Yaşamın ta kendisi.

[Lexius]

Sislerin arasından uzanan bir elin tuttuğu kırbacın şaklamasının ardından atların inleyerek ileri atılması koltuğuma yapıştırmıştı beni. Tekerlekler hızlandıkça , hızlanan kalbim bizi kovalayan karanlığın gizemiyle durmak üzereydi. Yanımızdan geçen yarasaların huzurunda yolda dört nala ilerlekten tepelerden gelen kurt ulumaları eşliğinde şatonun eşsiz labirent bahçesine girdik. Atlar daha ileriye gidemiyordu.. Simsiyah upuzun yeleleri vardı. Gecenin yıldızları derilerinin üzerine vurunca gözümü alan alacakaranlık atların gerçek yüzlerini ortaya çıkarmaya yetmişti. Kemiklerden oluşan bir kaç et parçasının altında yatan bir kaç çalışan organ ve onları idare eden bir boşluk. Hızla kaçmaya başladım labirentin içine. Koştukça koştum.. Kendi içimde hissettiğim kaybolma duygusunun eşliğinde yerde yatan kan içinde bir çocuk gördüm. Elimi uzattığımda bana karşılık vermeye çalıştı. Tuttum kaldırdım.. Altında ezilmiş olan annesinin sol eli olduğunu varsaydığım şeye sımsıkı sarılmıştı.. Elimi tutuyordu..Titriyordu ay ışığının altında.. Bana gülümsedi çürümüş dudaklarıyla. Gözlerinden akan yaşlar kıpkırmızı ve oluk oluktu. Bana çıkışı gösterdi nazikçe ve o an duruldu bütün gece. Sisler açılmaya başladı ben tırmanırken Babil kulesine. Bilgi hazinesinin ölümün eşiğindeki insanlara verildiği söylenirmiş. Doğruluk payı olan bir şey olmalı ki ayağım o uçsuz kuleden kayarken boşluk hissi beni kaplamaya yetti. Düştüğümde rüyadan uyanmışçasına yatağımda kalktım.. Herşey tepe taklaktı.. Ve ben cayır cayır kendi ateşimle yanıyordum. Hayır hasta değildim.. Sadece cehennemin dibinde bekliyordum.. Küçük kızım - annesi ve ben.. Buraya seçilmemizin bir nedeni vardı.. Çünkü biz biliyorduk. Ölümün aslında yaşamın ta kendisi olduğunu.

[Saeros]

atlar nası tam gaz ilerliyo

[Lexius]

lol yanlış yazmışım yaa ^^ dört nala olsa daha iyi olurmuş..