Karambol

[reyou]

karalama defterindeki ilk postumdur belki, buranin olayini bilmiyorum ama kendimce yazacagim bir hikayeyi parcalar halinden buraya aktarmak istiyorum, haliyle topic uplanacaktir arada ama
umarim buranin kurallarina ayriki degildir,

ha ole isede blog falan acarim artik napalim :)

Karambol -Bolum 1-

Istanbul'da alabildigine kapali yagmurlu bir sonbahar gunu,
aksam ustune dogru okullarin cikis vakti, Cem otobusun arka kisminda ayakta durmaktadir, mp3 calarinda hafif tonda calan rock parcasi otobusun gurultusunden ve cevrede gelen seslerden dolayi arada kaybolup gitmektedir.

Otobusun arka 5 lisinin tamamini kapatacak sekilde oturan 3 lise ogrencisi kendi aralarinda tanimadiklari bir kizin facebook profili hakkinda tartismaktadirlar. Iclerinden biri digerine, abi kesin sevgilisi var bence hic bulasmayalim der, oteki digerine, birak ya bizi safdisi edip kendi yiyecek kizi der, aralarindaki muhabbeti ister istemez duyan Cem rahatsizlik duyar.. Oldum olasi lise hayati boyunca hic boyle muhabbetlere girmekten zevk almamistir, universite yasami boyuncada niyeti yoktu zaten, eline cebine atip mp3 calarindaki muzigin sesini iyice artirir,
otobus taksim meydanina varmak uzeredir, otobusun camlarinin bugusundan disariyi gormek cok zordur.
Sonunda otobus daha duraga varmadan kirmizi isikta kapilarini acar, otobusten kendini ilk atan Cemdir, hafif serpistiren yagmurun her tanesi bir camur gibi insanin suratina yapismaktadir.

Cem her zaman arkadaslariyla bulustugu cafe 13 e dogru yola koyulur, hizli adimlarla ilerlerken aklinda yarina yetistirmesi gereken projeler vardir.

Halbuki evde oturup projelerini bitirmesi gerekirken her zamanki gibi arkadaslarinin gazina gelip yine herzamanki mekana dogru yola cikmistir.

Cem gidecegi cafeye 1 blok otede iken 3-4 metre kadar ileride 50 yaslarinda gorunuse gore dogu illerinden gelmis bir kisinin civardaki esnaflardan birine adres sordugunu gorur, normalde en fazla 5 saniye kadar bakacagi bir sahneye bu sefer ilginc bir bicimde daha fazla vakit ayirmaktadir, sebebi adamin belliki istanbula ilk gelisidir, adam etrafa dunyaya yeni gelmis bir cocugun bakislariyla bakmaktadir, Cem her zaman icin Istanbula ilk defa gelenin surat ifadesini cok merak etmistir.
Iste bu onun icin guzel bir firsattir, o yuzden adimlarini yavaslatir, ilk defa istanbulu gormus birinin surat ifadesini aklina kazir ve cafeden ilk adimini atar..