Sıkıntılarım var

[ucanterlik]

Sürekli bişeyleri kafama takıyorum, sebebsiz yere arkadaşlarıma patlamalar yaşıyorum. İnsanlara güvenmekte zorluk çekiyorum. Yeni tanıştığım insanların yanında gülemiyorum zar zor gülüyorum(yapmacık bir şekilde). Kısacası çoğu zaman kendim olamıyorum. Kendime söylemekte zorluk çekiyorum ama bazen depresyonda olduğumu düşünüyorum. Çoğu zaman yaşadığım bazı şeyleri şeyleri düşünüyorum ve kendime karşı anlık patlamalar yaşıyorum. Bu şeyleri kimseye söylemezken internet ortamında sizlerle paylaşmak istedim. Sizce ne yapmalıyım? Psikoloğa gitmeyi bile kendime yediremezken içimi açıp soruyorum gitmelimiyim sizce? Ufacık bir lafa bozulan ve içine atan daha sonrasında kendine dert edinen bir yapım var kendimi nasıl aşmalıyım lütfen bana yol gösterin ne yapabilirim tek yol psikologa gitmekmidir yoksa başka bir yol varmıdır ????

[ucanterlik]

Ve bu konuları kimse bilmesin diye farklı bir account açıp sordum bu kadar kötü durumdayım :( KENDİME BİLE YEDİREMİYORUM...

:yazm yanlşı 2

[elesso]

çekinme piskoloğa gitmekten, illa çok çaresiz ve son haddede olmak gerekmiyo gitmek için.

yaşın kaçtır acaba?

[kermit]

okudum bişi anlamadım
çok uykum var heralde

[ucanterlik]

20 ye girmek üzereyim

[Gkgokhan]

Senin cidden destek alman gerekiyor. Eğer söylediğime bozulduysan, gerçekten destek alman gerekiyor. Eğer yediremiyosan kendine doktora gitmeyi;



hoşgeldin yeni hayat..

[yezid]

manik depresif.

[RayCharles]

Tamamdır atlattım zor dönemi... Utanılcak bişey de yokmuş bendim o. Psikoloğa da deliler gider kardeşim ne gerek var bakın taş gibiyim

[nutella yerim]

feyk

[Reogmar]

bıçakla uyuyomusun geceleri koç

[cerebralis]

20li yaşlarda kimlik kazanımından dolayı insan kendiyle bu tür karmaşalara girebiliyo bildiğim kadarıyla..ayrıca gerçekten bi sorunun olduğunu düşünüyosan bi psikolojik danışmana baçvur mutlaka iyi gelicektir.ama bu durum o kadar da vahim değilse her şey kendi elinde.
yani bu durum biçok kuramla açıklanabilir ama en iyisi bi uzmana başvurmak

[Jazzbass]

Psikolog değilim ama senin durumunu yaşamış bir insan olarak kendimi nasıl aştığımı iki üç cümleyle açıklamaya çalışayım;
ilk önce kendi özüme döndüm. Ben neyim?neleri ister nelerden nefret ederin?
2. aşamada hobilerime ağırlık verdim. Bu hobi gruplarındaki insanlarla zaman geçirdim. (müzik,balık tutmak,motosiklet v.s.)
3. ve sanırım çözüm bulduğum nokta, insanlara yargısız yaklaştım. Sıcak tavrandım, ilk tanışmada geyik muhabbetleri yaptım. Kendimi anlatmak yerine durum psikolojisi yaptım, onları dinlemeye çalıştım. Hayatı yaşanılabilir kıldım. Küçük şeylerden, anlık zevklerden hoşlanır oldum.

Pek açıklayabildiğimi sanmıyorum ama insanlara nasıl yaklaşırsan öyle tepki alırsın. Ne verirsen onu alırsın insanlardan. En azından bunu söyleyebilirim. Tabiki bir psikoloğa git. Bende gittim ve çok iyi geldi.
Geçmiş olsun

[eisenheim]

yardım al uzmandan..

[capul]

Sevişince bunların hepsi geçer merak etme..

[Dark_Soul]

sosyal fobi...

[SodomVsGomore]

ucanterlik said:

Yeni tanıştığım insanların yanında gülemiyorum zar zor gülüyorum(yapmacık bir şekilde). Kısacası çoğu zaman kendim olamıyorum.

şöle diyim yeni girdiğim ortamlarda kendimi tam olarak gösteremem genelde arka planda beklerim elimde olmadan. genel olarak yeni tanıştığım insanlara karşı gözlemci konumda yer alıyorum. bir anlamda karşımdaki kişinin konuşmasından hal ve hareketlerinden nasıl bir insan olduğunu kişiliğini anlamaya çalışıyorum istem dışı olarak (evet iyi bir huy değil). Hani bu tanımaya çalışma durumu 'iyi adammış,kral adammış,boş adammış' gibi değilde daha çok ayrıntılara dayalı bi tanımaya çalışma durumu oluyo 'bencil biri,çıkarcı biri,girişken,hoşgörülü,sıcakkanlı' gibi...

eğer durumun buysa daha önceleri tam anlamıyla tanıyamadan yakınlaşıp samimi olduğun, daha sonraları hata yaptığını farkedip yada bu kişilerin sana kelek atmaları vs. sonucu insan ister istemez bu duruma gelebiliyo ki sanırım sende bunu yaşamışsın. aslında bu insanlarla ilişkilerde tedbirli olmak gibi birşey bence iyide birşey

[Metastasis]

Psikologa gitmeyi kendine yedirememek cok yanlis bir sey. Nasil hasta oldugunda doktora gitmeyi kendine yedirebiliyorsan, boyle durumlarda da ayni ciddiyetle psikolog kapisini calmayi da bilmek lazim bence. Psikologa giden herkes manyak, psikopat degil sonuc olarak. Ve psikoterapi, ozellikle bireysellesmenin bu kadar yogun oldugu bu devirde bir nev'i ihtiyac bence.

[sexdrugsrocknroll]

bence homesick