Laraken Mesaj tarihi: Aralık 12, 2012 Mesaj tarihi: Aralık 12, 2012 Duyduklarım silah sesi mi? Bilemiyorum şu an, çünkü hepsi birleşince şarkı oldu. Kurşunlar küçük bir orkestra kurdular ve komutan bağırıyor: Gitarda yaylım ateşi! Basta ağır makinalılar! Vurmalılarda bazukalar! Vokalde ölüm! Her taraf vokal. Herkes söylüyor aynı şarkıyı, iki farklı dilden, onlarca farklı tondan. Ben orkestraya dahil değilim. Ben... ben toprak tanelerini sayıyorum sırtımı şekilsiz bir piyanoya yaslayıp. Ağzımla. Bas gitarların piyanomun tuşlarından fırlattığı toprağı ağzımla sayıyorum tane tane. Ne kadar çok toprak biz o kadar güçlüyüz değil mi? Gerçi hangisi kendi toprağım hangisi onlarınki bilemiyorum, karışmış olabilir. Zaten sonuçta hepsi midede karışmıyor mu? Sorun yok. Komutan bağırıyor: Gitarda yaylım ateşi! Basta ağır makinalılar! Vurmalılarda bazukalar! Vokalde ölüm! Ben çok dikkatliyim. Dilimi çok çok yavaşça dudağıma değdirip, ağzıma çekiyorum. Tek tane gelmeli. Yoksa sayıyı karıştırırım. Etrafımdaki gitarlar, vokal olmayı seçiyorlar. Sayıları giderek artıyor. Müziğe katılasım geldi. Bir şeyler katmalıyım. Komutan bağırıyor: Gitarda yaylım ateşi! Basta ağır makinalılar! Vurmalılarda bazukalar! Vokalde ölüm! Dudağımdaki fazla toprağı sol elimle silip kafamı uzatıyorum, piyanomdan. Karşıda ışıklar bir yanıp bir sönüyor. Yıldız olmalılar. Ama bi fark var, sekiz senede değil, çeyrek saniyede sönüyorlar. Müzik aletimi alıp katılıyorum orkestraya. Gitara yardım ediyorum, az kaldılar çünkü. Seyirciler ne der sonra? Çok üzülürler çalamadığım için, yeni bir gitar gelene kadar. Keskin bi sıcaklık hissediyorum vücuduma yayılan. Gitar yeter, biraz da vokale bakalım. Gözlerimi kapatıyorum. Komutan bağırıyor: Gitarda yaylım ateşi! Basta ağır makinalılar! Vurmalılarda bazukalar! Vokalde ölüm! Ben bağıramıyorum.
Öne çıkan mesajlar