Erzurum...

[AthleT]

Rüyamda karlı yolları aşıp, kilometreleri arkamda bırakıp, güneşi unutup kendimi kollarına attığım bir yer ve birisi vardı..

Güneyi unutalı az; Doğu’ya kafayı takalı pek çok zaman oldu.
Şehirler... Onları sevebilmek için içindekileri sevmek gerekir önce derdi biri. Ya da bunu şimdi bizzat kendim uydurmuş da olabilirim, kalıbına oturtmak için kendi derdimi.
Erzurum üşüyordur şimdi muhtemelen. Ama değil mi ki onun ayak bastığı her coğrafyaya gün ışığı vurur, kurumuş dallar al çiçeğe bürünür, çimenler yeşile çalar, havaya şen kahkahalar yayılır nedenli nedensiz.

Bu nedenle şanslı saymalısın kendini, ey güzelim bir diyarın güzeller güzeli karlar şehri.

... Şimdi napıyordur? uyuyor mudur, yalnız mıdır? Kitabı vardır belki elinde. Jack London’ın karda geçen romanını okuyordur. Ne çok sever bu adamı, ne benzer her ikisinin de dağlara olan sevdası. Ben de bu nedenle mi tutuldum ki daha çok bu sert, bükülmez, heybetli doğa parçasına..

Belki de Nepal'i düşlüyordur... Hayal ülkesini... Hayal ülkemiz'i... Beraber tırmanacağımız tepeler, yardım edeceğimiz çocuklar, ölümsüzleştirmeye doyamayacağımız kareler geliyordur aklına. Geliyor mudur dersin? ben onlar olmadan neredeyse "yapamaz" oldum da...

Değişik arayışlar peşindedir ya da. Bıkmıştır soğuktan, küfrediyordur ona durmadan. Sıcağa alışıktır, güney'in çocuğudur ne de olsa...
Kalıbımı basarım tıpkı benim gibi o da tanrıların ülkesini özlemektedir. Şeker portakalını, sımsıcak yaz günlerini, balığa çıkmayı, ya da işte böyle insana insan olduğunu hatırlatan küçük detayları..

Yine de,
Erzurum... Ne kadar şanslı olduğunu diyen olmuş muydu daha önce?
Şanslısın, benden bile…

Bu kadar güzel anlatılır işte en nefret edilen anda...

[malik]

begendim =) cok guzel.

savasini birakma . nasil gormek istersen oyle gorursun unutma