Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Karakalem çalışmaları buraya!


Daesu

Öne çıkan mesajlar

Fotoğrafın en büyük zorluğu fotoğraf çekilince gerçek gözün düzgün olarak algıladığı kaçış noktalarının sapmalara uğramasıdır. Bu yüzden çoğu doğru ufak yamukluklara ve sapmalara sahiptir, sonuçta nesenin 3 boyutunu tam olarak bilmediğimizden, bunları doldurmak bilgi birikimine kalıyor
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bishop hissetmeden görmeden cizim duvara yapılan grafittileri andırır...
Grudge bu işe gönlünü kaptırmış olduğu için ve söyledikleri çok mantıklı olduğu için katılıyorum yani öyle iki conan vari yada gandalf vari anatomisi bozuk adam çizmekle hissetmeden de cizim yaparım havaları olmuyor yani bircok kisi tanıyorum yemiyor icmiyor hatta ...cmıyor bu işle uğraşıyor biraz hırs ben bilirim havalarından çok denilenleri incelemek hem yol aldırır hemde konuya sazanlamış değinmesini üstünden atmış olursun...
Saygılarımla...

Sözlerim birer iğne kadar acıtıcı da olsa da dostlar bilir tanır kimseyi incitmek değildir amacım sadece görüşlerin daha olunur ve mantıklı olmasından yanayım hepsi bu...[hline]Adalet neden geç gelir diyenlere sözüm;Tanrı Ve Şeytan aynı bütündür ve terk eylemiştir divani.Bu yüzden melekler için işler daha zorlaşmıştır...Jahenné Maé
§Bounty Hunter§
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bi an tepem attı yazını okuyunca soul.
Dediklerin çok mantıksız.ben kendini bilmiş bi hava takınmıyorum.hekezin yorumuna saygı duyuyor sölediklerini okuyup cevap veriyorum.kimseyi aşagılamaya yönelik bir çalışmam yok.eger haala böle düşünüyorsan topic i baştan sona bi kez daha oku.
Grudger e gelince tanımam ve ne ile uraştıgınıda bilmem dolayısı ile hakkında yorumda bulunmam.biz orada (en azından ben öyle sanıyorum) fikirlerimizi sölüyoruz.

senin buradah yaptıgın çok ayıp ve küstahça.Hissetmeden görmeden cizmekten kastın fotograftan çizmekse bilgisiz oldugun ortadadır.
Bir Conan bir Gandalf çizmek te zordur,eylencelidir,yetenek ister.Resim bir karakalem,ilisturasyon,animasyon,grafiti,kopya degildir hepsini kapsar.
Sözlerin igneleyici incitici degil rencide edicidir[hline]www.fallenbishop.cjb.net
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bishop haklı. durum tekrar etmesin.

bishop. hissetmekten maksadım öle ulvi şeyler filan diil ya. basit matematik mekanik filan bi durum. olmayan yere orda olduğunu bildiğin bi kemik için ışık koymak mesela. anlatabiliyo muyum?[hline] To resist change is folly.
To direct change is unlikely.
To co-operate with change is an act of intelligence.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

eee.. isteyebilrsin de kaldırmıycam galiba. bak nasıl anlatsam..

taught a class recently on Realism and Superrealism. I showed several pairs of slides of well-known paintings and asked the class which of the pair was the more realistic. Right away, they were ahead of me. "Do you mean showing real life or looking real?" they asked.

Well, yes. So I've been thinking about realism. Without getting too caught up in the differences between realism, naturalism, and illusionism, we can look at them all as skills and styles, as choices, as arrows in the artist's quiver.

Of course realism has little to do intrinsically with real life or with telling the truth. Even as Jan van Eyck was setting new standards for visually persuasive representation, he was painting things that were never seen, impossible visions, angels with peacock wings.

Courbet, four hundred years later, did use realism to tell the truth about the world he saw (as he saw it, of course, but let's fall down only one rabbit-hole at a time). "Show me an angel," he said, famously, "and I will paint it!" A contemporary critic said that "Courbet denied beauty in order to stick to reality," implying that you must make a choice.

There's a long history of suspicion of the overly-realistic, a sense that a too-careful rendering detracts not only from beauty, but from the conceptual integrity of the work of art. Michelangelo saw Flemish painting in that way. He is reported to have said that "In Flanders they paint with a view to external exactness . . . They paint stuffs and masonry, the green grass of the fields, the shadow of trees, and rivers and bridges, which they call landscapes, with many figures on this side and many figures on that. And all this . . . is done without reason or art, without symmetry or proportion, without skilful choice or boldness, and finally, without substance or vigour."

Gauguin echoed this distrust of exactness: "It is better to paint from memory. Thus your work will be your own; your sensation, your intelligence and your soul will then survive the scrutiny of the amateur. He goes to his stable if he wishes to count the hairs of his donkey and to determine the place of each of them."

By 1972, disreputable intercourse between painting and photography had been going on for so long that you would have thought that it was not an inflammable issue. But when Ivan Karp gave a slide lecture in that year, introducing the work of super realists to realist artists, the response was outrage. The work of Richard Estes, Ralph Goings and Robert Bechtel was (imagine!) 'obscene' and 'pornography.' The outrage was the use of photography.

Early in his career, Rodin was deeply offended by the accusation that he had used molds from a real body in the construction of one of his works. He wrote an indignant denial, cataloguing the choices he had made that changed the appearance of his work from the appearance of the model.

For the last forty years now, sculptors have been doing worse than counting the hairs of their donkeys — they've been working from molds and then setting the hairs into the plastic product. George Segal bothered enough people by using plaster casts, but they were intimate poetry compared to the work of John de Andrea and Duane Hanson.

The use of the silicone or plaster cast, taken from a live model and then used to make the mold for the sculpture is the equivalent of the photograph used by the painters. It is the mechanical process that intercedes between the artist and the model.

Neither the mold nor the photograph values any detail above any other. As Chuck Close says, ' can't make any hierarchical decisions about a nose being more important than a cheek.'

Duane Hanson's work pushes this question at us especially hard, because his work is three-dimensional and true to scale. That is, it's much more like us than Chuck Close's huge paintings are. Our genetic material yanks our heads around to take a second look at Hanson's work. Even the clothing on the figures works to fool us into seeing the work as reality, not art.

Bellevue Art Museum has just opened an exhibition of Duane Hanson sculptures (yes, I work there), and I've been making unnecessary trips to the third floor, trying to come to terms with this work.

I think that part of my fascination with Hanson's work lies in trying to overcome, in my own mind, the dislocations and disconnections that arise from the use of the mechanical process. I try to reconstruct my highly selective scanning of real people and impose it on the sculpture. I inevitably fail, because every detail is of equal value. The little hole where the hair goes into the head is of equal value to the direction of the unchanging gaze. Also, of course, because they don't move or breathe. "O.K., fine!" I say to myself, and then the next time I see them I do the same double-take that I did the day before.

Much of this work is about the viewer's
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

hşşşşş... alooooo.. noluyoooo burdaaaa... bishopa laf söz etmein keserim.. töbe töbee.... hos okumadim ne oluo ne bitio ama en azindan cocuk bisiler yapmis topik mopik acmis.. calisana laf yok!![hline]Design is not a life! I'm not a designer. So, am i mydonose? .::. mydonose® :hrr:
Ben:Büyücü abartma bu güzel patikada başımıza ne gelebilirki?..
DM: Dragonmax üstünde bir geçit açıldı
Ben:Höyk!?
DM: Dragonmax kafana ejderha zıçtı öldün...


[Bu mesaj Dragonmax tarafından 22 December 2003 21:53 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

hemen yapiim. acilen -benim de vaktiyle yaptığım bir hataydı- portre çizimlerinden kurtul. daha çok vücut daha çok el daha çok obje, mekan vs.vs. bak mesela nosferatunun portresi güzel olmuş ama eller? eller ne öyle?? vücut da ayrı bi deforme. böyle olmaz çocuum bak belli bi yetenek bi kıvılcım var. ver elini michelangelonun diyarına gidelim. orada vücut çizimi için 10 saat portre çizimi için 15 dakika uğraşılıyor.[hline] To resist change is folly.
To direct change is unlikely.
To co-operate with change is an act of intelligence.
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

bencede en önce anatomy olayını bitir sonra portreye geç.
senin için daha yararlı olur.

bu arada portre olayı cok farklı bi olay yani doru dürüst adam cizemeyen ama fotokopi gibi portre yapanlar var.yada akıldan yapamıyorlar vesıkalıgı döküyorlar kagıda degişik bi alan gibi geliyor bana.[hline]www.fallenbishop.cjb.net
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
  • Yeni Oluştur...