Riverside - Shrine Of New Generation Slaves

[GERGE]

http://www.progarchives.com/progressive_rock_discography_covers/1287/cover_4141921112012_r.jpg

Ocak sonunda geliyor. 21'inde.

[Flassh]

meraklandık

[GERGE]

Cikti:

http://cdn-images.deezer.com/images/cover/f6cf1bf8036e4e12c6503ba79a3467ad/500x500-000000-80-0-0.jpg

1 New Generation Slave 4:17
2 The Depth of Self-Delusion 7:40
3 Celebrity Touch 6:48
4 We Got Used to Us 4:11
5 Feel Like Falling 5:19
6 Deprived (Irretrievably Lost Imagination) 8:27
7 Escalator Shrine 12:42
8 Coda 1:39

Ilk klip:

http://www.youtube.com/watch?v=HAqU-RDnYyY

Album genel olarak guzel. Riverside her zamanki performansini korumus ve gelistirilmis. Muzikleri daha bir olgunlasmis ama sanki, Riverside karakteri daha belirgin. Kompoziysonlar daha kompleks ve duru. Ilerleme var her acidan, vokalden duzenlemelere. Nasil desem bilmiyorum ama daha hassas muzik, narin; tek birseyi degistirsen cokecekmis gibi duruyor, rafine. Neo-prog ve heavy prog etkileri de var. Etkileri demek dogru degil aslinda ama progressive metal'dan neo-prog'a dogru bir kayis olmus kompozisyonlarda; basitce metal denemez artik, gerci bu tarz muzige modern progressive metal demeye de basladilar. Bu hali cok daha iyi olmus ama bence. Rapid Eye Movement ile hissedilen o derin progressive rock karakteri iyice one cikmis. Ozellikle Deprived ve Escalator Shrine ile.

Ilk sarki New Generation Slave guzel bir giris yapiyor, belli tonu yok, degisken ama albumun genel tonunu belli ediyor bu degisen bolumleriyle. Guzel bir parca ama albumun en iyilerinden degil. Ardindan gelen The Depth Of Self-Delusion Opeth'i animsatti bana, Still Life'i. En sevdigim sarkilarindan albumun, vokal ve ritim konusunda cok basarili. Sozler de fena degil. Ozellikle klavye/gitar uyumu sakin bolumlerdeki imrenilesi. Ucuncu Celebrity Touch album karakterinden en uzak ve kolay dinlenilen sarki. Sanki yapimcilari bir tane de kliplik sarki yapin demisler gibi, yukarda da klip var zaten. We Got Used To Us karanlik atmosferi olan bir ballad. Farkli yorum getirmis ama klasik progressive metal ballad'larina. Ikinci yarisi ozellikle cok iyi ama ilk bolumlerinde ayni basariyi gosteremiyor gibi. Bas melodisi genelde Riverside'in en iyi yonlerindendir ama bu sarkida biraz fazla one cikmaya calisip dengeyi bozmus gibime geldi. Feel Like Falling funkimsi. Bu da epey farkli olmus ritim ve enstruman kullanimi olarak. Klavye sarkinin merkezinde ve bas gitar ile cok iyi dengelenmis. Albumun en eglenceli sarkisi, klavye bolumleri cok hos ozellikle. Deprived (Irretrievably Lost Imagination) basta cok akici gidiyor agir bir tempoda olmasina ragmen ama ikinci yarisinde isler degisiyor, bir panik duygusu sariyor dinleyiciyi. En sonunda da, sozlerin ve ozellikle uflemeli calgilarin etkisiyle, hersey kotu bitmis hissini veriyor. GItar riffleri guzel sonlardaki. Melodi gelisimi acisindan da en basarili sarkisi olabilir albumun, albumdeki en begendigim sarkilardan. Escalator Shrine ise en uzun sarkisi albumun. Metal olmaktan uzak yine, bu albume metal albumu demek zor zaten. Baslari sakin gidiyor epey hos bir riff ile. Ortaya dogru giren klavye solosu tum albumun zirve noktasi olabilir. Gitar ve bas cok iyi destek oluyorlar klavyeye. Arkasindan gelen gitar bolumleriyse tuylerini diken diken ediyor insanin. Coda albumu bitiren 1 dakikalik bir parca. Kisa ama tatli bir sey.

Genel olarak albumun karakteri degisken, ortak bir tat var hepsinde ama her sarki farkli yerini vurguluyor bu tadin. Sonraki album nasil cikacak merak ediyorum ama eskilerine benzemeyecegine eminim.

Bir dinlerim derim. Hatta kendi konuma yollayayim sizi buradan: http://forum.paticik.com/read.php?5,6705379 ve http://www.deezer.com/en/album/6154663

Album tavsiye edilir. D&R'a geldiginde alacagim ben de gidip, alinasi bir album. The Depth of Self-Delusion, Deprived ve Escalator Shrine yillarca dinlenecek klasikler. 2013'un iyi albumu (simdilik =) )

[GERGE]

5-6 kere daha dinledim albumu, bu en iyisi bence:

http://www.youtube.com/watch?v=B24EtLx0W0M