Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

CESET ÇÜRÜKLERİ


Villians

Öne çıkan mesajlar

Çürük kokuyor burası..ceset çürüğü olmalı.Işık ışık....Yanılmamışım burası cesetlerler dolu.Çürümeye terkedilmişler.Arkalarında bıraktıkları hiç ilgilenmemiş onlarla.
Belkide ölmek istedikleri için çürümeye terkedilmiştirler,nasıl bilebilirim ki..!Böcekler her tarafını sarmış bu cesetlerin sanki çok uzun zaman öncesinde bekliyorlarmış gibi.
Miğdem bulanıyor...birazdan başımda dönmeye başlar!
Çık buradan....
Nefes almak istiyormuşum meğer,ceset kokusunu değil.Ben başka bişey bulamaya mı gelmiştim buraya da ceset çürükleri ile karşılaştım.Kafam karıştı.Yok yok ben ne yaptığımı kesinllikle bilmiyorum.Rahatlamam gerekiyor.Karanlık çoktan çökmüş,çürkler arasında hiç farketmemiştim bunu içeriside karanlıktı ve ben dışarısı ile aynı zannetmiş olabilirim
Hafıza kaybı olduğunu sanmıyorum.Sadece gelgitlerimden birisi olsa gerek.
Bulmam gerekende bir cesetmiydi yoksa...
İz bırakmadan giden birisinin peşindeydim.Onu bulup geri götürücektim.Evet yine kendime geldim....açık hemde çok açık.Oysaki döünüceğine inandırmıştım kendimi.
Güveniyordum ona.Yoksa yoksa zarar mı verdiler ona....Bunu asla bilemeyiz öyle değil mi?
Yürümeliyim....
Bulutlar da toplanmaya başlamış işte.Yağmur yağmaya başlar birazdan.
Yağmur daha da bir hüzün katıyor sanırım bu duruma.Akan damlarlda anlıycakmış gibi sanki kaybımı,üzüldüğümü.
Hayal etmeye çalış....
İstiyorsan bulursun gerçekten istiyorsan ama.!
Artık daha emin adımlarla yürümeliydi.Kimse yok kimse neden hep yanlız hissederim.Onuda kaybersem hepten yanlız kalmış olucağımı biliyorum.Cebime baktım ıslanmış bir kağıt parçası ve içinde kalan son kelimeleri.''Bu sefer tek başıma olucağım''demişti.Acaba bunları söylerken bilebiliyormuydu onun peşimden geliceğimi.
Hatırlıyorum birçok kişinin ölümünü ama onun öldüğünü ne görmek nede hatırlamak istiyorum...
Bir koku daha....Lütfen olmasın
Koş haydi...
Bir ev daha çıktı karşıma işte....Hemen içeriye girdim..Sammmmmmmmmmmmm..!!! diye bağırdım.Neden bağırdığımı bilmiyorum küçük evde sesimin nereye kadar
ulaşmasını bekliyebilirdim ki.?Kimse yok hatta bu sefer ceset çürükleri bile.Evden çıkıp ileriye doğru daha da hızlı koşmaya başladım.Yorulmamalıyım.O da yoruldu mu acaba?
Düştüm....
Hemde hiç engel olmadan.Sular içine duştum.Yağmur hızlanarak daha da çamur hale getirmeye çalışıyordu beni..Fiziksel acımı hissetmiyordum.Başka bişey acıyordu,vücüdum her yerinde hissediyordum.
Neden sonra sırtıma bir el dokunduğunu hissetim.''Kayıb mı oldun dedi'' ''Ben kaybettim diyebildim''
Bana yardım etti o tanımadığım kişi ilk önce kalkmama yardım etti.Sonra bu yağmurlu havada burada kalmamam gerektiğini söyledi.''Peki ya kalacak bir yerin yoksa yağmur olması ne farkeder ki?''diye sordum.Sadece gülümsedi ''Seni buradan götürüyorum''dedi.Ona kardeşimi bulmadan buradan gidemiyceğimi söyledim.Beni bekliyor olucak.''Merak etme,yarın belki güneş doğar.Hem araman daha kolay olur.Hem şunu da bilmelisin ki kendene bu şekilde davranmaya devam edersen belki onu aramaya gücün bile kalmayabilir''.''Kendimi...'' Beni susturup sırtına aldı.Uyuya kalmışım.Yağmur damlalarını hala hissedebiliyordum..Ama uyanmıyordum.
Bana uzun gelen bir süreden sonra bir yatakta uyandım,çok rahat hissediyordum.Odada tek başıma olduğumu sanıyordum ama değildim.''Günaydın.Gerçekten de uykuya ihtiyacın varmış'' ''Kaç gün oldu bilmiyorum'' dedim.Ve bana yiyecek birşeyler getirdi.Ne kadar iyi davranıyordu bana.Korkamalımıydım onu bu davranışından.Ya bir yanım sığınıcak bir liman arıyorsa.Yanlızlıktan usanmışken.Belkide bu bir aramağandır.Ve ben sessiz olmalıyım
Bana hikayemi sordu bende ona anlattım hemde hiç teredütt etememesinece..
''İşte böyle..Onun ölmüş olması kendimi hiç te iyi hissetirmiyor bana.Hem ölmüş olsa bile onu yanlız bırakamam.Çünkü ona bu şekilde söylemedim ben ''
''Ya ölmemişse.?Sonuçta kötü şeyleri akla getirmek bazen kötüyü olur olmaz yaşıtıyor bizlere'' ''Eğer uzun bir süre beklediysen,kötü olanı düşünüyorsun''diye yanıt verdim.
''Hiç ölü insan gördün mü?'' Evet diye yanıt verdi hatta öldürdüklerim bile oldu.
Nasıl böyle söyliyebilirdi.Kolaycana.Alışmış olmasına inanamadım.Belkide dedim ben zayıflık ediyorum.
''Beni anlıyamıyorsun öyle değilmi?'' '' Yalan söylemeyi sevmem dedim evet seni anlıyamıyorum''
Zaman geçip gidiyor....
İnsan bir yabancıya nasıl alışır.Ben alışmıştım ama.Hemde öyle alışmıştım ki!
Benim güldüğümü görünce oda gülüyordu.''işte böyle Mecha diyordu,kalbindende gözlerinde de atmalısın gözyaşlarını.''
Sık sık bana yenişeyler öğretiyordu.Bu arada kardeşimi bir an olsun bile unutmadık.Sürekli onu arıyordum ama bir yandan da hayaytın devam edebilceğini öğreniyordum.
Bir gün apar topar çıktı evden.Evden çıkmamamı söyledi.Ama onu dinliyemezdim gizlice onu takip ettim.Yine öldürmeye mi gidiyordu acaba?Diklatlice onu izledim.Bir yerler yanıyordu ve insan çığlıkları yükseliyordu.Kendimi birden kötü hissetim hayır berbat.
Koş......
Hiç bişeyi düşünmeden koşmaya başladım.Kendimi o karmaşanın içine
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

yazı çok güzel başlıyor, ancak daha sembolik ve içe doğru gitmesini beklerken hikayeye dönüşüyor, bence çürük cesetler arasında kalsan daha iyiydi :) ama sonu çok güzel bağlanıyor, hoşuma gitti, aynen devam.[signature][hline]parce que moi je rêve, moi je ne le suis pas..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Hoş, güzel.[signature][hline]Hep arkada oturduk, hep yalnızken mutluyduk biz, sonra biraz da gurur vardı, yaklaşmazdık, konuşmazdık, hep ayrı bir dünyadaydık, hep ordayken mutluyduk biz, sonra biraz da gurur vardı;yaklaşmazdık, konuşmazdık ve şimdi bir duvar örülü, hiç yıkılmaz aramızda. yaklaşmak zor istesen de, biz yarattık acıları... kaderimizi biz yazdıkça;
Renklerle bir siyah yaptık! Renklerle bir siyah yaptık!


[code=php] i died for you !
[/code]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

sir çok haklı. Önce değişik kavramlar, garip okumalara açık.

Bu simge acaba neyi ifade ediyor, ne anlatılmak istenmiş; bu kelime hangi manayı ifade etsin diye buraya konmuş gibi sorgularla ilerliyoruz. (Ortam ve unutkan karakter bana bir "sanitarium" havası verdi niyeyse, oynayanlar bilir.)

Ve karakter hatırladıkça hikaye sadeleşiyor, anlatım güzelleşiyor, farklılaşıyor. Burada yardımcı olan karizmatik abimiz var yine. ("Leon"umsu bir hava sezdim buralarda da tabi bilemiyorum, yakınlıklar çok az belki de)

Geçen zaman belirsiz biraz, uzatılarak daha da hikayemsi bir hava falan yaratılabilirdi, ileride isteğe bağlı olarak belki.

Sonu da şahsen intihar gibi bir olguya baktığımında, bana tek engel gibi gelen nokta. Çok hoş.

Yazım hataları göze çarpıyor, gözü daha az yoracak bir formatta yayınlanabilir. İstersen bu hataları ve-daha geniş kitlelere hitap etmesi için- rahat okuma formatını tartışabiliriz.

Biraz da sanki uzatsam mı, bitirsem mi kararsızlığı okudum yazıdan sanki tam coşacakken kendini geri çekip, 'kafi' dedirtmişsin. O yönüyle az da olsa sırıtıyor.

Başarılı, çalışmalarının yenilerini bekliyoruz.[signature][hline]Follower Of Cyric,Prince Of Lies;Blog

[Bu mesaj Loras tarafından 27 Temmuz 2005 17:39 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

arkadaşlarında söylediği gibi sembolden hikayeye atlamışın kafa karıştırıcı sanki ilk önce planlayıpda yazmışın sonradanda aklından gelenleri gelişi güzel yazmışın ii hoş bence Villians bundan iisini yazar diyorum :)[signature][hline]We cast our lot together four still stand as one
Here we'll remain forever till our kingdoms one
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
  • Yeni Oluştur...