yav Mesaj tarihi: Mart 9, 2008 Mesaj tarihi: Mart 9, 2008 Aradım demin ablamı. Ufak olan, ailemizin ortancası. Ben en küçük. Kurban bayramından beri görüşmediğimizi söyledi Ona özlediğimi söylerken. Ne zamandı ki kurban bayramı dedim. Dört ay olmuş. Ablam hep yanımdayken düşünürdüm çoğunlukla. Bir gün adamın biriyle gidecek, çok seyrek görüşeceğiz diye… Adamın biri alıp götürmediyse de ayrı kalır olduk bir şekilde. Koca kız oldu tabi, Ankaralarda hem okuyor hem çalışıyor. Yetişkin oldu beni yetiştirip. İki elden 3 parmak eksikti aramızdaki yaş. Çalışan bir anne ve babanın çocuğu olunca Günün birkaç saatinde de olsa Evin dadısıdır abla. Dünyanın en güzel dadısı. Gözlerimin ışıldadığı zamanlarda, ufacıkken Bana verdiği gofreti löp diye yedikten sonra, Teşekkür etmesini öğrettiği an gelir aklıma Eski evimizin dar koridoruydu anı kırıntısının arka planı. Bir de dışı çikolata kaplı dondurmayı yiyemeyişim, elime akışı. Diğer elimi tutan, hep tutsa keşke dediğim Çıkarıp cebinden peçetesiyle silişi elimi ağzımı. Yaz sıcağıydı, eve gidiyorduk… Günün nasıl geçtiğini konuştuktan sonra telefonda Dedi ki, rüyamda gördüm seni. “Sarılıyorduk, ufacıktın” Mevsim yazmış, gofret erimiş. “Erimiş gofretine ağlıyordun, gözlerin dolmuştu yanakların kızarmıştı Teselli ediyordum” Birkaç gülücükten sonra “Hâla öyle olur” dedim. Az daha konuştuktan sonra telefonu kapatırken gözlerim dolmuş, yanaklarım kızarmıştı. Koca herif olduk, gofret yerine telefon tutup sulu gözlülük yapıyorum dedim. Utandım kendimce. Telefonu kapadım, bu sayfayı açtım. 8 Mart ‘08
porsuk Mesaj tarihi: Mart 14, 2008 Mesaj tarihi: Mart 14, 2008 (tu) harikasın sevdiklerimizin kıymetini geç olmadan anlamalıyız ve onlarla bolca zaman geçirmeliyiz
Öne çıkan mesajlar