Genel Yönetici GERGE Mesaj tarihi: Haziran 30, 2007 Genel Yönetici Paylaş Mesaj tarihi: Haziran 30, 2007 Evin yolun üst başında, sis, yolun alt ucundan yukarıya doğru yürüyor ama yol boyunca sollu sağlı dizili bahçelerden dağılmıyor içerilere. Bahar aylarıyla gelen buz kokulu, koyu kıvamlı mor bir ırmak buralarda kalmış tek tük evlerin arasından dolaşarak usulca ilerliyor sana doğru. Sisi izliyorsun bekliyorken kapısında evinin bahçesinin. Bürümüşsün kollarını, bacaklarını, gövdeni grilere; gotik bir prenses edasıyla bakıyorsun içinden sisin; görmeye çalışarak; gelirken onu - sevgili, sevgilin, kalbin - ağırca yararak dumanı sisi. Şaçların ( öteki kadınlara örttürdüler üzerini sımsıkı korku kefenleriyle; korkunç bir cinsel organdan başka bir şey olmadığına ikrar getirttikleri bedenleriyle birlikte. ) savruluyorlar rüzgarla gürcene; parlayarak sıra ara, sisi yaran ışınlarıyla güneşin - uzun kollarını sarmış Dünya'ya, tepeye doğru çeken kendisini - . Biraz öncesini anımsıyorsun; aynaya baktığını; görmeye bedenini ( olabilmiş miyim acaba güzel ? beyenir ki mi beni ? ). Boştu ama ayna, bomboş! Sanki aynaydında sen artık o yalnızca yansıtıyordu senin aynalığını sana. Anımsıyorsun biraz daha öncesini: söyleyen elbette geleceğini; çağırmıştın sevgilini ve ardından ( hazırlanmaya başlamadan önce ) üst katı tümüyle çeviren, göçse de bir yana doğru, eğrilse de; hala kanayan kalbini dağlayan çinko kaplı anılarla dolu, çarpıcı balkona çıkıp bakarak dünyanın derinden gözlerine, selamlamıştın doğayı. Evin yolum üst başında, sis, yolun alt ucundan yukarıya doğru yürüyor. İzliyorsun sisi, beklerken onun gelmesini... [ Mesaj 30 Haziran 2007, Cumartesi - 10:21 tarihinde, GERGE tarafından güncellenmiştir ] Link to comment Sosyal ağlarda paylaş Daha fazla paylaşım seçeneği…
Öne çıkan mesajlar