Yatak Altı Canavarı Zamanı

[Laraken]

İttir korkularını vaz geçtiklerinin diplerine.

Ayrıl o şehirden, bırak.

Giderken bakma son kez. Bi daha geldiğinde o ev senin olmayacak nasılsa. O sokaklar, o cadde, lisen... Senin yaşadağın, koştuğun, okuduğun olmayacak hiç bi zaman.

Ayrılırken o şehirden hepsini, herkesi arkanda bırak. Sil tümünü, düşünme.

Sevdiklerini, sevmediklerini, sevgililerini, sevilmediklerini demiyorum. Onlardan bahsetmiyorum, hayır.

Pencereden bakınca parketmiş arabalara aşinalığını unut. Karşı komuşunu unut. Bir kat merdivenin kaç basamak olduğunu, odanı salonu, kavgaları barışları, yatağını mutfağını, alayını unut. Çocukluğunun geçtiği evi unut.

Yaşadığın şehri unut.

Özle dur sadece. Gidecek cesaretin olursa git gör sokakları, alayı değişmiş. Ne sana bırakılan gibi ne senin bıraktığın gibi.

Farklı.

Daha çok cesaretin olursa o eve gir. Odan bebek odası olmuş her tarafı mavi. Salon kapısı yenilenmiş, modern tasarımlı tahta artık. Duvarlar daha bi dar, ev daha bi basık. Salon senin düşüp kalktığın mobilyalarla örtülü değil. Koridor bile aynı gelemedi gözüne.

Gözlerin işe yaramıyor.

Kokla, kokla ki zerreciklere sıkışmış çok eski bi koku uyandırsın nadasa bıraktığın anılarını. Kokla ki odadanın şekli değişsin; tablolar, ahşap komidin, ortadaki ofak yuvarlak halı kaybolsun. Onlar kaybolsun ki kötü kedi şerafettin posterin, kırık beyaz çalışma masan, o masanın üstündeki kendini aydınlatamayan lamban, açık dolap kapağının karanlığından faydalanan canavarın geri dönsün. Yakala o kokuyu. Tek ufak bir koku. Ama...

Bulama o kokuyu.

Balkona çık, duvarların ötesine geç. Görüntü aynı hatırladığınla. Ufukta zerre bir denizle yarım vapuru örtmüş karalı grili bulut.

Salon, odan, koridor aynı değil belki ama kahvaltılar, kahveler, biralar, rakılar aynı.

Hepsi orda yenip içiliyor. Her kahvaltıda kekikli domates, her rakıda beyaz peynir, her birada bir muhabbet oluyor o güzel tablonun eşliğinde balkonda. İşte o tablo değişmeyecek olan.

Senden başkası anlamayacak belki, onlar için sadece ev olacak ama aslını bi sen bi de ev bilecek. İlk sigaranı balkon, ilk sevişmeni yatak, ilk bilinçli gözyaşını yastık saklayacak herkesten.

Onlar anlayamayacak, nedir ki sadece bi ev sonuçta. Ama:

O ev senin çocukluğun, senin çocucukluğun o ev.