Mum

[Masteis]

Odamdayım, yalnız başımayım. Elimde kendimi kandırdığım sigaram ve odayı aydınlatmaya çalışan pembe bir mum var, eriyip bittikçe yeni baştan yaktığım mum.
Herşey ne kadar basit, herşey nasıl da yalan. Resmen kendimi kandırıyorum.

Baksanıza, dünya sandığım odam; Küçücük bir odadayım ama onu kendime koca bir dünya edindim. Sırf odamda kendimi mutlu edebilmek için o minicik odayı kocaman bir dünya olarak inandırdım kendime. Lakin içi boş. Bağrıyorum, fısıldıyorum ses yankılanıp tekrardan bana dönüyor. Kimseye gittiği yok sadece bana...

Elimde sigaram, ismini değiştirdim ona hayat adı verdim; Bu dünyamda beni yaşattığına inanıyorum, sadece inanıyorum. Aslında beni zehirliyor, kandırıyor. Dumanını çekiyorum diyar diyar geziyorum. Yaşadığıma inanıyorum en azından sigaram bitene dek. Sigara bu sonsuza kadar içine çekemiyorsun, bittiği gibi sende bitiyorsun. İzmaritini ise olmasını istediğin kişiler alıp bir kenara fırlatıyor...

Dünyamı aydınlatan pembe mumum; Hayatı toz pembe görmemi sağlar kendisi. Eriyip bittikçe yenisini koyar ve yakarım tekrardan, sırf kendimi kandırmak için. Hayatı zevkli kılmak için, acı taraflarını silip atmak için. Dertlerimi bir sandığın içine kilitliyor ve görmemi sağlıyor. Mum söndümü kilit açılıyor, kim ister ki o sandığın açılmasını? "Bir mum daha yakmalıyım." diyorum hayatı çekilebilir şekilde yaşayabilmek için ve tekrardan yakıyorum. Nede olsa gerçekleri karalıyor ve görmek istediklerimi bana gösteriyor, gösterdikleri gerçek olmadığı sürece ne önemi var ki aslında?

Bazen penceremden bakıyorum, yakacak mumu kalmayanları görüyorum. Dayanamayıp kendilerini dipsiz bir çukura atıyorlar. Ne o? Yoksa hayatın ne kadar acımasız ve gereksiz olduğunun mu farkına vardılar? Sigaraları bile sönmemişken...

[spo]eski defterlerim arasından bulduğum bir yazıydı, koyayım dedim[/spo]

[ Mesaj 31 Temmuz 2007, Salı - 07:05 tarihinde, Masteis tarafından güncellenmiştir ]

[burtonesk]

yazını beğendim =)

mum demişken, aklıma şu geldi. kopyala yapıştır ile ekliyorum buraya. oruç aruoba'dan bu.


uzak / 74.

bir mum yaktığında, bir süreç başlatırsın - ama yürüyüşü senin elinde olmayan bir süreçtir bu; artık, kendi oluşma biçimini izleyecek, senin elinde olmadan da, zaman içinde, varması gereken noktaya varacaktır:

mum, önce, bir noktaya kadar, kendi doluluğu içinde, güçlü güçlü yanar; ama yanışında belirli dengesizlikler oluşunca ( ki, kaçınılmazca oluşur bunlar ), çeperini delip, eriyik maddesini dışarı akıtıp, fitilini yakıp küçülterek, söneyazar - önlem düşünürsün: alır, kenarlarını düzeltir, bir madeni kutunun kabını ters çevirip, içine koyarsın - ama, boşunadır bu da : çünkü kendi süreci içinde oluşturduğu dengesizler sürmektedir - çeperleri tam düz değildir; içine koyduğun kabın belirli bir eğimi vardır - gene, arar dışarı eriyik madde: kabın içinde yayılır, kap ısınır; dibine varmış fitil, artık, her türlü biçimi yitirmiş maddenin son kalıntıları içinde, ucu ucuna, yanıyordur - sönmesi yakın ve kaçınılmazdır.

şimdi yapabileceğin tek şey, kap içinde kalmış eriyik maddeyi bir kenarında biraraya getirip, muma benzer bir biçime sokarak, dibine dayanmış fitile biraz daha süre tanımaktır - ama artık bilerek : mumun, sönecektir.

elinden birşey gelmez - hep müdahale edersin; dersin, şöyle, şuraya toplasam - şöyle, şu biçime soksam; şöyle, bir köşede, sürebileceği bir konum bulsam - şöyle... boşunadır : madde tükenmeye yüztutmuş; güdük fitil de dibine dayanmıştır.

ama sönmez bir türlü : fitili yok denecek kadar kısa; maddesi de, dikkatle belirli bir açıda tuttuğun kabın köşesinde, ancak küçük bir oyuk olarak kalmış; oysa alevi, eski canlılığında - sanki - hiçbirşey yitirmemiştir.

sönmez bir türlü - sen de, sonunda, gücünü toplayabildiğin bir anda, kendin üfleyip söndürürsün onu.

mumun söner.

[ Mesaj 31 Temmuz 2007, Salı - 16:32 tarihinde, burtonesk tarafından güncellenmiştir ]