Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Dip ne kadar derin?


narziss

Öne çıkan mesajlar

Bugün ağır oldu, böylece dibin en derinlerine yaklaşmış bulundum -galiba-. Şu anda hayatımda sorun olmayan tek şey sağlığım sanırım -buna da şükür-.

Sorum şu: Daha ne kadar dibe vurabilir bir insan? Ve-ya bunun bir sonu var mıdır? Bir de dibi gördüğünü düşünen ve şu an biraz olsun yükselebilip en azından rahat nefes alabilen insanlardan tavsiye alabilir miyim?

Not: Böyle "ergen"mişim gibi yaklaşmayın bana. Hakkaten çok derdim var zira, maddi olsun -bu yaşta binlerce lira borç mu? omg- manevi olsun -evet- falan olsun, filan olsun.

Sorularımla varım.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

vaniLLe said:

amac yegenim, hayatta bi amacin olcak.
gerisi gelir zaten o olduktan sonra, hirs neyin.


amaç var ama hırs yok. zaten sıkıntı da aslen burada başlıyor. kalmadı yani bir şey. içim boş. bomboş.

oha, iyice depresif takılıyom lan. kendimi lise2 ergenleri gibi hissettim iyice. yani ezel repliğine bile böyle artistik ciddi cevap kasıyom ya, utandım kendimden.

gad seyv as oll.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

yeterince istemiyorsun o zaman.
bi de böyle dibe batmaktan korkmamali insan, bunlari yasamak gerekiyo bazen.
inisli cikisli hayat dedigimiz. kötü zamanlarindan ögreniyorsun, daha cok hirslaniyosun.
ama bunu anca yasayarak ögrenirsin.
cok takma, relax bi modda takil.
nasolsa cikarsin bu ruh halinden.
herkesin bi ögrenme bir gelisim süreci var bence.
kimisi cat diye hayatina rayina oturtur, kimisi 30una gelince.
ama bunun bi yasi yok, bi evresi yok.
her zaman sorunlar cikcak karsina.
neyse duramiyorum...
yazdikca yazasim geliyo, susdum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Boş zamanım fazla yok. Sabah 6'da kalkıyorum, işe -staj- gidiyorum, akşam 7'de dönüyorum. zaten en geç 12'de yattığımı düşünürsek yemek molalarıyla falan bir şey kalmıyor düşünmeye.

Yalnız, şöyle bir durum var bende, lise1'den bu yana, ciddi anlamda bir rahat yüzü görmedim. -tabii, benden çok daha kötü durumda olanlar illa ki var ama ben kendi etrafımdaki emsallerimle kıyaslıyorum kendimi- ve bunda belki de en büyük suç yine zat-i alimin. Dolayısıyla kısır döngüye giriyor insan. Çıkış yolu bulamıyor, daha kötüye gidiyor. Ara ara gaza geliyorsun tabii, bir ay, birkaç ay hırslanıyorsun, bir şeyler yapıyorsun; olmuyor.

Bu da senin enerjini tüketiyor, mahvoluyorsun.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Şöyle bir açıklama yapayım o halde;

Okuluma ödemek zorunda olduğum -bursumu kaybettiğimden dolayı- yaklaşık 70.000 lira para var. Ve bu parayı 2013'ün sonuna kadar ödemem gerekiyor. KYK senedini de ekleyince borcum 80.000'e çıkıyor.

Ayrıca, okulu bir türlü bitiremiyorum. Bu gün itibariyle yaklaşık olarak 7 ay daha uzadı okul, nisan sonunda diploma alırım diye hesaplarken aralık ayına kadar gittim.

Ayrıca, evsizim, bir misafirhanede kalıyorum.

Ayrıca, galiba alternatiflerimi/kaynaklarımı aşırı kullanımdan tükettim.

Ayrıca, ailemi üzmemek için söylediğim ve dolayısıyla sonradan ortaya çıkan yalanlardan dolayı, galiba ailem bana sıfır güvenle yaklaşıyor.

Ayrıca, sağlığım düzgün dediğim biraz falsolu bir durum; delusionlar görmeye başladım, galiba kaldıramıyorum.

Daha da uzayabilirdi, ama mesai bitti ve servise yetişmeliyim.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

hepsine tek basina gögüs germek zor, nasil bi yüktür bunu disardan anlamak zor ama empati kurabildim en azindan.
sana bu konuda destek olabilcek birileri yok mu peki hic?

yok diyelim, olmasin. hayatta tek tabanca olup da güzel yerlere gelebilen insan cok.
belki bi ütopya ya da fazla optimistlik gibi gelecek ama, önemli olan bütün zorluklari asip ''ben yaptim'' diyebilmek degil midir. insanlarin senin arkandan ''vay be adam yapmis'' die takdir etmelerini duymak deil midir?

yoksa kafana sıkıp gitmek mi istersin, akabinde arkandan '' yazik, zavalli kaldiramadi'' mi demelerini?

sirf ''batmisim batcagim kadar, daha ne kadar batabilirim ki'' bile diyip, kendini cikarman gerekir ordan.
daha ne kadar batabilirsin hakkaten ?
düsün bi. sonra tekrar karar ver, ne yapmak istiyosun.
batmak mi istiyosun, yoksa hayatina insan gibi devam etmek mi.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

yaş çok önemli bir faktör dip bulma konusunda. bu yaşta o gördüğün daha dipin kendisi bile değil. ve vanille nin yazdığı o kararı verebilirsen çıkabileceğin durumdasın. yapacağın en büyük yanlış neden ben diyerek, kendini suçlayarak zaman katybetmek, daha fazla yıpranmak olur.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bakdın olmuyor git fransız yabacılar lejyonuna katıl, sana yeni bir isim ve kimlikde veriyorlar. Yani lejyona girdiğin andan itibaren bu gezegende artık hukuken yoksun.

5 senede hayatta kalırsan, fransız vatandaşlığı kazanır, yeni kimliğin ile yeni bir başlangıç yaparsın.

Radikal bir öneri oldu ama önüne çıkan problemleri ciddiye aldığın kadar dip sana derin görünür. Kısaca rahat ol elinden geleni yap, olmadıysada en azından denedim dersin.

Bugün işgörüşmesine gittim, karşımdaki avukat bana "peki sabah 6'da adliye gitmekde bir sorun yaşarmısınız dedim" yok dedim yaşamam. Verdiğim cevapdan hoşlanmadı tekrar sordu "yani biz işinden keyif alan bir çalışan istiyoruz dedi", artık benim tepem s"abah saat 6'da adliyeye gitmekden hoşlanacak tek bir insan olduğunu sanmıyorum" dedim, "ama 6'da adliye'ye gitmem gerekirse evet giderim ve işimi yaparım" dedim.

Yani gülüp geçmen lazım bazen.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Milletin ufak tefek problemleri abartıp, çok fena haldeyim hedehödö demesine kıl oluyorum. Bir görseler benim hayatımı. Oğlum tam bir başbelası. Sürekli okuldan onunla ilgili telefon geliyor. Tatlı bir kızım var ama çok ukâla. Herkesi sinir ediyor ve sosyal hayatı nasıl olacak bilemiyorum. Muhtemelen lezbiyen olacak ama yine de onu seviyorum. Karımla bir "kaza" yaşadık yaklaşık 3 sene kadar önce. Şimdi evin alışılmış kavga gürültüsünün içinde bir tane daha büyüyor. Karım geçmişte takılı kalmış vaziyette. Annesi gibi konuşuyor ve işleri onun gibi hallediyor. Beni devamlı eleştiren 2 rezil ve sinir bozucu kız kardeşi var. Yaptığım hiçbir şey yeterli görülmüyor. Benim bir kaybeden olduğumu ve karımın başına gelen en kötü şey olduğumu düşünüyorlar. Şişkoyum. Düşük ücretli ve çok tehlikeli bir işte çalışıyorum. Hızlı şekilde yaşlanıyorum. Rezil bir arabam var. Hiçbir amacım yok. Hayatım yakşalık 10 yıldır takılı kalmış vaziyette. Kelim, kırkı yaşlardayım. Derim sarı renkte ve oburum.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Law said:

Bakdın olmuyor git fransız yabacılar lejyonuna katıl, sana yeni bir isim ve kimlikde veriyorlar. Yani lejyona girdiğin andan itibaren bu gezegende artık hukuken yoksun.

5 senede hayatta kalırsan, fransız vatandaşlığı kazanır, yeni kimliğin ile yeni bir başlangıç yaparsın.

iyi güzel de o 70-80 k TL'lik borcla nereye gidiyosun?
yasak diil mi yurtdisina cikmak?
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
×
  • Yeni Oluştur...