Ben Böyle Değildim -4: İpimle Kuşağım-

[Laraken]

İki ay uğraştım yürümemi sağlayan değneyimle. İki ay uğraştım "çığlık" la.

Adını öyle koymuştum başlarken. Ki başlangıç çok sancılıydı.

Apartmanın değişmiş kilidini apartman görevlisiyle aştıktan sonra eve girdim. O kadar tozu birarada kimse görmemiştir. Evim zaten az güneş alıyordu, ve şimdi hiç girmiyordu, örümcek ağlarından. Tozdan.

Neyse, kimse yağmalamış evimi en azından. Bıraktığım gibiydi. Televizyon, bilgisayar hala duruyordu. Bi de bira şişeleri. Bi de boş ilaç ölümleri.

Hatırladım.

"Sikerim."
"Anasını sikerim lan."

Bir sürü volta evin içinde.

"Dünyanın orospu olduğunu biliyordum da ilk çocuğu niye bana denk geldi?"
"Anasını sikeyim"

Bitmiş birayı, koridordaki ufak masaya koyma.

"Ölüsünü bile sikerim onun. Yarın gidip sikecem amına koyim."
"Dirisini öldürüp ölüsünü sikecem ikisinin de lan!"

Buzdolabının birleştiği duvarda bir yumruk izi.

"Öldürücem onu. Söz öldürjeceem. Sjkeyim amına koyim."

Yere düşme.

"Burdaki illlaçlarla öldürücem. Veya ben içsseyim bana üzülsünlerrrrr. Amına koduklarım."

Ölme.

"Kızma bana, anlarsın zaten. Hoşçakal kardeşim."

Öl ulan ölme ne? Beceremedin amına koyim.

*

Son biramın önünde oturdum, örümcek tuzaklarını temizlemeden. Temizlersem tüm hayatım yıkılacak gibi geldi. Sıçtığımı yerim gibi geldi.

Ufak masanın altından hamam böceği çıktı. Adı değişiktir belki bilmiyorum şimdi ama tombulcaydı. Eskiden olsa koşarak kaçardım. Arkama bakmadan kaçardım, ama bi kere arkama baktım.

Artık korkamam senden.

Benim yerime sipariş verdiği gelse Murat'ın, ilk sende denerdim ölümü, hamam böceği. Zaten sen ölebiliyorsan, herkes ölür.

Derken kapı çaldı.

Sırıttım komadan kalma yamuk ağzımla.

*

Hiç bir şey sormadı. Hiç bir şey söylemedim. İmzalamadım hiç bir kağıdı.

Verdi gitti.

Heyecanlıydım. Google'ın -evet google hala vardı- ve kendi basınç bilgimin bana dediği kadar doldurdun değneğime. Benim değneğimin cam eklentisine. Benim eserime. İki buçuk ayıma.

Boktan internet kafelerde burnumun harcadığı ter kokusuna.


Silahım elimdeydi. Döktüm hazırladığım yere değneğimde.

Biraz daha dikkatli olmalıydım, zira, ayağıma damladı.

ACI! AMINA KOYİM ACI! ÇOK FAzla acı.

Güzel.

*

Evden dışarı çıktım, aksak aksak yürürken. Bi varlıkta denemem gerekiyord... ÇATIRT! Salyangozlar dışarı çıkmıştı.

Çok severdim, tipleri tatlı gelirdi. Yavaştılar. En sevdiğim. Yoldan geçerken apartman yolundakileri kendi elimde alıp bahçeye koyardım ezilmesinler diye.

Eskiden.

Şimdi önümde boş kabuklar vardı. Kaçmaya zaman bulamamışlardı. Hepsi erimişti benim silahım yüzünden. Sırıttım.

Şimdi hedefim belliydi: Salyangozlardan hamam böceklerine terfi etmek.Orospu çocuklarına. Beni görünce 'yaşamana sevindim' diyip kahve ısmarlayacak puştlara.

Nerede çalıştıklarını öğrenmem lazımdı. Evlerini bulmam daha kolaydı tabiki ama; nefretime ihanet edemezdim. Ayrı ayrı öleceklerdi, ayrı hikayeler anlatıcaklardı bana. Ya Okan ya Burçak, bilmiyorum, sevgilisi öldüğü için kızacaktı bana önce sonra benim kim olduğumu hatırlayacaktı. Evet.

İç çektim nefret tekrar içime girdi. "Tekrar" demeyim. Sirkülasyon tamamlandı.

Murat'ı aradım, buluşalım diye. Çünkü tek bilen oydu Okan'ın, Burçak'ın nerede yaşadıklarını.

Aradım.

Tek bildiğim arkaşım da oydu ikisini bilen. Murat kardeşim gibiydi, sonuçta çocukluk arkadaşım. Bi tek onu öldüremezdim.

Eskiden.

[aquila]

arkadasim edebi eser maskesi altinda kufur ediyosun, ayip oluyo.

[Laraken]

tanısan beni seversin küfürlerimi yahu. tatlı küfür ederim ben.

[kavurma]

devam diyip duruyorum kusura bakma, güzel gidiyor son nereye varacak merak ediyorum :)