Tanrıların Masası

[Urgunta Wolfer]

İçeri girer girmez etrafına hiç bakmadan bara geçmişti adam. Bir kırmızı şarap söyledi sonra. Ağır ağır içmeye başladı. O ferketmemişti kimsesi. Ama, çoktan fark edilmişti. Biraz sonra çekingen adımlarla bir kız yaklaştı bara. ''Şey, bana bir 70 lik daha '' dedi kız. Adam bakmamıştı bile hatuna. Halbuki o kadar yanına sokulmuştu ki, nefes alış verişlerini bile duyabiliyordu, son ses müziğe rağmen. Birasının dolmasını beklerken kız. Nereden bulduğu bilinmez bir cesaretle ''Selam '' dedi, hiç tanımadığı o adama. Aslında utangaç birisiydi kız. Galiba, bu gece içkiyi biraz fazla kaçırmış olacak. Adam hafifce kafasını cevirdi hatuna ve soğuk bir şekilde selamladı kızı. Sonra muhabbet başladı. Kız konuşuyordu sürekli, adam ise sadece onaylıyordu dediklerini ufak mimik haraketleriyle.
Yatakta doğruldu birden kız, içindeki heyecan ve korku ile hemen yanı başında sigarasını içen adamın karşısına geçti ve oturdu. Uzunca bir süre karanlıkta adamın gözlerini aradı. Ve sonunda bulduğunda, titrek bir sesle sordu.''Sence güzel miyim?'' Adam tam sigarayı ağzına götürüyordu ki durdu. Kıza baktı ,sonra tekrar sigaraya. Derin bir nefes çekti sigaradan ve dumanı üflerken kızın tenine, fısıldadı karanlıkta.''Tanrıların masasındaki mezelerden biri olabilecek kadar''.Durdu birden kız. ''Ne'' dedi. ''Meze mi? Masa mı?''. Ağlayarak kalktı yataktan. Hızlıca toparlandı. Son bir kez bile adamın suratına bakmadan çıktı odadan. Dışarıda ki yağmurla birlikte ağlayarak ilerlerken kız. Adam sigarasından bir nefes daha çekti. Ve tekrar fısıldadı karanlıkta.''Ama sadece o kadar''

[Urgunta Wolfer]

Masasında oturuyordu genç kız. Her zaman ki çekingen gözleri ile süzüyordu etrafı. Birden bir adam girdi bardan içeri. Soğuk duran ve gülmeyen bir adam. Bir o kadar da karizmatik. Aklınadan geçirdi kız. ''Acaba gidip tanışsam mı?'' diye. Sonra daldı derin düşüncelere kız.

Ne kız kalktı yerinden o gece bar da ne de adam döndü gördü kızı. Adam içkisini içip çıktı bardan. Kız da barda çalışanlardan birinin sesiyle uyandı hayal alemindan göz yaşları içinde...

[Hebrew]

Çocukluğumdan beri okumayı sevmediğim tek kitap türü romanlardır. Her ne hikmetse okurken sıkılırım, bu sebeple de yıllardır roman okumam, ama işin ilginç yanı pek çok kez de bu tarz ufak ufak öyküler yazdım ve yazarken epey zevk aldım. Sonuçta bana ait bir dünya idi. Bunları belli bir zaman içerisinde defalarca okudum, hataları düzelttim. Ama her seferinde aradan birkaç ay geçtikten sonra bana komik gelmeye başladılar. Evet işte burada da onu hissettim, sanki henüz cilalanmamış gibi, daha iyi betimlemeler kullanabilirdin veya daha sağlam bir sahneden bahsedebilirdin diyorum.

Not: Dikkat ettiğim kadarıyla epey cevapsız yazı var "Karalama Defteri" adlı bölümde; eğer okuyorsanız da bir şey yazmıyorsanız bence yanlış ediyorsunuz. En azından bir fikir verin ki yazarlarımız da o doğrultuda eksikliklerini gidersinler.

[Urgunta Wolfer]

Teşekküler dostum. İlk yapılanla kusursuza ulaşmış olabilseydi insan , zaten kendini geliştirme diye bir şey olmaz dı dünya üzerinde. İki post arasında ki zaman farkıda bundan aslında. :)