Fantastik edebiyat - Bir rehber

[GERGE]

Minik bir şey yazayım dedim insanlara yol göstermesi için - hepsi için bir wikipedia linki koyacağım ve kendi okuduklarım için bir kaç kelime yazacağım.

Altta da eski seriler var.

Elbette çıkan tüm iyi serilerden haberimin olması mümkün değil, yazmadıklarımı bilenler tamamlasın.

Önce; nereden bulunur bunlar:

Ankara: Karanfil sokağa gidin Yüksel'deki(eğer büyük Dost'un olduğu sokak burası ise, tam hatırlayamıyorum). Yüksel'in üst tarafında Circop Bazaar'ın üzerinde Bıçaklar Kitapevi var. Onlar getirirler.

İstanbul: İstiklal caddesine girin, Pandora'ya ya da Robinson'a gidin. Ellerinde yoksa getirirler.

(Sıralama tamamen keyfidir, hiç birşeyi yansıtmaz)
(Hepsi iyi ve okunmaya değer kitaplardır, kötüleri zaten buraya koymam)

1) R. Scott Bakker - Prince of Nothing: Okuduğum çoğu fantazi kitabından farklı bu. Yazarı bir felsefeci; kitap insan doğası, saldırganlık, din üzerine çok sağlam argümanlarla dolu. Okurken inanılmaz bir zevk verdi bu yüzden bana. Fantazi edebiyatının da ciddi ve ağır olabileceğini herkese kanıtladığı için ve türe çok haydası olacak yeni bir akım başlatıp fantaziyi sosyal bilimkurgu gibi ciddi sayılan türlerden birisi arasına soktuğu için Bakker'e hepimiz minnet duymalıyız.

2) Chris Wooding - Braided Path: Wooding biçemine deyinmek istiyorum önce ve de bir örnek vermek:

İlk paragraf

Kaiku was twenty harvests of age the first time she died. There was no memory of how she had come to this place. Recollection evaded her, made slippery by ecstasy, the sensation of tranquillity that soaked every fibre of her body. And the sights, oh, such sights as would have made her weep if she could. The world to her was a golden shimmer, millions upon millions of tiny threads crowding her gaze, shifting, waving. They tugged and teased her gently, wafting her unhurriedly onward towards some unseen destination. Once they parted to delineate a shape that slid through them, a distant glimpse of something vast and wondrous, like the whales she used to watch off the coast at Mishani’s summer house. She tried to catch it with her eye, but it was gone in a moment, and the tapestry had sewn shut behind it.

İlk paragraf olduğu için özenilmiş bir lisan değil bu, tüm kitap boyunca devam ediyor ve insana inanılmaz bir deneyim sunuyor. Sağlam bir kurgusu ve empati kurabileceğiniz karakterleri var.

3) Cecilia Dart-Thornton - The Bitterbynde: Dart-Thornton'a fantazinin James Joyce'u diyebiliriz ve haklı oluruz. Okurken her sayfada yeni bir kelime öğreniyordum ve bu yabancı olduğum için değil - Amazon'daki sayfası kitabı anlayamadığını söyleyen Amerikalılarla dolu. Bu başta kötü birşey gibi gelebilir kulağa ama yazar bunu Joyce kalitesine yakın bir şekilde becerdiği için çok eğlendirmişti beni. Konusu biraz sıradan ama.

4) Scott Lynch - The Gentleman Bastard Sequence: Aralarında en eğlenceli olanı. Venedik tarzı bir şehirdeki bir hırsızın başından geçenleri anlatıyor.

5) Alan Campbell - The Deepgate Codex: Masamın üzerinde duruyor şu an, okudum ilk 40-50 sayfa çok güzel ve karanlık şeyler vaadlıyor ama. Aşırı gotik bir havası var şu anda ama.

6) Steven Erikson - Malazan Book of the Fallen: Bunun hakkında pek birşey bilmiyorum, kütüphanemde durmayan tek kitap bu. Çok iyi eleştiriler alıyor ama, en kısa zamanda edineceğim. Şu anda yolda olduğu için koydum buraya.

7) Tad Williams - Shadowmarch: Hardcover olarak çıkmadan 7 ay önce Pandora'ya istettirerek çıktığı gün elime aldığım kitap. Tad Williams, ne diyebilirim ki... Fanboyum işte. Epik fantazinin en iyi örneklerinden biri, inanılmaz.

8) Tad Williams - Memory, Sorrow & Thorn: Lord of the Rings ve Gormenghast'dan etkiler taşıyan epik bir öykü. Mükemmel bir dil ile yazılmış, çok iyi karakterlere sahip.

9) Jack Vance - The Elder Isles: Çok farklı bir öykü. Klasik fantazi değil. Bir trajedi. Tolkien'den öncesi diye birşey varsa bu odur.

10) George R. R. Martin - A Song of Ice and Fire: Bu da farklı. Kralın ölümünden sonra, ülkede ki güçlü ailelerin taht için savaşmasını anlatıyor. İyi ya da kötü taraflar yok. Bir bölüm bir ailenin gözünden, diğer bölüm ötekinin gözünden anlatılıyor. Şu an beşinci kitabı bekliyoruz ve yavaş yavaş da büyü kendini göstermeye başlıyor. İnanılmaz bir gerçekçiliğe bürünmüş.

11) Greg Keyes - The Kingdoms of Thorn and Bone: Klasik epik fantazi bu da. Ama epey iyi.

12) Philip Pullman - His Dark Materials: Paradise Lost'un bir alegorisi şeklinde yazılmış. Çok ilginç dünyalar ve karakterler var.

[GERGE]

EK I:

13) Hal Duncan - The Book of All Hours: Uyarı! Herkes için değil. Uğraşıp bir fragman hazırladım kitaba, okuyun önce bir:

The Book of All Hours

- A book of hours, I said. Or a book of names. Nobody knows.

- Bullshit, said Joey. You’re making it up.

- Shut up, said Jack. I'm listening to this.

He slid the G’n’T across the table to me, handed Joey his Guinness and sat down in his own seat with his Ouzo, sniffed it with a wrinkle-nosed grin.

- Go on, he said.

- The Book Of All Hours, my father had said. Your grandfather went looking for it, but he never found it. He couldn’t find it; it’s a myth, a pipe-dream. It doesn’t exist.

The Book of All Hours, the Benedictines called it, in the Middle Ages, believing it to be the Deus’s own version of some grand duke’s book of hours – those hour-by-hour and day-by-day, week-by-week and month-by-month tomes of ceremony and meditation inked by monks in lamplight, drawn in brilliant colours on vellum, pale but rich in tone, not bleached pure white but yellowed, brown, the colour of skin, of earth, of wood, old bone, of things that were all once alive.

Princes and kings would commission these books and they’d take years of hunched backs and cramped hands and fading eyesight to produce by hand.

It was said by the Benedictines that God himself commissioned such a tome from the one angel allowed to step beyond the veil and see his face and listen to his words, and write them down.

There was a Jewish scholar, Isaac ben Joshua, in Moorish Spain who said that the Book drove everyone who saw it crazy.

He referenced an Islamic source, a story saying that all but one solitary page were blank, and on that page there was only a single simple sentence, an equation which captured the very essence of existence.

This, he said, was why all those who’d ever looked upon the book had gone insane, unable to comprehend, unable to accept, the meaning of life laid out in a few words of mathematical purity.

After what happened to Thomas, I remember thinking that I knew what that sentence was.

Scraps Of Vellum

North Carolina, where the old 70 that runs from Hickory to Asheville cuts across the 225 running up from the South, from Spartanburg and beyond, up through the Blue Ridge Mountains and a land that's thick with trees and thunderstorms. It's on the map, but it's a small town, or at least it looks it, hidden from the freeway, until you cut down past the sign that says Welcome To Marion, A Progressive Town, and gun your bike slow through the streets of the town centre with its thrift stores and pharmacy, fire department, town hall, the odd music store or specialist shop that's yet to lose its market to the Wal-Mart just a short drive down the road.

She rides past the calm, brick-fronted architecture that's still somewhere in the 1950's, sleeping, waiting for a future that's never going to happen, dreaming of a past that never really went away, out of the small town centre and onto a commercial strip of fast food restaurants and diners, a steak house and a japanese, a derelict cinema sitting lonely in the middle of its own car park--all of these buildings just strung along the road like cheap plastic beads on a ragged necklace. She pulls off the road into a Hardee's, switches off the engine and kicks down the bike-stand.

The burger tastes good--real meat in a thick, rough-shapen hunk, not some thin bland patty of processed gristle and fat--and she washes it down with deep sucking slurps of Mountain Dew, and twirls the straw in the cardboard bucket of a cup to rattle the ice as she looks out the window at the road, hot in the summer sun, humid and heavy. The sky is a brilliant blue, the blue of a Madonna's robes, stretching up into forever, stretching -

- and she stands in front of the mirror in the washroom, leaning on the sink a second, dizzy with a sudden buzz, a hum, a song that ripples through her body like the air over a hot road shimmers in the sun. The Cant. Shit, she thinks. She must be getting close. She looks at the watch sitting up on top of the hand-dryer. The second hand flicks back and forth, random, sporadic, like one of those aeroplane instruments in a movie where the plane is going down in an electrical storm.

It's August 4th, 2017. Sort of.

Steady again, she studies her eyes, black with mascara and with lack of sleep, and pushes her dark red hair back from her forehead. Even splashing more water on her face she still feels like a fucking zombie. Fucking zombie retro biker chick, she thinks. Beads in her hair, a beaded choker round her neck, a chicken-bone charm necklace over a gold circuit-patterned t-shirt. Shit, she looks like her fucking techno-hippy mother.

She picks up her watch and slips it over her wrist, reels out the earphones from the stick clipped to her belt and puts them in, clipping them into the booster sockets in her earrings so her lenses can pick up the video signals. The Sony VR5 logo flickers briefly across her vision as she shoulders her way out through the door, tapping at the datastick to switch it onto audio-only. She doesn't need a heads-up weather forecast with ghost images of clouds or sunbursts, or a Routefinder sprite floating at every turn-off to point her this way or that. Not today.

She grabs her helmet from the handlebar of the bike and puts it on as she swings her leg up over the seat, flicks up the stand, zips up her leather biker jacket, kicks the engine into life.

The antique creature of steel and chrome growls between her legs, and another antique creature--one of leather and vinyl--screams in her ears.

-- Looooooooooooooord! howls Iggy Pop, and the murderous guitar of the Stooges' TV Eye kicks in, as Phreedom Messenger opens up the throttle on the bike and roars out of her pit-stop on the way to hell.

Yellow Paper And Brown Pencil Lines

- Tommy boy, sometimes ye talk as much rot as I’ve got between me toes here. Sure and I don’t know what ye’re on about half the time.

Seamus looks at the small sketchbook that the boy treasures more than anything, more than any of them treasure anything, he thinks sometimes, more even than all the tattered, battered photographs of sweethearts and mothers, and the lockets, and the father’s watches, and all the decks of playing cards with the nudie women on them and all; and he thinks the boy’s daft, so he does, but, in a way, he understands. Seamus looks at the drawings that the boy spent so much time on, so much care, last month on leave in Lascaux when he could have been whoring it with all the rest of them, whooping it up, sure, the way a boy his age stuck in this shite to fight for someone else’s King and Country should be; and all that Seamus sees when he looks at the little sketchbook is yellow paper and brown pencil lines. But Tommy now…
#
Tommy reaches over and takes the book out of his hands, shaking his head.

- Ah, you’ve got no soul, Seamus, no soul.

But the boy is blushing shame even as he tries to play the old game of young lads, sure, they way they bandy abuse about but with a twinkle in the eye and a nudge of the elbow, because, aye now, ye know I don’t really mean it. The boy can’t really carry it off – too shy, he is, and too much of a young gent even if he wasn’t quite born with a silver spoon in his gob, not that he comes on all Lord Muck-a-Muck, like. He’s just… ach, he’s just a good lad what misses his mother and his home like the rest of them, only he shows it more. O, but he gets a right roasting from the other lads of the pal’s battalion sometimes, he does, just like he got back home, and where would he be without Seamus sticking up for him, as ever?
#
Seamus wanders over towards the door of the dug-out where, apart from the mud and the mud and the fookin more mud, ye can just see a wee blue hint of sky up there, if ye’re hunkered down a bit so ye’re looking up at the right angle, sure, which ye are anyways on account of the fookin low ceilings. He reaches into the inside pocket of his jacket to pull out a cigarette from the crumpled packet of Gauloise in there - fookin nasty shite that they are, but what’s a man to do when he’s smoked all of his and the quartermaster’s as crooked as a British politician, sure, and he’s just putting it to his mouth-

DOOM!
#
- Jesus Fookin Christ!

Tommy’s howling like a fookin wean and it’s fookin dark but Seamus can feel the fookin dirt raining down on him.

- Jesus Fookin Mary and Fookin Joseph! Fooken shite! Fookin Hun fookin bastards! Seamus is down on the ground, hands over his head – Christ, and he wasn’t even wearing his helmet – and he doesn’t even fookin remember diving down there, but he’s sure as fook happy to be there and he’ll just stay right where he is for the time be, thank you very much, ma’am, and…

- Jesus. Tommy are ye alright there? Ye’re not hit or nothing, are ye?
The boy’s panting like a dog, gasping for air like he’s fookin drowning, sitting there, just right there at Seamus’s elbow, with his arms wrapped round his knees and his teeth biting into his trousers, panting and kind of whining like a sick animal; and as Seamus touches his knee, he flinches.

He looks at Seamus like he's looking right through him, eyes wide, nostrils flared, seeing and scenting his own golden, pouncing death.
#

From The Great Beyond

From the Great Beyond she heard it, coming from the Deep Within. From the Great Beyond the goddess heard it, coming from the Deep Within. From the Great Beyond Inanna heard it, coming from the Deep Within.

She gave up heaven and earth, to journey down into the underworld, Inanna did, gave up her role as queen of heavens, holy priestess of the earth, to journey down into the underworld. In Uruk and in Badtibira, in Zabalam and Nippur, in Kish and in Akkad, she abandoned all her temples to descend into the Kur.

She gathered up the seven me into her hands, and with them in her hands, in her possession, she began her preparations.

Her lashes painted black with kohl, she laid the sugurra, crown of the steppe, upon her head, and fingered locks of fine, dark hair that fell across her forehead, touched them into place. She fastened tiny lapis beads around her neck and let a double strand of beads fall to her breast. Around her chest, she bound a golden breastplate that called quietly to men and youths, come to me, come, with warm, metallic grace. She slipped a golden bracelet over her soft hand, onto her slender wrist, and took a lapis rod and line in hand.

And finally, she furled her royal robe around her body.

Inanna set out for the Kur, her faithful servant, Lady Shubur, with her.

-- Lady Shubur, said Inanna, my sukkal who gives wise consul, my steadfast support, the warrior who guards my flank, I am descending to the Kur, the underworld. If I do not return then sound a lamentation for me in the ruins. Pound the drum for me in the assemblies where the unkin gather and around the houses of the gods. Tear at your eyes, your mouth, your thighs. Wearing the beggar's single robe of soiled sackcloth, then, go to the temple of the Lord Ilil in Nippur. Enter his sacred shrine and cry to him. Say these words:

-- O father Lord Ilil, do not leave your daughter to death and damnation. Will you let your shining silver lie buried forever in the dust? Will you see your precious lapis shattered into shards of stone for the stoneworker, your aromatic cedar cut up into wood for the woodworker? Do not let the queen of heaven, holy priestess of the earth, be slaughtered in the Kur.

-- If Lord Ilil will not asssist you, she said, go to Ur, to the temple of Sin, and weep before my father. If he will not assist you, go to Eridu, to Enki's temple, weep before the god of wisdom. Enki knows the food of life; he knows the water of life; he knows the secrets. I am sure he will not let me die.

A Sculpture Of Time And Space

She shifts the engine to a lower gear, a lower growl, swings low and wide around the corners, slower as the bike climbs the steep, winding road into the mountains. White wooden churches stand with bible quotes lettered on hoardings at the side of the road, and shabby prefab houses perch in their little plots with leaning porches and pots of dying flowers in hanging baskets. They nestle in amongst the deep trees of bear and deer; this is hunting territory, a place of pickup trucks and men in armoured vests with high-powered rifles and coolers filled with beer. Stars and Stripes on every house. On a dirt track coming off the road at her right-hand side a rustbucket of a car sits up on bricks, the legend #1 Dawg scrawled in paint across the battered panels of its side.

The bike swings left and right in wide curves round the tight corners and she leans down into them, following the flow, the rhythm of the constant turns and twists. The road snakes on right up into the hills and she snakes with it, like a cobra reared up ready to strike but swaying side to side, charmed by the music in its contours, switching gears, from growl to roar and back again. Slow and wide. Fast and tight. Left. Right. Left. Right. Sunlight flickers blinding white through the canopy of trees like the end of an old celluloid film rattling through a projector.

The road cuts deep into the sharp-carved shadows of tall trees for a second, slices between dark juts of moss-slicked rock and through a concrete underpass; and she takes the circling slip road off to the right and turns and turns, and then she's up and out and on the Blue Ridge Parkway, riding the wide road that runs from mountain spine to mountain spine along the length of the whole range. And the sun is hot but the air is clear and crisp as a cool spring and she can look out to her left and to her right and see the world on either side, the hills in the beyond, the valleys in between, the vast, green, rough, soft sculpture of time and space, of earth and sky.

It's places like this that you can't tell where the world ends and the Vellum begins, she thinks. For all its asphalt artifice, for all the wooden mileage signposts scattered along its way, for all that you can look down into the valleys and still see the houses and churches, schools and factories of small towns cradled in the folds, up here reality, like the air, is thinner. The road is just a scratch on the skin of a god; if you came off it, she thinks, if you smashed straight through one of the low wooden fences and shot out into the air, you might crash right out of this world and into another, into a world empty of human life or filled with animal ghosts.

But those aren't the kind of world she's looking for, not by a long shot.

Whore Of Babylon, Queen Of Heaven

And Inanna continued on her way towards the underworld. She journeyed from ancient Sumer up the land between the rivers Tigris and Euphrates, through the whole of Babylon and into Hittite Haran. She travelled into Canaan with the Habiru who called her Ishtar. She went with them into Egypt and they called her Ashtaroth when she returned, leaving behind only a memory, the myth of Isis. She saw god-kings and city-states rise and fall, patriarchs murdered by sons who took their places and their names, armies and wars of territory and dominion. She travelled with the armies, with the whores and the musicians and the eunuch priests, offering solace in their tents, in tabernacles of sex and salvation. She had bastard sons by kings. She washed the feet of gods amongst men.

She saw villages burned and statues toppled. She saw kingdoms become federations, federations become empires. She saw whole dynasties of deities overthrown, their names and faces obliterated from the monuments they'd built so, unlike them, she took new names, new faces. Times changed and she changed with them. She never accepted the new order that was tearing down the old around her but she knew better than to fight it, watching the others stripped of honour, stripped of reverence, stripped of godhood, still calling themselves Sovereigns even as the Covenant shattered every idol in their temples. So she travelled as supplicant, as refugee, with mystery as her protector rather than force, cults rather than armies. She saw the seeds she dropped behind her take root in the earth and grow only to be crushed by military boots. She travelled with slaves and criminals.

She went from Israel, to Byzantium and Rome, this Queen of Heaven, Blessed Mother, full of grace, her new name and old titles echoing amongst the vaults of stone cathedrals, spaces as vast and hollow as the temples left long empty in Uruk and Badtibira, Zabalam and Nippur, Kish and Akkad.

She travelled in statues and pietas, painted in indigo and gold in old Renaissance frescoes, Russian ikons; travelled to the New World with conquistadors and missionaries, to plantations where the slaves danced round the fires at night, possessed by gods, by saints, by loas and orishas; journeyed across time to a New Age of carnival mythologies and stars worshipped in glossy parchments sold at newsstands, of rosaries and tarot cards and television earth mothers fussing over the broken hearts and wounded prides of soft, spoiled inner children.

She journeyed on the road of no return, to the dark mansion of the god of death, the house where those who enter never leave, where those who enter lose all light, and feed on dust, clay for their bread. They see no sun; they dwell in night, clothed in black feathers of the carrion crow. Over the door and the bolt of the dark house, dust settles, moss and mildew grow.

She stopped, this Whore of Babylon, this Queen of Heaven. Inanna stopped before the entrance to the underworld, and turned to look back at her servant who had followed her down through the centuries, the millennia.

-- Go now, Lady Shubur, she said. Do not forget my words.

-- My Queen, says Lady Shubur.

-- Go.

Zamansız bir kitap düşünün, çizgisel gitmeyen, herhangi bir döneme, yere ya da kişiliğe bağlı olmayan. İçinde onlarca alternatif gerçeliğin saklı olduğu ve yer, karakter, zaman gibi şeylerin bir paragraf içinde değiştiği. Mit ile gerçeğin birbirine karıştığı, şimdiye den karşılaştığınız her şeye meydan okuyan. Ve bir dünya düşünün bizim dünyamızın içinde sadece bir fındık tanesi kadar(bizim dünyamıza oranla) büyük olduğu.

Okuması çok zor bir kitaptı bu, ama bitirdiğimde uzun bir süre normal kitaplar okuyamadım ve kendimi tekrar Joyce'un Finnegans Wake'ine dalmak zorunda hissettim(tabii yine boğuldum orada).

İki ciltlik ve tamamlanmış.

[GERGE]

The Deepgate Codex'e daldım geçen gece. Sürükleyici ama içerik biraz boş. Yazar bazı yerlerde ilk kitap olduğunu aşırı belli etmiş. Yine de tavsiye edilir bir ilk kitap olduğu ve yazarın yüksek bir potansiyeli olduğu için. Seri sonraki ciltlerde daha iyi olur diye düşünüyorum.

[GERGE]

Tavsiye: Eleştiri okurkan amazon.com yerine, amazon.co.uk'yi tercih edin. Amerikalılar iyi edebiyattan pek anlamıyor, Terry Goodkind gibi acayip yazarları ilk sıralara çıkartıyor.

Not: Başka bir şey eklemek gibi bir planım yok elime yeni bir kitap geçmediği sürece.

EK II:

14) Gene Wolfe - The Wizard Knight: Wolfe'un bu kitabını konseptin dışına çıkıp tekrar çıkıp liste eski ya da bilinen kitaplarla doldurmamak için ve şu an İstanbul'da çok rahat bulunabildiği için şeçtim. Kitap hakkında bilgilere girmeden yazarın biyografisinden bir alıntı yapmalıyım:

Critics of Gene Wolfe

Although not a best-selling author, Wolfe is highly regarded by critics and fellow writers, and considered by many to be one of the best living science fiction authors. Indeed, he has sometimes been called the best living American writer regardless of genre. Award-winning science fiction author Michael Swanwick has said: "Gene Wolfe is the greatest writer in the English language alive today. Let me repeat that: Gene Wolfe is the greatest writer in the English language alive today! I mean it. Shakespeare was a better stylist, Melville was more important to American letters, and Charles Dickens had a defter hand at creating characters. But among living writers, there is nobody who can even approach Gene Wolfe for brilliance of prose, clarity of thought, and depth in meaning."

Among others, writers Neil Gaiman and Patrick O'Leary have credited Wolfe for inspiration. O'Leary has said: "Forget 'Speculative Fiction'. Gene Wolfe is the best writer alive. Period. And as Wolfe once said (in reference to Gaiman), 'All novels are fantasies. Some are more honest about it.' No comparison. Nobody – I mean nobody – comes close to what this artist does."O'Leary also wrote an extensive essay concerning the nature of Wolfe's artistry, entitled "If Ever A Wiz There Was", found both in his collection Other Voices, Other Doors, and on his webpage.

Wolfe's fans regard him with considerable dedication, and one Internet mailing list (begun in November 1996) dedicated to his works has amassed over ten years and thousands of pages of discussion and explication. Similarly, much analysis and exegesis has been published in fanzine and small-press form (e. g. Lexicon Urthus ISBN 0964279592).

When asked the "Most overrated" and "Most underrated" authors, Thomas Disch identified Isaac Asimov and Gene Wolfe, respectively, writing: "...all too many have already gone into a decline after carrying home some trophies. The one exception is Gene Wolfe...Between 1980 and 1982 he published The Book of the New Sun, a tetralogy of couth, intelligence, and suavity that is also written in VistaVision with Dolby Sound. Imagine a Star Wars-style space opera penned by G. K. Chesterton in the throes of a religious conversion. Wolfe has continued in full diapason ever since, and a crossover success is long overdue."

Wolfe; İki Nebula, iki World Fantasy, bir the Campbell Memorial, dört Locus ve bir World Fantasy Hayat Boyu Başarı ödülü aldı.

2004'te yayınlanmış iki ciltlik bir roman bu ve Amerikalı 13-14 yaşlarında bir çocuğun başka bir dünyaya geçip büyüyle güçlü bir yetişkin haline geldikten sonra başına gelenleri anlatıyor. Birinci ağızdan, uzun bir mektup formatında yazılmış. Konunun devamını Wikipedia'dan okursunuz.

Kulağa geldiği kilişe bir kitap değil. Bir metafor kullanmak geliyor içimden, ilgisini çekebildiklerim kitabı okurlar:

Müzikte çalınmayan notalar çalınanlar kadar önemli olabilirler. Müziksel deneyimin tanımı sesler kadar sessizliklerde de yatar ve unutulmamalıdır ki gerçek sessizlik diye birşey yoktur.

Aynı şey edebiyat için de geçerlidir, sırf eğlence için yazılmış kitaplarla tutku ile yazılmış kitapları ayıran şey de budur; bu fark, bu post-modern boşluk - sizi düşünmeye iten.

Tolkien-taklitçileri perspektifi taklit ederler; çünkü bu formülün bir parçasıdır; sanatçı ise formu alır ve onunla oynar, provoke eder.

15) Patricia A. McKillip - Ombria in Shadow: 2003'de World Fantasy'den en iyi roman ödülü almıştı, o zaman okumuştum ben de. Geriye dönüp anımsadığımda hoş bir sızı hissediyorum kalbimde ve gülümsüyorum. Şu anda da gülümsüyorum hatta.

Büyüye inanabileceğiniz, karakterlerle birlikte aşık olabileceğiniz ve üzülebileceğiniz nadir kitaplardan biri. Kelimeler size sarılıyor ve bir de kendinizi kurtaramıyorsunuz.

Evet;

"Mag was seven when she discovered that she was human."

16) Joe Abercrombie - The First Law Trilogy: Klasik fantazi ama noir bir bakışla. Bir ilk kitap ve okuduğum en iyi aksiyon sahneleri bunda. İlginç bir şey olacak gibi duruyor.

17) Clayton Emery - The Netheril Trilogy: Wikipedia sayfası bile olmayan bir yazar ve TSR dönemlerinin dahi başlarından kalma bu antika Forgotten Realms üçlemesi ne arıyor listenin sonunda diyorsunuzdur şimdi sanırım. Bitirmek için güzel bir seri olduğunu düşündüm, ve bir kere aklıma girdikten sonra çıkaramadım.

FR ile biraz tanışık olanlar zaten Netheril ve Karsus adlarına aşinadır, olmayanlar ise tanışmaya buradan başlayabilir. Bence Wizard of the Coast, TSR, White Wolf, ve türevi firmalardan çıkmış en iyi kitap bu.

[GERGE]

18) Lois McMaster Bujold - The Curse of Chalion: Dediğim gibi, yeni birşey geçti elime. İkinci kitabın ortalarındayım şu anda ve bu ikinci kitap Nebula ve Hugo ödülleri almış. İlk kitap Mythopoeic Fantasy Award almış. Dini temaların ağır olduğu bir kitap. İlginizi çekebilir, benim çekti deli gibi okuyorum şu an. Karakterler ve kurgu sağlam.

[GERGE]

Fenris'e katılıyorum ben. Karışmayın listeme. Özet yazmama gerek yok, zaten bu kitapların neredeyse hiç biri Türkçe'ye çevrilmemiş, verdiğim wikipedia linklerinde hem özetler hem de ilk mesajımda yazan yerlerden getirtmek için gereken herşey öğrenilebiliyor(Yayın evi ve ISBN numarası). Sadece kaliteli ve kilişelerden kendini sıyıran, her biri güzel deneyimler sunan kitaplar tanıtıyorum, Wizard of the Coast'un kitapları olmaz burada. Ama sticky yaparsanız da sevinirim :)

EK III:

19) Mark Z. Danielewski - House of Leaves: Çoğu ciddi eleştirman bunu bir fantazi kitabı saymaz(fantazinin bu kadar çok katmanlı bir metin sunabileceğini kabul etmek istemiyorlar) ama fantazi de kapsadığı türlerden biri, ve kitap buraya girmeyi fazlasıyla hak ediyor. Konusu ve stili hakkında sayfalarca yazıya wiki linkinden ulaşabilirsiniz; ben, benim için ne ifade ettiğini anlatmaya çalışacağım ama becerebilir miyim bilmiyorum~sanmıyorum.

House of Leaves inanılmaz bir yolculuktu insan doğası içinde. Ve de rüyalarıma girip geceleri beni ter içinde uyandırmayı başaran bir karabasandı. Onu okurken(okumayı bırakmayı becerebilecek miyim?~hiç bilmiyorum) bir labirentin içinde kaybolmuş gibi hissediyordum ve Icarus'un kaderini paylaştım korkarım ki...

20) Patricia A. McKillip - The Riddle-Master trilogy: Bu kadının dilini çok seviyorum, ve kitapları gerçekten büyülü. Bu aralarında özel bir yer tutuyor benim için. Bilmecelerle süslü ve bilmeceler zerk verebilirken acı da çektirebilirler.

Büyünün gerçek olduğuna inanabildiğiniz ender kitaplardan biri -ki bu özellik McKillip'in tüm kitaplarında vardır.

[GERGE]

21) Fritz Leiber - Our Lady of Darkness: Dün gece başlayıp bitirdiğim bir kitap. 1978'de World Fantasy Award almış, ben de ödülün referansıyla aldım zaten.

Aslında buna fantaziden çok büyülü gerçekçilik demek daha doğru olur. Yazarın çok iyi bir dili karakterleri var.

Our Lady of Darkness

But the third Sister, who is also the youngest—! Hush! whisper whilst we talk of her! Her kingdom is not large, or else no flesh should live; but within that kingdom all power is hers. Her head, turreted like that of Cybele, rises almost beyond the reach of sight. She droops not; and her eyes, rising so high, might be hidden by distance. But, being what they are, they cannot be hidden; through the treble veil of crape which she wears the fierce light of a blazing misery, that rests not for matins or for vespers, for noon of day or noon of night, for ebbing or for flowing tide, may be read from the very ground. She is the defier of God. She also is the mother of lunacies, and the suggestress of suicides. Deep lie the roots of her power; but narrow is the nation that she rules. For she can approach only those in whom a profound nature has been upheaved by central convulsions; in whom the heart trembles and the brain rocks under conspiracies of tempest from without and tempest from within. Madonna moves with uncertain steps, fast or slow, but still with tragic grace. Our Lady of Sighs creeps timidly and stealthily. But this youngest Sister moves with incalculable motions, bounding, and with tiger's leaps. She carries no key; for, though coming rarely amongst men, she storms all doors at which she is permitted to enter at all. And her name is Mater Tenebrarum—our Lady of Darkness.

Tavsiye ederim.

[GERGE]

Yeni kitaplar bitti, klasiklere geçtim bu arada.

[Bodrack]

Gerge birde kitapların dili hakkında bilgi verebilir misin?
Hani ingilizce okuyabiliyorum ancak bazıları çok ağır olabiliyor gerçekten.Bu yüzden dilin anlaşılabilirliği veya sadeliği üzerine birşeylerde söylersen çok iyi olur:)
Ayrıca çok iyi olmuş çok sağol

[GERGE]

Aralarında dili çok kolaydır diyebileceğim yok. Öyleleri iyi olmuyır zaten, edebi olmuyor. Kolay dil sadece yazar yeteneksiz ise karşımza çıkan bir şey. Terry Goodkind'a bak. Ama listeme almam onu, ilk 4 kitabını İngilizcem şu anki kadar iyi değilken okumuştum, şu anda sadece binlerce sayfa okudum bari sonunu göreyim diye devam ediyorum. Hatta istersen ilk 10 kitabının paperbacklerini 50YTL'ye satarım. İstanbul'da ya da Ankara'da elden.

[GERGE]

22) John Crowley - Little, Big: World Fantasy'i kazanmıştı ilk çıktığında, ayrıca Paticik'de GERGE'nin ütülediği kitap diye ünlüdür. Ne kadar sevdiğim oradan belli oluyor zaten.

Kitap boyunca neredeyse hiç büyüyle ya da perilerle birebir karşılaşmıyoruz ama varlıklarını daima hissedebiliyoruz. İnanılmaz bir delilik bu kitap ya da dahilik.

Bir ailenin öyküsü Faery ile Dünya araşında kalmış ve dışarıdan bu ailenin kızıyla evlenmeye gelmiş bir adamın öyküsü.

[GERGE]

23) Michael Moorcock - The Dancers at the End of Time: Fantezi ile bilimkurgu arasındaki sınırların bulanıklaşıp kaybolduğu serilerden biri. Çoğu kişiye göre (ki kendisi de bunlaradan biri) Moorcock'un magnum opus'u.

Liseyi bitirirken elime geçmişti, o günden beri geçen dört yıl boyunca her yıl en azından bir kere elime alır tekrar okurum. Bir zaman yolculuğu öyküsü ya da bir aşk romanı gibi okunabilir. Tarihi bir roman gibi okuyabilirsin (içinde H.G. Wells bile var). Ama temel olarak ben Wells'in açtığı yoldan yürüyen kitapların en sonuncusu ve en iyisi olarak görmeyi şeçiyorum bunu. Teknik olarak bilimkurgu ama Wells'in Time Machine'ini okuyanlar bilir, pek hala de fantasi denilebilir, ve hatta günümüzdeki bilim kurgu eserlerine baktığımızda bu bariz fantazi olarak sınıflandırılmalı bence. Konusunun detaylarına Wiki'den bakabilirsiniz ama tavsiye etmem; hiç bilmeden elinize alın ve okumaya başlayın, mükemmel bir şeyin içinde bulacaksınız kendinizi.

[GERGE]

24) Sheri Tepper - Beauty: Hepiniz uyuyan güzel masalını bilirsiniz, bu onun yeniden yazımı. Aradaki farklılıkları söylemeyeceğim ama çok ilginç bir hale geldiğini söyleyebilirim ve sanırım siz de bana güvenirsiniz. 1992'de bir Locus Fantasy kazanmış. Günlük biçeminde yazılmış (günlüğe ve birinci ağızdan anlatıma taktım bu aralar; yeni Drizzt ve Entreri&Jarlaxle kitapları hariç birinci ağızdan olmayan hiç birşey okumadım iki aydır).

Kitap insan doğası, peri masalları ve ekoloji hakkında.

25) Gene Wolfe - The Soldier: Yıllar önce bir Planescape öyküsü okumuştum. Öykünün kahramanı bir kaç günde bir hafızasını kaybeden bir asker - ve bazen büyücü ya da ruhban - kimliği ile karşımıza çıkıyordu. Ondan bir-iki yıl son DVD'sinden Memento diye bir film izledim; konusunu biliyorsunuzdur:yeni uzun süreli anılar oluşturamayan bir adamı anlatıyordu. Sonra, bu ay, Soldier of the Mist'i buldum bilgisayarımdaki iki yldır açılmamış, unutulmuş bir klasörün içinde, ki çok uygun bir kader öykü için.

Daha önce Gene Wolfe'dan söz etmiştim, hala modern Amerikan edebiyatının, hayattaki en iyi yazarlarından biri olduğunu düşünüyorum - belki de en iyisi - ; tüm türler içinde, ayrımsız. Kitapları okumaya başladığınız andan bitirdiğiniz ana kadar diğer herşeyin sizin için cehenneme gittiği, cennette tek başına kalmanızı sağlayan, hislerinizi anlatmaya çalıştığınız cümleleri bir türlü bitirmenize izin vermeyen, en güzel şarapdan daha güzel nadir türden. Eğer İngilizce biliyorsanız ve Gene Wolfe okumadıysanız, bugün hayatınızın en büyük hatasından dönmenizin tam vaktidir. Gidin ve her hangi bir kitabını alın, hangisi olduğu fark etmez.

Soldier of the Mist, The Soldier serisinin ilk kitabı. 1987'de çıkmış. Serinin ikinci kitabı bir kaç yıl sonra, üçüncü kitabı ise geçen yıl çıktı.

Her gün uyandığında bir önceki günlerde yaptıklarını, adını ya da geçmişini hatırlayamayan bir askerinin öyküsü. Askerin hergün başından geçenleri yazdığı bir günlüğü var, kitap da bu günlük zaten (Aslında hergün yazıyor mu, yazmıyor mu onu da bilmiyoruz). Asker Latince yazıyor, akıcı Yunanca konuşabiliyor ve milattan önce 479 yılında, Antik Yunan'da başlıyor olaylar, İran'a karşı yapılan ve Yunanlıların kazandığı bir savaşın sonunda. Askerimiz kafasını yaralamış savaşırken. İranlılar için savaşmış. Askerin hakkında başka birşey bilmiyoruz, kendisi de bilmiyor zaten.

Kitap, unreliable narrator(güvenilmez anlatıcı) tekniği kullanılarak yazılmış. El Laberinto del Fauno'yu, Memento'yu, Flowers for Algernon'nu, Pyat Quartet'i, One Flew Over the Cuckoo's Nest'i, ya da A Beautiful Mind ile The Sixth Sense'i tekniğe örnek gösterebilirim; hepsini okumanızı ya da izlemenizi de öneririm. Güvenilmez anlatıcımız nedeniyle günlükte yazılı şeylerin doğruluğu hakkında asla emin olamıyoruz. Karakterimizin bilmediklerini biz de bilmiyoruz, Onunla birlikte Antik Yunan'da savruluyoruz. Gördüğümüz doğa üstü şeylerin (Yunan tanrıları, perileri...) gerçekliği belli değil. Kahraman kafasındaki yara yüzünden hayaller mi görüyor, yoksa gerçekten lanetlenmiş mi, bilinmez.

Kitap karakterimizin bir kahinin sözünü dinleyerek hafızasını geri kazandıracak bir yolculuğa çıkmasını anlatıyor.

Tavsiye olunur, ama ben aksiyon arıyorum, dövüş, büyü olsun hep diyenler sevmeyecektir. Mitoloji tutkunları ise cennet bahçesinde bulacaktır kendilerini.

26) Elizabeth Lynn - Chronicles of Tornor: Hakkında pek birşey bulamazsınız ararsanız. 70'lerde basılmış, her kitabı birbirinden bağımsız. Tornor kalesinin tarihinde ki önemli olayları anlatıyor, başlığından da anlaşıldığı gibi. Kitaplar arasında yüzyıllık, ya da daha fazla, boşluklar var. Sırayla okumanızı öneririm yine de, daha rahat olur okumanız.

İlk kitabın World Fantasy Award aldığını biliyorum, ben de yine o nedenle okudum zaten.

Barış, uzak doğu felsefesi, tarih yazımı ana konuları diyebilirim. Hızlı okunan, iyi yazılmış kitaplar. Karakterler ve olay kurgusu en sağlam yönleri, ve anarşist bir söyleme - hatta propagandaya - sahip.

[GERGE]

27) Jacqueline Carey - Kushiel's Legacy: Acıyı ve zevk bir olarak hisseden bir kadının öyküsü. Birinci ağızdan, akıcı, sanatlı bir dille yazılmış. Erotizm biraz fazla alışıldık fantazilerin yanında ama aşırı grafikleşmiyor.

Ortaçağ Avrupa'sına benzer bir yerde, Fransa'ya benzer bir ülke'de geçiyor. Önemli bir kitap, o kadar az kitapta kadın karakterler görüyoruz ki - hele bunun gibi bir kadının ağzından yazılmış olan bir tanesini.

[GERGE]

28) Steven Brust & Emma Bull - Freedom and Necessity: Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği bir roman daha. Karşılıklı mektuplar ve güncelerden kısa bölümler halinde yazılmış, büyü neredeyse hiç yok. Yazarlar tam bir role-playing yapmışlar; her biri başka karakterin mektuplarını yazmış ve bu kitaba aşırı bir gerçekçilik katmış.

Engels, Kant, Hegel, Feuerbach gibi kişilerle; Chartism, sosyalizm, anarşizm gibi kavramlarla uğraşıyor.

1849'da İngiltere'de geçiyor.

House of Leaves ile birlikte bu listedeki en tür dışı(türler arası daha doğru olur) roman. Bir gün içinde bitirdim ve şu anda tekrar okuyorum -ki bunu sadece House of Leaves ile yapmıştım bu listeden.

Kitaptan bir alıntı:

said:

Faithful Richard,


And that's for you, for flourishing Hume at me; here's the Devil quoting Scripture, indeed! You must give my rationality its due now, however. Were I of a mystical bent, my present condition might drive me to madness. Failing that, it would certainly cause me to write the most tiresome sort of letters. Or do I pride myself on a reticence I have not achieved? Beside your letter, as empirical and sensible as any Rationalist might pen, mine seems full of "a host of furious fancies." Well, I am resolved to let our mystery spin itself out as a philosopher's experiment. If I am a madman in a rational world, I have the consolation of sound philosophy; and if I am sane in a world of supernatural morality and intangible motive force, I will at least have my wits to treasure.

Not: Steven Brust favori yazarlarımdan (tüm türler içinde) biri olmaya yolunda emin adımlar ile ilerliyor, yakında kendisini Gene Wolfe kadar övmeye başlarım böyle çıkarsa her kitabı(Bu okuduğum üçüncü kitabı).

[GERGE]

29) Jonathan Stroud - Bartimaeus Trilogy: Okuması eğlenceli bir kitap ve fantazi stereotypeları ile alay ediyor genel olarak. Bizim dünyamıza alternatif, büyünün olduğu bir dünyada geçiyor (Harry Potter gibi ama herkes büyünün gerçek olduğunu biliyor).

[GERGE]

30) Steven Brust - Khaavren Romances: Dumas'ın d'Artagnan kitaplarına bir atıf olarak yazılmış (ki d'Artagnan'ların son ikisinin sahte olduğunu size bildirmeyi kendime görev bilirim) ve yazarına bakılırsa kaza eseri kendilerini baskıda bulmuş bu mükemmel kitapları okuma şerefine ulaştığım için kendimi çok şanslı görebilirim. Evet, kitabın dili ilk ve onu doğası gereği takip ederek paragrafta kendine yer bulan bu ikinci cümleye benziyor her ne kadar nacizane dostunuz bendeniz bunu inanılmaz Steven Brust kadar iyi kotaramasam da.

1991'de yazılmaya başlanan seri 2004'te üçüncü cilt ile bitti. Steven Brust, bu yazdıklarımı okuyanların da bileceği gibi, bu yıl başında keşfettiğim ve bu serinin yarısına gelmiş olarak rahatça Gene Wolfe ya da Moorcock gibi ustaların arasında sayabileceğim bir yazar.

[GERGE]

31) Neal Stephenson - The Baroque Cycle: Üç tane, bin sayfalık devasa hardcover'dan oluşan bu seri tarihsel bir fantazi sayılabilir. Listemden en çok Freedom & Necessity'te benzediğini söyleyebilirim. Wilkins, Liebniz, Newton gibi onlarca tahihsel kişilikle donatılmış ve klasik bir plot taşımayan bir kitap. Monarşinin yıkılışını ve bilginin güç kazanmasını anlatıyor. Okuduğum ilk - ve şu an için tek - iktisadi fantazi. Farklı ve epik bir şeyler arayanlar için ideal.

Yazarın dili çok güzel. Akıcı ve kolay bir dil kullanmıyor, uzun (sayfalar kaplayabilen) tasvirler ve ara verilirse başı unutulan dialoglar ile dolu; ama bu kesinlikle kötü bir özellik değil.

Fantazi yönü fazlasıyla silik, eğer büyülerin ve griffinlerin havada uçtuğu bir kitap arıyorsanız uzak durun; ama bence listemdeki kitapların en iyilerinden biri. Önce Freedom & Necessity'yi okuyun. Ne de olsa 2700 sayfa daha kısa, eğer beğenirseniz bunu alırsınız. Arrow Books Ltd'den çıkmış İngiliz paperback'ini tavsiye ederim, yayıncının sayfa ve kapak tasarımları birer sanat eseri.

[Dev]

terazisine tıklanası bir insansın

[GERGE]

32) Michael Moorcock - Gloriana, or The Unfulfill'd Queen: Moorcock'un en sevdiğim kitaplarından biri - gerçi daha sevmediğim bir kitabıyla karşılaşmadım. Mervyn Peake'e adanmış bir kitap ve dili de Peake'i çağrıştırıyor.Gormenghast-vari devasa bir sarayda, daha az deli karakterler ile ve klasik Moorcock dialoglarıyle dolu bir kitap.

Alışıldık Moorcock romanları yanında biraz ağır kalıyor hem tonu, hem hızı ama ben çok sevdim, tavsiye ederim.

[GERGE]

33) China Miéville - The Scar: Miéville'in okuduğum ilk kitabı. Bir harika. (Harika: akla hayala gelmez, uçuk fikirler. Bu nedir yahu ve an...[bipp] dedirten durumlar)

Miéville'in dili bazen çok yorucu olabiliyor ama hafif müzik ve tanensiz şarap eşliğinde, ağaçların altında inanılmaz bir zevk veriyor. (Son 300 sayfayı o şekilde, bir solukta okudum)

Konu basitçe anlatılamaz. Binlerce geminin birbirlerini bağlanması ile kurulmuş yüzen bir şehirde geçtiğini söylesem yeterli bile olabilir. Fantazinin rastladığım en ilginç ırklarına ve konseptlerini sahip. Bu EN vurgulu, listemde bunun kadar ilginç sayılmayı geçin, yanına yaklaşan yok.

Miéville'i (mievill diye okunuyor) çok sevdim, birazdan çıkıp yeni bir kitabını alacağım.

[GERGE]

34) Jim Butcher - Dresden Files: En sonunda Jim Butcher'ın Dresden kitaplarına daldım. Beklediğimden çok iyi çıktılar, özellikle son kitaplar. 2000'den bu yana yılda bir kitap olarak çıkıyorlar.

Büyücü Harry Dresden'in gözünden anlatılıyor öykü, Dresden'in basit, zeki, kendini okutan, esprili bir dili var. Bizim dünyamızda geçiyor, Harry Potter'da olduğu gibi büyü gizli; ama meraklanmayın, Harry Potter'a olan benzerlik burada bitiyor.

Elemanımız gazete ilanı ile çalışıyor. Sanırım bu kitap hakkında iyi bir fikir verebilir:

Harry Dresden – Wizard

Lost items found. Paranormal Investigations.
Consulting. Advice. Reasonable Rates.
No Love Potions, Endless Purses, or
Other Entertainment.

35) Susanna Clarke - Jonathan Strange & Mr Norrell: 2004'de yayınlandı. 2005'de Hugo, British Book Awards (Newcomer of the Year) ve World Fantasy Award kazandı. 2004'de bir kaç ilginç ve olabildiğince edebi ödül için finalist oldu: Man Booker, Whitbread First Novel Award, Guardian First Book Award.

Fantazi çevreleri kitabın yazımından 1992'den beri haberdar aslında. Kitap'ın dünyası (ve Jonathan Strange) hakkında bir novella Patrick Nielsen Hayden'ın Starlight 1 antolojisinde yayınlandı 1996'da (The Ladies of Grace Adieu), kitap çıkana kadar on kadar öykü daha yayınladı yazar kitapla aynı dünyayı ve bazen karakterleri paylaşan. Ben 2000'de yukarıda bahsettiğim öyküyü okuyup heyecanla beklemeye başladım.

Biraz Jane Austin, biraz Neil Gaiman, üzerine de biraz Moorcock eklersek belki buna yakın birşey çıkarabiliriz ortaya. İnanılmaz kompleks, iyi düşünülmüş, örümcek ağları kadar narin ve güzel dokunmuş bir öykü.

Kesinlikle tavsiye ederim, okumazsanız çok şey kaybedersiniz: Tolkien'i ya da Sandman'i okumamak, Beethoven'ı hiç dinlememiş olmak gibi bir şey our bu.

[fenris]

Dresden Files ın diziside çok güzeldi.Birinci sezondan sonra iptal edildi maalesef.Tavsiye ederim.

[GERGE]

NOT: 11 numaradaki Greg Keyes'in Kingdoms of Thorn and Bone'u geçen ay itibariyle bitti, ben yeni bitirdim, çok tatmin ediciydi sonu. Epic fantazinin en iyi örneklerinden biri 21. yüzyıldaki.

36) China Miéville - Un Lun Dun: Neil Gaiman'ın Neverwhere'ini anımsatıyor. Bu da Gaiman'ın televizyon dizisi gibi Londra'nın altındaki fantastik bir yansıma şehirde, gölge şehirde geçiyor. (15. sıradaki Patricia A. McKillip'in Ombria in Shadow'u da benzerdi şehirlere yaklaşım olarak her ne kadar şehirlerin ikiside tamamen fantastik olsada. Bu tarz ilginizi çektiyse türünün en iyisi Ombria in Shadow bence. Gaiman ile KcKean'ın MirrorMask'ı da benzer temalara sahip olan bir film)

Ama bu çocuk kitabı olarak karşımıza çıkıyor ve yeraltındaki yolculuk Gaiman tarzı bir seyahatten çok tavşan deliğinden düşmeye benziyor. Alice'e epey benzer temalar var. Elbette bir görev(quest) de var ama bu da daha çok The Phantom Tollbooth tarzında.

Sanırım özet yazmamak ya da konuyu detaylı anlatmamak üzerindeki kararlılığımı bozmadan fazlaca bilgi verdim bile. Biraz da biçem; Bir çocuk kitabı olduğu için alışıldık Miéville ağırlığına sahip değil, bu da kitabı daha rahat okunur yapıyor elbette. Ama bu basit ve zevksiz demek değil. Alice'den tanıyacağınız tarzda büyüklerede çocuklar kadar hitap eden bir tarz bu.

[bansheee]

bu rehber çok iyi oldu.Geçenlerde bir torrent dosyası çektim 10000(evet onbin) bilimkurgu ve fantastik kitap pdf olarak.Hangi birini okiim