Jump to content
Forumu Destekleyenlere Katılın ×
Paticik Forumları
2000 lerden beri faal olan, çok şukela bir paylaşım platformuyuz. Hoşgeldiniz.

Varım işte...


Mix

Öne çıkan mesajlar

5 yıl önce ruhumun günahkar ikizi, terkettin zihnimi.
acıyla haykırdım yokluguna ama, işte... terkettin rüyamı yalanlarını da yanında götürerek, sonsuza kadar defolup gittin cehennemine.
Bana sonsuz gibi gelen, ama aslında hiç var olmamış olan o gücün, yok oldu bi anda. bozulan bir büyüydü adeta...
Verdiğin sözleri geri aldın, acı bıraktın arkanda. ferahlığımı aldın yangın bıraktın geride
ve kaderimi aldın.
...
bunun karşılığında hiç bir şey bırakmadın bile... yokluğundan başka.
bencillik ve zevke sattın beni. unutup gittin mi? bilmiyorum. her 2 ayda, birkaç saatliğine gelip yaramı açtın. unuttun mu bilmiyorum ama... unutturmadın...
şeytanla işbirliği yapmışçasına, kötü olduğum her anı biliyordun. ve sanki ihtiyacım oldugunu hissedermişçesine benden hep çok uzaktaydın o sıralarda.
fiziksel olarak yakınımda bile olsan "çok uzagımdaydın" aslında... ama "çok uzak" olmaktan bile, çok daha uzaktaydın.

ben hayatımda hiç yalnız kalmadım ama çok yalnız hissettim kendimi. ama çok şey öğrettin bana.
"ama" ile başlayan cümleler kurmayı en başta.
ve
"umut"un sadece anlık bir rahatlama için insanın kendisine söylediği yalanlardan ibaret olduğunu sonra.
çocukların baş belası olduğunu ve onları boşverip hayatı yaşamanın gerektigini,
masumiyetin bir kere kaybedildi mi, bir kez daha kazanılamayacagını,
sen öğrettin bana.
Cok komik bir söz söylüyor insanlar bazen. "babana bile güvenme"
gülüyorum ben buna.
çünkü zaten güvenmiyorum ben sana.
bir söz verdin mi tutmayacagını biliyorum mesela.
bir şey söyledin mi yalan oldugunu biliyorum ya da...



sen beni hiç bir zaman anlamayacaksın. ben bunu beklemeyi yıllar önce kestim zaten ama, beni şaşırtamaz mısın sadece bir kereliğine?...
neden yapamadın bunu hiç?

paralel elektrik tellerine dokunmak kadar zor degildi, kalbime dokunmak.
geceyarısı, kabuslarda cadı avına çıkmak değildi, benimle dolaşmak.
ateşten parlayan güneşe deymek değildi, elimi tutmak.


aslında hiç yoktun. ama ben var yaptım hep seni.
şimdi; yanında, gözlerim kanarken,
sen görmüyorsun tabi. hep olduğu gibi...
derin uykundasın. hep olduğu gibi...


benim içimdede kalmadı artık sevgi.
iyiliğini görecek gücüm de kalmadı. -ya da hayal kurma yeteneğimi kaybettim. aynı şey...-


ama
Çok mu zordu beni sevmek?
...
sanırım daha kolaydı var olmama neden olup, sevmemek.
üzgünüm...
bende istemezdim varolmayı.
ama varım işte.
yok olamayacak kadar varım.


sen, şeytanın hizmetçisi
sen, tanrının bana günahı...



not: 2 gece önce, trende babamla Eskişehire giderken, -o benim yanımda uyurken- yazdığım bi yazı bu.[signature][hline]"Think of me long enough
to make a memory..."

Nightwish
TarjaT.

[Bu mesaj Mix tarafından 26 Temmuz 2005 02:55 tarihinde değiştirilmiştir]

[Bu mesaj Mix tarafından 26 Temmuz 2005 02:56 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

Bilmiyorum, bilemiyorum. Belki de kendimden esintiler bulduğum için çok fena koydu bana.

Tabi gecenin 5(yaparım göndermemi :p) oluşunun ve yalnızlığın doruklarını yaşıyor oluşumun da bunda etkisi var.

Sanki işini bilen bir işkencecinin yaptıkları gibi anlatılanlar, tam kıvamında; sadece en acıtan yerine dokunmasını biliyor.

said:
Mix, 26 Temmuz 2005 02:55 tarihinde demiş ki:
unuttun mu bilmiyorum ama... unutturmadın...
şeytanla işbirliği yapmışçasına, kötü olduğum her anı biliyordun. ve sanki ihtiyacım oldugunu hissedermişçesine benden hep çok uzaktaydın o sıralarda.
fiziksel olarak yakınımda bile olsan "çok uzagımdaydın" aslında... ama "çok uzak" olmaktan bile, çok daha uzaktaydın.


Zaten değil midir insana en çok koyan dışarıya rol keserken(yani eninde sonunda dışarısı tarafından yanlış anlaşılırken), içinden emin olmak. Gerçekleri dank etmek acı olursa, insanı güçlü kılıyor derim hep. Çünkü ayaklarının üstünde durmaya çalışırken tutunacak dalın olmuyor.

Zaten hayal bile kurulamayacak aşamadaysa insan, ne kadar garip olur, bunu bilirim. Kendini kandırmaktan bile aciz.

Bakmışız ki bu eseri şekillendiren en çok ilgisizlik olmuş aslında.

Çok güzel, çok hüzünlü. Hüznün çekiciliğine kapıldım bu saatte, bu sayede. Ayrıca benim için mükemmel.

Teşekkür ederim. Çok, çok teşekkür ederim... :)[signature][hline]Follower Of Cyric,Prince Of Lies; Blog

[Bu mesaj Loras tarafından 26 Temmuz 2005 05:08 tarihinde değiştirilmiştir]
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

paralel elektrik kabloları..gerçekten çok başarılı bu seferki, çok etkilendim, iki kez okudum, bidaha okumak istiyorum şu an. küçük iskenderden ufak bi alıntı yapayım bi de:

sana verilen kırık nottum ben. hiç silinmeyen, kurtarılamayacak kırık not.[signature][hline]parce que moi je rêve, moi je ne le suis pas..
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

said:
Clementine, 27 Temmuz 2005 01:16 tarihinde demiş ki:
aslında hiç yoktun. ama ben var yaptım hep seni.
şimdi; yanında, gözlerim kanarken,
sen görmüyorsun tabi. hep olduğu gibi...
derin uykundasın. hep olduğu gibi...

off ben ne diyim sana ya....mütiş olmuş..herzmnki gibi...

clementine a ya katılmakla beraber
şu sözler
bir söz verdin mi tutmayacagını biliyorum mesela.
bir şey söyledin mi yalan oldugunu biliyorum ya da...
babamı anımsattı bir an[signature][hline]We cast our lot together four still stand as one
Here we'll remain forever till our kingdoms one
Link to comment
Sosyal ağlarda paylaş

×
  • Yeni Oluştur...