İki hikaye

[Kendercik]

Sonunda üşenmeyip koyuyorum iki küçük hikayemi...
Ama önce açıklamalar:
-ilk hikaye gözlem sonucu yazdığım için benim için değişikbir denemeydi, bu tarzda yazdığım ilk ve tek...

-ikinci hikaye tarzında arada yazar, çöpe atardım. Neden bilmiyorum artık paylaşasım geliyor insanlarla. Bundan sonra da çöpe atmaktansa biriktirecem ve zorla okutacam insanlara![hline]Bizim Estel, 08 Aralık 2003 20:06 tarihinde demiş ki:
"ulan ben ölünce içimi doldurun"

[Kendercik]

Sıcağı Özledim

Köşede kıvrılmış oturuyordu. Yeşil gözleri insanların üzerine parlarken onun aklında sadece tek bir düşünce vardı. Sıcak, biraz daha sıcak olsaydı...

Bedenini soğuk taş üzerinden kaldırdı ve dikkat çekici renklerle bezenmiş standa doğru yürüdü. Gün neredeyse tamamen doğacaktı ama onun, Güneş'ten önce eklemlerini ısıtacak birşeylere ihtiyacı vardı. Doğruldu ve sıcak renklerle dekore edilmiş standa doğru yürüdü. İnsanların acelesi vardı. Onu farketmemişlerdi bile. İnsanlar, biraz daha sıcak olabilselerdi...

Soğuk turnikelerin altından geçti, standa yaklaştı. Adamın önünden standın arkasına geçti ve yerdeki kutuları karıştırmaya başladı adamın ne yapacağını bilmez bakışları arasında. İlk kutuyu beğenmedi. İçinde buruşturulup atılmış kağıtlar vardı ve kendisi için biraz küçük gibiydi. Bir taraftan da adamın ayağıyla kendisini dürtmesinden rahatsız olmuştu ki bu kutuya bir türlü ısınamadı. Keşke herşey biraz daha sıcak olsaydı.

Yanındaki kutuya bakmaya başladı. Sıcaktı, genişti ve rahat gözüküyordu. Adam da kendisiyle uğraşmaktan vazgeçmişti. Herhalde bu soğukta birisinin böylesine bir arayışına engel olmak istememişti. Kutunun içine girdi ve ayaklarını, gövdesini ve kafasınıteker teker teker içerideki kağıtların üzerine yerleştirdi. Artık huzurluydu. Son olarak soğuk taşlar üzerinde gezindiği patilerini ve kuyruğunu temizledi; ve yüreğini ısıttı. Sıcak... Yeterince sıcaktı bir peşembe sabahı için.[hline]Bizim Estel, 08 Aralık 2003 20:06 tarihinde demiş ki:
"ulan ben ölünce içimi doldurun"

[Kendercik]

Ve Oyun Başladı

Ve oyun başladı. Tüm bu mücadele en güçlü olanın bu topraklarda atacağı bir adımı arzuluyordu. Dolunayın ışıltısı anımsamalarla dolu gözleri içerisinde dans etti önce. "Doğduğum, büyüdüğüm bu toprak" diye çarptı kalpleri. Toprak kokusuna bürünmüş havayı kokladı burunları. Hayata dair bu oyunun bir kavga değil, doğa ana adına bir seramoni olduğunu anladılar. Ruhları tüm bu kokuların ve bu dansın, doğanın bir büyüsü olduğunu fısıldadı dimdik duran kulaklarına. Ve oyun başladı.

Dans etmeye başladılar. Vahşi için vahşi olmanın zamanıydı. Doğa, hayata karşı daha tutkulu olana tüm bu kokuları, dansı ve bu güzeli armağan edecekti. Zayıf olanları da toprak, bağrına basacaktı.

Doğa ana kurallarını çığırdıkça dans daha da vahşileşti. Dans vahşileştikçe çığlıklar ormanda yankılandı. Ve içlerinden birinin boğazına saplandı bu çığlık. Bir an yaşama arzusunu yitirdi ve korkuya kucak açtı. Ama doğanın acımasının olmadığını, güzeli sadece en güçlüye lütfedeceğini biliyordu. Toprağa uzandı. Onu bekliyordu. Gözlerini kıstı ve önünden bir kedi geçti. Ve ayinin son adımı için son bir defa uludu.

Çünkü bir kez doğaya kucak açmıştı ve orada korkaklara hak yoktu.[hline]Bizim Estel, 08 Aralık 2003 20:06 tarihinde demiş ki:
"ulan ben ölünce içimi doldurun"

[ghaldszar]

said:

Kendercik, 23 December 2003 21:29 tarihinde demiş ki:
Bundan sonra da çöpe atmaktansa biriktirecem ve zorla okutacam insanlara!

Burası bu nedenle var zaten. Hepsi senin eserin güzel de olsa çirkin de olsa senin düşüncelerin senin duyguların senin anıların. Kısaca senin çocukların. Hiç birini çöpe atma. Verdiğin bu kararı uygula zorla okut bize. Şahsen ben gönüllüyüm zorla okumaya seve seve yaparım. Her zaman yorum yazmasam yazamasam da okurum zevkle, zorla okut bize biz buna severek katlanırız.