm... ee naber aslan? dipte değişiklik var mı?
- yok be baba bildiğin gibi... biraz ateş biraz karanlık hiç bi numara yok... karıya kıza hasret kaldık aşşağıda...
- sorma be bize de istarisin dediler sonsuz kudret dediler ama yaş oldu üçbin... ötmüyor artık kuş...[/spo]

[dark_dragon]

bellow emın olkı bı gun bu mutluluga ulascan

[Villians]

Mutluluk hı bunun anlamını tam olarak bende bulamadım..garip bişi ama uzun sürmyor

[dark_dragon]

coo guzel olmsu calısmalarına deam et

[duende]

guzel[signature][hline]Apprentice, 29 Kasım 2004 22:20 tarihinde demiş ki:
pheuheuheuehuehuehueeuheu zuahzuhauhzauzuahu amuahuahauhauhau
grubu hiç sevmem ama yakışmış bu yeni imaj artık grubun ismide deiğişir
Clubber's Dream yada Clubber Theatre
300500 de yaparlar