Kayıkçı

[Laraken]

Kayıkçı çekti kenara. İndim.

Babadan oğula devredildim, vapura bindim. İsteğimle değil yahu yoksa kayık bana yeter çok severim. Ufak, mütevazı, temiz. En güzeli tek masa atmak o ufak mütevazıya, iki sandalye bi de dost. Sonra temiz temiz rakı içmek be olum biraz açıkta.

Etrafıma baktım; hepsi üniformalı. O ünformayı sktiret tek pantalon tek ceket. Koy onu kayığıma yanımızda birazcık rakıyla. Sadece onu istiyorum şu an. Her şeyden muhabbet edebileceğimiz o üniformalı bana köpekmişim gibi bakıyor şu an.

Her biri.

Etrafımı genişlettim. Tek tek beni ölüme götüren adamları inceledikten sonra arkamı dönüp manzaraya baktım vapurda. Martılar özgürce uçuyordu falan diyemiyorum. Çakayım martılara. Çakayım denize. Çakayım kız kulesine. Çakayım hepsine.

Üzülmedim mi ben hiç?

Üzüldüm be olum. Üzülüp gittim bi banka oturdum denize karşı ben de. Ama ne bi dolunay vardı ne de dalga sesi. Dolunay değil tinerci karşıladı beni, denizi değil bıçağın sesini duydum.

Seçme şansın olmaz ya bi an; o da öyle bi andı. Kalbime iliştirilmiş sevgi sözcükleri yoktu o sırada. Neyse size neden bu halde olduğumu anlatmak istemiyorum. Böyle oldu bu, yapacak bir şey yok.

Anlatmak istediğim:

Ben ölsem arkamda şunu şunu bırakırım diyorsun ya. Yalan be hacı. Vapurdan baktığımda ne annemi gördüm ne sevgilimi ne babamı. Onların benim hadisemi öğrendikten sonra alacakları yüz ifadeleri de gelmedi aklıma. Kafamı ünformalı puştlardan çevirdiğimde denize dalmış martı görmedim. Yaşadıklarımı hatırladım sadece. Denize bakınca annemin aldığı mavi kazağı, martıya bakınca babamın yakalayıp kızarttığı balıkları, kız kulesinde de sevgilimi hatırladım. E hayatım da bi film şeridi gibi geçmeli gözümün önünden di mi. Biraz yavaşlattım sadece o şeridi.

Kayıkta düşündüklerim bunlardı. Düşündüklerim de değil istemeden hissettiklerim. Ben de isterdim martılara bakıp duygu yüklenmiş cümleleri. Ama yoktu, Son isteğimi sorduklarında bi kayıkla denize açılmak istiyorum dedim. Rakı da istedim ama vermediler. E son isteğim değil mi be abi son kez rakı içeyim dediysem de alamadım ufağımı. Neyse be kayıkçı sür uzağa.

Kayıkçı...

Sürme be abi kıyıya.

Çekme kenara.

Anılardan başım dönünce söylerim ben sana, kusarım ruhumu.

Yeterki onlara değil bana bırak seçimi, bana düşünecek zaman bırak yaşadıklarımı.Çek bi açığa, düşünebileyim hepsini teker teker, sonra indirirsin abi beni. Dedim de;

Kayıkçı dinlemeden çekti kenara.

İndim.

Ben yarım öldüm, onlar ölenin ardından yarım kaldılar.

[fede]

çok güzel olmuş. neresi güzel olmuş dersen, başından sonuna kadar ahenk içinde gidiyo, akıyor yazı