Sporcu olmak zor iş...=/

[babayigit]

Yoruldum,çok yoruldum,yoruluyorum...

Yaklaşık 5 yıldır Karşıyaka Spor Kulübünde basketbol oynuyorum.Küçüklükten bu güne basketbolla büyüdüm.Herşeyi basketbol olan bi adam değilim müzige çok önem veririm yine 4 yıldır fln gitar çalıyorum derslerim iyidir Karşıyaka Anadolu lisesinde okuyorum.Evet bunların hepsini bu kadar süre devam ettirdim halada ettiriyorum.

Geçen 2005-2006 öğretim yılı benim için hayatımın en zor (nasılsada en güzel) yıllarındandı.Hem ilkkez takımla Türkiye şampiyonasına gidicektik aynı zamandada anadolu lisesi sınavlarına hazırlanıyordum.Hergün sabah okul gelir gelmez biraz zaman kalırsa ders sonra vınn antremana..Haftanın 5 günü antreman vardı.Çarşamba ve Pazar tatil.Haftasonlarında Cumartesi sabah dershane arkasından antreman,pazar günü sadece dershane ve bütün haftanın derslerinin büyük kısmını yetiştirebilmem için tek gün.Evet bütün haftanın ve dershanenin bol bol ödevleri testleri oluyordu sağolsun..Hiçbirini yapmazdım :P.Günde 50 soruyla götürdüm bütün seneyi sonlara dogru denem sınavları fln biraz arttı sanırım haftada 1000-1200 soru civarı olmuştur belki.Bu kadar antremanın,sınav stresinin ne kadar koydugunu bilemezsiniz.Sonlara doğru ciddi anlamda kendimden geçmiştim Sabahları okuldan geldikten sonra hemen uyurdum daha sonra annem kaldırdıgında 0 hafıza...Anne ?Nereye gidicem şimdi ?Okulamı ?Saat kaç?Antremana geç kalmadım demi ?Bugün Cumartesi deilmi ya :S ?Antremana tmm bekle giyiniyim...Zaman saat tarih kavramım yoktu.Annem nereye gidiceksin derse oraya xD.Antreman sonlarında Salondan çıktıgımda güneşlemi karşılaşıcam yoksa gecemi genelde bi fikrim olmazdı.Sanki 10 yıldır ordaymışım gibi hayatımı orda yaşamışım gibi...Hiç bi yaz 1 en fazla 2 haftadan fazla tatil yapmadım halada öyle.Dağılmıştım anlayacagınız...Neyse böyle zorlu bir yılın ardından güzel bir okulu kazandım.Şimdi Karşıyaka Anadolu Lisesinde okuyorum.Ama orda okuyabilmekte en az kazanması kadar zor.Hergün düzenli ders çalışmam gerek ama pek başarıyorum denemez deniyorum işte..Bu seneyi 4.17 ortalama ile teşekkür alarak bitirdim fena sayılmaz aslında bana göre iyi ama ailem derslerde biraz fazla isteklidir.Fazla ders çalışmamama rağmen hiç teşekkür almamıştım.Ve okulda öğretmenlere bol bol karşı çkarım eski okulumda bu alışılmış bişeydi hocalar tek tek bütün sorularımı cevaplar yardım ederdi.Ama bu oklda anlatıp geçme olayı var hocalarda biraz kıl...Öğretmenlerle bol bol tartışmam sonucu 2. dönemde yapılan veli toplantısında beni bi güzel sövmüşler.Notlarımda baya dşmüştü fen dersleri hepsi 2 matematik 1 almıştım ilk notlardan.Eve geldiklerinde babam baya ağır konuştu ağlamaklı fln oldu.Acayip üzüldüm gerçi sonra düzelttim notlarımı düzeltecegimide bildigimden fazla kafaya takmamıştım.Ama buda baya koydu.Bunun yanında antremanlar vs. biraz boğuldum.Basketi bırakmayı çok düşündüm geçen sene..Ama hayatımda çok büyük yeri var.Boyum 1.98 15 yaşındayım bunu bi şekilde değerlendirmek durumundayım.Aynı zamanda ilerde uzun boylularda görülen kamburluk bel hastalıkları ve şişmanlıktan korunmak içinde basketbolun önemli bi yeri var hayatımda.Hani takımın önde gelen oyucularındanda sayılmam ama dediğim gibi önemli bi yeri var basketbolun hayatımda.İleride basketbolcu olucagımı hiç düşünmedim aslında potansiyelim var ama dersler önce bnm için önce mesleki açıdan ileri bi yere gelmem lazım.Sporun sağı solu belli olmaz ilerde bi sakatlık heps biter.. Bilmiyorum bunaldım anlayacağınız..
Size anlatasım danışasım geldi..Siz böyle bi durumda ne yapardınız ?Ben büyük ihtimalle bu gazımla devam edip kendimi parçalayasıya hepsini bir yürütmeye çalışacagım...
(neyse ben yatıyım yarn sabah 8de antreman -_-...)

[ Mesaj 30 Temmuz 2007, Pazartesi - 22:49 tarihinde, babayigit tarafından güncellenmiştir ]

[AthleT]

Yaşadığın olayların çoğunu yaşamış bir sporcuyum bende. Fakat senin elindeki imkanlar bende yoktu maalesef. Hala aktif olarak spor ile uğraşıyorum. Ailemde destek veriyor. Beden Eğitimi okuyorum, velhasıl yaşadığın ve kuvvetle muhtemel yaşayacağın olayların çoğunu gördüm.
Derslerini de en az basketbol topu kadar sevmelisin.
Bende basketbol oynadım ama 15 yaşındayken senin kadar boyum yoktu :9
PG, SG ve hatta PF oynadım. Sende bilirsin bu mevkiiler iyi antrenman isteyen mevkiiler. Yaşadığım yerden ötürü [Erzurum] iyi antrene edilemedim ve nickimden de anlaşılacağı üzre atletizme kaydım.

Senin yapman gereken antrenman ve ders arasındaki çizgiyi aşmadan yaşamını sürdürmen. Eğer basketboldan ekmek yemek istiyorsan yapman gereken sadece çalışmak. Ve boyun, yaşın gayet müsait ekmek yemen için.

Tavsiyem şudur ki; antrenmanlarını aksatma, derslerine aileni tatmin edecek ve ilerde seni iyi bir mevkiiye taşıyacak kadar çalış ve gerçekten şımarma :9

Kolay gelsin.

[babayigit]

Bende öyle yapıyorum işte şmdilik idare ediyor.Ama hayattaki yerimden tam emin olamıyorum olmam gereken şey ne ? Ama zamanla kafamda şekillenir büyük ihtimal.

[bya]

zor olduğu kesin ama aynı anda iki şeyi beraber götürmek kadar zevkli bi iş mi var mı dünyada? emin ol bırakırsan basketi belki bi hafta sonra belki yıllar sonra pişman olacaksın ve geri dönmek isteyeceksin ama böyle bi şansın olmayabilecek. bence ikisine de hiç olmadığı kadar aban, derslerini de basketini de hiç olmadıkları bi seviyeye yükseltmeye çalış.ama basketbolu işden ziyade bir tutku olarak görürsen veya görmeye başlarsan senin için işlerin daha da kolaylaşacaktır. derslerinin iyiliğinden gelen motivasyonu baskete, basketinin gelişiminden gelen motivasyonu da derslerine aktar ve çalışmayı hiç bırakma ve dediğim gibi bence hiç çalışmadığın kadar çok çalış.

[Fistan]

Naparsan yap bırakma basketbol oynamayı.

[babayigit]

Benimde düşüncem o çok gazımdır aslında ama son zamanlarda ilerde gerçekten başarılı yani dünyada bişeyleri deiştirebilicek bi seviyede yüksek bi insan olmak için tek bir uzmanlık alanında yogunlaşmalısın gibi bi düşünce geldi.Ama şimdi bu yoğunlaşmanın daha ilerde olması gerektigini düşünüyorum.Mesela 20 yaş fln gibi.O zamana kadar hayatın neresinde olucagım ortaya çıkmış yada kafamda belirmeye başlamış olur sanırım.

[Aket-Atum]

bence bırak

basketbolculara hep kıl oluyorum, çok nadir bir iki istisna hariç.

bırak bırak en iyisi.